…χμμμ είχα την υπομονή να βάλω να δώ και τα 8 μέρη της εκπομπής του Πάρη Μήτσου με τον μάστερ…
Είναι ένας άνθρωπος με κατασταλλαγμένες απόψεις και μια απ ό,τι φαίνεται επιτυχημένη συνταγή να βγάζει καλούς μπουζουξίδες…
Απο κεί και πέρα δεν παύει να είναι δογματικός με πολλά θέματα και ουσιαστικά να φτάνει στο σημείο να υποτιμάει πλήρως τον χαρακτήρα του μπουζουκιού καταργώντας έννοιες όπως “ταξίμι”,“δρόμους” κτλ κτλ … φυσικά ακούγονται και απόψεις που άκουσα πριν λίγο καιρο στο βίντεο του Παούρη (ότι ο βασιλιάς είναι η κιθάρα, ότι οι τρίχορδοι με τα ντουζένια τους τα φτιάχνανε γιατί δεν μπορούσαν να παίξουν, κτλ κτλ κτλ). Φυσικά καταργεί και τον ρόλο των τροπικών μουσικών (βλέπε βυζαντινή μουσική).
Με όλα αυτά θα θελα πολύ να ξέρω πώς και με ποιό τρόπο μπορεί να διδάξει ύφος αυτός ο δάσκαλος…δεν έχω κάτι με την ανάγκη κάποιων να μπορούν να παίζουν τα πάντα στο μπουζούκι αλλά παθαίνω κάτι όταν δεν μπορώ να ακούσω μπουζούκι πια…με το ύφος και το ήθος των παλιών…
Τελειώνοντας να πώ ότι αυτό που με εξόργισε ήταν ότι μιλάει απαξιωτικά και για το ΤΕΙ της Άρτας που είναι ένας ζωντανός οργανισμός, τόπος συνάντησης κορυφαίων μουσικών-καθηγητών και σπουδαστών…ας πάει καμιά βόλτα να δεί τι παίζεται εκεί και μετά να το κατηγορήσει…
αυτός ο δογματισμός του είναι και η κύρια αιτία που έφυγα από εκεί.Στην πορεία και όσο προσπαθούσα να μάθω μπουζούκι με άλλους δασκάλους ανακάλυψα και όλα τα υπόλοιπα που γράφεις.Νομίζω ότι περιέγραψες τέλεια τον Παπαβασιλείου.Και πάλι όμως είναι θέμα του καθένα το τί θέλει από έναν δάσκαλο.
Φίλε fon, αν και συμφωνώ στα περισσότερα που λες, ΔΕN μπορείς να λες ότι “Το θέμα δεν είναι το τρέχω το θέμα είναι να βγάλεις πενιά, να μάθεις πότε θέλει άρση και πότε θέση(και όχι ζαβοπενιές)” για τον Καραντίνη. Ο άνθρωπος (άσχετα με το τι παίζει, που πάρα πολλές φορές όντως φλυαρεί και χάνει το νόημα) έχει πολύ αισθαντική-γεμάτη-ουσιαστική πενιά. Βασικά χειρίζεται την πένα σχεδόν τέλεια - σε σχέση με αυτό που λέμε πενιά. Υπάρχουν και άλλου είδους πενιές, πιο στακάτες, πιο ρεμπέτικου ύφους και και και… Του Καραντίνη η πενιά όσο και να μη σου αρέσει ο ίδιος ως παίχτης είναι κορυφαία. Βασικά, θα μπορούσε να διδάσκει χειρισμό πένας και να γράψει και βιβλίο. Μη λέμε και ότι θέλουμε…
Το 24 καπρίτσιο, που είναι κι ένα από τα πολύ αγαπημένα μου, έτυχε να το ακούσω και με κιθάρα.Το βρίσκω ενδιαφέρον και δε με χαλάει καθόλου. Με βιολίβέβαια είναι άλλο πράγμα, δεν το συζητώ. Μου έχουν πει ότι, κάποιοι παίζουν κάποια από αυτά και στο μπουζούκι, αλλά δεν έχει τύχει να ακούσω κάτι ο ίδιος.
Παίζονται στην κιθάρα αλλά από κλασσικούς και όχι από λαϊκούς κιθαρίστες, που μιλούν την ίδια μουσική γλώσσα. Και πάλι όμως συμφωνώ με τον Αλέξαντρο ότι όντας σπουδές για συγκεκριμένο όργανο η εκπαιδευτική τους χρησιμότητα δεν μεταφράζεται εύκολα σε άλλο όργανο. Από την άλλη οι κιθαρίστες είμαστε τυχεροί γιατί ο Παγκανίνι έχει γράψει αρκετά και για κιθάρα που ήρθαν στο φως τα τελευταία χρόνια, δυστυχώς πολλοί κιθαρίστες (με φωτεινή εξαίρεση τον Pavel Steidl) δεν τους δίνουν σημασία και παίζουν μόνο τα χιτάκια-καπρίτσια σε διασκευές.
