Η τιμή της ελληνικής μουσικής

Απο τη σημερινη σελιδα του Greekcd’s, αναδημοσιευω και φτιαχνω
αυτο το ανεπισημο “τοπ” ενδεικτικων τιμων cd σε
ποικιλα ρεπερτορια του Ελληνικου Τραγουδιού, ελαβον λοιπον :

  1. Μιχαλης Χ"γιαννης : Ακαταλληλη σκηνη - 19,65 Ε
  2. Πασχαλης Τερζης : Στα υπογεια … - 19,29
    -. Πεγκυ Ζηνα:Ματωνω (τι επαθες κι εσυ …)-19,29
  3. Στ.Ξαρχάκος : Τσιτσανη διαλογοι - 18,03
  4. Εστουδιαντινα Smyrne - 17,85
    -. Β.Π"κων/νου : Φρεσκο χιονι - 17,85
  5. Ε.Ρεμπουτσικα ; Πολιτικη κουζινα - 17,45
  6. Χ.Αλεξιου : Ως την ακρη - 17,05
  7. Γ.Βαρδης : Επικινδυνη ισορροπια - 16,33
  8. Δ.Γαλανη : Επι σκηνης - 16,21
  9. Ελενα Παπαριζου : … - 14,66

Συμπερασμα : Ανεξαρτητως ρεπερτοριου, οι μεγαλες “φιρμες” κρατιωνται λιγο κατω απο τα 20 Ευρω. Το ευχαριστο ειναι οτι μετα απο 3-4 χρονια
οι τιμες δεν ανεβαινουν πια και σε μεσο ορο αρχιζουν να κατεβαινουν (!!!)
Επισης καποιοι απο τους λεγομενους “ποιοτικους” (βλ.Αλεξιου, Γαλανη
αλλα και το 3πλο του Νταλαρα) κρατιωνται χαμηλα (16-17 ευρω)

Μηπως ομως ειναι ιδεα μας οτι οι εταιρειες σκεφτηκαν τον κοσμακη
ή εχουν μεγαλο ανταγωνισμο απο τα πειρατικα των 3 ευρω ;; …

…ή μήπως το τσάμπα του ίντερνετ;!

Οι μεγάλες εταιρίες έχουν ήδη καταστραφεί, και φαίνεται πως ήρθε το τέλος του CD που πουλιέται (τουλάχιστον σε μαζική παραγωγή, από τις μεγάλες Εταιρίες). Είναι μεγάλο το ερώτημα “που θα πάει σήμερα το τραγούδι”, και οι απόψεις δυϊστανται. Οι μισοί λένε πως “πάει, τέλειωσε το τραγούδι και η δημιουργία”, οι άλλοι μισοί λένε πως τώρα ανοίγει ο ορίζοντας, και τώρα θα ξεπηδήσουν χιλιάδες δημιουργοί ανεξάρτητοι, εκτός εταιριών. Και στις δύο περιπτώσεις, το βέβαιο είναι πως τα (μεγάλα) κέρδη των διαφημισμένων καλλιτεχνών, αλλά και τα μικρά μεροκάματα ή αμοιβές των μεροκαματιάρηδων, θα συρρικνωθούν και θα τείνουν προς την εξομοίωση. Ίσως είναι ένα θέμα που πρέπει να μας απασχολήσει.

