Νομίζω ότι με αυτή την παράσταση ο Ξαρχάκος αποδεικνύει για ακόμα μια φορά πόσο σημαντικός μαέστρος είναι! Η επιλογή της Γαλάνη και του Μυτακίδη μπορεί να ξενίζουν αρχικά αλλά το αποτέλεσμα είναι πολύ ιδιαίτερο και πολύ μακριά από πιο “τουριστικές” προσεγγίσεις που έχουν γίνει στο παρελθόν.
Το πρώτο μέρος έχει ως ένα βαθμό “ξαρχακέικο” χαρακτήρα που μετατρέπει τα τραγούδια του Μάρκου σε κάτι σαν ένα λαικό συμφωνικό έργο! Στο δεύτερο μέρος παίζεται για πρώτη φορά σε τέτοιου είδους παράσταση , καραντουζένι. Ο Στέλιος Βαμβακάρης με αλλους τρεις μπουζουξήδες που ο καθένας έχει και ένα δεύτερο μπουζούκι κουρδισμένο σολ καραντουζένι δημιουργεί ένα κλίμα που δυστυχώς νομίζω ότι λείπει από τα περισσότερα ρεμπετάδικα. Μιλαώ για το πιο “επιθετικό” ανοικτό παίξιμο που χαρακτηρίζει τα ντουζένια με απλή αρμονία και “σούφικο” χαρακτήρα.
Σε κάθε περίπτωση είναι μια πολύ δημιουργική μουσικά και προσεγμένη παράσταση πράγμα που αποδεικνύεται και από τις πολλές πρόβες που έγιναν και την αυστηρότητα που αντιμετωπίστηκε από το μαέστρο και τους μουσικούς. Ο πολύ ωραίος χώρος (όπου απαγορεύται το κάπνισμα!) έχει επίσης εξαιρετικό ήχο (τα μπουζούκια παίζουν σε ξεχωριστά μικρόφωνα, όχι μαγνήτες) και ωραίο περιβάλλον.
Γενικά δεν θέλω να είμαι αρνητικός άνθρωπος πια, ειδικά μη έχοντας παρακολουθήσει μια παράσταση. Πόσο μάλλον όταν αυτή έχει καλούς/εξαιρετικούς συντελεστές…
Όμως, στη συγκεκριμένη περίπτωση, δεν θα πήγαινα λόγω ενός ονόματος…
Πριν χρόνια, πήρα ένα τεύχος του Διφώνου, που είχε συνέντευξη των Active Member.
Ενώ γενικά μου άρεσε η δουλειά τους και θεωρούσα ότι είχαν ένα προφίλ, διαβάζοντας την συνέντευξη, ο BD Foxmoor κάπου έλεγε απαξιωτικά (μεταφέρω τα λόγια από μνήμης)
“Ο Βαμβακάρης ήταν βασιλικός… εάν εμένα μου έπαιζε ένας τα τραγούδια ενός βασιλικού, θα τον έδερνα…” κάπως έτσι το ρεζουμέ…
Φυσικά, κανείς δεν οφείλει να απολογηθεί σε κανέναν για τις δηλώσεις του και για τις ιδέες του, ούτε να υπογράψει μετάνοια, αλλά εγώ ΔΕΝ θα πήγαινα να ακούσω κάποιον που έχει απαξιώσει έναν καλλιτέχνη έτσι επίπεδα…
Ελπίζω να βρω το άρθρο και να σας το κοινοποιήσω
Οκ, προφανώς έκανε μια ατυχή/ ημιμαθή δήλωση. Μπορεί να μην γνώριζε/ να ήταν αφελής/ απόλυτος, να έχει αλλάξει ή και ακόμα να πιστεύει μέχρι σήμερα το ίδιο και να δηλώνει αμετανόητος…
Νομίζω ότι αυτό έχει να κάνει με ένα αρχαιότατο ερώτημα: Είναι οκ να γουστάρω το έργο ενός καλλιτέχνη, ενώ δεν γουστάρω τον ίδιο και τις απόψεις του; Προσωπικά, είμαι υπέρ του να διαχωρίζεται πλήρως η προσωπικότητα του καλλιτέχνη από το έργο του. Σχετικά παραδείγματα υπάρχουν αρκετά τόσο από το χώρο του ρεμπέτικου, όσο και από άλλους…
Με κίνδυνο να παρεξηγηθώ,ας μου επιτραπεί να πω την γνώμη μου κι εγώ,οσο και να αγαπώ τον Μάρκο τον Στέλιο,και να σέβομαι το ονομα του Ξαρχάκου.
