Μπουζούκι και άλλο ρεπερτόριο

Δεν ξέρω αν έκανα σωστά που άνοιξα καινούργιο θέμα,αλλά ψάχνοντας στο φορουμ δεν βρήκα κάτι σχετικό.Θέλω να κάνουμε μια συζήτηση κατα πόσον το μπουζούκι πρέπει (ασχέτως αν μπορεί τεχνικά)να παίζει σε ορχήστρες με ρεπερτόριο τελείως διαφορετικό,όπως ας πούμε έχει κάνει ο Θανάσης Πολυκανδριώτης.Χρειάζεται άραγε να αποδείξουμε σε κανέναν τι δυνατότητες έχει το μπουζούκι και ότι μπορεί να παίξει “τα πάντα”;.Τον προβληματισμό μου μεταφέρω εδώ,δεν αρνούμαι κάτι.

Αν το δούμε με καθαρά θεωρητική προσέγγιση το ζήτημα, σαν μουσικό όργανο το μπουζούκι θα μπορούσε να παίξει τα πάντα…Στην πραγματικότητα όμως όλα εξαρτώνται απο τί επιδιώκει ο μουσικός ή ο ενορχηστρωτής να πετύχει κάθε φορά. Προσωπικά πιστεύω πως κάθε όργανο έχει τη φυσική του θέση στο χώρο της μουσικής, του ρεπερτορίου κτλ…Και αυτός ο “χώρος” θεωρώ οτι ορίζεται μέσα απο την πορεία του ιδίου του οργάνου στο χωροχρόνο, απο το τί κουβαλά μαζί του ως φορέας πολιτισμού και τέχνης…Κατά την ταπεινή μου βέβαια άποψη…

Τι θα πει “πρέπει”; Στα χέρια του καθένα μας, κάνει οτι θέλει. Αμα σε κάποιον αρέσει το αισθητικό αποτέλεσμα, τι πρόβλημα υπάρχει; Ηθικό; Μην σηκωθεί ο Βαμβακάρης και μας βαράει; Δε νομίζω.
Ένα μουσικό όργανο είναι αν έχει τις δυνατότητες να παίξει Βιβάλντι γιατί να το βάλεις σε στεγανά;
Δεν θέλω να απαξιώσω, αλλά αυτοί οι προβληματισμοί ώρες ώρες είναι χωρίς ουσία. Τι ψάχνουμε να βρούμε;

το μπουζούκι ας παιξει οτι θελει. Αρκει να το κρατα άλλος… :089:
αν αρεσει στον μουσικο ας παιξει οτι θελει… γιατί να του το απαγορευσουμε…

1 «Μου αρέσει»

Τα πάντα μπορεί να παίξει το μπουζούκι… αρκεί να μπορεί αυτός που το παίζει.

δεν θα βάλουμε στεγανά στην μουσική… βέβαια σε άλλους μπορεί να αρέσει το αποτέλεσμα σε άλλους όχι.

Προσωπικά, επειδή μελετάω και κλασσική αλλά και άλλες μουσικές, δεν με έχει απογοητεύσει ως τώρα το όργανο…

βέβαια τεχνικά, υπάρχουν κάποιες δυσκολίες… όπως π.χ. στα ινδικά που σου τρώει το χέρι στα ολισθήματα για να πετύχεις εν μέρει μια ανεκτή χροιά εξομοίωσης του sitar…

Και νομίζω ότι το να παίζουμε και άλλες μουσικές… μας κάνει πολύ καλό ως μουσικούς… είτε παίζουμε κάτι τέλεια, είτε όχι… π.χ. το να παίζει κανείς Παγκανίνι, θέλωντας και μη, έστω μετά από χρόνια θα “ανοίξει το χέρι”… ή εάν κάποιος παίζει πολύ αράβικη μουσική θα αποκτήσει τέτοια γλύκα στο παίξιμο του, που αυτό θα τον κάνει να δίνει περισσότερη γλύκα και στα άλλα κομμάτια που παίζει…

άρα κατά την ταπεινή μου γνώμη, για κάποιον που θέλει να βελτιωθεί στο όργανο… είναι μονόδρομος η μελέτη και άλλου ρεπερτορίου.

Διαφωνώ με τον nikosforlan ως προς το οτι ο προβληματισμός δεν έχει ουσία.Κάθε συζήτηση που αφορά τη μουσική γενικότερα έχει ουσία.Αν υποθέσουμε οτι μια λύρα κρητική μπορεί να παίξει λαϊκό τραγούδι ,πως θα ακουγόταν το συγκεκριμμένο αποτέλεσμα?Δεν υποτιμώ κανένα όργανο ,αλλά δεν ξέρω τι προσφέρει σαν ακρόαμα η συμμετοχή ενός οργάνου σε είδος μουσικής που δεν έχει-μέχρι σήμερα- χρησιμοποιηθεί ευρέως.Αν προσφέρεται για βελτίωση στο όργανο η χρήσιμοποίηση του σε άλλα είδη,είναι άλλο θέμα και άλλο θέμα είναι το αισθητικό αποτέλεσμα.Φυσικά και δεν θα σηκωθεί ο Μάρκος να μας βαράει,αλλά το να πούμε και τη γνώμη μας δεν νομίζω οτι βλάπτει.

Καλά, δεν ξέρεις; Έτσι!

Τα καλύτερα πράγματα στη μουσική- και εν γένει στην τέχνη- συμβαίνουν όταν υπάρχει ο μαγικός συνδυασμός αγάπη και σεβασμός για το όργανο, την προέλευση και τις μουσικές ρίζες του μαζί με την περιέργεια και τη δίψα για εξέλιξη. Δεν μπορεί να υπάρχει συγκεκριμένος και μονοδιάστατος δρόμος για έναν παίχτη, όμως κάθε καλό αποτέλεσμα έχει να κάνει με την ισορροπία.

Προσωπικά λατρεύω να ακούω μουσικούς σχεδιασμούς και πειραματικές φόρμες πάνω στο ρεμπέτικο, επομένως και στο μπουζούκι.
Το αποτέλεσμα και η άποψη μου πάνω σε αυτό διαφοροποιείται ανάλογα με τα προαναφερόμενα και την αισθητική που αποπνέει.

Angel με έχεις καλύψει πλήρως