στραβομάρα… και το γράφεις ξεκάθαρα στο blog σου ότι είναι γιός του!
αυτό το όργανο δεν υπάρχει περίπτωση να επιστρέψει στην αρχική του μορφή με τον ήχο που είχε αρχικά. μόνο το σκάφος σώζεται, ούτε το καπάκι, ούτε καν μπράτσο-καράολο… οπότε ο μόνος λόγος για ανακαίνιση (δεν είναι εφικτή αναπαλαίωση πλέον) είναι για μια ελάχιστη δικαίωση μετά από τέτοια κακοποίηση.
Εγώ θα το έβλεπα αλλοιώς: Ότι το όργανο δεν πρόκειται ούτε καν να πλησιάσει τον ήχο που είχε αρχικά, είναι πλέον ή βέβαιον. Ότι έχει ανάγκη ευρύτατης επέμβασης που ουσιαστικά θα το κάνει “καινούργιο” είναι επίσης βέβαιο. Καλύτερα λοιπόν να παραμείνει έτσι ακριβώς όπως είναι αυτή τη στιγμή, ως (σπάνιο!!) επιβίωμα που επιτρέπει και στους μελλοντικούς ερευνητές της οργανολογίας να έχουν στη διάθεσή τους κάποια στοιχεία ακόμα για τα παλαιά όργανα. Συγνώμη Νικόλα, αλλά τα όργανα δεν έχουν ψυχή, ώστε να εκτιμήσουν την όποια δικαίωση.
Φυσικά, όλα αυτά που λέμε είναι λογαριασμός χωρίς τον ξενοδόχο, αφού την τύχη του οργάνου θα την πάρει στα χέρια του ο πλειοδότης του ημπέη.
συμφωνούμε, τα περί “ηθικής δικαίωσης” ήταν για να φανεί το μάλλον ανώφελο της ανακαίνισης.
πάντως τα όργανα έχουν ψυχή! και όπως τους φέρεσαι σου φέρονται.
Κι όμως πιστεύω πως σε αυτό το όργανο αξίζει μια ΣΩΣΤΗ και ΚΑΛΗ επισκευή, ώστε να συνεχίζει να παίζει -γι αυτό δε φτιάχτηκε;- με όσο δυνατόν μικρότερη (ελάχιστη) αντικατάσταση των αρχικών του ξύλων. Ας συμπληρωθεί ό,τι λείπει, εάν γίνεται. ΤΟ κόστος φυσικά είναι ένα άλλο ζήτημα, που δεν αφορά παρά τον νικητή.
Υ.Γ. Πάντως, είδα αυξημένη κινητικότητα στο ebay, τη στιγμή που πωλείται στην πιάτσα από το ΣΤΑΥΡΟ Κ ένα μπουζούκι Κοπελιάδη στα 1300 (αν θυμάμαι καλά) ευρώ και σε σαφώς καλύτερη κατάσταση, δεν μπορώ να καταλάβω γιατί πάνε όλοι (όσοι έχουνε λεφτά…) και “χτυπάνε” ένα όργανο σχεδόν σε αποσύνθεση. Πιστεύω ότι το κόστος θα είναι τελικά το ίδιο… Άβυσσος η λογική των μπουζουκόφιλων…
Εγώ πάλι νομίζω ότι το όργανο αυτό με όλες τις επεμβάσεις που έχει υποστεί είναι, μιλώντας μεταφορικά, κάτι σαν απολίθωμα κατασκευαστικό και χρηστικό (δηλαδή από την άποψη του τρόπου που το χρησιμποίησε ο κάτοχός του αλλάζοντας τα τάστα με μπερντέδες από σπάγγο κλπ). Δηλαδή η αξία του είναι για μένα ανάλογη με την αξία ενος προϊστορικού απολιθώματος που μας αποκαλύπτει μια ως τώρα άγνωστη μορφή ζωής ή που έστω απλώς επιβεβαιώνει μια μορφή ζωής για την οποία μόνο θεωρητικά γνωρίζαμε. Οπότε ψηφίζω τη διατήρησή του ως έχει, και ταυτόχρονα θα έβρισκα πολύ ενδιαφέρουσα μια διπλή πιστή αντιγραφή του: μια όπως το έφτιαξε ο οργανοποιός και μια όπως το μετέτρεψε ο κάτοχός του.
Η αίσθησή μου είναι ότι πάνω σε αυτό το όργανο είναι αποτυπωμένη μια προσωπική και μουσική ιστορία πιο συναρπαστική από τη δυνατότητα της επισκευής του.
Θα σταθώ στην απορία του Μπάμπη και θα κάνω μια υπόθεση. Εδώ μπορεί να παρατηρήσει κανείς τον τρόπο με τον οποίο ανεβαίνει η τιμή του συγκεκριμένου οργάνου. Το μπουζούκι του Κοπελιάδη είναι λειτουργικότατο σε χρήση με αποτέλεσμα και η τιμή του να είναι η ανάλογη. Δε θα πω εάν είναι φτηνό ή ακριβό, γιατί σκοπός της σκέψης δεν είναι αυτός. Όμως τα 1300 με τα 300 (η τιμή που έχει τώρα) απέχουν αρκετά νομίζω. Σίγουρα θα χρειαστούν χρήματα για να επισκευαστεί ένα τόσο ταλαιπωρημένο όργανο, αλλά η τιμή εκκίνησης για την πώληση του ήταν μόλις 24,95 δολάρια. Άρα μήπως τελικά είναι πιο “συμφέρουσα” η απόκτηση του αντιστοίχου του Γκραίτση; Καθένας μπορεί να βγάλει τα συμπεράσματά του από μόνος του!