Νταβαντζήδες του κερατά είναι οι εταιρίες. Μας πουλούν νέους δίσκους με τραγουδιστάκια τύπου Χατζηγιάννη γύρω στα 20 ευρώ, γιατί είναι λέει εμπορικοί. Ο τελευταίος δίσκος της Μαντόνα βγήκε στα μαγαζιά της Αμερικής και της Ευρώπης κάτω από τα 15 ευρώ. Αυτή δηλαδή δεν είναι εμπορική;
Και τέλως πάντων, επειδή έτυχε να πάρουμε μυρουδιά για το κόστος παραγωγής ενός cd, σας λέω ότι “όλα τα φράγκα” πάνε στην εταιρία παραγωγής, στην εταιρία διανομής (συχνά είναι η ίδια εταιρία) και στα …megaστόρια. Ο,τι ακούτε περί “πνευματικών δικαιωμάτων” είναι ψίχουλα.
Για να καταλάβετε τα μεγέθη θα δώσω ένα παράδειγμα από τη διακίνηση των περιοδικών, που είναι κάτι πολύ σχετικό.
Στη διανομή λοιπόν των περιοδικών υπάρχουν δυο εταιρίες (Λαμπράκηδες - Τεγόπουλοι). Η μία παίρνει 40% και η άλλη 38%. Επί του ακαθάριστου πάντα. Δηλαδή από ένα περιοδικό των 4 ευρώ η εταιρία διανομής σου παίρνει 1,60 ευρώ! Με τα υπόλοιπα 2,40 εσύ πρέπει να καλύψεις τα έξοδά σου και να βγάλεις και κέρδος!
Για οποιαδήποτε προσπάθεια διανομής μέσω άλλης οδού (π.χ. προσωπική διανομή) ισχύει ο νόμος της μαφίας. Αν δηλαδή ένας περιπτεράς δεχτεί να πουλήσει περιοδικό που διακινείται εκτός των δυο εταιριών, τότε τον …έφαγε το μαύρο φίδι!
Και μη φανταστεί κανείς ότι οι Αμερικάνοι ή οι Ευρωπαίοι εταιριάρχες δεν είναι νταβαντζήδες. Απλά εκεί ο εξελιγμένος καπιταλισμός (η “ελεύθερη” αγορά που λέμε) φροντίζει να έχει “ταβάνια” ώστε να διατηρεί τον ανταγωνισμό σε κερδοφόρα επίπεδα, χωρίς να μαραζώνει την αγορά. Εδώ, ακόμα και στις άσχημες πλευρές, είμαστε …μπανανία.
ΑΝ

Πάνσωστα, ʼρη, μόνο που πρέπει να υπολογήσουμε στους “νταβατζήδες” και κάποια μεγάλα ονόματα τραγουδιστών, ελάχιστα βέβαια, που παίρνουν τα χοντρά λεφτά ενώ δίνουν ψίχουλα στους μουσικούς τους. Το ίδιο ισχύει με τους “σουξεδιάρηδες” συνθέτες, πράγμα που σημαίνει πως αποθαρρύνεται η αυθεντική καλλιτεχνική δημιουργία, γιατί δεν αποδίδει. Πόσο μάλλον γιά την “πολιτική ένταξη” των στιχουργών, που είναι αποκλεισμένη από παντού (ως αντιεμπορική), εκτός κι αν έχει τον ευνουχιστικό χαρακτήρα του φπλκλόρ που διασκεδάζει τους αστούς (π.χ. “Ας αρχίσουν οι χοροί”, κι ας μ’ αρέσει, το άτιμο!).

Τι ωραίο νήμα από τη περίοδο που τελείωνα το πανεπιστήμιο :slight_smile:

Νομίζω οποιαδήποτε σύγκριση με τις τωρινές τιμές της μουσικής θα είναι άτυχη. Και τότε όμως δεν ήταν έκπληξη. Φαινόταν ξεκάθαρα που θα πήγαινε το πράγμα.

Από την άλλη και σήμερα οτι εχει μείνει απο δισκογραφικές δεν φαίνεται οτι εχουν μάθει το μαθημα τους και συνεχίζουν τις “περίεργες” πρακτικές.

Ενδιαφλερον ειναι το βιντεο του κ.Μαρινάκη σχετικά με την τραπ και πως εσπασε τις πρακτικές τους.

@mavrakos
Κώστα ρίξε μια ματιά σε αυτό το νήμα :wink:

1 «Μου αρέσει»