Η γνώμη μου είναι οτι οφείλεται στίς ανάσες του, πού δέν τις εχει πλέον…Δηλαδή,επειδή δέν εχει τις δυνάμεις πού ειχε κάποτε η φωνή του,το τραβάει ετσι,γιατί ετσι τού βγαίνει Νίκο.Δέν εχει αλλάξει στύλ ο Μάρκος.Δυσκολεύεται πολύ να το πεί το τραγούδι…
Τρέμει η φωνή του…Και οταν δέν εισαι σίγουρος αν θα φτάσει η ανάσα σου,τίς τραβάς τίς συλλαβές…
Ακριβώς Κώστα.
Για όλα υπάρχουν εξηγήσεις.
Συν τοις άλλοις ήταν και ασθματικός.
(έχω “άσμα” έλεγε ο μέγιστος αρχηγός μας).
Βαριά αρρώστια για όσους γνωρίζουν.
Τι άσματα όμως μας άφησε …
Νεαπολιώτη (#21), Αντώνη (#22), νομίζω ότι άλλο λέει ο Νικόλας.
Το «και όπου» αντί «κι όπου», «και όλο» αντί «κι όλο» δεν είναι θέμα αντοχής. Κανονικά ο στίχος έχει δύο συλλαβές σ’ εκείνο το σημείο. Το να πει τρεις, με ολόκληρο το «και», και στο καπάκι μια μη κανονική παύση, είναι σκέρτσο, μαγκιά, ή εν πάση περιπτώσει επιλογή, όχι ανάγκη λόγω φτωχής αναπνοής ή τίποτε παρόμοιο.
Η εντύπωσή μου είναι ότι, καταβεβλημένος ή όχι, απολαμβάνει να τραγουδάει. Παίρνει το τραγούδι και το πάει όπου θέλει. Επίσης, δεν έχει ίχνος φάλτσου, παρ’ ότι η τονικότητα φαίνεται δύσκολη.
Βέβαια, δε νομίζω ότι συνήθως τραγούδαγε έτσι. Στις κλασικές ηχογραφήσεις είναι πιο αυστηρός. Δεν έχω φρέσκο στ’ αφτιά μου πώς ήταν στο λάιβ στου Βρανά, ούτε ποια χρονιά έγινε εκείνη η ηχογράφηση. Ή εξελίχτηκε, ή κάποιος παράγοντας μέσα στο στούντιο τον συγκρατούσε (τρακ; υποδείξεις παραγωγών;).
— Νέο μήνυμα προστέθηκε στις 12:05 ::: Το προηγούμενο μήνυμα δημοσιεύθηκε στις 11:49 —
Συγγνώμη, τι ακριβώς παίζει εδώ; Δύο διαφορετικές ηχογραφήσεις, του ίδιου τραγουδιού, και οι δύο από το Κεντρικόν;
Σημειώνω καταρχάς ότι ο Μάρκος έχει ήδη μπει στη φάση που αυτολογοκρίνεται, στην “ενοχική” ως προς το παρελθόν του φάση… Αυτό αποδεικνύεται από την “λείανση” των στίχων που προσπαθεί να πετύχει λέγοντας παιχνιδιάρα/σκανταλιάρα/παιχνιδιάρα αντίστοιχα, αντί για το κανονικό “αλανιάρα”, το οποίο προφανώς του φαίνεται ότι θα ήταν προσβλητικό για τα αυτιά των αστών του ακροατηρίου. Αλλά αυτό δεν παύει να είναι ένα φυσικό και εν μέρει υγιές αντανακλαστικό για έναν άνθρωπο που αντιλαμβάνεται τί συμβαίνει γύρω του.
Ως προς την ερμηνεία του, ενδέχεται το δέος που αισθάνεται εκείνη τη στιγμή να τον οδηγεί σε μια προσπάθεια να τραγουδήσει “καλύτερα”, δηλαδή λίγο πιο περίτεχνα, να κάνει μερικά τσαλίμια, ασχέτως πόσο τον βοηθάει η αναπνοή του ή όχι. Εγώ τη βρίσκω ρεμπέτικη και όχι λαϊκή. Αυτό το λέω διότι ακούω ξεκάθαρα ότι ο Μάρκος σέβεται την προσωδία, τον φυσικό ρυθμό του προφορικού λόγου, σχεδόν συλλαβίζει όταν τραγουδάει. Ένας λαϊκο-εντεχνο-σούπας τραγουδιστής, θα βάλει σε κάθε συλλαβή τσαλίμι, μελωδικό στόλισμα και θα το πει σαν άρια, χωρίς “πατήματα”.
