Μπουζούκι Γκρέτση στο ebay

Τρομερό!

Εδώ και κάποιες πληροφορίες:

Μπράβο!
δεν πήγε το μυαλό μου, η ετικέτα δεν είναι και ευανάγνωστη και φαντάστηκα ότι είναι “Γκραϊτσης” με διαλυτικά και τόνο στο “ι” (δεν μπορώ να βάλω τόνο στον κειμενογράφο, μου ξέφυγε και το “ρ” στον τίτλο, μεγάλο μπέρδεμα)

πρέπει να είνει ο πατέρας του, γεώργιος (πατέρας) δημητρίου (ο παππούς) γκραίτσης (εύκολα απλοποιείται ο εγγονός σε δημήτριος γκρέτσης). η χρονολογία μοιάζει σαν 1929, αλλά θα μου φαινόταν πιο πιθανό για 1909 (ή 1905;), αν ισχύει η υπόθεση και επιπλέον αν κρίνω από τα στριφτάρια. το καλούπι μοιάζει πάντως.
επίσης περίεργο που βγάλανε τα τάστα και βάλανε μπερντέδες (θα περίμενε το ανάποδο κανείς, όπως στο μπουλγαρί του φουσταλιέρη). επίσης κοντύνανε την αρχική κλίμακα και στο κενό προσθέσανε το μονό στριφτάρι. οι αρχικοί τσαμπουκάδες ήταν στα τάστα 2,5,7,10,12.
είναι σε άθλια κατάσταση, με πολλές άσχημες επεμβάσεις… τουλάχιστον έχει πολλές και καθαρές φωτογραφίες!

Να ρωτήσω αν έχει κάποιος τη σχετική εμπειρία… Με μία τέτοια αγορά πως εξασφαλίζεται η υπερατλαντική μεταφορά ενός τόσο ευαίσθητου προϊόντος…? Το μόνο που μπορώ να σκεφτώ είναι μία εκ των προτέρων επικοινωνία με τον πωλητή ώστε να του πεις να το στείλει μέσα σε σκληρή θήκη…

αυτό ξαναπές το… τις κατέβασα όλες και θα αποπειραθώ να το αποτυπώσω κάπως… αλλά με μπερδεύουν διάφορα:
μ’ αρέσει πάρα πολύ το σκάφος που δεν είναι τόσο έντονα “κάστανο”, αλλά δεν μπορώ να καταλάβω αν είχε τσάκιση στο καπάκι. Σε φωτογραφία πλάγιας όψης δεν φαίνεται τσάκιση (τουλάχιστον όχι έντονη) αλλά στις κοντινές του καπακιού από το κάτω μέρος του σκάφους φαίνεται (εκτός αν οφείλεται στην βλάβη).
Ακόμα πιο πολύ δε με μπερδεύει το τελευταίο καμάρι, που φαίνεται πολύ κοντά στον χορδοκράτη.

καλά, το συγκεκριμένο τί χειρότερο να πάθει το κακόμοιρο… σε στάβλο το είχανε; (μη γελάς, έχει βρεθεί απαρτιάν ή παναγή σε κοτέτσι!).
όργανο σε σχεδόν αντίστοιχη κατάσταση (που όμως σώθηκε!) είχε έρθει μια χαρά σε χαρτόκουτο με άπειρο bubble-paper μέσα. περισσότερες λεπτομέρειες από κάποιον που έχει κάνει τέτοιες συναλλαγές.

Εγώ πάντως ‘‘βλέπω’’ τσάκιση στο καπάκι…

Είναι κ λίγο σκεβρωμένο? φωτό 64…

αυτή ακριβώς η φωτογραφία με μπερδεύει, σε σχέση με την 43 π.χ.

