Φίλε Νικήτα,
Τις διεθνείς συνθήκες τις σεβαστήκαμε απόλυτα ως χώρα, εκτός και αν η εφαρμογή τους ήταν εμπόδιο για τα όποια σχέδια της υπερδύναμης, οπότε και ασκήθηκαν πιέσεις για να μην διεκδικήσουμε τα αυτονόητα.
Η επίσημη ελληνική κυβέρνηση ήδη από τη δεκαετία του '50 έχει και την αποκλειστική ευθύνη για το χειρισμό των θεμάτων εξωτερικής πολιτικής και για την απόλυτη υποταγή και ευθυγράμμιση με τις υποδείξεις της υπερδύναμης.
Τα υπόλοιπα κόμματα, της αντιπολίτευσης, διαφωνούσαν με αυτούς τους χειρισμούς, αλλά ποιος τα άκουγε;
Κι εγώ το δικό σου.
Αυτή η (ντε και καλά) εξομοίωση των πάντων, χωρίς μάλιστα την παράθεση του παραμικρού στοιχείου, μ’ ενοχλεί ιδιαίτερα. Γιατί σώνει και καλά θέλετε να με πείσετε ότι η πολιτική μου άποψη είναι ίδια με αυτή του μπουχέσα ή του πιτσιρίκου που παίζει με το ποδήλατό του;
Και θα επαναλάβω το γνωστό “δόγμα” (άσχετο με σένα Νικήτα, αλλά σχετικό με την κουβέντα) που χρησιμοποιήθηκε κατά κόρον στην εποχή του Μεσοπολέμου, που έλεγε ότι "όλοι όσοι ασχολούνται με τα κοινωνικά, πολιτικά δρώμενα της χώρα (της κάθε χώρας) είναι ανίκανοι και διεφθαρμένοι" και συμπληρωνόταν στο τέλος-τέλος με το ότι “μόνο ένας …φωτισμένος ηγέτης μπορεί να δώσει λύση”. Κι έτσι ξαφνικά(
μας προέκυψε ο Χίτλερ, με μεγάλη υποστήριξη από το γερμανικό λαό.
Είναι επικίνδυνα πράγματα αυτά κι αν θέλετε πάρτε το χαμπάρι.
Για το θέμα της Κύπρου, ας έρθω στα πιο πρόσφατα. Ποιοι ήταν αυτοί που πριν το δημοψήφισμα (Ναι ή Όχι στο σχέδιο Ανάν) κινδυνολογούσαν, απειλώντας ουσιαστικά τον κυπριακό λαό με (δήθεν) διεθνή πολιτική και οικονομική απομόνωση; Γιατί δε βγαίνουν τώρα να μας εξηγήσουν το “άτυχο” τότε σκεπτικό τους;
Το ¨κλίμα¨Νίκο της εποχής ηταν ¨ο πόλεμος ειναι πολύ σοβαρή υποθεση γιά να την αφήσουμε στούς στρατηγούς¨ και από την άλλη μεριά " η πολιτική ειναι πολύ δύσκολη ΄
υπόθεση να την αφήσουμε στούς πολιτικούς¨
“Είχαμε τότε όλοι κυριολεκτικά λουφάξει όταν ο Καραμανλής, μέσα σε 24 ώρες, είδε προσωπικά όλους τους αρχηγούς πολιτικών κομμάτων και όλοι, του ΚΚΕ μη εξαιρουμένου, ( η υπογράμιση δική μου) συμφώνησαν ότι δεν πρέπει να ανοιχτεί ο φάκελος”.
Αυτό είναι μέρος σχολίου του Νίκου Πολίτη λίγο πιό πάνω. Δεν σε ενόχλησε Ari, ή τουλάχιστον δεν το σχολίασες δεικτικά όπως το δικό μου παρόμοιο.