Εδώ θα πρέπει κάποιος να μας βοηθήσει… γιατί είναι άλλες εκτελέσεις, άρα ή γίνανε δύο συναυλίες στο Κεντρικόν, ή κάποιος κάνει λάθος στο ντοκουμέντο.
Εμένα καθόλου δεν μου κάνει εντύπωση η αλλαγή του ύφους του Μάρκου
Ο Μάρκος είχε ήδη αλλάξει και πριν τον πόλεμο.Φυσικά σε αυτό φρόντισαν αρκετά οι εταιρείες από την μία αλλά και η δικτατορία.
Η δισκογραφία ανέδειξε μεν το λαικό τραγούδι κατέστρεψε όμως το ρεμπέτικο άσχετα αν το κατέγραψε.
Κανένας δεν έπαιξε στο παλιό ύφος ξανά.Δες Κερομύτη,δες Γενίτσαρη δες Μάρκο
Μόνο στα ντουζένια κάτι γίνεται κα τα ταξίμια τα υπόλοιπα είναι λαικούρες.Τα μόνα φωτεινά
παραδείγματα Βραχνάς και Μουφλουζέλης ,λίγο ο Παπαιώαννου και κάποιοι άγνωστοι μπουζουξήδες
όπως έχω ακουστά που κράτησαν το αυθεντικό παλιό στυλ μέχρι τέλους .Εκτιμώ αφάνταστα τον Μάρκο ως συνθέτη αλλά σαν εκτελεστή και ερμηνευτή τον αποδέχομαι μόνο σε ηχογραφήσεις που έκανε μέχρι το 37 και σε ελάχιστες αργότερα ,πέρασε από το ένα ύφος σε άλλο και έβαλε άπλετο νερό στο κρασί του.
Πολύ σπουδαίο ντοκουμέντο, μπράβο Κώστα. Οσο για τη φωνή του είναι μοναδική, σου προκαλεί κάτι, μία αίσθηση περίεργη, σε όλες τις φάσεις της όλα αυτά τα χρόνια, ακόμα και εκεί που νιώθεις ότι τη βγάζει με χίλια βάσανα.
Φιλε εισαι λαθος.
Ουτε η δικτατορια ουτε οι εταιριες ευθυνονται που χαθηκε το ρεμπετικο.
Απο την στιγμη που το μπουζουκι βγηκε απο τους ντεκεδες και εφτασε στην αθηνα και σε αλλες πολεις,καπου και οι καλλιτεχνες λειαινουν τις γωνιες για να γινουν πιο αρεστοι στον κοσμο.
Προφανως και οι μουσικες εξελισσονται,επηρεαζονται απο τις διαφορες εποχες,αλλα ακουσματα επηρεαζουν τους ιδιους τους μουσικους.
Ειναι φυσιολογικα ολα αυτα.
Δεν εβαλε λοιπον νερο στο κρασι του ο Μαρκος,απλα σαν καλλιτεχνης φροντιζε ωστε τα τραγουδια του να αγγιζουν τον πολυ κοσμο,να ειναι λαικα .
ΥΓ.
Το παραδειγμα με τον Βραχνα ειναι εντελως ακυρο.
Ευχαριστω.
ακριβώς το ανάποδο. χρειάστηκε λογοκρισία (με συνεργασία κράτους-εταιριών-μουσικών), πόλεμος όπου πέθαναν πολλοί από τους ρεμπέτες (ειδικά όσοι κράτησαν σκληρή στάση -βλ. παπάζογλου), εξοστρακισμός των ρεμπετών από τα μεγάλα νεοπλουτίστικα μαγαζιά (όπου είχαν τον μουφλουζέλη σαν περίεργο ζώο του τσίρκου να κλείνει το πρόγραμμα)… κι όμως, κάποιες παρέες κρατήσαν το νήμα μέχρι σήμερα -ο βραχνάς ήταν ίσως ο πιο χαρακτηριστικός από αυτούς, μια που έμαθε μπουζούκι από τον μάρκο και ήταν στην παρέα του.
αυτά για όποιον ενδιαφέρεται για την ιστορία και όχι απλά να πετάει την άκυρη ατάκα του κι όποιος τσιμπήσει.
Και οι δύο ηχογραφήσεις από τήν ιδια βραδιά είναι παιδιά.Στο συγκεκριμένο τραγούδι, του εκανε σιγόντο καί η Ροδά και εκλεισαν την συναυλία.
Μονο που εσυ διαστρεβλωνεις την αληθεια και προσπαθεις να τα παρουσιασεις οπως θες.
Αφηνεις να εννοηθει οτι η δικατορια με τις μουσικες εταιριες εκαναν πολεμο στους ρεμπετες και εξαιτιας των πεθανε ο Παπαζογλου.
