γεια χαρα σε ολους!
θελω να ρωτησω αν ξερει καποιος να υπαρχει κανενα συγκροτημα που να συνδιαζει στη μουσικη του ηλεκτρικες κιθαρες και μπασο με λαουτο ή ουτι.υπαρχει κατι τετοιο ή μπα;οποιασδηποτε εθνικοτητας συγκροτημα!
Δυστυχώς υπάρχει. Ή μάλλον καλλίτερα, υπάρχουν, μιας και είναι μπόλικα.
Στην Κρήτη, για παράδειγμα, αυτός είναι ο κανόνας στον χώρο της “λάιτ” διασκέδασης.
με μπερδεψες λιγο.μπορεις να γινεις λιγο πιο κατανοητος;ξερεις καποιο γκρουπακι;γιατι δεν νομιζω να πολυισχυει αυτο που ανεφερες.ημουν στα χανια τωρα για 5 μηνες και δεν αντιληφθηκα κατι τετοιο.(φιλικα μιλαω παντα,ετσι.μην παρεξηγηθω!)
Πες τα χρυσόστομε.:108:
Αγαπητέ bisdtiu καλώς ήρθες στην παρέα μας.
Δεν ήθελα να απαντήσω στο θέμα που έβαλες γιατί περί ορέξεων και γούστων, οι τρίτες γνώμες περισσεύουν, αλλά μιας και ανέφερες τα Χανιά, τελικά μπήκα στον πειρασμό.
Αν αναζητάς και αναφέρεσαι σε κρητικής κουλτούρας γενικότερα μουσικό αντικείμενο, προσωπικά πιστεύω ότι ήσουν μάλλον τυχερός που δεν αντιλήφθηκες κάτι τέτοιο.
Άλλωστε αφού ήσουν 5 μήνες στα Χανιά θα διαπίστωσες ότι υπάρχουν πολύ ομορφότερα πράγματα να ασχοληθείς, από το να αναζητάς τέτοια γκρουπάκια.
Ίσως να υπάρχουν και εξαιρέσεις, αλλά οι προσωπικές μου εμπειρίες γι’ αυτά είναι απογοητευτικές. (ολίγον συντηρητικός βλέπεις).
φιλε ρε μινορε,
μαλλον παρεξηγηθηκα!ισως δεν ημουν εγω αρκετα σαφης.δεν ψαχνω για μουσικη κρητικης κουλτουρας (νεοκουλτουρας να το πω καλυτερα).ψαχνω για κατι παρομοιο με κριστι στασσινοπουλου,ειδικα το αλμπουμ της “εκοτροπια”(δεν ξερω αν το εχεις ακουσει)που συνδυαζει παραδοση με νεοτερα στοιχεια μουσικης.αλλα στο συγκεκριμενο δισκο δεν ακουσα να χρησιμοποιειται λαουτο και θα ηθελα να μαθω αν υπαρχει κατι τετοιο.
Δυστυχώς δεν μπορώ να σε βοηθήσω.
Ίσως χρειαστεί να περιμένεις λίγο να περάσουν αυτές οι μέρες, να επιστρέψουν οι παλιότεροι του φόρουμ και πλέον ειδικοί και σίγουρα θα έχουν κάτι να σου πουν όταν θα δουν το θέμα σου.
βασικα δεν καταλαβα τισ αποψεις μερικων
δηλαδη σνομπαρουμε τις μουσικες που ενσωματωνουν παραδοσιακα οργανα σε δυτικομορφους ήχους ή και δυτικα οργανα σε παραδοσιακους ηχους?
να ξεκινησουμε απο σαββοπουλο,λοιζο,σιδηροπουλο με τα ωραιοτατα ρεμπετικα που εχει γραψει.Τον ασιμο και μετεπειτα μαλαμα και θ.παπακωνσταντινου?
δεν ξερω τι συμβαινει στην κρητη αλλα το παιδι ρωτησε κατι πολυ απλο
ο χαικ για παραδειγμα εχει παιξει με πολους δυτικους μουσικους
ψαξε για ροκ συγκροτηματα της αρμενιας και πιστευω πως θα βρεις αυτο που ψαχνεις
Βασικά θα τρόμαζα αν “καταλάβαινες τις απόψεις μερικών”, μιας και δεν κατετέθει καμιά ολοκληρωμένη άποψη επί του θέματος. Κατά τα λοιπά χαλάρωσε, δεν έχουμε ανάγκη ούτε από έριδες, ούτε από μουσική “διαπαιδαγώγηση”.
Όσο για τα “ρεμπέτικα” [:019:] που έχουν γράψει οι Σαββόπουλος, Άσιμος, Μάλαμας κλπ… μάλλον μου διαφεύγουν.
