Μπράβο Ελένη! 25 Νοεμβρίου διαβάζω, ημέρα Τρίτη και 11 πρό μεσημβρίας.
Για το «ορθόδοξος», σκέφτομαι ότι για διαφόρους λόγους ίσως προτιμήθηκε να αποσιωπηθεί η ιδιατερότητα του θρησκεύματος, στη βεβαιότητα ότι κανείς δεν θα το έψαχνε. Αυτός ο κύριος Παυλόπουλος (
που δηλώνει, ξέρουμε τι ακριβώς σχέση είχε με τον πεθαμένο;
Πως αλλιώς θα το λέγαμε Περικλή; Όταν υπάρχουν τρεις εκδοχές και προτείνεται μία ακόμη με όλα τα «ενδέχεται» η οποία στο τέλος δεν ισχύει πως θα το λέγαμε; Βάλε εσύ όποια έκφραση θέλεις. Εγώ 3 λέξεις έγραψα.
Από την άλλη όμως θα διαφωνήσω με τους Κουτρούφι και Ελένη.
Για μένα και η παραμικρή, ασήμαντη σε πρώτη φάση πληροφορία μπορεί να οδηγήσει σε αποτελέσματα αν ακολουθηθεί η σωστή μεθοδολογία.
Έτσι λοιπόν σωστά το Spatholouro έκανε την έρευνα του για τον θάνατο του Λινάρδου, άσχετα αν το αποτέλεσμα δεν ήταν αυτό που προσδοκούσε. Περίμενα όμως με την εμπειρία του να είχε «δέσει» που λέμε το θέμα πριν το παρουσιάσει.
Εξάλλου ο ίδιος, πριν το έγγραφο της Ελένης, είχε αποκλείσει την πιθανότητα να είναι ο Λινάρδος Βαμβακάρης ο νεκρός με βάση τις πληροφορίες από μετέπειτα εφημερίδα.
Δεν έγραψα κάτι τότε γιατί περίμενα να εμφανιστεί κάποιο στοιχείο για την χρονολογία θανάτου του Λινάρδου. Όπερ και εγένετο από την Ελένη. Μετά λοιπόν το ντοκουμέντο από την Ελένη έγραψα 3 λέξεις χωρίς να κάνω κρίση για το άτομο Spatholouro (που κοντεύουν να τον φάνε στην ιστοσελίδα που γράφει) το οποίο εγώ πολύ συχνά αναφέρω στα κείμενα μου για τις αποκαλύψεις που έχει κάνει.
Άλλο το ένα άλλο το άλλο.
Τι να σου πω, είναι τόσες οι φορές που άλλαξα σελίδα στον υπολογιστή για να ξαναγυρίσω στο περίφημο άρθρο και να τσεκάρω το ένα ή το άλλο σημείο, που ίσως μερικά πράγματα να έπαψα να τα βλέπω ενώ ήταν εκεί.
Πού ακριβώς λέει ότι το αποκλείει;
Μήνυμα 161 Περικλή.
[i]spatholouro said
[13 Νοέμβριος, 2017 στις 21:09](https://sarantakos.wordpress.com/2017/11/09/markos/#comment-466566) Νέα τροπή στα πράγματα, που φαίνεται να συνηγορεί υπέρ των υποθέσεων Δύτη και Blog:
Όταν ερευνούσα για τον Λεονάρδο και έπεσα στο πρώτο σχετικό δημοσίευμα που τον «ταυτοποιούσε», συνέχισα και κοίταξα κάπου έξι εφημερίδες. Οι τρεις ανέφεραν όσα αναφέρω περί Λεονάρδου, ενώ οι υπόλοιπες αναφέρονταν μεν στο περιστατικό αλλά χωρίς λεπτομέρειες. Έτσι, αφού κοίταξα και σε επόμενες χρονολογίες και δεν βρήκα κάτι, έμεινα με την εντύπωση που αποκόμιζε κάποιος από τις 3 αυτές εφημερίδες, ότι κατά πάσα πιθανότητα ο νεκρός από τους 3 ήταν ο Λεονάρδος.
Τώρα που πήρα σβάρνα πάλι όσες εφημερίδες μπορούσα, βρήκα δημοσίευμα της ΠΡΩΙΑΣ, που κάνει λόγο για ΔΥΟ δραπέτες, τον Βαλίνο και τον Λ. Βαμβακάρη, και με την υπόθεση ότι το πτώμα θα ανήκε σε ένα εξ αυτών. Και καταλήγει το δημοσίευμα: «Ο Διευθυντής όμως του Ψυχιατρείου ιδών το πτώμα απεφάνθη ότι ούτε εις τον ένα ούτε εις τον άλλο ανήκει τούτο».
