Εδώ ο κόσμος καίγεται και η γριά χτενίζεται, για να το πω στη καθαρεύουσα.
Ορισμένοι γίνονται τόσο προκλητικοί… Κάτι τέτοια μου φέρνουν στο μυαλό τη συγχωρεμένη Μαρία Αντουανέτα…
Σεμνά και ταπεινά δηλαδή.
Το παρακάτω μαιλ μου το έστειλε η φίλη μου Σταυρούλα από την Καλαμάτα.
"ena trgoudaki apo tis “opes” kai ena logopaignio to idio rock
filia
Ειμαι τεραστιος ειμαι ουρανος,ειμαι ο ενας ο σπουδαιος ο λατρεμενος.Δεν ειμαι απομακρος ουτεψυχρος μπροστα στις καμερες σου γνεφω λιγομενος.Ειμαι ενας αξεστος ειμαι ενας θριαμβος,ειμαι ενας θριαμβος χρυσος και πλατινενιος.Οσοι και αν ειστε σας περιμενω.Για την πατριδα και τηντεχνη απο την κουνια μου φτιαγμενος.Ειμαι θεος σκια λαμπερη,ειμαι θεος μια ανοιγμενη πληγη,ειμαι υπεροχος και ταπεινος,ο ηρωας ολων σας ο αγαπημενος.Κυριε ευλογησε τις βρωμικες καριερες μας και τα ακριβα πολυτελη μας αυτοκινητα.Με δοξα στολισε τις μερες μας να ξελογιασουμε νεκρα ακροατηρια."
Αυτό είναι καλό μάγκα μου!
Είναι τραγούδι που …υπάρχει ή το έγραψε η (συμπατριώτισσά μου) Σταυρούλα;
Εγώ Παραδοξολόγε είμαι άσχετος όσο αφορά τρύπες και δε καταλαβαίνω ποιό είναι το τραγούδι και ποιό το λογοπαίγνιο όπως λες…
Πάνος
πριν πέσει η χούντα (άνοιξη του 74) είχε μεγάλη επιτυχία το τραγούδι
“ο ρουμπής,ο κουμπής,ο ρουμποκομπολογής”
κι ύστερα είχαμε τα γεγονότα της κύπρου.
και μετά ,την μεταπολίτευση.
όμως ,τώρα,με όλο αυτό το ανακατεμένο πράγμα που εκπέμπουν ράδια και τηλεοράσεις τίποτε δε συμβαίνει.
σταθεροποιηθήκαμε πρός τα κάτω και…ησυχάσαμε…
Δεν έχουν “ολοκληρωθεί” (integrated) όλοι! Υπάρχουν πολλά Γαλατικά χωριά διάσπαρτα, ένα από αυτά απαρτίζουμε εμείς… Βαστάτε γερά Γαλάτες!
Όσο έχουμε το μαγικό ζωμό που λέγεται Ρεμπέτικο να μας δίνει δύναμη και ζωή, οι Ρωμαίοι δε μας βάζουν χέρι! Εμείς θα κινήσουμε να ρίξουμε την αυτοκρατορία της μπούρδας και του σκουπιδιού!
Με αγωνιστικούς Γαλατικούς Χαιρετισμούς.
Πανίξ 
Δεν γνωρίζω Άρη. Μάλλον είναι κάποιο τραγούδι από τις «ΤΡΥΠΕΣ», αν κατάλαβα καλά. Ίσως η Σταυρούλα (συμπατριώτισσά σου) ή κάποιος άλλος το έχουν διασκευάσει. Ό,τι διάβασα διαβάσατε, απλά μου άρεσε.
Το γνωρίζει κάποιος;
Ναι…είναι στίχος του Αγγελάκα(Τρύπες) και ονομάζεται Artistz …μου φαίνεται είναι απο το τελευταίο δίσκο τους σαν ολοκληρωμένο συγκρότημα(ονομάζεται Μέσα στην νύχτα των άλλων)…
Τι άν8ρωπος κι αυτός ο Αγγελάκας και πόσο ευτυχώς που υπάρχει…διάολος πραγματικός.
