Σ’ευχαριστώ Γιάννη, αλλά δεν το χρειάζομαι.
Νόμιζα οτι ήταν σαν κάποιο άλλο online που είχα βρεί κάποια στγμή, το οποίο είχε -προεραιτικά- όχι μόνο Bridge Comensation, αλλά και Fret Compensation.
Απ’οσο θυμάμαι, κούναγε κάμποσο μπροστά τα 3 πρώτα τάστα, και λίγο απο το 12 και μετά. Ευχαριστώ πάντως.
Φιλικά, Γιώργος.
ΥΓ. Γιά το προσεγγιστικά που λέγαμε. Στο online Fret Calculator που έχει η StewMac τώρα στο site της, διαλέγεις όργανο (έχει 5-6) και απο κάποια “στάνταρ” πάχη χορδής (μάλλον) που θεωρεί οτι φοράνε τα όργανα αυτά, βγάζει κάθε φορά διαφορετικό Bridge Compensation.
Φίλε Alex,
Χωρίς να είμαι ειδικός, θέλω να σου πώ οτι αυτό που λέει ο “μάστορας” μου φαίνεται μπούρδα.
Απ’οσο ξέρω, απο πάντα οι οργανοκατασκευαστές είχαν σαν ζητούμενο καπάκια με ψιλά και πολλά νεύρα. Αυτό κάνει το ξύλο περισσότερο δυνατό χωρίς να ανεβάζει το βάρος. Έτσι έχεις ένα υλικό με καλύτερες “μηχανικές” ιδιότητες. Δηλ. μπορείς να φτειάξεις λεπτότερα καπάκια, και να τα στηρίξεις με λιγώτερα-πιό ελαφριά καμάρια.
Ακουστικά τώρα, τα περισσότερα νεύρα κάνουν το καπάκι λίγο πιό πρίμο, σε σχέση με ένα καπάκι με αραιά. Αυτό όμως δεν πάει να πη τίποτα γιά την ποιότητα του τελικού ήχου του οργάνου νομίζω.
Προσωπικά, δεν μπορώ να σκεφτώ κάποιον τρόπο να μπορείς να καταλάβεις άν τα ξύλα ενός έτοιμου οργάνου είναι καλά ή “πατάτες”.
Περίμενε όμως να σου απαντήσουν οι ειδικοί.
Νομίζω πως ο μόνος τρόπος να ελέγξεις το μάστορα είναι…να του έχεις (η όχι ) εμπιστοσύνη!
Πράγματι, όπως έγραψε και ο Γιώργος, κάποτε οι μάστορες ( και οι μουσικοί ) έψαχναν τα στενά νερά στο καπάκι. Αυτό όμως από μόνο του δε λέει τίποτα! Στό εμπόριο, υπάρχουν επίσης διάφορες ποιότητες υλικών, αλλά και αυτό, εκτός βεβαίως από την τιμή, δε λέει και πολλά.Ο λόγος;
Εκτός βέβαια από την ομορφιά ( αισθητική ) του ξύλου, άλλα πράγματα είναι σημαντικότερα :
Οι ακουστικές ιδιότητες ( π.χ. οι τρεις διαφορετικές τιμές ελαστικότητας στούς τρεις άξονες ενός κομματιού , damping κ.λ.π )
Η παλαιότητα
Ο τρόπος που αποφάσισε ο μάστορας να το χειριστεί
Το μόνο ίσως που μπορείς να ελέγξεις είναι να μην έχει φανερά ελατώματα, ρόζους, ριτινοθύλακες, ανομοιομορφία στα νερά η ότι άλλο.
Πάντως, ένα όμορφο ξύλο, δεν είναι πάντα απαραίτητο πως θα δώσει και ωραίο ήχο!
Τώρα γιά το σκάφος.
Φυσικά και υπάρχουν καλά και κακά σκάφη , και αυτό είναι επίσης σημαντικό τόσο γιά τον ήχο, όσο και γιά τη διάρκεια ζωής του οργάνου. Προσωπική μου άποψη είναι πως η δουλειά τών « σκσφάδων », μιά και οι οργανοποιοί σπάνια ( κακώς ! ) φτιάχνουν το σκάφος από μόνοι τους, είναι τις περισσότερες φορές κάτω του μετρίου !