Αυτο ειναι ψευδες γιατι ο Παπαζογλου απο μονος του εγκατελειψε την δισκογραφια,ηταν επιλογη του και ευθυνεται ο ιδιος .
Αν ηθελε ο Μεταξας να τους διαλυσει απλα θα τους απαγορευε την δισκογραφια μια για παντα.
Και ειναι κριμα να αφηνετε υπονοουμενα για τον Μαρκο επειδη δεν σας αρεσε η εκτελεση του συγκεκριμενου τραγουδιου,ο οποιος επαιζε , τραγουδαγε και στηριξε το καλο λαικο τραγουδι μεχρι να πεθανει.
Ο βραχνας αποσο γνωριζω δεν εχει καποια δισκογραφια δικη του ,και θεωρω οτι τελοςπαντων δεν εχει παιξει καποιον ρολο στην διαμορφωση του ρεμπετικου, ακριβως γιαυτον τον λογο.
δεν άφησα καμιά αιχμή για τον μάρκο, έκανα όμως μια παρατήρηση που για μένα δείχνει το κλίμα της εποχής. για τα υπόλοιπα έχει μιλήσει η ιστορία, κι αν εσύ γουστάρεις λογοκρισίες και σαλόνια απλά διαλέγεις πλευρά.
Για λαϊκό τραγούδι μιλάμε.
Ο Μπάτης κι ο Δελιάς έχουν αφήσει ελάχιστη δισκογραφία. Ο σχεδόν μυθικός μπαρμπα-Νίκος απ’ τ’ Αϊβαλί, ούτε το επώνυμό του δεν ξέρουμε (κι αν κάνω λάθος και το ξέρουμε, πάλι δεν αλλάζει τίποτε), και επηρέασε τα μέγιστα.
Ο Βραχνάς ήταν ένα όψιμο δείγμα του «ανώνυμου λαού», που είναι αυτονόητα η βάση κάθε λαϊκού είδους μουσικής ή άλλης τέχνης. Το ότι δεν είναι ανώνυμος και σώζονται και ηχογραφήσεις του και βίντεό του είναι συγκυριακό.
Όσο για το σχόλιο για τον Παπάζογλου, Ηλία, φαντάσου ότι σου απαγορεύω να ξαναγράψεις τις απόψεις σου, αλλά σε αφήνω εντελώς ελεύθερο να γράφεις τις δικές μου απόψεις. Είναι επιλογή σου, και ευθύνεσαι ο ίδιος, αν θα συνεχίσεις να γράφεις ή θα απέχεις.
Καταλαβαίνω ότι δεν εκτιμάς τα χασικλήδικα και υποκοσμικά τραγούδια. Αυτά είναι γούστα, όχι απλώς σεβαστά αλλά και αρκετά κατανοητά. Αυτό όμως που είναι πέρα από υποκειμενισμούς είναι ότι το παλιό αλογόκριτο ρεμπέτικο διαπνεόταν από μια τάση αμφισβήτησης (του νόμου, των εκπροσώπων του νόμου, των χρηστών ηθών κλπ.). Αυτό το χαρακτηριστικό είναι τόσο έντονο που, λογοκρίνοντάς το, αυτό που σου μένει δεν είναι πια το ίδιο μουσικό είδος. Οπότε, ναι, φυσικά και πολέμησε τους ρεμπέτες ο Μεταξάς. Ως ανανήψαντες, απορεμπετοποιημένους, δεν είχε κανένα πρόβλημα μαζί τους.
Λες από την στιγμή που το μπουζούυκι βγήκε από τους ντεκέδες και
έφτασε στην Αθήνα και σε άλλες πολείς,με συγκχωρείς δεν υπήρχε το ρεμπέτικο
στην Αθήνα ή στις πόλεις ,δεν είναι αστικό τραγούδι;.Λές για να γίνουν
πιο αρεστοί στον κόσμο ,μα μέσω φυσικά της δισκογραφίας γίναν
αρεστοί ,και μου λες οτί είμαι λάθος, μήπως αυτοακυρώνεσαι;
Γιατί ο Βραχνάς είναι άκυρος; εξήγηση και όχι έτσι απλά μια ξεπέτα φράση ,κράτησε
η δεν κράτησε αυτό ο τύπος το παλαιό στυλ το οποίο όλοι οι άλλοι είχαν εγκαταλέιψει δεν είναι άξιος αναφοράς επειδή δεν έχει δισκογραφία
αυτό είναι αστείο τουλάχιστον.