Έκανε πριν λίγο καιρό μια δουλειά…μισό να το ψάξω…να το.Λοιπον έκανε μια δουλειά με τον Νίκο Βελιώτη (τσελίστας) που είναι ολίγον τι φευγάτη απο πολλές απόψεις.Ένα απο τα τραγούδια του δίσκου είναι η Πλημμύρα του Μάρκου σε μια ψυχαιδελική εκδοχή…
Για ακούστε…
http://rapidshare.de/files/11903850/Aggelakas-Plhmmura.mp3.html
Κοπέλια, με έχει πιάσει μια βαθειά μελαγχολία…
Θέλω να επιμείνω στα παραπάνω πόστιγκ. Περί της κατάντιας που ονομάζεται “λάηφ στάηλ” και όμοια κόμπλεξ του Νεοέλληνα…
Εδώ πολλοί έχουμε εκφραστεί και έχουμε καταθέσει την άποψή μας για τη σημερινό δημοφιλές τραγούδι. Αλλά μερικά πράγματα δεν έχουν απαντηθεί.
Ας μείνουμε μέσα στα πλαίσια του ελληνικού τραγουδιού. Πώς είναι δυνατόν οι Έλληνες με τόσο μεγάλο μουσικό πλούτο να κλείνουμε τα μάτια μας σε αυτά που έχουμε και να επιμένουμε σε σκουπίδια; Πώς είναι δυνατόν από τον Τούντα και τη Ρόζα, τον Λοΐζο, τον Σαββόπουλο (αν και με στεναχώρησε στην ολυμπιάδα) και τον Μαρκόπουλο να φτάνουμε να ασχολούμαστε με το κάθε Φοίβο και Καλομοίρα; Από τον Σκορδαλό και τον Μανιά στο ξεσηκωτή των “σβούρων” Ζερβάκη;
Βέβαια, πάντα υπήρχε το σκουπίδι, με τη μόνη διαφορά ότι (όπως το αντιλαμβάνομαι εγώ) σήμερα έχουμε μια κατάσταση ποιοτικά διαφορετική. Υπάρχουν τα μέσα (ελεγχόμενα) για μαζική παραγωγή και προώθηση κάποιου μουσικού προϊόντως που πληρεί κάποιες προδιαγραφές, είναι πιασιάρικο, ρηχό κι ευκολοχώνευτο, χορεύεται ντάπαντούμπα… Κάτι που δε θα σε προβληματίσει, που θα προσπαθεί να σε παραμυθιάσει, που θα βάλει το μυαλό σου να κάψει μίνιμουμ καύσιμα, κάτι που θα σε καθησυχάσει… Η προβολή του απόλυτου ειδώλου (κοίτα δω, μπορείς ΚΙ ΕΣΥ να είσαι σταρ σαν ετούτον - το φιόγκο). Δεν είναι μια μαλακιούλα που κάποιος έτσι έγραψε και το σφυρίζεις στο δρόμο για πλάκα, επειδή έτυχε να το ακούσεις από σπόντα. Είναι αυτό που ακούς κάθε μέρα στο ράδιο, στη τηλεόραση, είναι αυτό που θα δεις σε κάθε περιοδικό, ακόμα και σε αφίσες 4x10 όταν οδηγάς… Αυτό θα πάρεις θες δε θες! Θα σε φλομώσουμε μέχρι τα εγγεφαλικά σου κύτταρα να λιώσουνε και να πέσουν όλες οι αντιστάσεις. Ολάκερη βιομηχανία… Μήπως είναι και κάπως “τα θέλει ο κώλος μου” κατάσταση;
Κάτι άλλο. Είμαι πουριτανός εγώ ή ο καθένας/μια αν αρνούμαι ή έστω δυσανασχετώ να ακούσω το κάθε μουσικό έκτρωμα; Ακόμα και για πλάκα; Ακούω συχνα το επιχείρημα “ρε Πάνο, το κάθε πράμα έχει τη χρησιμότητά του. Θες να ακούσεις και κανένα ελαφρύ τραγούδι για το χαβαλέ, πρέπει να πας στο πιατάδικο επειδή το θέλει η παρέα, θες να έχεις να παίζει ράδιο όλη μέρα χαζοτράγουδα στο γραφείο…” Έχει το κάθε πράγμα τη χρησιμότητά του με τη παραπάνω έννοια;
