Έψαχνα πληροφορίες για ένα τραγουδι με τον τίτλο του θέματος, πέτυχα το forum και μαις και απ΄οτι κατάλαβα είσαστε άκρως ενημερωμένοι θα μπορέσετε να βοηθήσετε. Βασικά το τραγούδι (η εκτέλεση τουλάχιστον που ψάχνω) μου έκανε εντύπωση γιατι συνδυάζει ηλεκτρικές κιθάρες με ρεμπέτικο. Θα ήθελα πολύ να μάθω που έχει κυκλοφορήσει και πληροφορίες αν έχετε για δισκοπωλεία που μπορώ να το βρω. Αν κάποιος έχει να προτείνει άλλες κυκλοφορίες σε αντίστοιχο ύφος please γράψτε μου την γνώμη σας. Ελπίζω να μην σας κούρασα και ευχαριστώ προκαταβολικά :088:
Τραγουδάει ο Μιχάλης Ζαμπέτας. Η μουσική είναι του Γιώργου Στεφανάκη (αν δεν κάνω λάθος, πληκτράς στους “Πελόμα Μποκιού”). Οι στίχοι είναι της Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου τους οποίους δεν είχε ποτέ εκδώσει αλλα τους είχε διαβάσει (όπως αναφέρει ο Τ. Σχορέλης, που τους παραθέτει στη ρεμπέτικη ανθολογία του πριν 30 χρόνια) σε εκδήλωση που είχε γίνει προς τιμή της.
Όπως σίγουρα θα μαντέψετε, δεν το ξέρω το κομμάτι και δεν μπορώ να βοηθήσω. Όμως Άρη, μάλλον ο πληκτράς αυτός δεν πρέπει να ήταν (ιδρυτικό τουλάχιστον) μέλος των Πελόμα μποκιού, αφού αν θυμάμαι καλά το όνομά τους συντίθεται από συλλαβές των επιθέτων τους (το –κιού είναι ο Κιουρκτσόγλου).
Μια μικρή διόρθωση : Ο σωστός τίτλος είναι “Ο μπάρμπας μου ο Παναής”.
Είχαμε ξαναμιλήσει γιαυτό το τραγούδι πριν 4 χρόνια !!! ( 12-05-2003 )
Από εκείνο το τόπικ μεταφέρω το ποστ που είχε μια ένταση-πλάκα ( και αυτοκριτική ! )
:089:
Το τραγούδι “Ο μπάρμπας μου ο Παναής” είναι της Ευτ. Παπαγιαννοπούλου σε μουσική του Γιώργου Στεφανάκη.
Βγήκε cd-single με τον Μιχάλη Ζαμπέτα (από τη Warner). Έχει “καταργηθεί” αλλά όπως με πληροφόρησαν είναι “στα υποψήφια για επανέκδοση”.
Καλοδεχούμενο κι αυτό.
Χαιρετώ
Ι.Κ.
ΥΓ. Και έκανα κι “αυτοκριτική” πως δεν θυμάμαι κάποιο τραγούδι του Ζαμπέτα… Εκεί να δείτε ενοχές…
Είχα ένα μπάρμπα εγώ νταή
Το ξακουστό τον Παναή
Καμάρι κι ασικλίκι
Λάζο στη μέση του χωστό
Μουστάκι μαύρο γυριστό
Καφέ αμάν και αγαπητιλίκι
Είχε σκοτώσει τσαντιρμά
Όταν περνούσε κατσιρμά
Μπροστά από καρακόλι
Για να γλιτώσει τα καπνά
Σκαρφάλωσε από τα βουνά
Και τα φευγάτισε στη πόλη
Μεσ’ τα Βουρλά κατσιρματζής
αντάμης και κοντραμπατζής
και της τουρκιάς ο τρόμος
καβάλα σε λιγνό φαρί
το μάτι του θόλο βαρύ
πατούσε κι έτρεμε ο δρόμος
