Χαιρετώ τη παρέα,
Άραγε υπάρχει κάποιο σχετικό βιβλίο, το οποίο να αρχίζει από τα πολύ βασικά; Κάνοντας χρήση της θεωρίας του ήχου για το πώς ένα όργανο παράγει ήχο, πως ορίζονται οι συχνότητες κλπ, μέχρι τα πράγματα που έκανε ο Ξενάκης.
Πάνος
Λες να αρχίζει από τα βασικά.
Στην πορεία ενδιαφέρεσαι για να μάθεις να διαβάζεις ή όχι; Εάν ναί έχω να σου προτείνω κάτι.
Δε καταλαβαίνω τί εννοείς Κώστα. Πάντως πες μου αυτό που έχεις να προτείνεις.
Υπάρχει το βιβλίο του Αμάραντου Αμαραντίδη για την θεωρία της μουσικής, γράφει μερικά πράγματα στην αρχή για τα διάφορα μουσικά συστήματα γύρω στις 30 σελίδες και συνεχίζει με την θεωρία της μουσικής αξίες, πεντάγραμο, μέτρο κλπ.
Σ’ευχαριστώ Κωστή. Όπως μου τα λες όμως, μάλλον δεν είναι αυτό που ψάχνω. Πάντως θα το κοιτάξω.
Όσων αφορά το πώς ορίζονται οι συχνότητες όλα ξεκινούν απο την διαίρεση της χορδής(του Πυθαγόρα).
Ενα βιβλίο πολύ καλό που αναφέρει αναλυτικά τα μαθηματικά αυτά ειναι το γνωστό “Οι μουσικοί τρόποι στην Ανατολική Μεσόγειο”(ή κάπως έτσι) του Μαυροειδή. Εκεί θα βρείς και τους διάφορους κατα καιρούς συγκερασμούς που έγιναν. Να σου πώ πως αυτό είναι απλά η αρχή του βιβλίου που φτάνει σε πολυ μακρινά μονοπάτια.
Συνάδελφε 
η βασική βιβλιογραφία για αυτά που ψάχνεις είναι:
1)the science of sound (Rossing)
2)the Physics of musical instruments
όσον αφορά τη φυσική του πράγματος.
Για Μαθηματικά έχει πάρει το μάτι μου στον Παπασωτηρίου ένα βιβλίο με τίτλο “Εφαρμοσμένα Μαθηματικά στη Μουσική” αλλά απαιτεί και γνώση ανώτερων θεωρητικών στη μουσική.
1 «Μου αρέσει»
Παιδιά, μην ξεχνάτε κάτι βασικό: τον Πυθαγόρα οι σύγχρονοί του (αλλά και μεταγενέστεροι όπως ο Αναξίμανδρος) μουσικοί τον σνομπάρισαν άγρια γιατί ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΜΟΥΣΙΚΟΣ! Ηθικόν πόρισμα: πρώτα έρχεται η μουσική και μετά τα μαθηματικά (και η φυσική, αν θέλετε).
Αμάν! Χείμαρος πληροφοριών! Καλημέρα σε όλους, και σας ευχαριστώ.
Νίκο Κυριαζή - Σε ευχαριστώ, θα το κοιτάξω. Το ότι επιπλέον αναφέρεται συγκεκριμένα στη μουσική της ανατολικής Μεσογείου μου κέντρισε το ενδιαφέρον.
Κώστα Κουρούνη - Πολύ ενδιαφέρον, θέλω να κάτσω να το κοιτάξω πιο προσεκτικά.
Πέτρο Ευθυμίου (συνάδελφε!) - τα δυο πρώτα ίσως μου φανούν πιο χρήσιμα… Να λέμε την αλήθεια, δεν έχω τόσες γνώσεις μουσικών θεωριών. Κι αν δε ξεκινάει από κάποιο “λογικό” επίπεδο…
Νίκο Πολίτη - Εμένα μου είναι προφανές πως πρώτα έρχεται η φυσική και τα μαθηματικά, και μετά η μουσική. Πολλά πράγματα για τη μουσική τα κατάλαβα (τελείως αβίαστα) μόνο αφού έμαθα καλή Φυσική.
Ξανά σας ευχαριστώ όλους.
