Ο πολιτιστικός όμιλος ΔΙΑΣΤΑΣΗ κάνει εκδήλωση στη Λεμεσό με τίτλο ΛΑΪΚΕΣ ΖΩΓΡΑΦΙΕΣ με ακούσματα και χορούς από Τσιτσάνη, Χατζιδάκη, Θεοδωράκη και Ξαρχάκο.
Τώρα δεν γνωρίζω ακριβώς ποιος ευθύνεται για τη μετάβαση από το Τσιτσάνη στο σύγχρονο έντεχνο.
Ο Χατζηδάκης ξεχώρισε το λαϊκό στοιχείο στα έργα του ΑΠΡΙΛΗΣ ΤΟΥ 45 και στις ΛΑΊΚΕΣ ΖΩΓΡΑΦΙΕΣ και δανείστηκε το ΤΣΙΓΓΑΝΟ του Τσιτσάνη για να γράψει
το ΑΓΑΠΗ ΠΟΥ ΓΙΝΕΣ ΔΙΚΟΠΟ ΜΑΧΑΙΡΙ.
Ο Θεοδωράκης καθιέρωσε το επιβλητικό ζεϊμπέκικο
ως βασικό στοιχείο του λαϊκού πολιτισμού και ταυτόχρονα ενσωμάτωσε το ρυθμό στην έντεχνη
ζώνη με το ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΟΥ ΝΕΚΡΟΥ ΑΔΕΛΦΟΥ και τον ΕΠΙΤΑΦΙΟ. Ζεϊμπέκικο και βυζαντινό μέλος συναντούνται.
Ο Ξαρχάκος πρωτοτύπησε στο έργο του Φέρρη με επιδέξιο στίχο από το Γκάτσο.
Θα ήταν μοναδικό να βλέπαμε το έργο του Φέρρη έστω
και χωρίς τα κομμάτια του Ξαρχάκου εδώ στο Ριάλτο
Λεμεσού που είναι εξαιρετικός χώρος.