Ο Θύμιος Στουραΐτης στον 902

Προχτές καθόμαστε με τον KwstasP και κουβεντιάζουμε με τον Τατασόπουλο για τα …περί Θύμιου. Ανάμεσα σ’ άλλα του λέμε και για τις απόψεις που κυκλοφορούν για το πώς εκλαμβάνει ο καθένας το παίξιμο του Θύμιου, αλλά και διάφορες παρατηρήσεις που έχουμε ακούσει. Π.χ. το ότι παίζει πολύ πίσω, το ότι παίζει πολύ σκληρά κλπ. Η απάντηση ήταν:
“Εγώ πάω δυο φορές τη βδομάδα και παίζω μαζί του στον Πίκο. Παίζω μπαγλαμά. Πέντε ώρες μπαγλαμά. Μ α λ ά κ α ς είμαι;”.
Κι επίσης:
“Έπρεπε να ήσασταν εδώ την περασμένη Τρίτη. Έκανε φοβερά πράγματα… Εγώ ντρέπομαι να πιάσω το μπουζούκι μπροστά του…”.

Δεν προσπαθώ ν’ αγιοποιήσω κανέναν. Απλώς, στους καιρούς που ζούμε, πρέπει να προσέχουμε κάποιες αξίες. Αν θέλετε να τις “ψάχνουμε” περισσότερο. Συχνά τσακώνομαι με το φίλο μου το Φρανκ, ο οποίος δηλώνει απερίφραστα ότι δεν του αρέσει ο Θύμιος. Χρόνια τώρα επιμένω να θέλω να του αλλάξω την άποψη. Και θα επιμένω. Συνηθίζουμε να λέμε για …“περί ορέξεως”. Δεν είναι πάντα έτσι τα πράγματα. Πάντα υπάρχουν και οι δεδομένες αξίες, ακόμα κι αν αυτές δεν επιβεβαιώνονται επιστημονικά. Πολλές φορές δεν γίνεται να τεκμηριώσεις κάτι με λόγια. Δεν αφορά μόνο το Θύμιο αυτό. Τα ίδια ακούω και για τον Ιορδάνη. Ξέρετε πόσοι μπουζουξήδες (αφήνω τους υπόλοιπους απέξω και πιάνω μόνο τους “άμεσα ενδιαφερόμενους”) μού έχουν πει ότι “…ο Ιορδάνης δεν και τίποτα το σπουδαίο”; Η διαφορά ανάμεσα στα δύο παραδείγματα είναι μία και μοναδική: Δυστυχώς δεν μπορείς να πεις “τράβα ν’ ακούσεις τον Ιορδάνη, να καταλάβεις”. Για το Θύμιο όμως μπορείς να το πεις.
Πηγαίνετε λοιπόν να τον ακούσετε. Και προσπαθήστε να τον βρείτε σε κάποια πιο “ήσυχη” φάση. Να μην είναι σε τίγκα μαγαζί. Να μην είναι σε φασαριόζικη φάση.
Θα μου πεις: “Πρέπει να βρούμε ειδικές συνθήκες για να ακούσουμε κάτι καλό;”.
Δυστυχώς έτσι είναι τα πράγματα. Αν ακούσετε το Βλάχο στο Χαϊδάρι, θα του βρείτε εκατό ελαττώματα. Αν ακούσετε τον Καραντίνη με το Βοσκόπουλο, τον Τατασόπουλο με τη Γαρμπή, τον Κωνσταντίνου με τη Γλυκερία, το Στεργίου με τον Τερζή θα τους πείτε σκυλάδες.
Οι χώροι όπου μπορείς ν’ ακούσεις καλό λαϊκό τραγούδι είναι πολύ λίγοι. Και στους άσχημους χώρους ο πρώτος που την “πληρώνει” είναι το μπουζούκι.