φιλε πανο μην εισαι τοσο αποτομος
πρωτα απ ολα δεν χρησιμοποιησα τον ορο “ρεμπετικα” για τους συγκεκριμενους δημιουργους
δεν καταλαβαινω τον χλευασμο σου
τελος παντων
καλο ειναι να ακουμε και αλλα πραγματα
αλλωστε οι παροπιδες ειναι για τα ματια
οχι για τα αυτια
ρε φίλε Jamal, με το συμπάθειο που παρεμβαίνω, αλλά για ξαναδιάβασε τα παραπάνω μηνύματά σου… βγάζουν νόημα; :084::091::112:
και ξαναλεω
δεν ανεφερα την λεξη ρεμπετικο για τους δημιουργους αυτους
οσο για τον σιδηροπουλο που στην τελικη δεν τρεφω και καμια συμπαθεια,σας παραθετω ενα τυχαιο σχολιο που μολις βρηκα στο google
Το 1992 κυκλοφορεί ο δίσκος “Τα μπλουζ του πρίγκηπα”. Ο δίσκος αυτός περιέχει πειραματικές ηχογραφήσεις, που γίναν από το 1979 ως το 1981. Ηταν ο καρπός των προσπαθειών που είχαν ξεκινήσει από το 1972. Εδώ ο Π.Σ. παντρεύει το μπλουζ με το ρεμπέτικο. Ο Πάνος Ηλιόπουλος γράφει στο σημείωμα του δίσκου: “Γύρω στο '81 έχουν γραφτεί 13 τραγούδια που δημιουργήθηκαν στα Νέα Στύρα, τη Σαντορίνη και την Αθήνα. Γίνεται μια πρόχειρη ηχογράφηση με πιθανό σκοπό κάποια πιθανή συνεργασία με την Οπισθοδρομική Κομπανία (“Ας την καρδιά σου να τα πει εδώ στην Κομπανία”). Αυτή η πρόχειρη ηχογράφηση γέννησε τον δίσκο “Τα μπλουζ του πρίγκηπα”. Ομως ούτε αυτή η (πιθανή) συνεργασία γίνεται πραγματικότητα.”
μπλουζ με ρεμπετικο?
ξου ξου ξου
αφοριστε με
αφοριστε και τον γιοβαν τσαους
το πεντε μαγκες του περαια ειναι σουινγκ
και τον στελιο βαμβακαρη αφοριστε
παντρευει αυθεντικα ρεμπετικα του πατερα του με μπλουζ
αν θεωρειται εσεις οι κριτες του φορουμ οτι τα μπλουζ του πριγκιπα δεν πρεπει να ονομαζονται ρεμπετικα τοτε τι να πω
ειμαι πολυ παραστρατιμενος για εσας
και κατι ακομα
οτι σου διαφευγει δεν παει να πει οτι δεν υπαρχει
Έχω βάσιμες υποψίες ότι είτε (α’) δεν ξέρεις ανάγνωση, είτε (β’) βεβαίως ξέρεις ανάγνωση, αλλά οδηγούμενος από μια μυστήρια παρόρμηση να βγάλεις διάφορα συμπεράσματα για “μερικούς-μερικούς”, καταλαβαίνεις αυτό που θες να καταλάβεις απ’ όσα γράφτηκαν. Μάαααλλον το δεύτερο. :047:
Πάντως με αυτό το “αφορίστε με - αφορίστε με” γέλασα πολύ. Μου θύμισε κάτι από Έφη Σαρρή. :019:
…να ξεκινησουμε απο σαββοπουλο,λοιζο,σιδηροπουλο με τα ωραιοτατα ρεμπετικα που εχει γραψει.
Μπερδεύτηκα λίγο κι εγώ.
[quote=Jamal;163601]δηλαδη σνομπαρουμε τις μουσικες που ενσωματωνουν …δυτικα οργανα σε παραδοσιακους ηχους?
Εγώ χαλιέμαι, πάντως, πολύ. Ποντιακά με λύρα και αρμόνιο? Ή ηπειρώτικα με κλαρίνο (με οκτάβερ φυσικά!!!) και ντραμς?
Ε, όχι ρε γαμώτο…
ρε παιδια,ελεος δηλαδη
δεν εκανα λογω ουτε για κλαρινα με 5 κιλα eco ουτε για new wave λυρες που παιζονται σε κλαμπακια
οσο για την λεξη ρεμπετικα την ειπα μονο για μια σειρα τραγουδιων που εγραψε ο σιδηροπουλος και ειναι γνωστα σε πολυ λιγο κοσμο
θα αξιζε να τα ακουσετε που πολυ αμφιβαλω να μην τα εχετε ακουσει
οσο για παραδειγμα τον μαλαμα μου εχει τυχει πολλες φορες σημερινοι λατρεις του ρεμπετικου οπως ο τσερτος και ο λεμπεσης να κλεινουν βραδιες και να μιλουν με πολυ ωραια λογια για τραγουδια οπως η πριγκιπεσσα
εγω ειμαι της αποψης οτι ρεμπετικο υπαρχει και οχι οτι υπηρξε
στην τελικη γουσταρω που πιτσιρικια χτυπιουνται σε συναυλιες με τα τελευταια δευτερολεπτα του πεχλιβανη
σε οσους βεβαια τους διαφευγει το τραγουδι ασ δουν ολοκληρα τα βιντεακια στο youtube
Θέλω απλά να καταθέσω μία άποψη, η οποία μπορεί να αφορά αρκετά ενδιαφέροντα στη ζωή όλων μας.