Για τον Παπάζογλου, εδώ φαίνεται οτί δεν γνωρίζεις το θέμα καλά
ο Παπάζογλου πήγε μετά τον Μεταξά να βάλει τραγούδια και θέλανε
να του αλλάξουν τους στίχους και δεν τους τα δωσε για λόγους περηφάνιας φυσικά και τον πολεμήσανε με αυτόν τον τρόπο και αυτόν
και όλους τους μικρασιάτες μουσικούς της εποχής ως τουρκομερίτες
Με λιγα λογια μου λες οτι ο Μαρκος και οι υπολοιποι που συνεχισαν να γραφουν μετα την λογοκρισια,κατα καποιο τροπο επαψαν να ειναι ρεμπετες.
Εγω λεω οτι το χασικλιδικο τραγουδι ειναι ενα μερος του ρεμπετικου -λαικου και οχι ολοκληρο.
Αποσα τραγουδια εβγαλε ο Μαρκος μεχρι την λογοκρισια ,ελαχιστα ηταν χασικλιδικα,τα περισσοτερα ειχαν θεμα την γυναικα.
Οσο για τον Παπαζογλου πιστευω οτι απο εγωισμο δεν συμβιβαστηκε.
Στην τελικη αλλαχτε το ονομα του φορουμ και καντε το www.aporempetopoihmeno .gr
— Νέο μήνυμα προστέθηκε στις 22:44 ::: Το προηγούμενο μήνυμα δημοσιεύθηκε στις 22:21 —
Mα δεν γινεται να συγκρινουμε συνθετες με ερασιτεχνες που παιζουν μονοι τους.
Ειναι εντελως ακυρη η συγκριση.
Δεν μπορω να γραφω τα ιδια συνεχεια.
Υπαρχει εξελιξη στο τραγουδι,μην κοιταμε τον Μπατη που δεν ηταν καν μουσικος.
Το να επιμενεις σε ενα συγκεκριμενο υφος οταν οι εξελιξεις σε προσπερνανε,απλα μπαινεις στα ορια του γραφικου.
Προφανως και ο βραχνας κρατησε το παλαιο στυλ,οσο μπορουσε βεβαια γιατι δεν εζησε εκεινες τις εποχες αλλα δεν το κρατησε για να το προσφερει σε εμας.
Και εμεις μπορει να παιξουμε καποια τραγουδια αναλογου υφους,σημαινει οτι ειμαστε αξιοι αναφορας;
Ισως τελικα να βαρεθηκατε τον Μαρκο και καποιους αλλους ,μην ψαχνετε ομως να δημιουργησετε νεους μυθους γιατι οι προσπαθειες σας θα πεσουν στο κενο.
Δε διαφωνώ, αλλά αν εστιάσουμε στο χασικλήδικο χάνουμε το νόημα της συζήτησης.
Δες αυτό που αναφέρθηκε λίγο πιο πριν, για το τσάκισμα «αλανιάρα» που ο έγινε «παιχνιδιάρα»:
«Αλανιάρης / αλανιάρα» ήταν κάτι καλό για τους ρεμπέτες, κακό για τους ευυπόληπτους νοικοκυραίους. Την ίδια λέξη, και μάλιστα με την ίδια έννοια, οι μεν την είχαν για βρισιά και προσβολή, οι δε για έπαινο. Και αυτό συμβαίνει συστηματικά, με όλο το αξιακό σύστημα που προβάλλει το ρεμπέτικο. Ο Μάρκος έχει γράψει πιο πολλά τραγούδια για την αγάπη παρά για το χασίσι, αλλά στα ερωτικά του λέει και για σφαλιάρες. Αυτό είναι το ρεμπέτικο, αυτοί ήταν οι ρεμπέτες: πρόκληση κατά του κατεστημένου. Ακόμη και ο τόνος φωνής πολλών στο τραγούδι είναι προκλητικά αντισυμβατικός (θυμήσου και πανκ τραγουδιστές).
Ε, όλο αυτό η λογοκρισία προσπάθησε να το αφοπλίσει. Να του κόψει τα νύχια και τα δόντια.
Εσύ έχεις βαρεθεί το ρεμπέτικο φίλε, αν το αγαπησες και πότε δηλαδή, όχι εμείς.
Εσύ το απαξιώνεις με κάθε ευκαιρία.
Άμα δεν γουστάρεις Βραχνά, άσε εμάς να γουστάρουμε. Δεν σε ζορισε κανένας, όλοι λένε την άποψή τους.
Κανείς δεν πάει να δημιουργήσει μύθο.
Ο καθένας φυσικά ζει το μύθο που θέλει, αν εσύ θες πχ Πάριο και Μητροπάνο, μια χαρά, καλά να είσαι.
Απλα μην τσιγκλας συνέχεια την παρέα, γίνεται λίγο κουραστικό.
Φιλικά