Σημαντικά είναι τα εξής:
Μοντέλο
Τρόπος εργασίας ( είναι κακό π.χ. το κάψιμο του ξύλου, της κόλλας, οι κακές εφαρμογές, γωνίες που πετάνε στο εσωτερικό κ.α. )
Σωστά πάχη
Το ξύλο
Η κόλλα
Με όλα αυτά θέλω να πω ότι ( πέρα από την προσωπική άποψη του καθενός για τον ήχο ) γιά να κρίνει κάποιος σωστά τη δουλειά ενός μάστορα, χρειάζεται ουσιαστική παιδεία και λεπτομερή γνώση όλης της τεχνικής , που είναι δύσκολο να αποκτηθεί αν δεν διαβάσει και παρακολουθήσει κάποιος από κοντά γιά πολύ καιρό, όλες τις διαδικασίες κατασκευής ενός οργάνου.
Ευχαριστω για την απαντηση παιδεια.
κ.Νικο ειναι ασυνιθηστο κ αξιεπαινο το οτι απαντατε σε ολες(απ οσο εχω δη) τοις ερωτησοις που γινονται σχετικα με τα οργανα, ως εμποιρος που εισται, εφοσον ασχολειστε πολλα χρονια με το αντικειμενο.Συγχαρητηρια!!!
ευχαριστώ για τις φωτογραφίες φίλε Γιώργο !!! έξυπνη πατέντα!!!
Εντος των ημερών (μεχρι τα μισα τις μεγαλης εβδομάδας) παραλαμβάνω ένα καινούργιο τρίχορδο που μου φτιάχνει ο Γιωργος Καρανδρέας.
Μόλις το πάρω θα βάλω φωτογραφίες.
Εδω και λιγο καιρο εχω ενα τριχορδο κατασκευης Σκαφιδα απο τον Βολο.Ενα καλοκατασκευασμενο οργανο αλλα αντιμετωπιζω το εξης προβλημα ,ενω οι χορδες μουρκανα (ρε) και ρε εχουν παρα πολυ καλο ηχο η λα χορδη ειναι μουντη. Υπαρχει καποιος τροπος να γινει πιο λαμπερος ο ηχος της λα.
Αφού (εννοείται) έχεις βάλει καινούργιες χορδές, ψάχνεις τους δυο καβαλάρηδες. Πιθανώς κάμοια εγκοπή δε “δουλεύει” καλά. Ενας μάστορας θα το δει αμέσως.
Αυτό το φαινόμενο παρατηρείται σε πολλά τρίχορδα μπουζούκια.Αν δεν φταίνε τα κοκκαλάκια των καβαλλάρηδων είναι καθαρά θέμα κουρδίσματος καπακιού.Αν το όργανο είναι καινούργιο ίσως στρώσει με τον καιρό.
Φίλε Νίκο,
Όταν λές η λα είναι μουντή, εννοείς ανοιχτή μόνο ή σε όλη της την έκταση ?
Άν θές, πές μας και τι μήκος χορδής έχει το μπουζούκι σου.
Φίλε Γιάννη,
μου εξηγείς, αν θές, τον μηχανισμό σύμφωνα με τον οποίο μπορεί να δημιουργείται το συγκεκριμένο πρόβλημα,
λόγω κουρδίσματος καπακιού ?
Κάπου διάβαζα σχετικά μ’αυτό, αλλά δεν μπορώ να πω οτι το εννόησα πλήρως.
Φίλε JOJΟS, μουντή εννοώ ότι ήχος της λα, έχει μια θαμπάδα ως προς την χροιά του ήχου σαν να κάνεις με το δεξί σου χέρι ελαφρό πιτσικάτο.
Η μουντάδα ξεκινάει περισσότερο από την σολ νότα της λα και προς τα πάνω.
