Δέκα νυχτιές εκάθομαι
να φτιάξω δυο στιχάκια
μα στο μυαλό μου έρχονται
μονάχα προβατάκια
Και υστερα κάθομαι θωρώ
της Λίλας τα κοιτάπια
και ντρέπομαι του λόγου μου
και κάνω πια την πάπια
Η Πελαγία μας θάμπωσε με τους γλυκούς τις στίχους
που μπρος της η συμφωνική δεν βγάζει τέτοιους ήχους
Και ο Άρης μας προσπάθησε να βάλει λίγο πόνο
μα πάλι ο χαζούλης ξέχασε να βάλει ένα τόνο… (χωρίς παρεξήγηση Άρη…δεν μου έβγαινε ο στίχος)
Ο Βάγγος μας εξέπληξε με την απλή γραφή του
μόνο ένα στρέμμα από χαρτί θέλει στη βόλεψη του…
Τα γράμματα του ξεφυγαν και βγήκαν πιο μεγάλα
και ύστερα οι μοντεράτορες πληρώνουν την τρεχάλα…
Οι στίχοι τουτοι επαέ
δεν είναι για τον έρος…
μονάχα τους σκαρφίστικα
3 λεπτά στο μέρος…:088:
ωδη στην εξεταστικη (απο την ιστοσελιδα blackhumor.gr) ΚΟΥΡΑΓΙΟ…:245::245::245::245::245::245:
Ο οίστρος μου ο ρέμπελος το διάβασμα μισεί
και πάντα μ’ επισκέπτεται στην εξεταστική.
Ανοίγω το βιβλίο μου και πάω να εστιάσω,
μα εκείνος εμφανίζεται και μου πετάει λάσο.
Δέσμια εγώ του οίστρου μου δεν το κουνάω ρούπι.
Πετάω το βιβλίο μου, σκωτώνω ένα κουνούπι.
Και τα αίματά του σαν θα δω επάνω στα βιβλία,
ευθύς τα αποτάσσομαι με περισσή αηδία.
Δεν είναι ότι δε θέλω καθόλου να διαβάσω.
Είναι που βαριέμαι τα βιβλία μου να πιάσω
Ω βαρεμάρα μου τρελή γιατί να ‘ρχεσαι πάντα
σαν ξεκινώ το διάβασμα, όταν ανάβω λάμπα.
Χάθηκε να ερχόσουνα μετά απ’ το βιβλίο,
σαν ξεκινώ το διάβασμα, ν’ αδυνατίσω λίγο;
Μα όχι έρχεσαι εκεί που λέω να μελετήσω
έτσι για σπάσιμο και για να μην αδυνατίσω.
Κι όταν η ώρα έρχεται να πάω για να δώσω
και πάλι εμφανίζεσαι να μη μπορώ ν’ αρθρώσω.
Σφοδρός πολέμιος είσαι συ του μέλλοντός μου όλου,
αφού καριέρα αν θα δω σίγουρα θα ν’ του κώλου.
Μπορεί να γίνω βοθρατζής, μπορεί να 'μαι λοστρόμος,
ένα είναι το σίγουρο: δε θα ‘μαι ξενοδόχος.
Τζάμπα τα χρόνια στο ΤΕΙ, τζάμπα και στην εστία,
οι τόσες ώρες που έκανα ταβανοθεραπεία.
Delivery και λιχουδιές τελειώσαν πια για μένα.
Εστίες απαρνήθηκα μαζί και τα βιβλία.
Εσώκλειστη στο σπίτι μου θα γίνω Κωσταλέξις,
αφού απ� τη βαρεμάρα μου ξεχνάω και τις λέξεις
Οϊμέ, αλί και τρισαλί πια έξω δε θα βγαίνω.
Στο σπίτι μου θα τριγυρνώ και μόνο εκεί θα μένω.
Στο κέντρο δε ξαναπερνώ εκτός κι αν με φωνάξουν -
μία φορά κάθε χρονιά το δέντρο για ν ανάψουν.
Σε καφετέρια δεν πατώ, δε θα ‘μαι πια ρεμάλι ,
μα οι φίλες μου σαν με κερνούν, θα δέχομαι με χάρη.
Βόλτες παρέες και πικνίκ κομμένα πια μαχαίρι
κι αν δεν τα κάνω όλα αυτά να μου κοπεί το χέρι.
Ταξίδια απαγορεύονται, δεν κάνω ούτε με σκέψη,
στα ξένα μόν� θα πάω, να πάρω μία γεύση.
Παρίσι, London, Μονακό, America κι Αυστρία,
Το γύρο της Ελλάδας θα κάνω με πατίνια.
Κι εδώ κάπου τελειώνουνε για με οι απολαύσεις.
Θα ζω μόνο για το φαί, τον ύπνο και τις καύσεις.
Σε γυμναστήριο θα γραφτώ, θ’ αρχίσω και το σκι,
Ποδήλατο, σαΐτα κι αυτά μόνο γι’ αρχή.
πτώσεις με αλεξίπτωτο, καγιάκ και moto cross,
ο φίλος ο Schumacher δε θα περνάει μπρος.
Αυτή τη μίζερη ζωή διαλέγω να περάσω,
κάθε μαρτυρική στιγμή ωσότου να γεράσω.
Κι όταν πια γίνει και αυτό κι ασπρίσει το μαλλί,
φούξια θα τα βάψω, για δε μου πάει το γκρι.
Μα να σου ξέφυγα ξανά, άλλο είναι το θέμα,
Της εξεταστικής μου το διάβασμα είναι ψέμα
Τούτηνα την κατάσταση δεν την αντέχω άλλο
Κι αν κωσταλέξις δε γενώ, θα πάω να φουντάρω
σε κανά έρημο νησί, άνθρωπο να μην βλέπω
-πέρα απ του γιωτ τον ύπαρχο, τον καπετάνιο Ζέπο-
Και φυσικά τους δούλους που θα 'χω για τη βίλα:
Το Brad Pit, τον Di Caprio και άλλους για βιτρίνα.
Parties θα οργανώνω ωσότου να φουντάρω
στη θάλασσα με μάσκα, τη δύτισσα να κάνω.
Μη με λυπάστε φίλοι μου, αυτά μόνο κερδίζει
όποιος το διάβασμα μισεί, βιβλίο δεν αγγίζει.
Κοιτάξτε να διαβάσετε τώρα που είστε νέοι.
Την άμοιρη την τύχη μου κανένας σας μην έχει.
Το διάβασμα από μικρό σε κάνει παλικάρι
-γι αυτό απ τα 13 μουστάκι ξεπροβάλει-.
Μα αρκετά για τώρα. Παώ να ξεκουράσω
το λυγερό κορμί μου κι ύστερα να διαβάσω(ποιητική αδεία)