Το να έχω δηλαδή άποψη και να κάνω τις επιλογές μου συνειδητά (κι όχι επειδή ΠΡΕΠΕΙ ή ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ να μου αρέσει κάτι επειδή έχω μια καλά χαραγμένη “γραμμή” στο μυαλό μου) με κάνει απόλυτο; Επειδή σε κάθε μουσικό είδος θα κάνω το ξεσκαρτάρισμά μου είμαι ψύρας; Ή μήπως είμαι εκκεντρικός και υπερόπτης; Γίνομαι κουραστικός επειδή δεν “αφήνω τον εαυτό μου ελεύθερο” και πρέπει να τα ζυγίζω και να τα σκέφτομαι όλα;
Το θέμα παέι πέρα από τη μουσική, η οποία είναι ένα μόνο κομμάτι της ευρύτερης εικόνας. Είναι πακέτο που σου πασάρουν κομπλέ: ένα ολόκληρο το “λάηφ-στάηλ” που λέγαμε. Και υπάρχει τόσος κόσμος ο οποίος χωρίς να το σκεφτεί καν, ωσαν το πρόβατο, ανοίγει το στόμα διάπλατα και το καταπίνει. Και το μόνο πράγμα που πλέον τον αγχώνει είναι να είναι “updated”. Πώς κάνεις update τα windows κάθε τόσο ένα πράμα. Κι ας μη το σηκώνει η τσέπη τους, όπως σωστά παρατήρησε πιο πάνω ο Άρης. Κι αυτό είναι όντως τραγικό.
Ας πούμε όλα αυτά που αναφέρει ο Ισαάκ πιο πάνω… Από το ακριβό και μοδάτο ρούχο, γιατί έτσι πρέπει - είναι ψαγμένο και “ην”, μέχρι τα μέρη που πρέπει να πας να τρως (είναι τρέντυ πλέον μόνο το σούσυ μπαρ ή δε ξέρω και γω τί σκατά άλλο μέρος που σου τη φοράνε Ε80/άτομο), είναι το κυριλέ κάτσε-καλά αμάξι-πύραυλος που το κυκλοφοράς με το μπιτάκι στο φουλ, είναι η μουσική που ακούς (πώς να το κάνουμε, είναι το νέο CD του Φοίβου…), που και πώς πρέπει να διασκεδάζεις, πώς πρέπει να χορεύεις τη πιθηκοειδή “ζεϊμπεκιά” υπό το βλακώδες χειροκρότημα των ομοίων σου μετά σαμπανιών και χίλια δυο άλλα γραφικά…
Γιατί ο κόσμος είναι τόσο επιρρεπής σε τέτοιας κλίμακας πλύση εγκεφάλου ώστε να ζει και να αναπνέει πάνω σε ένα μοτίβο προσχεδιασμένο; Είναι άραγε όλοι αυτοί παθητικοί καταναλωτές/ρομπότ που νιώθουν την ανάγκη να ανήκουν “κάπου”; Τί είναι αυτό που τους κάνει να νιώθουν τόσο ανασφαλείς; Πως κατανέμεται η ευθύνη; (Αναμφίβολα έχει κι ο κόσμος ευθύνη) Πώς το καταναλωτικό αυτό κοινό αλληλεπιδρά με την εξουσία αυτή; Υπάρχει μια ανάγκη την οποία “διαβάζει” η εξουσία και πληρώνει (με κάποια φιλτραρίσματα), ή μήπως οι τάσεις αυτές επιβάλονται αποκλειστικά από πάνω;
Τέλος, γιατί όλα τα παραπάνω είναι τόσο έντονα στη χώρα μας; Τί κάνει τόσο παράδοξο τον Νεοέλληνα; Είναι μήπως το σύμπλεγμα του φτωχού ευρωπαίου συγγενή; Είναι η κρίση ταυτότητας ανάμεσα σε δύση-ανατολή; Φταίει το νερό που πίνουμε;
