Περιφερόμενος στο Φόρουμ έτυχε να πέσω σε μια συζήτηση για μια κιθάρα φτιαγμένη εξ ολοκλήρου από ίνες άνθρακα επονομαζόμενη Blackbird (http://www.blackbirdguitar.com/).
Αυτό που μου έκανε εμένα εντύπωση(ίνες άνθρακα όντως δεν θα μπορούσα να αντικρίσω σε κανένα εξωτερικό τουλάχιστον μέρος του μπουζουκιού ) είναι η χρήση του κούφιου μπράτσου για την λειτουργία του σαν επιπρόσθετο ηχείο.Ακόμα το γεγονός ότι έχει δύο τρύπες εξόδου του ήχου μία πάνω από το μπράτσο και μία στο καράολο (υποθέτω αυθαίρετα για αποφυγή της επιστροφής του ήχου;)όπως και μονοκόμματο σκάφος με μπράτσο. Νομίζω ότι η καινοτομία αυτή δίνει στην κιθάρα αυτή μια αξιοσέβαστη(κατά την γνώμη μου πάντα)ηχητική διαύγεια όπως και αρκετά μεγάλη ένταση κρίνοντας ακόμα και από το πιο μικρό μοντέλο (https://youtube.com/watch?v=w5us27IhfHU) (υπάρχουν τρία μοντέλα με διαφορετικά σχήματα-μεγέθη).
Ως γνωστόν η χρήση κούφιου μπράτσου γίνεται και στο μπουζούκι, παράδειγμα τα οργανάκια με δούγιες του Γιοβάν Τσαούς, αλλά έχοντας δει και γρατζουνίσει και ο ίδιος τέτοιο όργανο σε οργανοποιείο(δεν αναφέρω όνομα γιατί το θεωρώ άσχετο με το θέμα άμα κάποιος ενδιαφέρεται μπορώ να του το στείλω σε pm)αλλά ίσως όχι ο κατάλληλος άνθρωπος να εντοπίσω κάποια ηχητική διαφορά.Τώρα κάνοντας αναζήτηση στο Φόρουμ για κούφιο μπράτσο βρήκα λίγες έως μηδαμινές πληροφορίες, οπότε…
Επιτρέψτε μου να σας βομβαρδίσω με κάποιες ερωτήσεις:
~ Ένα μπουζούκι με κούφιο μπράτσο έχει κάποια παρόμοια αξιοπρόσεκτη ηχητική ενίσχυση ή επειδή υπάρχει η σφήνα ανάμεσα στο σκάφος και στο μπράτσο και δεν είναι μονοκόμματο χάνει την ιδιότητα το μπράτσο να λειτουργεί και αυτό σαν ηχείο;
~Είναι δυνατόν να έχει αντοχή στην υγρασία-καιρικές μεταβολές εφόσον υποθέτω πως οι ενισχύσεις στο μπράτσο θα είναι απών και πώς θα μπορούσε να βγει ένα τέτοιο όργανο γερό;
~Έχει κάποιος σας εμπειρία για την συμπεριφορά του με τον χρόνο-ωρίμανση;
~Γνωρίζει κανείς σας που βρίσκονται πληροφορίες με τρόπους κατασκευής ή είναι διατεθειμένος να γράψει λίγες γραμμές για αυτό;
~Χρησιμοποιείται κούφιο μπράτσο σε άλλα όργανα παγκοσμίως:
Δεν αποζητώ να απαντηθούν οι ερωτήσεις μου καθεαυτές, ευελπιστώ πάντως να αποτελέσουν κάποιο έναυσμα συζητήσεως από τους “Γνωστικούς” της παρέας και έτσι πλαγίως να επωφεληθώ και εγώ μαθαίνοντας ένα δύο πράγματα…
Τονίζω ότι δεν είμαι οργανοποιός, έχω μαύρα μεσάνυχτα, δεν ξέρω κατά πόσο αυτό το θέμα έχει ενδιαφέρον για εσάς που ασχολείστε ή είναι άξιο απάντησης,ρωτάω από απλή περιέργεια.
Οπότε συγχωρέστε με προκαταβολικά :)αν τσαλαβουτάω έτσι αυθαίρετα στα (ξύλινα)νερά σας
Αν θέλεις φίλε Palx μπορείς να δεις μπουζούκι με κούφιο μπράτσο στον Καφετζόπουλο στα Εξάρχεια. Η λογική είναι πράγματι αυτή που λες ( μεγαλύτερο ηχείο, μεγαλύτερη ένταση ). Τώρα από αντοχές και συμπεριφορά του οργάνου μέσα στο χρόνο, δεν τα ξέρω να στα πω. Τα ξαναλέμε.
Ημμουν στον Καφετζοπουλο προχθές. Το μπουζούκι που σου λέω ήταν 20 χορδο νομίζω ( χωρίς πλάκα ). Είναι μια ιδιοκατασκευή η οποία πράγματι έβγαζε απίθανο ήχο. Αξίζει να το δείς.
Μήπως εννοείς ένα μπουζούκι που έχει στην βιτρίνα με τις συμπαθητικές χορδές;
Άμα το άκουσες είσαι πολύ τυχερός γιατί όταν είχα πάει εγώ ήταν ξεκούρδιστο και ενώ φαινόταν αρκετά πρόθυμος(λίγο ακόμα ήθελε)να το κουρδίσει, δεν ήθελα να τον πιέσω…
Το μπουζούκι αυτό έχει κουφια ταστιέρα και απο μέσα παιρνούν 12 χορδές (1 για κάθε νότα) αν θυμάμαι καλά. Είναι όντως πολύ ιδιαίτερη κατασκευή και με ιδιαίτερο ήχο αλλά δεν είναι κάτι σαν αυτό που αναφέρει ο φίλος για τα κούφια μπράτσα. Πάντως ο Καφετζόπουλος ψάχνεται με ιδιαίτερες κατασκευές. Πριν από κανά μήνα είχε ένα πολύ όμορφο και ιδιαίτερο μισομπούζουκο με σχήμα σκάφους που μόνο σε σκαφτά όργανα έχω δεί (αυτό ήταν όμως με ντούγιες).