ΥΓ. Εχω ξαναπεί: Μην κρίνετε μουσικούς από βίντεο. Μία και δύο λήψεις δεν μπορούν ν’ αποδώσουν την πραγματικότητα. Π.χ. ο Θύμιος, στην εκπομπή του Πάρη, παίζει στις 10 το πρωί, έχοντας πιει μόνο έναν καφέ, έχοντας απέναντί του 4 κάμερες (όλοι “μασάνε” απέναντι στις κάμερες) κι έχοντας στα χέρια του ένα μπουζούκι με το οποίο έπαιζε για πρώτη φορά!
Μια άλλη φορά φορά ζήτησα από έναν κορυφαίο κι εμπειρότατο σολίστα να παίξει ένα ταξίμι μπροστά στις κάμερες. Το έπαιξε τρεις φορές και στο τέλος, αφού το άκουσε, μου είπε: “Σε παρακαλώ μην το βάλεις”.
Τα 9 στα 10 βίντεο που έχω δει-ακούσει του Κωνσταντίνου δεν αποδίδουν ούτε το 10% του χρώματος αυτού του μπουζουξή.
Ο Σπόρος, για τα παιξίματά του με το Χρήστο στο SEVEN, μου είπε: “Της σειράς παιξίματα. Για να ήμουν ευχαριστημένος θα έπρεπε να έχω παίξει 20 φορές καλύτερα”.
Ακόμα και στις στημένες ηχογραφήσεις ισχύουν αυτά τα πράγματα. Για όλους τους μπουζουξήδες. Μπορώ ν’ αναφέρω 100 παραδείγματα, αλλά θα σταθώ μόνο σε ένα. Ο Γουναρόπουλος (ή ο Μπαφούνης; δε θυμάμαι) έλεγε: “Αυτά που ακούτε από το Χιώτη στους δίσκους δεν είναι τίποτα. Να τον ακούσετε στο μαγαζί. Εκεί σκάει αηδόνι”.

Πάντως παρόλα αυτά και πέρα απ την αδιαμφισβήτητη αξία του Θύμιου πρέπει να παρατηρήσω ότι ο ηχολήπτης την ώρα της εκπομπής του 902 πρέπει να είχε άλλη δουλειά πιο ενδιαφέρουσα να κάνει γιατί ο ήχος είναι όντως πολύ ξερός και άχρωμος…μπορείτε να συγκρίνετε με τις εκπομπές με τον Δημητριανάκη ή με τους Ραστ κτλ.

Νίκος

Ο Στουραΐτης είναι ανυπέρβλητη δύναμη, και ο Χιώτης ήταν το κάτι άλλο. Και ο Ιορδάνης ήταν ο πιο γλυκός μπουζουξής του κόσμου. Και τα λοιπά.

Πρέπει όμως να συμφωνήσουμε σε κάτι. Οτι όταν εκδηλώνουμε αρέσκεια ή αγάπη προς έναν δημιουργό, αυτή η αγάπη, αυτή η ικανοποίηση δεν αφορά τον δημιουργό, τον δεξιοτέχνη. Αφορά εμάς. Εμείς είμαστε οι αποδέκτες αυτής της ικανοποίησης. Αυτό που μας αρέσει, είναι αυτό τελικά που είμαστε, και που αδυνατούμε να κρύψουμε. 'Η που πρέπει να μάθουμε πως να μην το κρύβουμε.

Οι φιλότιμοι δημιουργοί, λειτουργούν στη βάση μιας πολύ παλιάς συνταγής: Να μαγειρέψω ένα ποίημα, μια μελωδία, κάτι τέλος πάντων για να θυμίζω σ’ όλους όσους τους ταιριάζω ότι δεν είναι μόνοι τους. Οτι δεν υποφέρουν μόνοι τους, ότι οι απογοητεύσεις τους δεν είναι μόνον δικές τους, ότι στις χαρές τους δεν χαίρονται μοναχοί τους, ότι οι ανασφάλειές τους δεν είναι μόνο δικές τους. Να τους κάνω παρέα.

Με πείσμα λοιπόν, επίθεση σ’ αυτά και σ’ αυτούς που (οφείλουν να) μας αρέσουν.
Τα άλλα είναι π α π α ρ ι έ ς.

Παρατηρητικότατος! Ο Σπύρος (ηχολήπτης) αρρώστησε εκείνη τη μέρα. Τη λήψη έκαναν οι εικονολήπτες μόνοι τους, με τον ήχο τελείως φλατ.