Έχω μπερδευτεί, έχω συγχιστεί, δε βρίσκω την άκρη μόνος… Πριν αρχίσω να “τα ακούω”: Καταλαβαίνω έχει χιλιοσυζητηθεί το θέμα παλιότερα. Να σας πώ, βαριόμουνα να ψάξω τώρα… Κι έπειτα σίγουρα κάτι θα έχουν να πουν και να αποκομίσουν σε μια τέτοια κουβέντα οι νεότεροι στο φόρουμ (βάζω μέσα τον απατό μου). Κι αν λέτε πως πλατιάζω, εντάξει μπορούμε να επιμείνουμε στο θέμα μουσική (αν και νομίζω υπάρχει ισχυρή συσχέτιση). Εγώ ούτε σοβαρές γνώσεις κοινωνιολογίας έχω ούτε οικονομικής θεωρίας ούτε τίποτα, οπότε κάντε μου τα λιανά σιβουπλέ…
Σας παρακαλώ, θέλω να ακούσω τις γνώμες σας, να καταλήξουμε κάπου…
Αφου κάτσατε και διαβάσατε ως εδώ σας ευχαριστώ πολύ.
Πάνος
(ημισουρωμένος/θαύμα που έγραψα τόσο κείμενο)
υγ1. Σε μια ταβέρνα που ήμουν, κάτι φίλοι προσπαθούσαν να με πείσουν πως η Αρβανιτάκη πχ πουλάει όσο και η Βανδή. Ισχύει κάτι τέτοιο; Από την άλλη, όλοι εκείνοι που έχουν τους δίσκους της Αρβανιτάκης πόσο απίθανο είναι να μην έχουν και της Βανδής; Άρα ακόμα και αν ισχύει κάτι τέτοιο, τί αξία έχει;
υγ2. Μπορεί να λέω μπούρδες ανάκατες… Με τόσο κρασί δε μπορώ να είμαι σίγουρος. Πάντως το νόημα το πιάσατε.
υγ3. Συγνώμη για τη φλυαρία κοπέλια…
Για την κατρακύλα της ελληνικής μουσικής θα μπορούσε να γραφτεί ένα χοντρό-χοντρό βιβλίο. Εγώ βαριέμαι να το γράψω, γι’ αυτό θα βοηθήσω τον επίδοξο συγγραφέα δίνοντάς του έτοιμο τον τίτλο:
<font size="+1">“Από τον Καλομοίρη στην Καλομοίρα”</font>
Πάνο,ρωτάς άν γίνεσαι κουραστικός επειδή δεν αφήνεις τον εαυτό σου ελεύθερο?σε τί μορέ να αφεθείς?στη μόστρα?στην εικόνα?μόνο αυτό προσφέρουνε οι πίστες,εικόνα!μόνο αυτό παρουσιάζουνε οι θαμώνες,εικόνα.άν θέλεις να χαζέψεις,και άλλοι να χαζέψουν εσένα…να παίξεις με άλλα λόγια διότι προσωπικά δεν προσφέρονται για τίποτε άλλο αυτοί οι χώροι.μεγάλες παιδικές χαρές για ενήλικες είναι κατά τη γνώμη μου.πρίν 2 χρόνια αρραβωνιάστηκε μια φίλη και έγινε ένα prive τραπέζι σε κάποιο χώρο.γουστάραμε με χίλια…με παραδοσιακά και λαικά περάσαμε ζάχαρη!έλα όμως που…έ!πως να μην πάμε και μιά βόλτα στα μπουζούκια?στη Λάρισα είμαστε βρε!πως κάθεσαι και χαζεύεις καμιά φορά γυναικείο περιοδικό χωρίς λόγο,που στο τέλος σου μένει κούραση από τις φωτογραφίες και τις διαφημίσεις?ένα τέτοιο πράγμα!όσο για το πιά πουλάει…Αρβανιτάκη ή Βανδή…στο δικό μου σπίτι υπάρχουν και οι δύο σε διαφορετικές σιντοθήκες…δίπλα δίπλα.ακούει Βανδή η ανηψιά μου που είναι 13 χρονώ με τις φίλες της.όταν όμως είναι μόνη της ακούει Αρβανιτάκη,και Κανά…και άλλα πολλά.υπάρχει ελπίδα παιδια…μικρή αλλά υπάρχει, όσο εμείς επιμένουμε να γουστάρουμε και όχι να μοστράρουμε.καλημερα