Δεν εξομοίωσα εγώ τους πάντες κι ούτε είναι στις προθέσεις μου. Οι πάντες, δηλαδή όλα τα κόματα, μπήκαν στην ίδια λογική του να μην ανοίξει ο περιβόητος πια φάκελος. Κάτι θα ήξεραν, δε νομίζεις; Εγώ το μόνο στοιχείο που μπορώ να παραθέσω είναι πως οι απαντήσεις που έπαιρνε ο συνδεσμός μας από όλα, το εννοώ, τα κόματα, ήταν ίδιες και όλα σκόνταυταν στις διεθνείς συνθήκες. Πως από αυτά τα σχόλια μας προέκυψε Χίτλερ, δεν το καταλαβαίνω. Όσο γι αυτούς που κινδυνολογούσαν για το σχέδιο Ανάν, κι εγώ έχω την ίδια απορία.-
Ακριβώς εκεί είναι το μεγάλο πρόβλημα Μπάμπη: η απάντηση είναι η συνεργασία πολιτικών και στρατηγών αλλά, πότε μας βρέθηκαν καλές τέτοιες συνθήκες στο θέμα της Κύπρου…
Φίλε Νικίτα, δεν πήρα χαμπάρι το μήνυμα του Νίκου. Δεν έχω τον παραμικρό λόγο να είμαι “δεικτικός” απέναντι σε πρόσωπα και πόσο μάλλον επιλεκτικά. Απλά διαφωνώ με κάποιες απόψεις.
Οσο για το άνοιγμα του φακέλου της Κύπρου, ήταν πάντα μέσα στα βασικά αιτήματα του ΚΚΕ. Τώρα, από πού ο Νίκος συμπεραίνει ότι το ΚΚΕ έκανε τέτοιες συμφωνίες με τον Καραμανλή… Φαντάζομαι θα του το είπε ο ίδιος ο “εθνάρχης”…
Κάνοντας μια αναζήτηση στο site του Ριζοσπάστη με κλειδί τις λέξεις “φάκελος της Κύπρου”, βγήκαν 194 σχετικά άρθρα. Οι υπέρμαχοι του πλουραλισμού ας κάτσουν να τα διαβάσουν. Παραθέτω τυχαία 2-3.
Άρη είμουνα μεγάλο παιδί το 74, ακόμα μεγαλύτερο σήμερα αλλά δεν ήρθε ακόμα η ώρα του ραμολιμέντου και θυμάμαι πολύ καλά τι συνέβη τότε. Το άνοιγμα του φακέλλου της Κύπρου είναι σήμερα ένα από τα βασικά αιτήματα του ΚΚΕ. Το 74 κανείς, μα κανείς δεν διαφώνησε με αυτό που είχε προτείνει ο Καραμανλής, να μην προχωρήσουμε δηλαδή στο άνοιγμα του φακέλου.
Έχω την εντύπωση πως ανάλογοι φάκελοι δεν ανοίγουν, παρά αφού περάσει ένα εύλογο χρονικό όριο, γενικά για να καταλαγιάσουν τα πολιτικά πάθη και να περάσουν οι έντονες κομματικές αντιπαραθέσεις.
Στην περίπτωση που συζητάμε, τα πράγματα ήταν ακόμα πιο σοβαρά, μια και ήταν σε κατάσταση πολέμου ήδη η Κύπρος, αλλά και η Ελλάδα δεν βρισκόταν σε καλύτερη κατάσταση.
Γι’ αυτό και υπήρξε εκείνη τη χρονική στιγμή συναίνεση από όλα τα πολιτικά κόμματα να αναβληθεί το άνοιγμα του φάκελου της Κύπρου για αργότερα.
Διαφορετικά, ένα κόμμα που ήταν στην αντιπολίτευση τι θα είχε να φοβηθεί τότε από μια τέτοια κίνηση;
Οι σημαντικές αποφάσεις από άλλα κέντρα - εκτός Ελλάδας - παίρνονταν και το τότε κόμμα εξουσίας απλά εκτελούσε εντολές.
Βεβαίως το άνοιγμα του φάκελου της Κύπρου απ’ ό,τι φαίνεται έχει πολλά να αποκαλύψει και δεν είμαι και τόσο σίγουρη πως πραγματικά θέλουν να ανοίξει μερικά από τα σημερινά κόμματα εξουσίας.
