Για σας φίλοι,
άργησα και πάλι να δώσω την αναφορά μου στο forum αλλά είμαι πολύ… λιώμα!
Παραφράσω το “I Have a Dream" του Martin Luther King, Jr:
Μη με ξυπνάτε. Αφήστε με να ζω στο όνειρό μου!
Ακόμα να συνέλθω από την κατανάλωση… Pampers!
Τι να πω για ότι έγινε; Καλά ήταν.
Κααααλά
Επειδή στα λόγια είμαι λίγο… αδύναμος (και θα τα πουν άλλοι καλύτερα), πάρτε τα πρώτα βίντεάκια, έτσι για να αποκτήσετε άποψη. Αργότερα θα ακολουθήσουν και άλλα. (άντε Τάσο, ακόμα περιμένω!)
Τι υπέροχα, τι καταπληκτικα, τι, τι, τι….
Αλλά ας τα πάρουμε από την αρχή:
Από τις 10:00 ξεκίνησε η ομάδα κρούσης. Οι μιμης, Δασκαλάκος και οι φίλοι μας Θόδωρας και Νίκος (ο αρματωμένος ψήστης) στρώσαμε και ξεκινήσαμε το ψήσιμο.
Ο οικοδεσπότης μας Γιάννης Δαλαμάρας, μας παρουσίασε ένα τρίχορδο που ήρθε το 1926 από το Ασένοβγκραντ της Βουλγαρίας, ως μεγάλο μαντολίνο και διορθώθηκε και τροποποιήθηκε σε τζουρά από τον Μητρέντζη. Ιδού μια μικρή γεύση:
Ο Γιάννης Δαλαμάρας (με το 3χορδο του 1926) και ο Γιώργος Παπαγεωργίου (Δασκαλάκος) στο “Τα παιδιά της γειτονιάς σου” – http://www.youtube.com/watch?v=wIXXEYaAmZc
Στη συνέχεια ήρθαν οι κυρίες μας να κάνουν τα δικά τους (ΠΟΛΥ ΔΟΥΛΕΙΑ).
Σιγά σιγά ερχόταν και ο κόσμος. Μα πολύ σιγά. Αγχώθηκα και λίγο με την μικρή (αρχικά) προσέλευση). Πρώτος και καλύτερος ο anastahos (τάχα τον έφερα για εικονολήπτη, τρομάρα μου). Πρώτος μακρινός ο theos. “Πάλι καλά” είπα μέσα μου, “κάποιος θα παίξει μουσική σήμερα” (γιατί αν περίμεναν από μένα… ).
Μόλις έσκασε μύτη η Πτολεμαϊδα πήρα μια ανάσα.
Καπάκι ήρθε και η παρέα της Πελαγίας. Ωραίοι… τύποι!
Ξενάγηση, βαρέλια, καζάνι, κακό κλπ.
Με μεγάλη (για μένα) καθυστέρηση ήρθαν και οι γηγενείς ρεμπέτες (ρεμπέτες γαρ). Καιρός ήταν!
Βουρ στο ψητό (μάλλον στα ψητά) τώρα, καθότι νηστικό αρκούδι δε… παίζει.
Πρώτο παράπονο όλων: “Γιατί δεν παίζουν μουσική;”. Μα, ας μιλήσουμε πρώτα. Να γνωριστούμε, να μάθουμε ποιος έγινε παππούς (τα ακούς k…s;).
Από εκεί και πέρα έπρεπε να ήσουν εκεί, για να καταλάβεις τι έτρεξε. Πάρτε μάτι:
Γενική άποψη 1 – http://www.youtube.com/watch?v=gJi3KNaiv-g
Κάποια στιγμή σκάνε μύτη δυο τύποι και μια τύπισσα εντελώς άγνωστοι (εντάξει ονόματα ακόμα δεν έμαθα να συγκρατώ αλλά πρόσωπα… ) “Πού πάτε ωρές, παλικάρια;” “Για το rebetiko forum”. Ωχ λέω, κλμάκιο του ΣΔΟΕ θα είναι (αλλά πώς να κόψω αποδείξεις σε… καζάνι;) ”Η Πελαγία μας κάλεσε”. Φοβερό το βιολί του (νεαρού) Γιώργου από το sealabs και στο τραγούδι η κυρία.
Τελευταίοι και καταϊδρωμένοι οι φίλοι από τα Γιαννιτσά (ας όψονται οι αγώνες 4Χ4, όπου είχαν καταδρομική αποστολή) ΤΣΙΤΣΙΜΠΕΟΣ, theodon καιrouvi.
Υπέροχος (αν και εκτός ρεπερτορίου) ήταν και ο φίλος από την Πτολεμαϊδα της σχολής της μπουάτ. Κατάφερε, την ώρα που πήγαινε να κάτσει ο ρυθμός της βραδιάς (άσχετο αν έγινε μέρα), να μας απαγάγει σε ονειρεμένα μονοπάτια. Χαρά που έκαναν οι χορωδοί του ωδείου μας!
Εκεί που φοβηθήκαμε με τον anastahos για το πόσες αγωνιστικές θα μας τιμωρούσαν οι συντονιστές του forum για την παραπάνω “ατασθαλία”, έσωσε την παρτίδα ο theodon και η rouvi κατά κόσμον Βαγγέλης και Ειρήνη, που μας επανέφεραν “εις την τάξιν”. Ασυγκράτητος, αφηνιασμένος ο Βαγγέλης μας “έπαιξε” όλους μας, ένας μʼ έναν, ως αργά το βράδυ (καημένη Ειρήνη, τι τραβάς!)
Όλα καλά, δε λέω. Έχω όμως ένα παράπονο και εγώ. Ή μάλλον δυο:
- Πολύ νωρίς φύγατε. Ήταν σαν να είχατε βγει για… κάλαντα. Εγώ έλεγα ότι θα το ξημερώναμε.
- Ή νηστεύατε (και δεν μου το είχατε πει πιο νωρίς) ή δεν ήταν καλά ψημένα τα κρέατα (να απολυθεί ο ψήστης πάραυτα!) ή…… Γιατί φαγώθηκαν μόνο τα μισά. Το σχέδιό μου έλεγε,να ψήσουμε τα υπόλοιπα μισά για βραδινό. Έχω να τρώω τώρα ληγμένα κρέατα, μέχρι τις Απόκριες.
Το τελευταίο ερώτημα όλων ήταν πότε θα γίνει η επόμενη μάζωξη. Άντε ντε; Πότε; Καιρός να γίνει και αλλού. Ειδικά η Θεσσαλονίκη το χρειάζεται. Αλήθεια, κανείς από Θεσσαλονίκη; Μαράθηκα!
Η Πτολεμαϊδα, μόνο πίσω από το βουνό δεν είναι. Περιμένουμε.
Υ.Γ. 1 - Κάποια στιγμή, μιλώντας απόμερα, ο αλλοδαπός υπάλληλος του καζανιού (πρώτη φορά τον έβλεπα και αυτόν) μου λέει:
“Κώστα, πολύ καλοί άνθρωποι πρέπει να είναι αυτοί.”
Πόσο δίκιο είχε.
Υ.Γ. 2 – Ζητώ συγνώμη από τους συνδιοργανωτές που εισέπραξα όλα τα ευχαριστώ των παρευρισκομένων. Δεν έκανα τίποτα. Μόνο 3-4 ψήστες συντόνισα και τις μαγείρισσες (γυναίκες μας) και τις γκαρσόνες (κόρες μας). Εγώ ήμουν μόνο στο παρακαλώ και στο καλώς ήρθατε. Α!, και στην είσπραξη (Χε, χε!)