Σαν νέος που είμαι(19) και στο forum για αρχή θα χαιρετήσω όλους εσάς.Βλέποντας κάθε μέρα τους φίλους μου προσπάθω να καταλάβω τι τρέχει και ακούνε από Πετρέλη μέχρι Βανδή. Ε λοιπόν ο συνεχής βομβαρδισμός από ράδιο,τηλεόραση κτλ ΜΜΕ και η λογική που προσπαθούν να μας περάσουν είναι μάλλον οι κύριες αιτίες.Όταν ακούσεις 100 φορές το <<σουξεδάκι>> στο τέλος θα μάθεις να το σιγοτραγουδάς κιόλας.Έτσι μπαίνεις στο παιχνίδι και μετά παίρνεις σβάρνα ότι σαβούρα κυκλοφοράει.Όσο για τη λογική είναι απλή και δυστηχώς τη διδασκόμαστε κάθε μέρα.Άμα δηλαδή βγάλεις την κοπελιά στη Mεγάλη Πίστα και χαλάσεις 200 ευρώ σε λουλούδια άυτη θα καταλάβει πως αξίζεις και θα σε ερωτευτεί παράφορα…! Όμως έχω δει την ίδια παρέα που <<έλιωνε>> καθώς άκουγε Κιάμο,να νταλκαδιάζεται μόλις τους τραγουδήσαμε το Απόψε είναι βαριά,η δόλια μου καρδιά και να ζητάνε να τους πούμε κι άλλα τέτοια τραγούδια. Κάπως έτσι είναι τα πράγματα,το ευκολόπεπτο πουλάει και πολλοί το ακούνε,αλλά μόλις ακούσουν κάτι τόσο αυθεντικό και όμορφο οι περισσότεροι ψάχνουν και βλέπουν έστω και για λίγο πως υπάρχει και ποιοτική μουσική. Τοζήτημα είναι πως η λήθη θα επανέλθει γρήγορα μαζί με το επόμενο CD του Πετρέλη,όμως όσοι έχουμε μεράκι θα συνεχίσουμε να τραγουδάμε αυτό που νιώθουμε και να τους ξυπνάμε.Έστω και για λίγο!
αγαπητέ Αρη Νικολαίδη
και τον Καλομοίρη τον είπανε “Βάγκνερ με τσαρούχια”.εγω θα πρότεινα άλλον τίτλο για βιβλίο.(άμα τον βρώ θα σας τον πώ!)
Money, money, money, moooney…is the root of all evil, που λέει κι ένας…ρεγγέτης! Ανέκαθεν υπήρχαν τα κοράκια που θέλαν να μας φάνε τα λεφτά, τώρα όμως έχουν στη διάθεσή τους τηλεοράσεις, ραδιόφωνα, εφημερίδες κλπ,κλπ,κλπ… Κι έτσι δε μας τα παίρνουν πια με το ζόρι, μόνοι μας πάμε και τους τα ακουμπάμε και τους λέμε και ευχαριστώ. Αλλά φυσικά, μπορούμε πάντα να τους πούμε να πάνε να…
Πάρτε κι ένα ζειμπεκάκι μερακλίδικο από τον τελευταίο δίσκο του Αγγελάκα, γι’ αυτούς τους σπουδαίους και τους τρανούς…
http://rapidshare.de/files/11956469/Aggelakas-Kala_pou_egina_spoudaios.mp3.html
Ναι αντράκι μου, γιατί όμως δεν τους “λένε να πα να…”; Εγώ κι εσύ, εμείς οι αναρχικοί της μουσικής τους έχουμε γραμμένους εκεί που δε φτάνει το φως του ήλιου. Γιατί όμως αυτό το φαινόμενο “ζόμπυ” είναι τόσο μαζικό; Αυτό δε μπορεί να χωνέψει ο απειροελάχιστος νους μου}…
Να πω κι εγω την ιστορια μου?