Με χαλάει που τα τραγούδια του Μάρκου τα διευθύνει κάποιος με τον χάρακά του…
Μου δίνει το αισθημα οτι τα μπασταρδεύει ετσι,αν μπορώ να το πώ αυτό.
Εντάξει ,μοντέρνοι καιροί θα μου πει κάποιος ,και ανοιχτά μυαλά να εχουμε, θα μου πει ο επόμενος…
Την γνώμη λέω απλά,χωρίς να απαξιώ κανέναν και τίποτα.
Δεν χρησιμοποιεί χάρακα (ή μπαγκέτα), αλλά το συναίσθημα που περνάει είναι το ίδιο και με τα χέρια σκέτα. Αναρωτιέμαι, αυτά τα ταρακουνήματα (π.χ. από 7.21 και πέρα, Μη με πεισματώνεις), πόσο απαραίτητα είναι για τη σωστή απόδοση των κομματιών….
Είναι χαρακτηριστικά του Ξαρχάκου. Νομίζω ότι σε κάθε συναυλία του ταρακουνιέται.
Στο απόσπασμα που έβαλε ο Τηλέμαχος, (και τον ευχαριστώ γι αυτό), ακούγεται μόνο η Γαλάνη. Τώρα εμένα η Γαλάνη δεν μου αρέσει γενικότερα, αλλά αυτά είναι γούστα. Μου αρέσει όμως το “μη με πεισματώνεις” όπως το παίζουν.
Διόρθωση: Δεν ακούγεται μόνο η Γαλάνη αλλά και ο Μυτακίδης. Δεν άκουσα τίποτα το ιδιαίτερο πάντως.
Η δική μου άποψη είναι ότι η παρουσία του Ξαρχάκου (και στις πρόβες, και στις παραστάσεις) ήταν καθοριστικής σημασίας για το τελικό αποτέλεσμα στον ήχο, όχι τόσο στον συντονισμό (που κι αυτός χρειαζόταν σε πολλά σημεία) αλλά στο πάθος που μετέδιδε στους μουσικούς που ακόμα και να βαριόταν (όπως συμβαίνει συχνά), αναγκάζονταν να δώσουν το κάτι παραπάνω. Σε κάθε περίπτωση νομίζω ότι το αποτέλεσμα είναι πολύ καλύτερο μουσικά από οποιαδήποτε άλλη προσπάθεια μεγάλης ορχήστρας να προσεγγίσει το Μάρκο. Το απόσπασμα δεν θα έλεγα ότι έιναι αντιπροσωπευτικό όλου το προγράμματος, έβαλα κάποια πλάνα που μου άρεσαν…και κολλούσαν και μεταξύ τους, υπήρξαν και εξαιρετικές άλλες στιγμές που απλά δεν έδεναν με το βίντεο.
Εμένα δεν μου αρέσει. Όχι ότι είναι κακοπαιγμένο βέβαια αλλά, μια ορχήστρα με τέσσερα (!) μπουζούκια, πιάνο, ακορντεόν, μαέστρο και δεν ξέρω γώ τι άλλο ακόμα, ποιό λόγο θα είχε να το ξαναπαίξει παρά, να προτείνει κάτι καλύτερο από τούτο;
“ποιό λόγο θα είχε να το ξαναπαίξει παρά, να προτείνει κάτι καλύτερο από [τούτο ];”
Νίκο, τώρα μπαίνεις σε ένα θέμα που δεν ξέρω αν θα βρούμε άκρη? μέση? απάντηση?
Για μένα δεν υπάρχει σύγκριση μεταξύ της εκτέλεσης του Μάρκου και οποιασδήποτε άλλης έχουμε ακούσει ως τώρα. Απλά μου φάνηκε μια τίμια προσέγγιση, με την λογική πάντα ότι δεν μπορούμε να φτάσουμε την αμεσότητα του Μάρκου, οπότε απλά την “γεμίζουμε” με περισσότερα όργανα και βγάζουμε ένα αξιοπρεπές αποτέλεσμα.