Να μία εκδοχή που καμμία άλλη εφημερίδα δεν ανέφερε! Ωστόσο, μένουν απορίες: πώς και παρουσιάζονται εδώ μόνο 2 οι δραπέτες; Και πώς, ενώ αναφέρεται ότι ο νεκρός έφερε στολή τροφίμου του Ασύλου Ψυχοπαθών της Αγίας Ελεούσης, ο Διευθυντής δεν αναγνώρισε ποιος ήταν, εφόσον αναγνώρισε ότι πάντως δεν ήταν κάποιος από τους δύο δραπέτες;
Όπως και να έχει, φαίνεται πως κακώς έμεινα στις έξι εφημερίδες και έπρεπε να κοιτάξω όσο περισσότερες μπορούσα, ώστε να συμπεριλάβω και αυτή την εκδοχή. Και η πλάκα είναι ότι πάντα κοιτάζω όλες τις εφημερίδες για κάτι που με ενδιαφέρει, αλλά στην περίπτωσή μας καλύφθηκα, ως φαίνεται, από τα γραφόμενα των τριών…
http://srv-web1.parliament.gr/main.asp?current=7668664
ΠΡΩΙΑ (2/10/1930)
[/i]Άρα από τις 13 του μήνα είχε αποκλειστεί η περίπτωση να ήταν ο Λεονάρδος ο νεκρός.
Φυσικά, δίκιο έχεις Φώτη. Ούτε και είχα καμιά αντίρρηση επ’ αυτού, απλώς δεν είχα καταλάβει σωστά το σχόλιό σου.
(Αν και, για την ακρίβεια, δεν το αποκλείει ρητά. Απλώς δεν το βρίσκει να διασταυρώνεται από άλλες εφημερίδες που έχουν την ίδια είδηση.)
Το μόνο τεκμήριο που αποκλείει κατηγορηματικά και τελεσίδικα κάποια/κάποιες από τις εκδοχές (και, ειδικότερα, όλες εκτός από μία την οποία επιβεβαιώνει) είναι η ληξιαρχική πράξη. Μέχρι την ανεύρεσή της, όλα τα ενδεχόμενα ήταν ανοιχτά. Όχι εξίσου πιθανά βέβαια, αλλά πάντως όλα με πιθανότητα μεγαλύτερη του μηδενός και μικρότερη του 100%.
Επανέρχομαι στο αρχικό θέμα του ποστ, το δίτομο έργο του Βαρθαλίτη.
Θέλω ουσιαστικά να επισημάνω ότι η τιμή του πλέον είναι αρκετά χαμηλότερη, το πήρα από το διαδίκτυο με περίπου 25 ευρώ, η διαφορά με τα αρχικά 35 γιούρα δεν είναι αμελητέα.
Πρόλαβα ένα ξεφύλλισμα, ελπίζω να βρω χρόνο να το διαβάσω άμεσα.
συνειρμικά και σε αηστράτη να το μετρήσεις και πάλι είναι πολλά, φίλτατε babis :089:
Ανεβάζω και στην σελίδα μας το έμμετρο στιχουργικό ρεπορτάζ του Γιώργου Θίσβιου, με τίτλο “Αθηναϊκές Νύχτες”. Σε αυτό το στιχούργημα του Θίσβιου, του 1939, βρίσκουμε αναφορά στα μπουζούκια και στον Μάρκο.
Όλο το “έμμετρον ρεπορτάζ” του Θίσβιου εδώ.
2 «Μου αρέσει»
[Από συντονιστή Πέπε:
Το παρόν μήνυμα και όσα ακολουθούν, μέχρι το #63, μετακινήθηκαν από άλλη συζήτηση. Πριν τη μετακίνηση, το παρόν απαντούσε στο εξής προηγούμενο μήνυμα:
«Στο βιβλίο του Βαρθαλίτη που ξαναπαρέπεμψα πρόσφατα υπάρχει η μαρτυρία -ανάμεσα σε εκατοντάδες άλλες- ενός γνωστού του από τη γειτονιά στα Άσπρα Χώματα, του Νίκου Π. Καλλίτση , που λέει ότι στο μαγαζί που άνοιξε ο ίδιος ο Μάρκος το 1947 έπαιζαν ο Μάρκος, ο Μπάτης, ο Παπαϊωάννου κι ο Τσιτσάνης […] και είχε και πίστα και χορεύανε. Παίζανε ζεϊμπέκικα, χασάπικα, αλλά και συρτά (σελ. 1027, στον Β’ τόμο). Λίγο παρακάτω (σελ. 1038) έχει μια φωτογραφία από μαγαζί, δεν ξέρω αν είναι το ίδιο αλλά διακρίνεται ο Μάρκος μεταξύ άλλων μουσικών, μισοκρυμμένος πίσω από όρθιους χορευτές. Οι χορευτές εμφανέστατα χορεύουν συρτό ή καλαματιανό.»
