Οπως μου το έστειλαν.
Πολλά παλιά (Πετρόπουλος, Ζάχος κλπ) και κάποια καινούργια:
Κάντε προσθήκες, διορθώσεις και συμπληρώσεις.
Αηδόνι: το διαρρηκτικό εργαλείο
Ακούμπι: το ενέχυρο
Ακριδάτος: ο ματσαράγκας, ο πονηρός, ο καταφερτζής
Αμάλιαγος: ο άπειρος, ο πρωτάρης
Ανθίζομαι: αντιλαμβάνομαι επικείμενη απατεωνιά. Συνώνυμο του “σακουλεύομαι”
Αποφάγιας: ο αποζών από τη συνδρομή ή τα υπολείμματα τρίτων
Αράπης: το πειθαρχείο της φυλακής
Αρσενικός: εκείνος που δεν προδίδει κατά την ανάκριση
Ασπρορουχού: ο κλέφτης λευκών ρούχων από τις αυλές
Ατσαμπουκάλευτος: ο μη σεσημασμένος, ο άγνωστος στην Αστυνομία
Βάσανο: ο ερωμένος, η ερωμένη
Βδελάτος: ο κολιτηριτζής, εκείνος που κολλάει σα βδέλλα
Βελονάκιας: ο πρεζάκιας
Βιδέλο: το κορόιδο
Βραχιόλια: οι χειροπέδες
Γαλατόμαγκας: ο συμπαθητικός αλλά κακομαθημένος νέος
Γαργάρα: η είδηση που έγινε εύκολα πιστευτή
Γεμάμα: τα παραποιημένα ζάρια
Γιατρός: ο αξιοπρεπής πελάτης χαρτοπαικτικής λέσχης
Γρήγορο: το περίστροφο. Λέγεται και “κούφιο”, όχι για τον σωλήνα εκπυρσοκρότησης, αλλά για την λαβή που ήταν / είναι κούφια.
Δαμάσκηνο: η σφαίρα. “Μούσμουλα” λέγονται οι πληγές από σφαίρα.
Δάσκαλος: ο αστυνόμος
Δυσκοίλιος: ο κακοπληρωτής
Ενεσάκιας: ο πρεζάκιας
Εξάτμιση: ο στεναγμός
Ζήτα: η ζητιανιά
Ζουλατζής: εκείνος που κάνει τα πάντα κρυφά
Καβάντζα: η αποθήκη κλοπιμαίων ή ναρκωτικών
Καλέ: η ερωμένη
Καλτάκα, η πρόστυχη γυναίκα
Καλντεριμιτζού: η γυναίκα του πεζοδρομίου
Κάπα: η κοκαΐνη
Καραγκιόζης: το κάλπικο ζάρι
Καρούλι: το αυτοκίνητο
Κασαδόρος: ο διαρρήκτης χρηματοκιβωτίων
Κατέ: η ερωμένη, η υποτακτική
Κατσιμαρτζής: ο λαθρέμπορος
Κινίνος: ο δύστροπος, ο αυστηρός
Κόκαλο: το ζάρι
Κομάρι: η κιβoπαιξία (ζάρια)
Κουμπότρυπες: οι μαχαιριές
Λάγια: η κατωτάτης υποστάθμης γυναίκα
Λαδή: δηλαδή
Λαμόγιας: ο αβανταδόρος. Ο βοηθός σε χαρτοπαικτική ή άλλη ύποπτη επιχείρηση, που παίζει με χρήματα της λέσχης ή της ομάδας και με σκοπό να παρασύρει και άλλους στο παιχνίδι.
Λαχανάς: ο κλέφτης πορτοφολιών
Λάχανο: το πορτοφόλι
Λεβής: ο φτωχός
Λελές: ο θηλυπρεπής
Λευκή: η ηρωίνη
Μελαχρινή: το χασίς
Μεσοτοιχία: η στενή σχέση
Μουσαντά: το ψέμα
Μπαλαμούτι: η εξαπάτηση
Νεφράτος: ο δυνατός
Νταβάς: ο αγαπητικός, ο μπελάς, ο προστάτης
Νταλκάς: η στεναχώρια, ο διαρκής έρωτας
Ντουζένια: τα κέφια, οι εξάρσεις
Ξάφρα: η κλοπή
Ορθή: η όρθια τσέπη του παντελονιού
Παμεινώνδας: το βαρύ παλτό
Παππούς: το δεκαχίλιαρο
Παραμύθης: ο ψευδολόγος
Πατσαβούρας: ο παλιατζής
Πουρέκλω: η γριά, η άσχημη γυναίκα
Πρεσβεία: ο οίκος ανοχής
Ρέφα: το μερίδιο
Σαρμούτα: η πλαδαρή και δυσκίνητη γυναίκα
Σερέτης: ο ζόρικος
Σιδεράτος: ο φέρων περίστροφο
Σιδερικό: το περίστροφο
Σκεμπές: ο φαγάς, ο κοιλαράς
Σκύλος: ο άγριος, ο σκληρός
Σορόπης: ο ερωτοπαθής
Στενή: η φυλακή
Σπουργίτας: η ελευθέρων ηθών μικρή γυναίκα
Σχολείο: το αναμορφωτήριο
Τέλια: οι ειδήσεις
Τζες: ο μόρτης, ο μάγκας
Τζιβιτζιλού: η λεσβία
Τσαμπουκάς: η φασαρία, η στενοχώρια, η υποψία
Τσιρίμπασης: ο αρχηγός, ο διευθυντής
Φαρμακείος: ο τσιγγούνης, ο πανάκριβος
Φελάτη: η άμυαλη γυναίκα
Φουμάρω: κοροϊδεύω
Φράκτης: ο υπόκοσμος
Φύρας: ο επιζήμιος
Φύσσας: ο παίκτης πνευστών οργάνων
Χάπατο: το κορόιδο
Χήνα: το χιλιάρικο
Χονδρός: ο ηγέτης, ο μεγάλος λαθρέμπορος
Ψωνιστού: η πόρνη, η αλιεύουσα στο δρόμο τους πελάτες
Ωχρή: η χρυσή λίρα
“Τζες”
Ισως προέρχεται απο την διάλεκτο των Εβραίων των Ιωαννίνων που χρησιμοποιούσαν Εβραϊκές λέξεις για να μην γινονται κατανοητοί από μη Εβραίους σε συζητήσεις για προσωπικά τους θέματα ενώπιον τρίτων.