δεν υπάρχει περίπτωση, μια τέτοιας έκτασης ανακατασκευή σε καλό και σωστό μάστορα ξεπερνάει κατά πολύ το κόστος ενός αντίστοιχα καλού καινούριου μπουζουκιού. μιλάμε για αρκετούς μήνες έρευνας, αναζήτησης υλικών, προσεχτικής εργασίας για διάσωση όσων περισσότερων αυθεντικών τμημάτων, και αρμονικής εφαρμογής νέων. όποιος το πάρει ας το σκεφτεί σοβαρά και σε βάθος χρόνου (και με αμφίβολο αποτέλεσμα σχετικά με τον αρχικό ήχο).
Καθένας μπορεί να βγάλει τα συμπεράσματά του από μόνος του!
Η τελευταία σου πρόταση νομίζω πως τα λέει όλα…Πολλοί άνθρωποι, πολλές γνώμες. Υπάρχει σημαντική διαφορά στο ποσό (να δούμε που θα καταλήξει βέβαια το όργανο στο εμπαυ) των δυο οργάνων αλλά και σημαντική διαφορά στη κατάσταση τους.
Η αξιολόγηση και σύγκριση νομίζω θα είναι πιο ρεαλιστική εαν επισκευαστεί (αν είναι εφικτό χωρίς να γίνει ουσιαστικά καινούριο) και προκύψει το κόστος (τόσο στο ένα όσο και στο άλλο). Όλα αυτά από οικονομικής άποψης. Εδώ μπαίνει κ η συναισθηματική προσέγγιση , με την όποια μαγεία (και παγίδες) μπορεί να κρύβει για το καθένα μας.
Μακάρι να το αποκτήσει κάποιος σε αυτή την τιμή.
Φοβάμαι όμως ότι η τιμή θα ανέβει (κάμποσο) τα τελευταία λεπτά, ως συνηθίζεται…
Μια ερώτηση, μάλλον χαζή:
Εφόσων η επισκευή ιστορικών οργάνων είναι μια σχετικά νέα ιδέα για τα λαουτοειδή της χώρας μας και μια τέχνη που ακόμα εξελίσσεται, ίσως περισσότερο απο αυτή της κατασκευής νέων οργάνων, δεν θα είχε νόημα να υποθέταμε ότι, ακόμα και να μη γίνεται τώρα η επισκευή , με τις νέες τεχνικές που αναπτύσσονται και αυτές που υιοθετούνται απο δυτική οργανοποιία, σε λίγα χρόνια είναι σχεδόν βέβαιο ότι επισκευή του θα μπορούσε να γίνει με επιτυχία;
Αυτό που πλέον συμβαίνει εδώ και κάποιες δεκαετίες είναι το ότι υπάρχει η ζήτηση και η αγορά για τέτοιου είδους δουλειά, περισσότερο απο το παρελθόν. Η ζήτηση, πιστεύω, δημιουργεί την ανάλογη εμπειρία.
Πάντως και εγώ συμφωνώ με τον Μπάμπη, πιστεύω ότι δεν αποκλείεται η επισκευή.
Για τον φιλο alk που ρωταει ‘‘αεροπλαστ’’ το λενε αυτοι που το πουλανε [αν λες το να’ι’λον με τις φουσκες]
σ’αυτο το όργανο θεωρώ (με κάθε επιφύλαξη βέβαια) πως δεν γίνεται επισκευή, επειδή δεν σώζονται καν τα αρχικά υλικά. ανακατασκευή γίνεται, αλλά εκεί πια έχεις καινούριο όργανο στα παλιά μέτρα.
Νομίζω πως αυτή είναι η αλήθεια χωρίς βέβαια να ακυρώνεται η όλη προηγούμενη συζήτηση σχετικά με αξίες ιστορία κλπ…
χαχαχα!
μη ψάχνετε για λογικές εξιγήσεις! ο άνθρωπος που θα κινηγήσει ένα όργανο φτιαγμένο το 1905 (και πιστεύω οτι είναι τόσο παλαιό) το κάνει επειδή είναι παθιασμένος…είναι μια τρέλλα και μια αρρώστια άνευ λογική!
δεν έχω αμφιβολία οτι το συκεκριμένο μπουζούκι του γκρέτση διορθώνεται. έχει δύο μήνες που ο τάσος θεοδωράκης παρουσίασε ένα μπουζούκι του σταθόπουλο στο φόρουμ. εγώ, όταν πρώτο βρήκα αυτό το όργανο, ήταν επίσης σε πολύ άσχημή κατάσταση. ο τάσος το δούλεψε πολύ καιρό με μεγάλη ευαισθησία κια προσοχή - και το μπουζούκι σώθηκε και είναι φανταστικό - το παίζω συνέχεια.
το χειρότερο στο εν λόγω μπουζούκι είναι βέβαια η ζημιά στο μανίκι…κάτι το οποίο μειώνει την αξία του οργάνου για τους σοβαρούς συλλέκετες…αλλά σκασίλα του ανθρωπου που θα το χαρεί και θα το παίξει κάθε μέρα!
να δούμε αν το μπούζούκι θα ξεπαράσει τα 900 ευρώ! το αξίζει; ο αγοραστής θα ξέρει…