Είναι δικαίωμα του κάθε ενός να «πατάει» πάνω σε υπάρχουσες καταστάσεις ή σε δεδομένα ή σε αρχές που έχουν αντέξει στο χρόνο και έχουν έρθει σε εμάς σαν κληρονομιά, με σκοπό να πειραματιστεί για κάτι διαφορετικό.
Επίσης, είναι δικαίωμα κάθε ενός να στηρίξει ή να απορρίψει τέτοιους πειραματισμούς.
Όλα αυτά όμως σε προσωπικό επίπεδο και για ιδία χρήση. Δεν είναι σωστό να το επιβάλουμε δηλαδή στους άλλους , να τους υποχρεώνουμε να αποδεχτούν το καινούργιο.
Και ακόμη μεγαλύτερο λάθος , δημόσια πρόσωπα με δράση στον ηλεκτρονικό ή έντυπο τύπο, να ασκούν κριτική.
Να ασκούν κριτική που, ή σε τι;
Σε αυτά που υπήρχαν ή δημιουργήθηκαν όταν αυτοί ήταν αγέννητοι;
Σε κάθε ιστορικό γεγονός, σε κάθε καταγραφή σε κάθε τι παλιότερο, γνωρίζουμε τη γενικότερη εικόνα.
Μας διαφεύγει πάντα η λεπτομέρεια όμως. Η λεπτομέρεια που κάνει την διαφορά. Η λεπτομέρεια της στιγμής, που ίσως ήταν η αφορμή να δημιουργηθεί αυτό που έχει φτάσει σήμερα στα χέρια μας. Στιγμής που δεν μπορεί να τη βιώσει ξανά κανείς.
Το κάθε τραγούδι, στην περίπτωσή μας, που εμείς το έχουμε σήμερα και το απολαμβάνουμε με τον όποιο τρόπο, δεν μπορούμε να το θεωρούμε «δεδομένο», «αυτονόητο». Πρέπει να το σεβόμαστε. Για να φτάσει μέχρι σήμερα όπως δημιουργήθηκε πριν 70 ή 80 ή και περισσότερα χρόνια, δεν είναι τυχαίο.
Όποιος θέλει και μπορεί ας γράψει κάτι καινούργιο. Και ας το αφήσει στα χέρια της ιστορίας και του χρόνου, να πάρει το δρόμο του και θα φανεί αν είναι καλό και ισάξιο των παλιών.
Όπως έχω ξαναπεί τα ρεμπέτικα και τα παραδοσιακά μας είναι σαν την κλασσική μουσική. Αυτούσια δηλαδή και αναλλοίωτα στο χρόνο.
Ρεμπέτικο - κατά τη γνώμη μου τουλάχιστον - δεν είναι δυνατό να υπάρξει στη σύγχρονη εποχή.
Μεταγενέστερα, έχουμε ωραία λαϊκά τραγούδια, όπως του Άκη Πάνου, του Σούκα, του Πολυκανδριώτη, του Νικολόπουλου, του Κορακάκη… κ.λπ.,
αλλά δεν είναι “ρεμπέτικα”.
Και του Σιδηρόπουλου επίσης δεν χαρακτηρίζονται “ρεμπέτικα” τα τραγούδια του, αλλά ούτε επίσης και “ελληνικά μπλουζ”.
Eχουν υπάρξει κατά καιρούς εξαιρετικές “προσωρινές συνυπάρξεις”: Ο μάστορας με το σιτάρ δίπλα στην τζαζ κιθάρα του λευκού, ο ανιψιός του μπαρμπα-Τάσου επίσης με τζαζίστα και αρκετές άλλες. Αλλο όμως αυτές οι προσωρινές (ξαναλέω) συνυπάρξεις κι άλλο το ανακάτεμα μουσικών και οργάνων στο όνομα της όποιας ψευτοκουλτούρας (πάντα με χάλαγαν ταμπέλες τύπου “εθνικ” που δίνουν ένα δήθεν ποιοτικό άλλοθι σε κάθε εμπορική έμπνευση-ντιρεκτίβα).
Επίσης, οι προσπάθειες αρκετών αξιόλογων κι εμπνευσμένων μουσικών να ζυγώσουν κάποια άλλα είδη μουσικής δεν είναι απαραίτητα όλες επιτυχημένες. Για παράδειγμα (μια και αναφέρθηκε) οι πειραματισμοί του Σιδηρόπουλου πράγματι φέρνουν μια αναλογική σχέση ανάμεσα στο μπλουζ και το ρεμπέτικο. Την εξής:
Απέχουν πολύ από το μπλουζ, όσο απέχουν και απ’ το ρεμπέτικο.
Ρίξε μια ματιά σ αυτήν την μπάντα. Εγώ πάντως τους γουστάρω πολύ!