Επειδή άκουσα που το παίξατε αυτό το τραγούδι, και επειδή στο παρελθόν μου το είχαν ζητήσει ο ʼρης (Σιχαμερός, ε;) και ο Τζωρτζόπουλος, πηγαίνετε στο http://216.121.240.102/1.mp3 και κατεβάστε μια πολύ καθαρή κόπια με τον Κάβουρα. Το μόνο πρόβλημα είναι πως σε ένα σημείο πηδάει λίγο.
Τέλος, από βδομάδα και για καμια 10αριά μέρες θάμαι στην Αθήνα. Κανονίστε καμμιά μάζωξη.
Τα λέμε
Φραγκίσκος
Μπράβο ρε Φρανκ έγραψες… Η μόνη εκτέλεση που είχα καταφέρει να βρω είναι μία …ηλεκτρομπιτ του Γαβαλά.
Κατέβα μπας και καταφέρουμε να κάνουμε καμιά μάζωξη γιατί μας βλέπω ψόφιους τελευταία… (Μόνο ο Σώτος συγχωρείται… ο δε Κουρουman βράσε όρυζα…)
ΣΏΤΟΣ = ΜΕΣΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ
ΡΙΞΕ ΤΗΛ ΓΙΑ ΤΟ ΜΑΓΑΖΙ ΠΟΥ ΕΛΕΓΕΣ
‘στούμε Φρανκ.
Κοιτάξτε τώρα τι έγινε με το εν λόγω τραγούδι:
Το είχα απ’ τον Κουνάδη (Αρχείο του Ρεμπέτικου - Κ. Σκαρβέλης). Το κατέβασα χτες απ’ το Φρανκ. Πολύ πιο καθαρό απ’ του Κουνάδη. Καμιά σχέση. Ετσι νόμιζα… Ακούγοντάς το πιο προσεκτικά, τι ανακαλύπτω; Και για τις δύο εκδόσεις έχει χρησιμοποιηθεί το ίδιο δισκάκι! Με μια διαφορά: Ο Κουνάδης “επεξεργάστηκε” την εν λόγω ηχογράφηση. Μ’ άλλα λόγια την …ξέσκισε!
Τι συμπέρασμα βγάζω πια, μετά από αρκετά χρόνια παρακολούθησης της δράσης του συγκεκριμένου ατόμου:
Δεν πρόκειται απλά για ασχετοσύνη, τσιγγουνιά και απόλυτη έλλειψη σεβασμού προς τη λαϊκή μας μουσική. Εχω πια σοβαρές υποψίες ότι πρόκειται για εσκεμμένες ενέργειες, στη λογική του “έχω πράμα και το διαφημίζω” (ή καλύτερα διαφημίζομαι εγώ απ’ τη δουλειά των άλλων), “αλλά δεν το μοιράζω στο ευρύ κοινό για να μη χάσω τη μοναδικότητα”.
ΑΝ
ΥΓ. Το πήδημα της βελόνας το “γιάτρεψα” (έχω γίνει γερός “παραχαράχτης”).
ΥΓ1. Το 'χω ξαναπεί: Να βρούμε τον Τσάρλυ και να του μεταφέρουμε ένα “ευχαριστώ” από το χώρο των οπαδών του ρεμπέτικου, όπου ανήκουμε.
ʼρη κάνεις δυο λάθη:
α) ΔΕΝ έχει χρησιμοποιηθεί το ίδιο δισκάκι. Για του λόγου το αληθές, όταν θα βρεθούμε, μαζί με την Κοκκκινιώτισσα που σου χρωστάω, θα κουβαλάω και το 78άρι μαζί μου. Ισως οι ομοιότητες που εντόπισες (δεν έχω το Κουνάδειο CD οπότε δεν μπορώ να ξέρω τι ακριβώς άκουσες) να είναι από την αρχική ηχογράφηση.
