Πολύ καλός!!!
Βλέπω δε ότι στα σχόλια απαντάει στα ελληνικά. Και στην περιγραφή ενός βιντέου: «ΗΣΟΥΝΑ ΞΥΠΟΛΥΤΗ (1930) Α. ΚΩΣΤΗΣ» - τεκμηριωμένα πράγματα.
Έμαθε, λέει σ’ ένα σχόλιο, από σιντί και ΥΤ. Βέβαια στο φόντο των βιντέων του βλέπουμε λογής λογής δυτικά όργανα, είναι γενικότερα ψαγμένος (ίσως και σπουδαγμένος) ο τύπος.
Αυτά τo άτομo είναι η καλύτερη διαφήμιση για το ρεμπέτικο.
Εάν ήμουν οργανοποιός θα του έστελνα το καλύτερο μου μπουζούκι δώρο .
Ο Ιάπωνας λέει ότι είναι τιμή του να παίζει ρεμπέτικα!!
Όντος μετρά, κάλος πόλη κάλος και οπός το λέγει ο Μπάμπης σέβεται το ρεμπέτικο και ναι θα έλεγα και εγώ ότι εντελή προσελκύει το ρεμπέτικο μέχρι, και στην, από ανατολή.
Υγ, άρε μάρκο που να το φανταζόσουν τώρα ψηλά εκεί επάνω που βρίσκεσαι
Και το έλεγες ότι θα πας το μπουζούκι πιο περά, και πήγε και μέχρι στην μακρινή Ιαπωνία.
Πολύ καλός!
Ας πάμε όμως και σε μερικά ψηλά γράμματα έτσι για τη λεπτομέρεια. Το D-A-D στους Ιάπωνες δεν είναι άγνωστο (βλέπε shamisen ni agari κοινώς μεταφρασμένο ως τρίχορδο στο γιαπωνέζικα, κουρδισμένο με επαυξημένη τη δεύτερη χορδή κατά δύο ημιτόνια - το shamisen honchoshi είναι το τρίχορδο με το κανονικό του κούρδισμα που είναι D-G-D). Άρα η μετάβαση σε ένα όργανο που έχει το ίδιο κούρδισμα με τα όσα ξέρει ήδη είναι πιο ομαλή. Σίγουρα ο τρόπος παιξίματος διαφέρει, αλλά αυτό έχει να κάνει με το ρεπερτόριο και το είδος μουσικής που θέλει να παίξει. Επίσης να σας υπενθυμίσω τον φίλο του nikosn και εξαίρετο μουσικό Kyoji Yamamoto, που τον έχουμε δει με ευκολία να παίζει μπαγλαμά. Και όπως παρατήρησε και ο pepe σίγουρα έχει μεγάλη επαφή με τη μουσική, παρατηρώντας όλα τα όργανα που φαίνονται στο background στα βιντεάκια του.
Παρόλα αυτά όμως σίγουρα είναι αξιέπαινος.
Εγώ εάν ήμουν οργανοποιός θα επικοινωνούσα μαζί του θα πήγαινα Ιαπωνία και θα προσπαθούσα να προωθήσω την δουλεία μου εκεί .
Σε μια έκθεση τεχνολογίας και μουσικής με ένα περίπτερο και έναν Ιάπωνα να παίζει μπουζούκι μια ωραία διαφήμιση .
Οι Ιάπωνες γνωρίζουν πολύ καλά την ελληνική ιστορία.
Μπορούν άνετα να συνεργαστούν και περισσότεροι κατασκευαστές (και όχι μόνο) για να μειωθούν τα εξάδα .
Εντάξει, η εξοικείωση με το κούρδισμα ρε-λα-ρε δεν είναι δύσκολη δουλειά. Το ότι ένα όργανο της πατρίδας του έχει το ίδιο κούρδισμα δεν αλλάζει πολύ τα πράγματα. Έτσι κι αλλιώς, σε κάτι συγχορδίες που πιάνει σε μερικά σημεία, εκεί είναι που απαιτείται κάπως πιο βαθιά γνώση του κουρδίσματος, και αυτές οι συγχορδίες δε νομίζω να υπάρχουν στο σαμισέν (που είναι και άταστο, και πολύ μακρύτερο > κάποια ανοίγματα ανέφικτα). Χώρια που δεν ξέρουμε αν παίζει σαμισέν!
Το θέμα είναι ότι ο τύπος πιάνει το ύφος.
Κατά τα άλλα, τις προάλλες γνώρισα έναν Ιάπωνα, που είχε έρθει στο Ηράκλειο για να αγοράσει μια λύρα Πετράκη (αυτές που παίζει ο Ρος Ντέιλι με τις συμπαθητικές). Η βασική του τέχνη είναι να παίζει διάφορα μεσανατολίτικα όργανα, αφγάνικα, πέρσικα κλπ., αλλά ήξερε μια χαρά τις διαφορές λαούτου από μπουλγαρί, μαντούρας από ασκομαντούρα κλπ…
Υπήρχε όμως και κάτι που δεν ήξερε. Κάθε τόσο με ρώταγε: «Αλήθεια, εσείς εδώ στην Ευρώπη…;» ή «εσείς εδώ οι Δυτικοί…;». Όταν έρχεται από το τέρμα βάθος της Ανατολής, εκεί που μετά δεν έχει άλλο, άντε να του εξηγήσεις ότι δε θεωρούμε τους εαυτούς μας Δυτικούς και ότι Ευρώπη λέμε συνήθως την υπόλοιπη Ευρώπη εκτός από τα Βαλκάνια!
Οι Ιάπωνες έχουν μεγάλο σεβασμό για τον αρχαίο Ελληνικό πολιτισμό, μην ξεχνάμε ότι και οι Σαμουράι παρομοιάζονται πολλές φορές με τους αρχαίους Σπαρτιάτες
Ο Atsushi χρησιμοποιησε το ρεμπέτικο σαν γέφυρα, η μουσική μας ενώνει