Τέλος συντονιστικής παρέμβασης.]
Ε…πώς δεν ξέρεις; Αφού ακριβώς από κάτω ο μάρτυρας γράφει πως πρόκειται για το 1956 και για τη ΜΑΝΤΟΥΜΠΑΛΑ 
Άνοιξε τέτοιο μαγαζί ο Μάρκος το 1947; Κι έπαιζε, λέει, κι ο Τσιτσάνης εκεί; Δεν το έχω ξανακούσει και διατηρώ όλες τις επιφυλάξεις του κόσμου (άσε που ο Βαρθαλίτης δεν μου φαίνεται και πολύ της διασταύρωσης στοιχείων/τεκμηρίωσης).
Το 1947 ο Μάρκος δεν ήτανε στου ΚΑΛΑΜΑΤΙΑΝΟΥ; Πουθενά στην “Αυτοβιογραφία” του δεν αναφέρει για μπουζουκάδικο που άνοιξε το 1947. Και το λέγανε, λέει ο Καλλίτσης", “Ο Μάρκος” και το έκλεισε η αστυνομία…Αυτά ταιριάζουν στο πρώτο μαγαζί που άνοιξε ο Μάρκος 11 χρόνια νωρίτερα, που το λέγανε “Ο Μάρκος” και το “έκλεισε” η αστυνομία 
Απολύτως καθόλου. Απλώς παραθέτει ανεπεξέργαστη πρώτη ύλη. Κατά τη γνώμη μου, όταν έφτασε στο σημείο που κάποιος άλλος θα έλεγε «ας αρχίσουμε τώρα να σκεφτόμαστε, προκειμένου μετά να σχεδιάσουμε ένα βιβλίο και τελικά να το γράψουμε», εκείνος πήγε στο τυπογραφείο!
Πολύ πιθανόν. Ο Καλίτσης δεν ήταν… ερευνητής, ήταν ο μπαρμπέρης που κούρευε τον Μάρκο!
Αν αποδελτιώσει κανείς όλες τις πληροφορίες του Βαρθαλίτη και κάτσει να τις ελέγξει, πιστεύω ότι μπορεί να βγάλει πολύ και αξιόλογο πράμα. Έτσι όπως είναι, μόνο επιφυλάξεις.
Κριτική αξιολόγηση των πηγών μηδέν…
Σα να είμαστε στις αρχές της δεκαετίας του 1970 ένα πράμα
Κοίτα, αν υπήρχε στον τίτλο ή κάπου τέλος πάντων μια έντιμη ενημέρωση περί τίνος πρόκειται, δηλαδή «συλλογή υλικού», εγώ το βρίσκω μια χαρά. Όχι απλώς μια χαρά, σημαντικό. Δε νομίζω ότι στη δεκαετία '70 είχε βγει τίποτε ανάλογο.
Θα μου πεις, κάπου πάει μακριά η βαλίτσα. Επειδή ο Μάρκος π.χ. αγαπούσε τα ωδικά πουλιά, τι χρωστάμε να διαβάσουμε τη μαρτυρία του αλλουνού που περιγράφει τι πουλιά έχει η συριανή πανίδα; (Πλήθος τέτοια στις χίλιες τρακόσες σείδες.) Ναι - όμως αν έχει προηγηθεί η ξήγα «εγώ έκανα όλες αυτές τις συνεντεύξεις, τις απομαγνητοφώνησα, τις τύπωσα, την αξιολόγηση και τα υπόλοιπα ας τα αναλάβει άλλος», τότε ουδείς πρόβλημα. Απλώς, δεν υπάρχει τέτοιο ντισκλέιμερ πουθενά.
Ο βιβλιοπώλης, αφού προσπάθησε να με αποθαρρύνει, βλέποντας ότι παραμένω αμετάπειστος και θέλω να το πάρω, τελικά μού έκανε δώρο και το συμπλήρωμα, τα «Συριανά Γράμματα», από την προσωπική του βιβλιοθήκη όπου έπιανε τόπο.