Στην 43 φαίνεται σαν να μην έχει σπαστό καπάκι…Πιστεύω ότι φταίει η γωνία λήψης…Δες και τις 25, 28 (πιστεύω ότι φαίνεται έστω και αμυδρά το σπάσιμο)…κ φυσικά τις 63-66 όπου φαίνεται καθαρά το σπάσιμο…Τώρα, αν όλα αυτά οφείλονται στη βλάβη, τι να πω…Έτσι πως το ρημάξανε…

Όλα σχεδόν τα όργανα που έχω αγοράσει έχουν ταξιδέψει ταχυδρομικώς. Ένα απο Αυστραλία και ένα απο Αμερική δεν είχαν κανένα πρόβλημα… Απο Αυστραλία μάλιστα, ο πωλητής έβαλε το όργανο μέσα σε ένα ξύλινο τελάρο/κουτί, αφού το είχε τυλίξει με bubble wrap (αλήθεια αυτό πως λέγεται Ελληνικά;). Επίσης κάτι μαντολινα και μαντόλες που έλαβα απο Ευρώπη και αυτά ήταν τυλιγμένα σωστά. Φρόντισα όμως να επιμείνω στην σωστή προστασία του οργάνου.Ειδικά όταν οι πωλητές δεν είναι μουσικοί πρέπει να τους εξηγούμε (αφού γίνει η πώληση) την σημασία της προστασίας κατα την μεταφορά. Ορισμένες φορές έχω πεί:
τύλιξέ το σωστά και θα καλύψω ότι χρειαστεί για τα έξοδα και το χρόνο σου
για να μην θεωρήσει κάποιος πωλητής οτι μπορεί να χάσει απο τη συναλλαγή, ξοδεύοντας κάτι παραπάνω.
Ατυχήματα και ζημιές πάντως γίνονται…

αυτά είδα κι εγώ, ίσως δεν το διατύπωσα σωστά…
απ’ ό,τι βλέπω σε φωτογραφίες (παλιών μπουζουκιών και μαντολίνων), η τσάκιση γίνεται στην περιοχή του καβαλλάρη με το τελευταίο καμάρι να απέχει κάποια (λίγα) εκατοστά…
στις φωτογραφίες του συγκεκριμένου οργάνου, βλέπω κι εγώ μια “υποψία” τσάκισης αλλά σε σχετικά μεγάλη απόσταση από τον καβαλλάρη, όπως επίσης μακρυά (και πίσω από τον καβαλλάρη) είναι και το τελευταίο καμάρι.

Το καραολο;
Βλεπω 4 τρυπες για κλειδια (?)
και αλλη μια σφηνα πιο κατω.

Καταλαβαίνει κανεις ποσες χορδες είχε;

edit
5 τρυπες αν το κορδονι για κρεμασμα είχε αλλη χρηση

Εγώ πάντως όχι!Επίσης υπάρχουν 6 μικρές οπές (ίδιου μεγέθους) -φωτό 47.Άυτές για ποιό λόγο υπάρχουν?Επιπλέον, έχω την εντύπωση πως υπάρχουν 3 τρύπες διαμέτρου Χ (χωρίς αυτήν που μάλλον έγινε αργότερα) και 2 διαμέτρου Ψ (πιο μικρές απο τις Χ). Στην 64 φαίνεται να υπάρζουν 8 υποδοχές για χορδές. Βέβαια αυτό ίσως να ήταν το στάνταρ της εποχής ή να αλλάχθηκε μεταγενέστερα…

οι έτοιμες χορδιέρες (όπως και οι κλειδιέρες) της εποχής ήταν από μαντολίνο, γι’αυτό ήταν για οχτώ χορδές.
οι μικρές τρύπες δεν θα μπορούσαν να είναι από κλειδιά, μόνο από βίδες. αλλά και πάλι, μονές βίδες για κλειδιέρα δεν νομίζω ότι στέκει.
μόνη πιθανή εκδοχή, το (ασυνήθιστα κοντό) καράολο να είναι εκ των υστέρων κομμένο ακριβώς στο τρίτο ζεύγος από τρύπες. νομίζω είναι ακριβώς στην απόσταση αυτή.