Τσακιρωμένος μια βραδιά
Κι ως ήταν άντρας με καρδιά
Το βάρεσε η τρέλα
Και μπαμ και μπουμ τις πιστολιές
Ξεσήκωσε τις γειτονιές
Κι έσπασε δυό μπορντέλα
Φτωχό σαν λάχαινε να δει
Δάκρυζε σαν μικρό παιδί
Κι ως είχε και παράδες
Κάθε Χριστού και Πασχαλιά
Μοίραζε ψώνια αγκαλιά
Στους φτωχομαχαλάδες
Η μάνα μου η Αλισαβώ
Και η νενέ μου η Τζεβώ
είχαν συχνά μπελάδες
γιατί μαντάρες και φωνές / (γιατί μας βγάζαν αβανιές)
Πως στου σπιτιού μας τις γωνιές / (μες)
Κρύβαμε κατσιρμάδες
Και κάποιο δειλινό μουντό
Μας τον εφέραν σηκωτό
Στο σπίτι λαβωμένο
Με ματωμένη τραχηλιά
Σπασμένη ραχοκοκαλιά
Πολύ βαριά μαχαιρωμένο
Και πρίν χάραξει η αυγή
Και πριν ο ήλιος καλοβγεί
Τον στόλιζαν στη κάσα
Τον κλαίει Τσεσμές και Αηβαλί
Τον μπάρμπα μου τον Παναγή
Πήρ’ η Τουρκιά ανάσα
Τον έφαγε μια παστρικιά
Μια του παλιά αγαπητικιά
Αχ έρημη αγάπη
Γιατί ο μπάρμπας μου θαρρώ
Κρυφά της τάχε από καιρό
Με την Αγγέλα του Αράπη
Και την παράλλη την αυγή
Βγάζει η Τουρκιά διαταγή
Ο κιρχανάς να κλείσει
Μη σκοτωθεί κι άλλος ραγιάς
Απ΄ τα σεκλέτια της καρδιάς
Κι η ρωμιοσύνη σβήσει
Μα σβήστηκε ο Παναής
Απ’ τα κιτάπια της ζωής
σχώριο ας έχει η ψυχή του
Αυτόν που έτρεμε η Τουρκιά
Τον έφαγε η αγαπητικιά
Και πήγε τσάμπα η ζωή του
Μεγάλωσα κι εγώ που λες
Κοπέλα μες τις κοπελιές
Και Του Αηβαλιού λουλούδι
Το μπάρμπα μου δεν το ξεχνώ
Κι έκατσα αυτό το δειλινό
Και σας τον έκανα τραγούδι
α κάποιους στίχους που έγραψα δεν τους έχει στην ηχογράφηση, αυτοί είναι όλοι οι στίχοι, τους έγραψε η αργυρώ καπάρου, και απ ότι ξέρω κάποιοι αφαιρέθηκαν στην ηχογράφηση με τον ζαμπέτα για άγνωστους λόγους
Ένας φίλος μου από την Χίο μου είχε πει ότι όταν εκεί λένε «σου 'χει κατσιρδίσει» σημαίνει ότι τρελάθηκες.
Πάντως στο τραγούδι δεν λέει κατσιρμάς, αλλά κατιρμάς ή καντιρμάς. Δεν ξέρω αν πρόκειται για παραλλαγή της ίδιας λέξης ή για κάτι άλλο. Πάντως και οι 2 εκδοχές που δίνεται «δένουν».
kaÇirma στην τουρκική σημαίνει λαθρεμπόριο.
Συνεπώς κατσιρματζής είναι ο λαθρέμπορας, ο παράνομος διακινητής…
Κι όπως σημειώνει η Ελένη, στα Δαρνακοχώρια Σερρών υπάρχει σε χρήση ακόμα η λέξη (από την τουρκική βεβαίως, λόγω περιοχής- καπνά-και οθωμανική διοίκηση έως πολύ αργά σε σχέση με την υπόλοιπη Ελλάδα…κλπ…κλπ…αυτονόητα…)
Την είχα ακούσει τη λέξη και από τον αείμνηστο πατέρα τής Γλυκερίας, τον κύριο Πέτρο Κωτούλα, από το Άγιο Πνεύμα Σερρών.