Εγώ παρά ταύτα δε μετανιώνω που το έχω. Εσύ Άνθιμε;
Ε…ψιλομετανιώνω, αλλά δε βαριέσαι, ας όψεται η sui generis “διαστροφή” μου…
Βαριέμαι τώρα να καταγράψω παραδείγματα προβληματικών σημείων κλπ
Ο Βαρθαλίτης φαίνεται πως είναι εκτός ρεμπετολογικού συγκειμένου και καλό θα ήταν να το είχε δει κάποιος πριν τυπωθεί. Δεν ξέρω εάν η β΄ έκδοση διορθώνει κάτι ή είναι αυτούσια η πρώτη.
Τη β’ έχω. Αφού βλέπω μάλλον να συμφωνούμε ως προς τον αριθμό σελίδας της φωτογραφίας, το ίδιο θα έχουμε, εγώ σε ανατύπωση.
Άλλωστε τι να διορθώσεις; Δε νομίζω να έχει λάθη το βιβλίο. Προβληματική είναι η ίδια η σύλληψή του: τέτοια γραπτά συνήθως δε γίνονται βιβλία, αλλά φυλάσσονται (αν φυλαχτούν) στους φακέλους με τα πρόχειρα για βιβλία.
Βασικά η θέση μου είναι η εξής: Δε θα μπορούσα ποτέ αλλιώς να μάθω τι είδε, ή τι νομίζει ότι θυμάται, ο μπαρμπέρης του Βαμβακάρη (και ο πουλολόγος του χωριού του κλπ.). Το αν μ’ ενδιαφέρει και αν μου χρειάζεται, πρόβλημά μου.
Εκεί εσύ…να με κουράσεις
Δείγματος χάριν:
Σελ. 84: γινομέναι (αντί γενόμεναι)
Σελ. 180: περιέγραψέ μου (αντί περίγραψέ μου)
Σελ. 192 το βιβλίο (εννοεί την ΑΥΤΟΒΙΟΓΡΑΦΙΑ) εκδόθηκε το 1978 (αυτό το λέει ο Κουνάδης και ο Βαρθαλίτης το καταπίνει αμάσητο!)
Σελ. 218-221: εδώ ο Βαρθαλίτης καταγράφει μια συνέντευξη που του την έδωσε, λέει, ο Δομένικος «σε μια σελίδα κομμένη από περιοδικό». Ωστόσο γνωρίζουμε ότι πρόκειται για το περιοδικό ΠΡΩΤΟ, τχ. 5, Μάρτιος 1961
Σελ. 586: εδώ «μαθαίνουμε» ότι ο Μάρκος μετέχει πρώτη φορά σε φιλμ το 1939-40 στη ταινία «Ραντεβού στην Αιδηψό». Η αλήθεια είναι ότι μετέχει το 1949!
Σελ. 765: στο Γλωσσάρι βρίσκουμε λήμμα «γονοιαρίζω». Τι τραγουδάει όμως ο Μάρκος; «Γουστάριζες»…
Σελ. 785: εδώ μεταξύ των τοπωνυμίων και κυρίων ονομάτων που χρησιμοποιεί ο Μάρκος στα τραγούδια του έχουμε και τη λέξη «αποτάζω»!
2 «Μου αρέσει»
Καλά, έστω. Αλλά σάμπως αυτά είναι το πρόβλημα του βιβλίου;
Γουστάρισες (να μου την αμολύσεις)
Απορία: στο γλωσσάρι, πώς επεξηγείται το λήμμα γονιαρίζω;
Δεν είναι γλωσσάρι, μάλλον ευρετήριο είναι. Δεν υπάρχουν ερμηνεύματα.
Ωστόσο, έχω καλά νέα για τον Άνθιμο: Όλα τα λάθη που επισημαίνει έχουν όντως διορθωθεί (επομένως το λήμμα γονοιαρίζω δεν υπάρχει), εκτός από:
Φαίνετι ότι όντως αγνοεί την ιδιωτική έκδοση που είχε προηγηθεί.
Και:
Λέει όμως «σύμφωνα με τον Κώστα Φέρρη». Θα μπορούσε βέβαια να υπάρχει μια παραπομπή για να δούμε αν όντως έτσι το είπε ο Φέρρης, αλλά πάντως είναι πάντοτε θεμιτό να μεταφέρεις οποιοδήποτε λάθος εφόσον το αποδίδεις σ’ αυτόν που το έκανε.
1 «Μου αρέσει»
Ο Άνθιμος λέει Γλωσσάρι γιατί όντως έτσι επιγράφεται, αλλά πρόκειται για πίνακα που μας πληροφορεί σε ποια τραγούδια απαντά κάθε λέξη.