Με την ευκαρία της ερώτησης της Άλκηστης, ας καταθέσω και εγώ τις εμπειρείες μου από τη χρήση τόσο του βιβλίου, όσο και της ηλεκτρονικής του έκδοσης που εδώ και περίπου έξη μήνες διατίθεται προς πώλησιν.
Το βιβλίο το αγόρασα σχεδόν μόλις εκδόθηκε, Σεπτέμβριο του 2006. Είναι, ουσιαστικά, ΑΧΡΗΣΤΟ. Το λέω αυτό μετά λόγου γνώσεως αλλά και με πόνο ψυχής, για τα πεταμένα λεφτά και τα κομμένα δέντρα για την παραγωγή και διάθεση χιλίων άχρηστων αντιτύπων, που τριτεύουσα σημασία έχει το που θα σαπίσουν, στις βιβλιοθήκες κάποιων ιδρυμάτων ή στα υπόγεια του υπουργείου. Μία ξερή καταγραφή τίτλων, αριθμών καταλόγων κλπ. όπου το ψάξιμο είναι ουσιαστικά αδύνατο. Π.χ. αναρωτιέμαι: Μωρέ, πότε γράφει ο Μάρκος την Κλωστηρού; Για να βρώ την απάντηση πρέπει να ξέρω προηγουμένως σε ποια εταιρία το ηχογράφησε: Στην Κολούμπια; Στη His masters voice; στην Odeon; στην parlophon; Πηγαίνω π.χ. στην Odeon (είμαι και κακός…). Τι αριθμό καταλόγου είχε το τραγούδι; Δεν το ξέρω; πρέπει να ψάξω, φορώντας γυαλιά, σε 61 σελίδες (αν ήταν κολούμπια, οι σελίδες θα ήταν 85). Δεν ήταν, λοιπόν, για κακή μου τύχη, στην Odeon. Και συνεχίζω ακάθεκτος στις άλλες εταιρίες μέχρι, μετά από καμμιά βδομάδα, να βρώ ότι ήχογραφήθηκε στην Κολούμπια με αριθμό κλπ. κλπ. και μάλιστα σε δύο διαφορετικούς αριθμούς καταλόγου, από την ίδια μήτρα.
Άλλο: Ο Γρηγόρης Ασίκης, πόσα τραγούδια ηχογράφησε συνολικά; Εδώ θα μου πάρει περίπου δύο μήνες το ψάξιμο.
Τη δουλειά που εξ αρχής έπρεπε να έχει κάνει το υπουργείο, την ηλεκτρονική δηλαδή έκδοση, τελικά την έκανε η ιδιωτική πρωτοβουλία, αλλά αυτό πήρε κανα χρόνο και βάλε. Ο Στέλιος Λαμπρόπουλος, του rebetiko.gr, σε συνεννόηση με τον κύριο Μανιάτη έβγαλε και πουλάει τα στοιχεία σε σιντί. Η απάντηση, λοιπόν, για τον Γρ. Ασίκη έρχεται τώρα σε 1,5 δευτερόλεπτα: 78. Ωραία. Αλλά δεν μου φτάνει που τα βλέπω στην οθόνη, τα θέλω και τυπωμένα, φυσικά. Αυτή τη δυνατότητα ακόμα δεν την διαθέτει το πρόγραμμα, πρέπει να κόβεις, να μετατρέπεις αρχεία, να σώζεις, να κολλάς, να ξανακόβεις, να ξαναματακολλάς κλπ. και να είσαι και ευχαριστημένος αν κατάφερες τελικά να φτιάξεις δύο τυπωμένες σελίδες, έστω φτύνοντας αίμα. Και έχει και άλλα προβλήματα το σιντί, όμως μη διανοηθεί κανείς να αποπειραθεί να το αντιγράψει, εδώ έχει γίνει άριστη δουλειά και η αντιγραφή είναι δυσκολότατη και θα γνωστοποιηθεί στον κάτοχο των δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας κατά την επόμενη, κατά μήνα περίπου, αυτόματη ανανέωση δικαιωμάτων χρήστη.
Γκρίνια, έ; Έεε, δεν άντεξα! Μετά τη γκρίνια πάντως, ας σημειώσω ότι έστω και έτσι, το σιντί αξίζει τα λεφτά του και ας αναμένουμε ακόμα τις βελτιώσεις και διορθώσεις. Αυτά.
Για την Άλκηστη (και για όποιον άλλον): Το βιβλίο μην το αγοράσετε, εκτός αν προσδοκάτε μεγάλα υπερκέρδη από την συλλεκτική αξία που θα αποκτήσει μετά κάποιες δεκαετίες. Για την ηλεκτρονική έκδοση, πηγαίνετε στο rebetiko.gr.