“Ζε” στα Εβραϊκά σημαίναι αυτός
Υπόθεση, αλλά δεδομένου ότι η Ελλινική γλώσσα και ειδικότερα η αργκό είναι γεμάτη από ξενόφερτες λέξεις (αλαργα largo=μακρια στα ισπανικα, ροτα, [των πλοίων], ράδα, το επιφώνημα Αλα που είναι η επίκληση στο ονομα του Θεού του Ισλάμ [άλα Αραβικά και Τουρκικά, το Η στο τέλος δεν προφέρεται]και άλλες πολλές που δεν μου ερχονται τώρα]αλλά πολύ πιθανή.
Μια ματιά στο γλωσσάρι στην ανθολογία του Σχορέλλη υα μας δώσει ακόμα περισσότερες λέξεις
Ο ορισμός είναι σωστός αλλά έχει και ευρύτερη έννοια ανάλογα με τον τρόπο που θα ειπωθεί.
Στο συγκεκριμένο τραγούδι του Μάρκου σημαίνει “μπάτσος” άλλοτε σημαίνει “μάγκας” “μπράβος” “γκόμενος” αυτός που “καθαρίζει-κουμαντάρει” σίγουρα είναι αργκοτική λέξη άγνωστης προέλευσης ,λιμανίσια.
Τζες= χρησιμοποείται ευρύτερα (μάγκας, μόρτης, αγαπητικός κλπ.). Γενικά ο άντρας. Ενίοτε έχει και ειρωνική χροιά.
Χρησιμοποιείται και στη σημερινή αργκό.
ΑΝ
Γράφει ο Νίκος Μάθεσης>
… ο Πειραίας με τους νταήδες του, τους μάγκες του, τους ρεμπέτες, τους αγαπητικούς, τους πορτοφολάδες και τους κλέφτες των λιμανιών…
Ποτέ δεν κατάλαβα τι σημαίνει “αγαπητηκός” στο ρεμπέτικο και κανένας δεν μπορούσε να μου το πει. Μήπως είναι ο πελάτης μιας πορνιάς?
Υπάρχει ένα τραγούδι που περιέχει αυτή τη λέξη?
Ευχαριστώ πολύ.
Σύρμα: Δεν έχει να κάνει μόνο με το μαύρο, αλλά χρησιμοποιείται γενικότερα σαν ένδειξη ποιότητας. Θυμάμαι πιτσιρικάς (πριν δυο δεκαετίες και βάλε) την έκφραση “Σύρμα το Σουμπουξού”, που αφορούσε το εντυπωσιακό για την εποχή Honda CBX-1000, το εξακύλινδρο με τα 1047cc και τους 105hp, με το διαβολικό θόρυβο απ’ την “6 σε 1” Devil. (Στα 14, το καβάλησα ένα πρωί, πήγα στο σχολείο και προτού το παρκάρω με είχαν ήδη αποβάλει. Επειτα από δυο-τρεις μήνες έφαγα άλλη μία αποβολή, με αφορμή ένα Z1-1000R, με τα 92 αλογάκια, αλλά με πολύ πιο αξιόπιστο κώλο. Ετσι για να “τιμήσω” και τα νιάτα μου).
Θυμίζω και το αμίμητο σύνθημα που κοσμούσε για μεγάλο διάστημα τους τοίχους: “Σύρμα η Λόλα”).
ΑΝ
Εγώ έμεινα στα δίχρονα εντουροκάθαρα.
“Λαμπάδες” όλη τη Γούναρη με το ΙΤ.
“Σούζες”, “κόντρες”, “σούπες”, “καπάκια”.
Ένα βράδυ με το συνοδηγό μου σκουπήσαμε δυό γωνίες
από την αγίου Ανδρέου μετά από ένα καπάκι.
Ήμουν όμως γενικά τυχερός. Κάποιοι φίλοι έφυγαν…
Ο “Τσούτσου”, ο “Γιάννης”, ο “Τσιπούρας”…να ΄ναι καλά εκεί που είναι.