Να σας δώσω να καταλάβετε καλύτερα, παίζοντας στην ρε και μπαίνοντας στην λα, η διαφορά είναι αισθητή, χάνετε ο οξύς και λαμπερός ήχος και ακούγεται το θαμπό που προανέφερα.
Το μπουζούκι είναι περίπου 3 μηνών ,το καπάκι ακόμα δεν έχει κάτσει και το μάνικο είναι ελαφρώς μπροστά, το δε μήκος της ταστιέρας είναι 67cm.Ο μάστορας λέει ότι χρειάζεται χρόνο και θα έρθει ο ήχος κανονικά.
Ζητάω την εμπειρία από τους τριχορδάδες γιατί με τέσσερα 4τράχορδα διάφορων κατασκευαστών (καινούργια) που πέρασαν από τα χέρια μου, τέτοια πρόβλημα με την λα δεν αντιμετώπισα σε κανένα.
Θα στρώσει όντως όπως λέει ο μάστορας και να το περιμένω η να μου φτιάξει άλλο!
Ευχαριστώ εκ των προτέρων
Φίλε Νίκο,
Το περίεργο είναι που το κάνει στο μισό μπράτσο περισσότερο απ’ότι στο άλλο μισό.
Αυτό εμένα μου λέει πρόβλημα στην γωνία του μπράτσου / ευθυγράμιση τάστων πχ.
Αλλά αφου λές οτι το είδε ο μάστορας και είπε οτι θάρθει, δεν ξέρω τι να σου πω.
Πάντως, έτσι γενικά, η ΛΑ χορδές έχοντας ΠΟΛΥ χαμηλότερη τάση απο τις ΡΕ, είναι φυσικό να έχουν μιά διαφορά στην χροιά, πράγμα που γίνεται λιγώτερο αισθητό σε 68άρια πχ όργανα, με μεγαλύτερα μήκη χορδών, μιάς κι έτσι τεντώνονται όλες μαζί περισσότερο, και φαίνεται πιό πολύ σε όργανα 67άρια ή κοντύτερα, όπου η ΛΑ “παραχαλαρώνει”.
Μιά διαφορά στην χροιά όμως. Καμία σχέση με το “ελαφρό πιτσικάτο” που λές.
Τί να πω, δεν ξέρω . . .
ΥΓ. Η ΛΑ χορδές είναι αυτές που θεωρητικά “φοβώνται”/“προσέχουν” περισσότερο οι κατασκευαστές.
Λόγω χαμηλότερης τάσης εμφανίζουν πιο εύκολα, τα όποια προβλήματα.
Όταν κατασκευάζεται ένα όργανο ο τεχνίτης σύμφωνα με την εμπειρία του δίνει μία αρνητική κλίση στο μπράτσο (προς τα πίσω) ώστε με το τράβημα των χορδών να έρχεται στη σωστή θέση.Πολλές φορές δίνει και μια επι πλέον κλίση απο το ΛΑ και πίσω, σε μορφή ελαφράς καμπύλης.Συμβαίνει λοιπόν αρκετές φορές να μην έρχεται τόσο γρήγορα η πολυπόθητη ισσοροπία.Το αποτέλεσμα είναι το όργανο στις πίσω νότες να ταστάρει, να πιτσικάρει,έως και να τσιρίζει.Είναι υπόθεση του κατασκευαστή να “το φέρει”.Υπάρχει ένας κανόνας που λέει ότι αν ένα όργανο δύσκολα έρχεται στην σωστή θέση του τότε και δύσκολα την χάνει.ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΣΙΓΟΥΡΑ ΑΝ ΙΣΧΥΕΙ.Πιθανόν.Εγώ θα έλεγα δείξε εμπιστοσύνη στον μάστορα σου, αφού αυτός το δημιούργησε. Βέβαια από την άλλη ένα ακριβό όργανο,ΔΕΝ ΠΑΡΑΔΙΔΕΤΑΙ ΕΤΣΙ,το κρατάει ο τεχνίτης, το παρακολουθεί κάποιο χρονικό διάστημα (όχι απαραίτητα πολύ μεγάλο,γιατί με την πείρα του,μπορεί να καταλάβει την συμπεριφορά του) και μετά το παραδίδει.