Μες της Συρας την ταβερνα

Θελω τη βοηθεια σας, τις προαλλες ακουσα στο ραδιο ενα κομματι που ξεκιναγε λεγοντας μες της συρας την ταβερνα, οτι μανουριασανε δυο παιδια κλπ, σαν ρεφραιν νομιζω ειχε δεν αξιζει μια γυναικα οσο αξιζουν δυο παιδια. Ξερεται πιο ειναι αυτο το κομματι? Που θα το βρω? Δημιουργος, τραγουδιστης κλπ. Ευχαριστω πολυ εκ των προτερων.

Να λέμε για το ίδιο, άραγε;
Ας βάλω τους στίχους, Zabe, και βλέπουμε…

“Μες στης χήρας την ταβέρνα” Απ. Καλδάρας, Πρ. Τσαουσάκης, 1957, AO5431.

" Άϊντε, μες της χήρας την ταβέρνα
έπεσε μια καρεκλιά.
Τσακωθήκανε δυο μάγκες
για μια γκόμενα παλιά.

Για βαστάτε βρε σεις μάγκες,
μη χαλάτε την καρδιά.
Δεν αξίζει μια γυναίκα,
όσο αξίζουν δυο παιδιά.

Άϊντε, ήτανε κι οι δυο τους
φίλοι, παλικάρια διαλεχτά.
Μα πιαστήκανε κορόιδα
στης γυναίκας την καρδιά.

Για βαστάτε βρε σεις μάγκες,
μη χαλάτε την καρδιά.
Δεν αξίζει μια γυναίκα,
όσο αξίζουν δυο παιδιά.

Άϊντε, μες της χήρας την ταβέρνα
χύθηκε αίμα σαν κρασί.
Πάει κι ο ένας, πάει κι ο άλλος,
πάει και το μαγαζί ".

Αχ ρε Ελενη κι εγω νομιζα οτι ακουσα Μες της Συρας την ταβερνα. Αυτο ειναι ευχαριστω πολυ. Αν θα μπορουσε κανεις να μου πει και πως θα το βρω :wink:

Μηπως πρεπει να διορθωσουμε και το τιτλο του θεματος, για τυχον μελλοντικη αναζητηση απο κανεναν?

Οι στίχοι αυτοί μου θύμισαν ένα τραγουδάκι που μας μάθαινε η γιαγιά μου, του αδερφού μου κι εμένα, με τους παρακάτω στίχους:

Στου Μανώλη την ταβέρνα

Έπεσε μια, ντουφεκιά. Μπούμ!

Και τρυπήσαν τα βαρέλια

Και χυθήκαν τα κρασιά. Φσσσσς!

Να στάθηκε άραγε πρότυπο, το ωραίο αυτό στιχούργημα, για το παραπάνω τραγουδάκι;