β)Νομίζω πως ο Κουνάδης δεν το κάνει εσκεμμένα. Απλώς εννοεί να το επεξεργάζεται μόνος του και ΔΕΝ ΞΕΡΕΙ να το κάνει, όπως άλλωστε κι εγώ δεν ξέρω. Για παράδειγμα, στο συγκεκριμμένο δεν έχω κάνει τίποτα άλλο από το να το παίξω σε ένα αξιοπρεπές πικάπ 78 στροφών μέ εξαιρετική κεφαλή και καλή βελόνα περνώντας το στον υπολογιστή μέσω μιας καλής κάρτας ήχου. Απλώς, ο δικός μου δίσκος έτυχε να είναι καθαρός από την μάνα του. Οι δικοί του ίσως είναι ‘σκαμμένοι’. Ο Σπύρος ο Τσιανάκας κάτι περισσότερο έχει να πει επ’ αυτού.
Όσο για τον Τσάρλυ, είναι απαραίτητο έστω ένα γράμμα. Αλλά να μην ξεχνάμε και τον Βέρνον…
Τα λέμε
Φραγκίσκος
Ναι ρε παίδες να κανονίσουμε για κανα κρασί. Ειδοποιήστε!
Κρατάω γιά την ώρα την πρόταση γιά μάζωξη.
Παρ’ όλο το… πήξημο, θα βρω τον τρόπο νάρθω, ένα απ’ αυτά τα βράδυα.
Επιτέλους να γνωρίσω και τον Φρανκ.
Κάντε πρόταση μάγκες, εγώ το μόνο που θυμάμαι είναι την Κληματαριά.
ʼϊντε, κι έχουμε πολλά να πούμε.
Φέρρης
Προς τον ʼρη:
“ασχετοσύνη, τσιγγουνιά και απόλυτη έλλειψη σεβα-
σμού προς την λαϊκή μας μουσική” είπες για τον Κουνάδη.
Ως προς την ασχετοσύνη:δεν ξέρω αν έχω την δυνατότητα να διασταυρώσω τις πληροφορίες που δίνει στις εκδόσεις που έχει επιμεληθεί.Με τις γνώσεις που έχω όμως(τις λίγες, εντάξει;)δεν έχω βρει λάθη.Βέβαια, για τους γνωστούς λόγους τσέπης,
δεν έχω και πολλά από τα νούμερα που έχει βγάλει
με το αρχείο, μόνο 25-30.Μήπως θα μπορούσε αυτό να γίνει πιο συγκεκριμένο λοιπόν;
Ως προς την τσιγγουνιά:δεν το κατάλαβα καθόλου αυτό.Αν εννοείς πάντως για την ροή των υπό έκδοση κομματιών, δεν νομίζω πως έχεις δίκιο.Ας μην ξεχνάμε και την κατάσταση που επικρατούσε πριν από την επέλαση του CD.Τότε που οι δίσκοι ήταν πολύ δυσεύρετοι , ειδικά οι πιο “ψαγμένοι”.Και πάντα βέβαια είμασταν βορά στην διάθεση των εταιριών.Ο δίσκος του Κατσαρού π.χ. είχε πρωτοκυκλοφορήσει διπλός.Η επανέκδοση όμως ήταν μονός.Όταν ,σε μία εκδήλωση στο Βεάκειο για τον Β.Παπάζογλου, το είχα πει σε κάποιον από τους Φαληρέα μου είχε δώσει την εξής απάντηση:“το ξέρω, αλλά δεν μπορούσαμε να κάνουμε το ίδιο τώρα.Έλα αν θές από το μαγαζί και φέρε μου τον μονό και θα σου δώσω τον διπλό”!!Δεν πήγα…
Όλα αυτά τα χρόνια ο Κουνάδης έβγαλε μέσα από εκπομπές πολλά τραγούδια που δεν είχαμε ακούσει πιο πριν και που δεν είχαν κυκλοφορήσει στις 33 στρ.Είχε επίσης και την επιμέλεια κάποιων δισκων,
όπως του Κ.Νούρου π.χ.Τώρα θα μου πεις, καλά τα λέω αλλά ξέρεις από έχει βρει όλες αυτές τις ηχογραφήσεις όλα αυτά τα χρόνια;Όχι, δεν ξέρω.
Κάποια πράγματα δηλαδή που ξέρω δεν μου φαίνονται παράξενα ή οτιδήποτα άλλο.
ως προς την απόλυτη έλλειψη σεβασμού για την λαίκή μας μουσική:
ούτε αυτό το καταλαβαίνω.Καθόλου όμως.Έχω κάποιες…υποψίες, αλλά δεν ξέρω αν έχω δίκιο.