Ένας φίλος και συνεργάτης έχει στην κατοχή του ένα όργανο από τον Καφετζόπουλο, με συμπαθητικές χορδές και κούφιο μπράτσο.
Το όργανο κατ’ εμέ είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρον ηχητικά. Ωστόσο, απευθύνεται σε έαν συγκεκριμένο ρεπερτόριο, και δεν θυμίζει πολύ “μπουζούκι” ο ήχος… μάλλον λαουτίζει. Επίσης οι συμπαθητικές σε περιορίζουν ως προς την τονικότητα, εκτός εάν κάθε τραγούδι τις φέρνεις εκεί που θες…
Μπάμπη, όταν τον ρώτησα μου είχε πει ότι τις συμπαθητικές χορδές τις κουρδίζεις σε διαφορετικό τόνο την καθεμία, σε ολόκληρη έκταση μιας οκτάβας, επομένως δεν πρέπει να μπαίνει θέμα τονικότητας. Πάντως ο ήχος του δεν μου θυμίζε λαούτο μάλλον μπουζούκι με ιδιαίτερο πλούσιο γεμάτο και μελωδικό ήχο (όσο μπορεί να περιγραφεί ο ήχος με λέξεις!). Μου άρεσε πολύ και τα λεφτά του για την τόση δουλειά που είχε πιστεύω ήταν εντάξει (2.000). Στα αρνητικά του το δύκολο χοντρό μπράτσο και η ευαισθησία του όπως μου είπε και ο ίδιος στις μεταβολές των καιρικών συμθηκών αξαιτίας των πολλών χορδών. Πάντως από τα όσα κατάλαβα από τα λεγόμενα του ίδιου, το κούφιο μπράτσο δεν επικοινωνούσε με το ηχείο όπως είπε ο φίλος παραπάνω, απλά χρησίμευε στο να περνάνε οι χορδές κάτω από την ταστιέρακαι να πηγάίνουν στο κάτω μέρος του καβαλάρη και από εκεί στη χορδιέρα.
ΥΓ
Αξίζει ένα άρθρο στην κλίκα για το συγκεκριμένο όργανο που εμένα τουλάχιστον με εντυπωσίασε.
Τελικά μάλλον πάαρα πολύς κόσμος ( κι εγώ βέβαια μαζί ), έχουμε μπεί στο τριπάκι, πώς είναι το μπράτσο, από τι ξύλο είναι το καπάκι, αν έχει 40, 60, 250 ντούγιες, αν έχει όστρακα ή δεν έχει. Έπιπλο αγοράζουμε βρε παιδιά ή μουσικό όργανο; Βέβαια, ασφαλώς και το καλύτερο όργανο βοηθάει, ασφαλώς και σε…φτάχνει όταν παίζεις, αλλά ( κλεμμένο από ένα φίλο μου και κλεμμένο από μερικούς μεγάλους ), το μυστικό είναι…παίζε, παίζε, παίζε, όσο μπορείς, όσο έχεις ελεύθερο χρόνο. Άλλωστε ο οποιοσδήποτε μεγάλος παίκτης, παίζει ή έπαιζε με κάθε όργανο.
Πάντως μιας και μιλήσαμε με ονόματα παίρνω την ελευθερία να πω ότι το οργανάκι με κούφιο μπράτσο το είδα στον Γιώργο τον Καρανδρέα (παρακαλώ ας μην θεωρηθεί διαφήμιση, απλώς δεν θέλω να δίνω και την εντύπωση ότι έχω κάποιο λόγο να κρύβω πράγματα).
Εμφανισιακά του είχε δώσει πολύ την όψη του μεγάλου ταμπουρά του Γιοβάν Τσαούς, όσον αφορά το κούφιο μπράτσο, όπως προείπα δεν είμαι ο κατάλληλος να εντοπίσω κάποια ενίσχυση στην ένταση του ήχου, είχε ικανοποιητικό ήχο πάντως για τα αυτιά μου, αυτό όμως που μου έκανε εντύπωση ήταν η περίεργη αίσθηση που είχε το μπράτσο γιατί δεν τράβαγε όπως τα συνηθισμένα μπουζούκια, θα μπορούσα να το παρομοιάσω με τα σάζια που το βάρος στα μπράτσα τους είναι σχεδόν ανύπαρκτο και τα καθιστά συνεπώς πιο ξεκούραστα…
οταν κερδιζεις σε κατι ,χανεις σε κατι αλλο.Μπορει με την χρηση κουφιου μπρατσου να μεγαλωνει αερας αντηχησης(αρα μπασσαρει),υστερει ομως κατ εμε ,χωρις να εχω εμπειρια,σε sustain.Εφοσον στο μπρατσο απορροφαται το 60% της ενεργειας ταλαντωσης της χορδης και ειναι κουφιο απο κατω,μαλλον πως θα ειναι πιο προβληματικο στην διαρκεια καθε νοτας…
απο μηχανικης πλευρας και εγω απορρω πως τα κραταει τοση ταση ενας φλοιος ουσιαστικα…