Συγνωμη για τα ορθογραφικά λάθη, βρίκομαι σε διακοπές και γραφω απο internet cafe,
Λοιπόν έχουν γραφεί πάρα πολλά βιβλία για το πρόβλημα της Κύπρου και είναι πολύ ευκολα προσβάσιμα σε όποιο θέλει να διαβάσει. Φυσικά η πλειοψηφεία των συγγραφέων προσπαθεί να παρουσιάσει τα πράγματα
απο τη σκοπιά που τον συμφέρει περισσότερο ανάλογα σε ποιο χώρο πρόσκειται πολιτικά. Υπάρχουν όμως και πράγματα πολύ συγκλονιστικά. Για παράδειγμα αν δε κάνω λάθος τωρα γιατι δεν είμαι κοντα στη βιβλιοθήκη μου αλλά είμαι σχεδόν σίγουρος γιατί συνταράκτηκα όταν το διάβασα, ο Αβέρωφ γράφει στα απομνημονεύματα του ότι όταν επισκέφθηκε τον Καραμανλή στο Παρίσι. αν θυμάμαο καλά το 1972. αυτός
(ο Καραμανλής) του ανάφερε ότι η χούντα στη Ελλάδα ήταν τόσο πολύ καλά εδραιωμένη που μόνο με μια εθνική δυμφορά θα έπεφτε…τι να πει κανείς…
Αν μιλήση κάποιος με αυτούς που πολέμησαν τότε στη Κύπρο, ένας απο αυτους ήταν και ο μακαρλιτης ο πατέρας μου, θα αηδιάσει με το μέγεθος της προδοσίας.
Και απο ότι ξέρω όλοι αυτοί που έδωσαν τις διαταγές να επιστρέψουν τα πλοία πίσω και να αφεθεί η Κύπρος στη τύχη της και αυτοί που άφησαν τους φαντάρους να σφαγιαστούν σα αρνιά στη μάχη και αυτοί μπαίνανε στα αυτοκίνητα και φεύγανε, μετέπειτα ανέβηκαν στα πιο ψηλά αξιώματα του στρατεύματος…
Τουλάχιστον εδώ στη Κύπρο που οι μνήμες είναι ακόμα νωπές και βασανιστικές και οι μαρτυρίες πολλές δεν υπάρχει καμια αμφιβολία για τη προδοσία και τα αίτια της. Για να καταλάβετε τη Λευκωσία τη κράτησαν μια χούφτα στρατιώτες που ήταν κάτω απο τις διαταγές Κυπρίου αξιωματικού, και απο τα παιδιά της ΕΛΔΥΚ που δεν πειθάρχησαν εντελώς στις διαταγές που ήταν πρόδηλα προδοτικές.
1 «Μου αρέσει»
πολυ ωραιο θεμα , γνωριζει κανεις καποιο καλο βιβλιο η καποιο ντοκυμαντερ για να ενημερωθουμε και εμεις οι ποιο νεοι ?
υ.π για τον Στρατηγο Γριβα τι γνωμη εχετε?
Η περιήγηση στο forum με την καινούρια του μορφή (με γειά - καλοτάξιδο) με έριξε πάνω σ’ αυτό το νήμα και για δες…πέρασαν δέκα χρόνια ακόμα από την τελευταία καταχώρηση κι αναρωτιέμαι μπας κι άνοιξε ο φάκελος Κύπρος 1974 και δεν το πήρα χαμπάρι;
Συλλυπητήρια @augoustis για τον πατέρα σου και να θυμάσαι πάντα με υπερηφάνεια όσα σου έχει πει για τους αγωνιστές και αηδία για τους προδότες. Σου το λεει κάποιος που είχε διοικητή τον συνεπώνυμο και κουμπάρο του Ιωανίδη στην Αγλαντζιά και ξέρει και θυμάται κάποια πράγματα από πρώτο χέρι τι κι αν πέρασαν 44 χρόνια.