Πελαγία μου, πολύ φοβάμαι ότι δεν με κατάλαβες.
Με το σχόλιό μου περί Θύμιου, δεν μειώνω την αξία του ή την…“μαγκιά” του στο παίξιμο. Επίσης δεν λέω ότι δεν μου αρέσει σαν μουσικός, αλλά δεν τον έχω και πρότυπο.
Απλά θέτω ένα ερώτημα και δυστυχώς, βλέπω ότι κάποιες απαντήσεις είναι φανατισμένες.

Είναι γεγονός ότι, σε κάποιους δεν αρέσει ο Καζαντζίδης (σε όλα ίσως ) ή ο Χιώτης (σε όλα ίσως) ή ο Ζαμπέτας (σε όλα ίσως) ή ο Στουραΐτης (σε όλα ίσως) ή …ή … κ.λ.π. Και λοιπόν?

Πού ξέρεις ότι δεν τον έχω ακούσει live? Θεωρείται σαν δεδομένο, ότι όποιος λέει κάτι αρνητικό, δεν τον έχει ακούσει live? και το αντίστροφο, βέβαια?

υ.γ.
1… και όμως έβαλα τη σωστή φατσούλα (:)). Να δείξω ότι είναι καλοπροαίρετο σχόλιο και όχι με κακία. Με διάθεση πλάκας.
2. Για τα σχόλιά μου στον κιθαρίστα δεν ενοχλήθηκε κανείς!!! Αν ήταν όμως ένας Χρυσίνης ή ένας Σκαρβέλης ή ακόμα περισσότερο, ένας Μυστακίδης?

Φιλικά
στα πλαίσια μιας κουβέντας.

Ο.Κ. Δημητρη σου ζητω συγνωμη και με τιποτα δεν ηθελα να σε θιξω, προς Θεου!!!
Ολοι μας εχουμε τις αδυναμιες μας στα " περι την μουσικην "…
Και στο φιναλε, δεν εχουμε και τιποτα να χωρισουμε, καθενας με τα γουστα του
και την αποψη του…

Οσο για το :092: ισως εγω να τοχω στο μυαλο μου , πιο πολυ με την εννοια
του πειραγματος με λιγο πιπερι θα 'λεγα … αληθεια δεν ειμαι " κακια " …:088:

δεξου λοιπον την συγνωμη μου :043:

Ίσως η πιο όμορφη συγνώμη που έχω δεχθεί:230:
Σε ευχαριστώ.

Αμα σου πω ότι το παραπάνω αρχίζω να το πιστεύω, θα με παρεξηγήσεις;

Είναι γιατί ο Βασίλης (το παιδί που εμφανίζεται στα βίντεο δίπλα από το Θύμιο) είναι ένας σχετικά νέος επαγγελματίας μουσικός, που βρίσκεται στη διαδικασία της εκμάθησης και της απόκτησης εμπειριών. Διακρίνεται δε για τη συνέπειά του και την εργατικότητά του. Τι να πεις λοιπόν;

ΥΓ. Τον τελευταίο καιρό μαζί με το Θύμιο στον “Πίκο” εμφανίζεται ο Καλαϊντζόγλου, ένας από τους κορυφαίους εν ενεργεία λαϊκούς κιθαρίστες.

Εμείς πού να ξέρουμε ότι είναι εκολαπτόμενος? Εγώ θεώρησα ότι για να παίζει δίπλα στον Στουραΐτη, είναι ήδη φτασμένος και άρα, για φτασμένος δεν παίζει τίποτα.

Παρεξήγηση λοιπόν.

Δεν το’ξερα, κι έχω να τον δω χρόνια! Ο Βαγγέλας είναι ΜΟΡΦΗ και με σπάνια λαϊκή φωνή! :246: :109:

Eίναι Αργά

//youtu.be/ZKFnprXJbyo

Δεν Παει Κατω το Κρασί :102:

//youtu.be/Zthv5Kr6kA4

Γεια σας και συγχαρητήρια σε όλους και όλες για την συμμετοχή σας, ειδικά δε στους δημιουργούς και συντονιστές αυτής της όμορφης παρέας. Είναι το πρώτο μου μήνυμα μετά από αρκετό καιρό που παρακουλουθώ τις συζητήσεις και θα ήθελα να εκθέσω την προσωπική μου εμπειρία από τον Θύμιο.Ηταν μια υγρή νύχτα του χειμώνα πριν από 24 χρόνια περίπου, όταν ήμουν στην ηλικία των είκοσι,που με πήραν δυο μεγαλύτεροι φίλοι μου μπουζουξήδες και με πήγαν σ’ ένα μπουζουξίδικο στην Κερατέα, όπου επαιζε μπουζούκι ο ιδιοκτήτης και γνωστός τους Θύμιος Στουραίτης.Ημουν προκατειλημένος ότι με πήγαιναν σε κάποιο σκυλάδικο κακής ποιότητας. Οταν φθάσαμε έξω από το μαγαζί πρώτη έκπληξη, άκουσα ένα μπουζούκι να κελαηδάει από μέσα. Μπαίνοντας μέσα δεύτερη έκπληξη, οι πενιές είχαν ένα ιδιαίτερο χρώμα και τρομερή δεξιοτεχνία. Ηδη ένοιωθα δέος και τυχερός που βρέθηκα σ’ εκείνο το χώρο. Καθήσαμε στο τραπέζι κι ενώ οι φίλοι παρήγγειλαν τα σχετικά, εγώ κόλησα στον κύριο που κρατούσε το μπουζούκι, είχα την αίσθηση ότι θέλει να το στίψει. Οι φίλοι μου γελούσαν με αυταρέσκεια κι αφού ήπια σχεδόν μονορούφι ένα νεροπότηρο ουίσκυ, αφοσιώθηκα στον εν λόγο κύριο, ο οποίος επί τέσσερις ώρες βίαζε το μπουζούκι του. Αυτό ήταν, είχα κι έχω δεί αρκετούς καλούς μουσικούς που έχω θαυμάσει, αλλά το παίξιμο του Στουραίτη εκείνη τη βραδιά ήταν μοναδικό, με σημάδεψε, με έκανε να δω το μπουζούκι με άλλο μάτι.
Την επόμενη μέρα αφού ξύπνησα κι έφτιαξα καφεδάκι, προσπάθησα κι εγώ να βιάσω το δικό μου μπουζουκάκι. Προσπάθησα, ξαναπροσπάθησα αλλά δε νομίζω να πόνεσε και πολύ.
Συγνώμη για την φλυαρία και πάλι συγχαρητήρια.

Το Παιδί του Δρόμου

//youtu.be/BiS-_Hur2Jk

Καραντουζένι

//youtu.be/FuqAsoPjh0w

//youtu.be/fVGmkF7SksU

Έλεγα και γω ρε Παναγιωτακόπουλε, πότε θα το ανεβάσεις το συγκεκριμένο κομμάτι…
Χωρίς πολλά πολλά, η καλλίτερη -με κάθε έννοια- εκτέλεση του τραγουδιού.

Περίμενα τον Δανό να το ανεβάσει στο youtube!!!:090:

Θελει λιγο “quote” το παλληκαρι , αλλα εκτος αυτου , εχει και αυξημενες υποχρεωσεις αυτο
τον καιρο , με το πλατινιενο βιντεο κλιπ , << η καταρα του Μητσαρα >> …:092:

" Εξαιρετικη ερμηνευτρια η κ. Καπετανιδου , σε ολα τα τραγουδια ,
συμπεριλαμβανομενου και του στησιματος της στο πλευρο του
Θυμιου Στουραιτη … εχει μια σοβαρη και αξιοπρεπεστατη εμφανιση "

προσωπικα , μου αρεσει πολυ η χροια της φωνης της … εχει παθος …

Τα μάθατε τα νέα? Χθες πληροφορήθηκα και εύχομαι να μην είναι αλήθεια, ότι μαζεύτηκαν όλα τα μπουζούκια που έχει χρησιμοποιήσει στο παρελθόν ο Θύμιος και δημιούργησαν τον σύλλογο κακοποιημένων μπουζουκιών, επειδή λέει τους έσχισε την … κολάντζα.:082:

ο θύμιος στον ΠΙΚΟ
http://www.youtube.com/watch?v=CJalRdgy-EI

Μπορεί να μην εχει σχέση με τον θύμιο,αλλά ισως σας ενδιαφέρει.