Σε κάθε περίπτωση πάντως μου φαίνονται μάλλον υπερβολικά αυτά.Δεν είμαι δικηγόρος του Κουνάδη ή
του οποιουδήποτε Κουνάδη, αλλά επειδή τον θεωρώ
αξιόπιστο και ειλικρινή με την δουλειά του για το ρεμπέτικο, γι’αυτό λέω ότι μου φαίνονται κάπως υπερβολικά αυτά.Κι όταν λέω ειλικρινή, δεν εννοώ πως δεν έχει κερδίσει κι εκείνος χρήματα από όλα
αυτά. Αλλά για να τα αποκτήσει κιόλας, θα έχει επίσης ξοδέψει πολλά, και σε χρόνο και σε χρήμα.
Τέλος πάντων, καλό θα ήταν να βρεθούμε κάποια φορά να τα πούμε γι’αυτό και για πολλά άλλα από κοντά, συνοδεία ρακής και εκλεκτών ρακομεζέδων.
Ελπίζω να τα καταφέρουμε.Απάντησε αν μπορείς κι εσύ.
Αυτά!
Υ.Γ.:τώρα που τα ξανακοίταζα, νομίζω πως σε κάποια άλλη συζήτηση πάλι είχε γίνει λόγος για το θέμα αυτό. Θα κοιτάξω να την βρω και να τα διαβάσω πάλι κι αν είναι τα λέμε πάλι.
Αγαπητέ ʼρη, βαριές οι κατηγόριες σου (“ασχετοσύνη”, “τσιγκουνιά”, “απόλυτη έλλειψη σεβασμού προς τη λαϊκή μας μουσική”, “εσκεμμένες ενέργειες”) και εκζητούν επειγόντως τεκμηρίωση επί ποινή αυτοακυρώσεως και διασκορπισμού…
Ως προς δε τον Τσάρλυ, είναι αυτονόητο ότι του οφείλουμε τις καθαρότερες επανατυπώσεις που έγιναν ποτέ, με την εξής παρατήρηση. Όσο γνωρίζω, είχε στην διάθεσή του κάποιες παρτίδες δίσκων “του κουτιού”, άπαιχτους και απείραχτους…
Με έχει έχει “εκνευρίσει” αφάνταστα κατά καιρούς αυτός ο τύπος. Ενας φίλος ακόμα πιο “εκνευρισμένος” τον αναφέρει πάντα ως Κουνάβη, και μάλλον έχει δίκιο. Τους χαρακτηρισμούς που του προσάπτω δεν έχω τη διάθεση να τους αναλύσω (τεκμηριώσω) στον “αέρα”. Για την …κατηγορία “ασχετοσύνη” σε κανα πιώμα που θα κάνουμε, θυμίστε μου να σας αραδιάσω καμιά 50ριά …μαργαριτάρια που έχει γράψει. Για την “τσιγγουνιά” υπάρχουν δυο-τρεις διαφορετικές αιτίες: Π.χ. το ότι καταστρέφει μόνος του όλες σχεδόν τις ηχογραφήσεις, προσπαθώντας να τις επεξεργαστεί ο ίδιος και να μην πληρώσει καμιά 200ριά χιλιάδες σε έναν επαγγελματία.
Για τη έλλειψη σεβασμού;
Δεν κρατάει ούτε τα προσχήματα. Τι να πρωτοαναφέρω; Το ότι δεν μπήκε καν στον κόπο να ελέγξει τα ονόματα των δημιουργών να γραφτούν σωστά στο δίσκο; Και άντε… Το Ν. Νούρος να το ανεχτούμε. Αλλά το “Κώστας Σκαρβέλας” στο εξώφυλλο του δίσκου;
Επιμένει ντε και καλά ότι το “Πάλι τραγούδι θα σου πω”, το “Μπουζούκι μου διπλόχορδο” κ.ά. είναι του Περιστέρη και κατηγορεί μάλιστα άλλους παραγωγούς γιατί το καταχωρούν αυθαίρετα στο Μάρκο. Γιατί μην νομίζετε πως είναι απλά μια εκτίμηση. Ολη η υπόθεση είναι τα δικαιώματα που πληρώνονται απ’ την ΑΕΠΙ οι κληρονόμοι(
αυτών των ηχογραφήσεων, που πουλιούνται, αργά αλλά σταθερά, εδώ και εξηντατόσα χρόνια. Αν πετύχετε πουθενά το Στέλιο, ρωτήστε τον για παραπέρα λεπτομέρειες.
