Παιδιά με κάποια posts που διάβασα κατάλαβα ότι εάν κουρδίσεις το όργανο σε ΜΙ-ΛΑ-ΜΙ χαλάει έτσι.
Επειδή εγώ πειραματίζομαι σε διάφορα κουρδίσματα θέλω να ρωτήσω τι μπορεί να πάθει το όργανο μ’αυτό το κούρδισμα;
Και πως το παθαίνει δηλαδή, απ’το “τέντωμα”;
Αν είναι έτσι θα ήθελα να μου δώσετε μερικές συμβουλές για την συντήριση του οργάνου για να αποφύγω…διάφορα κουρδίσματα!.
Ευχαριστώ
(Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/ην Tasos20 17 Νοέμβριος, 2005)
γνωμη μου φιλε μου ειναι οτι για να καθιερωθει το στανταρ κουρδισμα εχει τον λογο του(εννοωντας τις τασεις).αρα να πειραματιζεσαι με μικροτερες τασεις πανω στο οργανο…οποιες και να γουσταρεις…
Εάν είναι καλής κατασκευής, με την έννοια ότι εκτός των άλλων υπάρχουν στο μπράτσο κόντρες για να αντέχει στο σκεύρωμα, τότε μπορείς να το κουρντίσεις έτσι όπως λές, αλλά πάντοτε με έλεγχο για τυχόν μικροσκευρώματα.
Παράλληλα όμως νομίζω ότι θα πρέπει να βάλεις και ΄πιο λεπτές χορδές.
Ευχαριστώ παιδιά
Πάντα θυμάμαι τον οργανοποιό μου να λέει ότι το μπουζούκι στη σημερινή μορφή του είναι ένα όργανο τραβηγμένο στα άκρα. Δηλαδή οι χορδές του έχουν φτάσει στα όριά τους και δεν σηκώνει ούτε κάν ένα ημιτόνιο παραπάνω, όχι δύο. Εκτός φυσικά αν ενισχυθεί υπέρμετρα η σύνδεση τάκου / μπράτσου αλλά αυτό θα γίνει σε βάρος της ποιότητας του παραγόμενου ήχου. Και οι παλαιοί που κουρντίζανε σε διάφορα ντουζένια είχανε οπωσδήποτε τα αντίστοιχα περιθώρια στη διάθεσή τους.
Βέβαια, προς τα κάτω μπορείς άφοβα να πειραματίζεσαι, αρκεί να κρατάς κάποιες ισορροπίες μεταξύ καντινιού και μπουργκάνας, ώστε να μην κινδυνεύει το μπράτσο να «πάρει» μονόπαντα. Επίσης, μπορείς να χρησιμοποιήσεις όλων των ειδών τις χορδές, αρκεί να είσαι καλά ενημερωμένος για τις τάσεις που αυτές παράγουν στο δικό σου μήκος καράουλου / καβαλάρη για κάθε τονικότητα. Και μπορεί πραγματικά να βγούν εντυπωσιακότατα αποτελέσματα στη χροιά του ήχου.
Ο Νίκος έχει δίκιο.
Το Ρε-Λα-Ρε είναι το ψηλότερο κούρδισμα του μπουζουκιού. Ο,τι βάλεις παραπάνω, κινδυνεύεις να βρεις τόξο για το γιο σου.
Θυμάμαι ότι Στέλιος Βαμβακάρης μού έλεγε ότι με τα παλιά ντουζένια, μεταξύ άλλων, το όργανο έρχεται και “κάθεται” στη φυσιολογική του θέση, δηλαδή σε πιο χαλαρές χορδές. Τα δυο-τρία κουρδίσματα που ξέρω είναι όλα προς τα κάτω.
Ερώτηση:
Το Μι-Λα-Μι τι το θέλεις;
ΥΓ. Εχετε πάει στα σύγχρονα παιχνιδάδικα (Τζάμπο, Μουστάκας, Ζαχαριάς κλπ.); Μιλάμε για εκπληκτικό χάλι. Η αποθέωση του τυποποιημένου πλαστικού! Χώρια που επί της ουσίας υπάρχουν όλα κι όλα καμιά 20ριά παιχνίδια σε 10.000 παραλλαγές. Παρεμπιπτόντως έψαχνα για ένα τόξο και μια τρομπέτα (καραμούζα). Δεν υπάρχει!!!
Ασε το οργανάκι ήσυχο,μόνο χαμηλότερο κούρδισμα κι αυτό αν δεν είναι “πίσω” το χέρι.
ΥΓ
Εχει κάτι “πασχαλιές” αυτήν την εποχή ταμάμ για τόξο και για φούρκα,με πετονιά χοντρή και λάστιχο απο τα μισοφόρια.