Στη συζήτηση «Μαντολίνο ή κλασικό μπουζούκι;» είδα ένα βίντεο με ένα κονσέρτο για μαντολίνο και ορχήστρα του Βιβάλντι, σε διασκευή για μπουζούκι και μικρό σύνολο εγχόρδων. Οι μουσικοί φαίνονται να ξέρουν πολύ καλά την ύλη τους: το μπουζούκι δεν το παίζει απλώς ένας λαϊκός που έμαθε και μια Βιβαλντιά έτσι για να παίζει τα πάντα. Νομίζω ότι είναι το αντιπροσωπευτικότερο τεστ που θα μπορούσε να γίνει για το αν ταιριάζει το μπουζούκι σε τέτοιες μουσικές.
Θυμήθηκα πριν από 2 χρόνια, μια βραδιά με το Θύμιο το Στουραΐτη. Ανεβαίνει στη σκηνή ο Θύμιος, πιάνει το μπουζούκι, κουρδίζει, ξανακουρδίζει και αρχίζει ένα ταξίμι ατελείωτο. Και μετά, μπαίνει με …Μπετόβεν.
Άφωνο το ακροατήριο, σε κατάσταση σοκ ο κιθαρίστας δίπλα του, ψάχνει τα δάκτυλά του…
Το αποτέλεσμα, απίθανο, μοναδικό !
Κρίμα που δεν συμμετέχει τώρα στο φόρουμ ο Άρης ο Νικολαΐδης, είμαστε δίπλα - δίπλα και θα το επιβεβαίωνε γιατί και αυτός είχε εντυπωσιαστεί και από το απρόσμενο αλλά και από το αποτέλεσμα !
Ελένη μήπως θυμάσαι, με ραστ τελείωνε το ταξίμι; αν ναι, μήπως το κομμάτι του Μπετόβεν ήταν η “ωδή στη χαρά” από την 9η;
Και πριν δύο χρόνια, είπες; Το γνωστό τουρκικό φιλμάκι με τους χωροφύλακες που τελικά χορεύουν τσιφτετέλι βλέπω τώρα ότι δημοσιεύτηκε στο γιουτιούμπ Μάϊο 2010.
Ναι εντάξει αλλά δε μένουν αποκλειστικά σε ένα είδος μουσικής όλοι οι μουσικοί. Έπειτα τα τελευταία χρόνια όλο και περισσότεροι από τους λαϊκούς μουσικούς περνάνε από κλασικές σπουδές.
φίλε μου , θεωρώ τυχερώ τον εαυτό μου που βοήθησα όσο μπορούσα το Λάκη στη δημιουργία της ταμπλαντούρας.Αυτά που έχω να πω για αυτή τη μικρή συνεργασία μας είναι τα παρακάτω.Ο Λάκης είναι πρώτα απ’όλα ΣΟΛΙΣΤΑΣ.Κατά τη δημιουργία της ταμπλατούρας τα έπαιξα(ψυχολογικά).Τα κομμάτια του έναι πανέμορφα.Έχουν ροή .Αν δεν σ’αρέσει αυτού του είδους η μουσική και μόνο σαν ασκήσεις να τα πάρεις είναι τρομερά. Δεν υπάρχει τάστο στο μπουζούκι που να μην έχει χρησιμοποιήσει.Κατά την εκτέλεση τους οι δακτυλισμοί είναι πέρα από κάθε άσκηση που υπάρχει μέχρι τώρα για το μπουζούκι .Γιατί εκτιμούμε τόσο πολύ τα 24 του Παγκανίνι που κάποιοι δάσκαλοι σε βάζουν να τα βγάλεις μόνος σου χωρίς αυτοί να τα παίζουν και δεν εκτιμούμε την πραγματική δημιουργία και τις τόσες ώρες που έχει αφιερώσει πάνω στο όργανο ένας τόσο αξιόλογος ΕΛΛΗΝΑΣ ΜΟΥΣΙΚΟΣ.
jimmstrikes τα μηνύματά σου είναι λίγο εκτός θέματος γι αυτό ρώτησε ο Νίκος σε ποιόν αναφέρεσαι. Η συζήτηση εδώ είναι για τον Θέμη Παπαβασιλείου και όχι για το Λαφτσή, οπότε πολλοί μπερδευτήκαμε. Επίσης μπουζουξής Λάκης είναι π.χ. κι ο Καρνέζης, οπότε μην αρπάζεσαι… καλή συνέχεια στις συζητήσεις.
Καλησπέρα σε όλη την παρέα. Θα ήθελα να μάθω αν ο Δάσκαλος κάνει ακόμη μαθήματα και πως μπορώ να επικοινωνήσω με τη νέα σχολή στη Χασιά που λέτε, γιατί εγώ είμαι της παλιάς σχολής στην Σάμου αν θυμάμαι καλά.