Τον Σεπτεμβρη ενας φιλος μου ειχε παει στον Πετρελη με μια παρεα…
Το μαγαζι πιτα απο κοσμο.Ολο πιτσιρικια.
Λεει ο ενας… ρε συ τι γινεται εδω χαμος!!!
Απανταει ο αλλος…
Ενταξει οτι κανουνε μεχρι τις 15 του μηνα!
>> Γιατι μεχρι τις 15?
>>Ε!! μετα ανοιγουν τα σχολεια ρε!!!
Κοκκαλο ο αλλος!!!
Αρη και Τασο καλοι οι τιτλοι σας αλλα εχω να προτεινω καποιο αλλο.
Χθες πηγαιναμε για προβα με ενα φιλο μπουζουξη ο οποιος γυρισε Χανια μετα απο 12 χρονια στην Αθηνα και ο οποιος μου πεταει ωρες ωρες κατι απιθανα. Οπως ειχαμε το ραδιο στο αμαξι σε ενα σταθμο ασχετο ξαφνικα ακουγεται η Καλομοιρα οποτε του λεω ρεε συ η Καλομοιρα ειναι αυτη που τσιριζει ;; (γεματος απορια ο δικος σου) οποτε μου λεει : Τι Καλομοιρα ; Κακομοιρα δε λες καλυτερα !! Νατος λοιπον ο τιτλος :
<font size="+1">Τι Καλομοιρα ; Κακομοιρα !!</font>
Ακούστε τί λέει ο Γιώργος μιγαδικό συζυγές…
Από Σεπτέμβρη θα άρχιζαν σχολείο αυτά τα παιδιά. Δηλαδή μιλάμε για παιδιά 3ης Λυκείου, 17-18 χρονών. Δηλαδή ρε σεις από μικρά παιδιά μπαίνουν σε αυτή τη παρακμή; ΑΜΑΝ. Δε ξέρω αν σας σοκάρει εσάς, ίσως στην επαρχία που μεγάλωσα εγώ τα πράγματα είναι αλλιώς (εκεί έχουμε άλλα ωραία…). Εμένα με προβληματίζει πολύ.
Από τη μια αυτά τα παιδιά ίσως ξεσηκώνουν αυτά τα πρότυπα από το οικογενειακό περιβάλλον, αλλά μήπως και στα σχολεία ξεστραβώνονται καθόλου; Σιγά και μη λέω εγώ! Ένα σχολείο το οποίο έχει καταντήσει προπαρασκευαστικός θάλαμος παπαγάλων βουρ για τις ανώτατες σχολές! Σχολείο = Γενική Παιδεία και Καλλιέργεια; ΤΟ ΑΛΛΟ ΜΕ ΤΟ ΤΟΤΟ ΤΟ ΞΕΡΕΤΕ;
Γιώργη Βου, δε πρόλαβα το πόστιγκ σου.
Είσαι μέσα…
Μόλις μίλησα με ένα φίλο από πατρίδα. Μου είπε το εξής:
Νέος δίσκος Θεοδωράκη, Ξαρχάκου, Παπαδόπουλου με τους Μητσιά και… δε θυμάμαι.
Κατά κάποιο τρόπο η απάντηση τους στο τωρινό μας θέμα. Έχει κανείς πληροφορίες; Νέα τραγούδια είναι αυτά;
Πάντως το ντουέτο Μίκη και Σταύρου μου φαίνεται πολύ αλλόκοτο.