Και αν θέλετε και πιο χοντρά παραδείγματα… Δίσκος αποκλειστικός σε παλιό συνθέτη και τραγουδιστή πούλησε 26.000 αντίτυπα (μέσω των προσφορών κάποιας εφημερίδας). Ο δημιουργός και τραγουδιστής (που βρίσκεται στη ζωή) εισέπραξε συνολικά 250.000 δρχ.!!! Δηλαδή εννιάμισυ (9,5) δραχμές το cd ή πιο αναλυτικά μια …πεντάρα το τραγούδι (0,0016 ευρώ). Νομίζετε ότι γι’ αυτές τις “εξηγήσεις” ευθύνεται μόνο η δισκογραφική εταιρία και ο παραγωγός δεν ξέρει τίποτα;
Με συστήνουν στο γιο προπολεμικού τραγουδιστή (κι αυτός είναι ζωντανός) και πάνω στην κουβέντα μου λέει: Πήγε ο Κουνάβης και τον παρακάλεσε να του δώσει τους δίσκους του πατέρα του να τους αντιγράψει. Ο άνθρωπος ανυποψίαστος τους έδωσε. Μετά από έναν χρόνο υπομονή αποφάσισε να τον πάρει τηλέφωνο να δει τι έγιναν οι δίσκοι. Αφού τον έψαξε στα τηλέφωνα κανα εξάμηνο, τον βρίσκει και τον ρωτάει τι έγινε. Του λέει ο Κουνάβης: “Με συγχωρείς, αύριο κιόλας τους στέλνω”. Πράγματι, την άλλη μέρα του ήρθε ένα κούριερ με κασέτες με τα τραγούδια του πατέρα του.
Να πούμε για τους υπεύθυνους του αρχείου της ΑΕΠΙ, το ποιος τους έχωσε εκεί, το ποιος τους ελέγχει, το τι κατέχουν κλπ.; Αστα για άλλη φορά…
Αλλες τέτιες ιστοριούλες θα σας πω από κοντά κανένα κρύο βράδυ του χειμώνα (που κάποια στιγμή θα 'ρθει).
ΑΝ
ΥΓ. Δε διακατέχομαι από καμιά εμπάθεια. Απλά έχω μεγάλα αυτιά και αναγκαστικά ακούω πολλά. Και καμιά φορά “σκάω” και τα “χώνω”.
ΥΓ1. Για να καταλάβετε τι αλητεία υπάρχει στο χώρο της δισκογραφίας και της ενασχόλησης( με την λαϊκή μας παράδοση, διαβάστε τι λέει ο Κουνάδης στα ένθετα των δίσκων που επιμελείται για έτερο γνωστό παραγωγό και “ειδικό” του χώρου. Τον αποκαλεί απατεώνα, “ποντικό της δισκογραφίας” κ.ά.
Και σεις κολλάτε στο “ασχετοσύνη”, τσιγγουνιά κλπ.; Αν μη τι άλλο, εγώ είμαι πιο ευγενικός.
Ο.Κ. ρε συ ʼρη,κατάλαβα.Πολλές φορές άλλωστε έχω κυριευθεί από ανάλογα συναισθήματα για αυτούς τους
ανθρώπους που ασχολούνται επαγγελματικά με το ρεμπέτικο τραγούδι μας και με τον ελληνικό λαϊκό
πολτισμό γενικότερα, χωρίς να είναι οι ίδιοι δημιουργοί.Αλλά περισσότερα από κοντά.Ο χειμώνας που λες θα 'ρθει έτσι κι αλλιώς, η ρακί μας θα έρθει στην ώρα της(όχι με 35 βαθμούς θερμοκρασία)
και θα τα πούμε πιστεύω από κοντά και…σιγά μην βγάλουμε άκρη με ολους αυτούς.Τουλάχιστον τρία τραγουδάκια θα τα πούμε όμως!!
(“μόνο τρία;; χίλια!!” που λέει κι ο Ψαραντώνης)