Πάνος
Το αυτί σου πάντως, Πάνο, σίγουρα δεν βελτιώθηκε διαβάζοντας αλλά ακούγοντας.
Και βέβαια Νίκο. Όμως εδώ εννοώ τη θεωρία. Και στο πλαίσιο αυτό, της θεωρίας, μπορούμε να πούμε πως η μουσική είναι μια εφαρμογή της θεωρίας του ήχου, κι αυτό είναι όλο. Το πως αντιλαμβάνεται κανείς αυτόν τον ήχο, και πως καλλιεργεί μια αισθητική, είναι βέβαια ένα άλλο θέμα, που σίγουρα δεν έχει να κάνει με διάβασμα. Έτσι νομίζω τουλάχιστον εγώ.
Οχι ακριβώς, τα διαφωνα διαστήματα βγαίνουν με μαθηματικό τρόπο, αλλα η αισθητική τους είναι κοινή για όλους, το ίδιο συμβαίνει και με τις ελλατωμένες συγχορδίες, και με την κλίμακα του Ντεμπισύ, και με σειρα αλλων παραδειγμάτων… Η μελέτη και το αποτέλεσμα εχουν μια διαλεκτική σχεση, τετοια που δύσκολα μπορείς να ξεχωρίσεις ποιο προηγείται, πάντως σε τελική ανάλυση πρώτα φτιάχνεις κάτι και μετα το απολαμβάνεις… και οσο περισσοτερο μελετας τοσο περισσοτερα καταλαβαινεις και τοσο περισσοτερο απολαμβάνεις…
paidia ola einia syndiasmos oso exeis ti theoritiki eisai pio anetos kai antilamvanesai pio eukola orismena prasgmata panw sta organa kai orismenous ixous…opws ta diafwna diastimata pou leei o nikos to opoia vgainoun me mathimatiko tropo alla apo tis lyseis tous panta kratame tin pio kali se kathe periptwsi auti pou exei tin kaliteri aisthitiki…alla genika i gnwsi se auto ton tomea einai megali dynami…ola mpainoun se mia seira kai ksedialinontai toso eukola…
'κεινα τα χρόνια, υπήρχαν μονον βιβλία.
τη σήμερον, υπάρχει και το www (για αρχή και παραπομπές).
Πάντως συμφωνώ με αυτό:
Το θέμα του βιβλίου δεν είναι μεν η μαθηματική ανάλυση της μουσικής. Όμως το θέμα του (μακάμια και Ήχοι) δεν είναι εκτός των ενδιαφερόντων ενός ρεμπετόφιλου που ψάχνεται με τη μουσική θεωρία, οπότε μ’ ένα σμπάρο δυο τρυγόνια. Το θεωρητικό-μαθηματικό σκέλος φτάνει σε αρκετά δύσκολα επίπεδα, αλλά είναι γραμμένο έτσι ώστε (όπως και με όλο το βιβλίο) μπορεί κανείς κάλλιστα να μείνει σε όσα καταλαβαίνει. Και πάλι κέρδος θα έχει.
Το βιβλίο εξηγεί με πολύ εύληπτο τρόπο τι παίχτηκε εκεί:
Η φύση παράγει με τους αναλλοίωτους και απαράβατους νόμους της κάποια μουσικά διαστήματα, αλλά όχι κατ’ ανάγκην αυτά που όντως παίζουμε στην Α ή τη Β μουσική. Η φύση εξίσου σού επιτρέπει να φτιάξεις και κάθε άλλο διάστημα, και η ανθρώπινη αισθητική, ανάλογα με τους διάφορους πολιτισμούς ανά τους αιώνες και ανά τον κόσμο, άλλοτε επέλεξε κάποια, άλλοτε κάποια άλλα. Σχεδόν ποτέ αυτά ακριβώς που παράγονται «αυτόματα». Εκεί λοιπόν τι γίνεται:
Πρώτα παίζω ή τραγουδώ ό,τι θέλω, ό,τι έχω συνηθίσει λόγω κουλτούρας να θεωρώ εύηχο και οικείο, και μετά προσπαθώ να αναλύσω μαθηματικά πώς το παρήγαγα. Αν ξεκινήσουμε αντίστροφα δε θα φτάσουμε ποτέ στην πρακτικά υπαρκτή μουσική.
2 «Μου αρέσει»