Ακριβώς. Το αποτέλεσμα είναι σίγουρα αξιοπρεπές. Εμένα δεν μου αρέσει, προσωπικά.
Η μνήμη μου δεν με βοήθησε να θυμάμαι ακριβώς τα λόγια…
πάντως το περιεχόμενο εξακολουθεί να είναι αντιφατικό, εκτός και αν πλέον ο Foxmoor έχει αλλάξει την οπτική του τόσο που πλέον μπορεί να υποφέρει τις μελωδίες ενός… βασιλικού.
Επισυνάπτω το απόσπασμα, Δίφωνο τ. 140 Μάιος 2007
Δεν έχω την τιμή να τον γνωρίζω τον άνθρωπο, ούτε και μπορώ από ένα απόσπασμα κάποιας συνέντευξης να μάθω αρκετά για τον ίδιο, το έργο του, τί και για ποιους λόγους σαμπλάρει κλπ. κλπ. οπότε και με αφήνει παγερώς αδιάφορο το ποιάν άποψη έχει για τον καλλιτέχνη εκείνο της αστικής λαϊκής μουσικής του Πειραιά του ύστερου Μεσοπολέμου, που εγώ εκτιμώ περισσότερο απ’ οποιονδήποτε άλλον (διαχρονικά). Ας συνεχίσει, λοιπόν, να σαμπλάρει τον Ζαμπέτα, τον Καπνίση, τον Σπανό, μια και ο μουσικός πλούτος που άφησαν είναι ενδιαφέρων, ενώ εκείνον που μας κληρονόμησε ο Μάρκος απαξιοί να τον ακούσει. Καλό θα του κάνει (του Μάρκου), όχι κακό.
ας του σφυρίξει κάποιος του “χοντρού” ότι και ο ζαμπέτας λαϊκή δεξιά ήτανε, και ας μάθει περισσότερα για τον χατζιδάκι που τον βγάζει ελαφρό.
Δε γνωρίζω καθόλου τον άνθρωπο και το έργο του. Ίσως είναι πιο σοβαρός απ’ ό,τι δείχνει εδώ, μπορεί να έχει δυσκολία να εκφραστεί προφορικά. Πάντως, γενικά στο απόσπασμα της συνέντευξης δε βλέπω απόψεις, απλώς τυχάρπαστες κρίσεις για πράγματα που έτυχε να φτάσουν στ’ αφτιά του και άλλα του άρεσαν, άλλα όχι. Ναι μωρέ, είναι κι ο Χατζιδάκις…
(Του αρέσουν τα επικίνδυνα πράγματα αλλά όχι ο Βαμβακάρης και ο Χατζιδάκις - ε, ντάξει, πολύ απλά δεν το έχει ψάξει.)
Όσο για τη βασιλοφροσύνη του Μάρκου, νομίζω ότι μπερδεύει τι σήμαινε βασιλικός στο Βασίλειο της Ελλάδος με το τι σημαίνει σήμερα στην Ελληνική Δημοκρατία! Και πάντως την αναφέρει κυρίως σε σχέση με τους αριστερούς που έκαναν εκ των υστέρων μόδα τα ρεμπέτικα ενώ πριν τα καταδίκαζαν. (Δεν ξέρω αν συνέβη και πώς συνέβη, δεν έχω άποψη επ’ αυτού.)
Who the fuck is Μυτακίδης …??
Πλάκα έχουν όλοι αυτοί που ξεχνούν τα μεγάλα λόγια ( για αυτούς πάντα ), που είχαν πει κάποτε, όταν γυρίζει ο ο τροχός και μυρίζουν ψητό.
Τότε κάνουν το κορόιδο.
Ποιόν ενδιαφέρει κάποιος που λέει ότι, δεν ακούω Μάρκο γιατί ήταν Βασιλικός,αλλά αγαπώ τον Ζαμπέτα με το φοβερό τραγούδι του…Ο μαύρος, ο σκύλος ο ΡΑ ΤΑ ΠΛΑΝ…
Έκανε ξαφνικά η μύγα κώλο και έχεσε τον κόσμο όλο τελικά
!!!
Αυτό το νήμα έκλεισε αυτόματα μετά από 365 ημέρες. Δεν επιτρέπονται πια καινούριες απαντήσεις.