Η Ευτυχία, η “γριά”, μικρασιάτισσα, από το Αϊδίνι, παντρεύτηκε αρκετά μικρή- έναν πολύ μεγαλύτερο της- μεγαλέμπορο λαδιού και ζάχαρης και άλλων…
Ίσως, αν και μικρή, κάτι θα ήξερε από αυτά… Θα έζησε “διάφορες διακινήσεις” απαγορευμένων τότε προϊόντων -κυρίως καπνού, εξ’ οικείων και βιωματικών καταστάσεων -και πιθανά τού υπαρκτού μπαρμπα-Παναή- και να μην είναι το κείμενό της μόνο έμπνευση…
Κατσιρμάς είναι το λαθραίο καπνό και κατσιρματζής ο κοντραμπατζής κατσιρμά, ο λαθρέμπορος καπνού. Άλλοι στίχοι κόπι-π’εηστ από το stixoi.gr
Το λάζο είναι σουγιάς, σπαστό μαχαιράκι (εγώ ξέρω το δίκοπο)
Χωστό θα πει κρυφό
Το γυριστό μουστάκι ένδειξη κοκκεταρίας.
Τσαντιρμάς όντως ο μπάτσος (από το γαλλλικό gendarme - τζανταρμάς στα τούρκικα)
Κατσιρμά ως επίρρημα σημαίνει κρυφά. Στις αρχές του αιώνα οι σχολικές κοπάνες λεγόντουσαν κατσιρμάδες (κρυψίματα)
Καρακόλι είναι η περίπολος αλλά και η ενέδρα. Μάλλον εδώ το πρώτο. Η έννοια μπάτσος εμφανίστηκε μετά το 22 και η έννοια στρατονόμος μεταδικτατορικά.
Κατσιρματζής είναι ο λαθρέμπορος. Επί Οθωμανών υπήρχε ένας τεράστιος υπόκοσμος που ζούσε από το λαθρεμπόριο καπνών για το οποίο υπήρχε αυστηρότατος έλεγχος. Οι Έλληνες της ανατολής πρωτοστατούσαν σε αυτή τη δραστηριότητα.
Αντάμης είναι ο παλληκαράς. Στην πελλοπόννησο προφέρεται αδάμης. (έχω την εντύπωση ότι αναφέρεται στον συνάδελφο/φίλο, παλληκάρι)
Κοντραμπατζής είναι πάλι ο λαθρέμπορος αλλά ο θαλάσσιος
το μάτι του θόλο βαρύ είναι ένας υπαινιγμός για τη χρήση χασίς
Τσακιρισμένος πάει να πει σε τσακίρ κέφι, μεθυσμένος
Αλισαβώ είναι χαϊδευτικό του Ελισσάβετ. Τυπικό μικρασιάτικο. Το Τζεβώ δεν ξέρω, φαντάζομαι του Ευγενία ή του Ευτυχία (έχω την εντύπωση από το Παρασκευή)
Νένε η γιαγιά
Αβανιά είναι η κακογλωσσιά
Κατσιρμάδες τα λαθραία
Παστρικιά είναι η πόρνη. Εκείνη την εποχή ο κόσμος για να λουστεί πήγαινε κάθε -ας πούμε βδομάδα- στα λουτρά. Οι πόρνες -εξ επαγγέλματος- ήταν οι μόνες γυναίκες που πλένονταν συχνότατα. Εξ ου το ειρωνικό παστρικές.
Κιρχανάς ή κερχανάς κανονικά το μαγαζί. Εδώ το μπουρδέλο. Η παράγωγη λέξη κερχανατζής που είναι ακόμα σε χρήση σημαίνει μαγαζάτορας ή μπουρδελιάρης.
Μόνο οι τελευταίοι λείπουν, από την ηχογράφηση. Απ’ ότι υποψιάζομαι δε θα ήθελε και δε θα ταίριαζε να τραγουδήσει: Μεγάλωσα κι εγώ που λές κοπέλα μες στις κοπελιές …
Το τραγούδι μπορείς να το βρεις στο cd του Μιχάλη Ζαμπέτα ¨ Τα γαιδουράκια"οπου όμως είναι σε διασκευή. Επίσης το τραγούδι υπάρχει και στο cd της Αργυρως Καπαρού ¨26 ερμηνείες¨με τιτλο “Ο Παναης”.
Ευχαριστώ, μαγκάκι! Και με το μπαρδόν, κύριε συντονιστά, αλλά δεν εννοούσα να μου το δώσει! Άμα το είχε κανείς και, την ώρα που δεν το πρόσεχε, αυτό πήγαινε και ανέβαινε σε κάνα rapidshare να μην είχα το νου μου να το προσέξω, το τραγούδ, μην πέσει και χτυπήσει;