Το καράολο όντως είναι πολύ κοντό…Ίσως και λίγο περίργα κομμένο (στην πάνω πλευρά). Οι τρύπες (για τις βίδες) πάντως φαίνονται στην 47 (πίσω πλευρά) ενώ όχι στην 4 (μπροστά πλευρά)…

Πιστεύετε ότι επισκευάζεται (για να παίξει)?
χωρίς καταστροφικές για το αυθεντικό όργανο επεμβάσεις…

Εξαρτάται απο τη φιλοσοφία του μάστορα και του αγοραστή. Σε παρόμοια περίπτωση , ο μάστορας μου ξεκαθάρισε οτι μόνο με παρεμβάσεις μπορεί να ξαναδουλέψει το όργανο. Όσο παρεμβαίνεις, τόσο χάνεις και τις αρχικές προθέσεις του κατασκευαστή. Είτε λοιπόν το κρατάς ως δείγμα της εποχής και την επόμενη φορά που λείπει κάτι απο αντίστοιχο όργανο,υπάρχει η πληροφορία για το πως να το επισκευάσεις/αντικαταστήσεις γιατί έχεις διατηρήσει αυτό, είτε αποφασίζεις ότι θέλεις κάτι πρακτικής σημασίας και…παρεμβαίνεις. Υπάρχει αξία και στα δύο πιστεύω, αρκεί η συντήρηση να γίνει με σεβασμό. Είναι πάρα πολυ δύσκολη δουλειά, απαιτεί ώρες στον πάγκο…και χρόνια εμπειρίας.
Πιστεύω πάντως οτι το συγκεκριμένο φτιάχνεται. Αρκεί ο ιδιοκτήτης να έχει την διάθεση (και αρκετά χρήματα) να το επαναφέρει σε κατάσταση που του παίζεται.

Εγώ βλέπω 5 υποδοχές για στριφτάλια (σε παράδοξες θέσεις), εκ των οποίων το ένα σώζεται ακέραιο, άλλα δύο έχουν σπάσει και ό,τι απέμεινε από δαύτα είναι ακόμα μέσα στις υποδοχές, και δύο λείπουν. Τα δύο που λείπουν έχουν πιο μικρές τρύπες, δεν μπορώ να φανταστώ γιατί (γιατί όλες οι τρύπες ήταν μικρές και σε μεταγενέστερες επεμβάσεις φάρδυναν μερικές κι έβαλαν πιο χοντρά στριφτάλια;;).

Οι 6 τρυπούλες της φωτο 47 δε μου μοιάζουν ότι ήταν για βίδες κλειδιέρας, αν και δεν έχω να αντιπροτείνω κάτι καλύτερο.

Ο χορδοδέτης (φωτό 64) είναι ξεκάθαρα για 8 χορδές, αλλά αυτό δε λέει τίποτε.

Η παρουσία 8χορδής μαντολινίστικης υποδοχής 8 χορδών στην κολλάτζα με κάνει να υποθέτω οτι μιλάμε για τα γνωστά 8 μηχανικά κλειδιά στην αρχική κατασκευή. Τα στριφτάρια και ότι έχει απομείνει απο τον στραβοκομμένο καράολο (υποθετικά πάντα) δεν νομίζω ότι έχουν σχέση με την δουλειά του Γκρέτση

Τα στριφταλια και οι μπερντεδες -αν το προσεξετε θα τους δείτε δεν έχουν καμία σχέση με την αρχική μορφή που έδωσε ο Γιώργος Γκραίτσης(γιος του Δημήτρη).Το όργανο έχει υποστεί πολλές και επωδυνες παρεμβάσεις και σίγουρα έχει πολύ μα πολύ βρώμα πάνω του.Με δυο λόγια του χουν γανώσει το κέρατο.Είναι μπουζούκι σχέδιο λαούτου ή αλλιώς μισολάουτο όπως έλεγε ο Γκρέτσης.