Η σημερινή κατάντια

[system]

(Μπαγιαντέρας)

Ρε παιδιά πως γίναμε έτσι; Πως από την εποχή του Μπουφετζή, της Φραγκοσυριανής κλπ, φτάσαμε στην εποχή του Απαπα και του Die for you; Πως φτάσαμε και από στίχους όπως “τι πάθος ατελείωτο που είναι το δικό μου, άλλοι να θέλουν τη ζωή κι εγώ το θάνατό μου” να τραγουδάμε “μου 'ρχετε ζαλάδα να ξέρω πως γυρίζεις γυμνός μες στην Ελλάδα”; Πως γίνετε και ο Mάρκος με τον Τσιτσάνη έχουν αντικατασταθεί από τον Φοίβο και τον Καρβέλα; Πως γίνεται και στιχουργοί όπως ο Μάθεσης, ο Τσάντας, η Παπαγιαννοπούλου, ο Βίρβος και ο Παπαδόπουλος έχουν αντικατασταθεί από τη Ναταλία Γερμανού και την Εύη Δρούτσα. Και το ωραίο είναι πως αυτοί έχουν και ενθερμους υποστηρικτές που με κάθε ευκαιρία σπεύδουν να τους υποστηρίξουν με κάθε λογής μπουρδολογίες που δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα. Έχω βρεθεί πολλές φορές στην (πολύ εύκολη) θέση να χρειαστεί να υπερασπιστώ τα ρεμπέτικα και τα λαϊκά έναντι αυτού που λέγεται σύγχρονο “ελληνικό” τργούδι. Θα ήθελα όμως και τις δικές σας απαντήσεις σε κάποια επηχειρήματα με τα οποία υπερασπίζονται το σημερινό χάλϊ:

1. Μα αυτοί όλοι έχουν πεθάνει. Εσύ είσαι 17 χρονών και πρέπει να ακούς τραγούδια της εποχής σου. Όταν θα γεράσεις τι θα ακούς;
2. Αυτοί ζήσανε σε άλλη εποχή και αυτά που λένε δεν έχουν νόημα σήμερα.
3. Αν ήταν καλά τα τραγούδια τους δεν θα ζούσαν φτωχοί και δεν θα πέθαιναν στην ψάθα.
4. Αυτά που ακούς δεν είναι για διασκέδαση, είναι για κηδεία.
5. Τα παλιά τραγούδια είναι ωραία όταν τα τραγουδάει ο Σφακιανάκης.
6. Αυτά που ακούς δεν τα ακούει κανείς σήμερα (!)

Όταν βέβαια αντικρούσω αυτές (και πολλές άλλες) σαχλαμάρες το τελευταίο επιχήρειμα που τους μένει να πουν είναι ότι λέω μαλακίες! Έπειτα αποχωρούν…

[Tzwrtzopoulos_G (Τζωρτζόπουλος_Γιώργος)]

Κατ’αρχήν φίλε μου να σε καλοσωρίσω στην συντροφιά μας.Το θέμα και το πρόβλημα που αναφέρεις έχει συζητηθεί πολύ στο πρόσφατο παρελθόν και μας έχει όλους απασχολήσει κατά καιρούς η αντιμετώπιση του Ρεμπέτικου από κάποιους “μοντέρνους νεοέλληνες” που η μουσική τους παιδεία φθάνει μόνο μέχρι το απαπα.
Η ταπεινή μου γνώμη είναι πως το Ρεμπέτικο το ακούνε όσοι ξέρουν.Γιατί καθένας ακούει αυτό που του αξίζει.Από την άποψη αυτή δεν νομίζω ότι το Ρεμπέτικο χάνει κάτι από την ομορφιά του και την λάμψη του και τη διαχρονικότητά του άμα δεν το ακούνε κάτι νεοψευτομοντέρνοι κόπανοι σαν κι αυτούς που αναφέρεις.Και να το άκουγαν δεν θα το καταλάβαιναν.Το Ρεμπέτικο θέλει ψυχή βαθειά για να καταφέρεις έστω και επιφανειακά να το προσεγγίσεις.Δεν θα μπώ στον κόπο να αντικρούσω όλα αυτά που αναφέρεις σαν επιχειρήματά των “νεοψευτομοντέρνων ηλίθιων” και γω τα έχω ακούσει πολλές φορές.
Εκείνο που θα αναφέρω και τελειώνω είναι η γνώμη του Λευτέρη του Παπαδόπουλου ότι για τα χάλια του ελληνικού τραγουδιού φταίνε οι εταιρείες παραγωγής δίσκων οι οποίες με γνώμονα και μόνο το κέρδος πέρασαν τα ηνία από τους συνθέτες ( που ήταν ασύμφοροι οικονομικά γιατί απαιτούσαν καλούς μουσικούς,ακριβές παραγωγές με καλαίσθητα εξώφυλλα δίσκων,δικαιώματα σύνθεσης και εκτέλεσης κλπ)στους τραγουδιστές.Σε κάποια συζήτηση με τον Κώστα το Φέρρη ανέφερε το εξής αποκαλυπτικό " η εταιρείες κάνουν απόσβεση την παραγωγή ενός δίσκου απότις πωλήσεις των πρώτων 1.000 δίσκων κιόλας και τα υπόλοιπα είναι κέρδος.Στο βωμό αυτού του κέρδους λοιπόν ακούγονται όλες αυτές οι αηδίες.Μην γελιόμαστε όμως.Το Ρεμπέτικο σε πείσμα όλων ζει και θα ζει στούς αιώνες.Και όσο θα υπάρχουν δυσκολίες,φτώχεια,αγάπη,εκμετάλλευση,χωρισμός όσο δηλαδή θα υπάρχει ΖΩΗ το Ρεμπέτικο θα είναι ο κυριότερος τρόπος έκφρασης των μη προνομιούχων αυτής της ΖΩΗΣ.Ας το χωνέψουμε όλοι αυτό.

[system]

(Λευτέρης Κοφίδης)

Αγαπητοί φίλοι,

Τα λέτε πολύ καλά και λίγα πράγματα θα μπορούσα να προσθέσω. Το πρώτο που έχω να πω είναι ότι η κατάσταση μπορεί να μην είναι τόσο απελπιστική. Κάποτε νόμιζα ότι είμαι από τους πολύ λίγους που επιμένουν να ακούν και να προσπαθούν να παίξουν αυτά τα “παλιακά τραγούδια για τους παπούδες” όπως τα λέγανε κάποιοι. Σιγά σιγά όμως είδα ότι αυτή η μουσική έχει κάμποσους φίλους και φυσικά αισθάνθηκα πολύ καλά αυτό το τέλος της “μουσικής μου μοναξιάς” όταν βρήκα αυτό το forum.
Συνεπώς, ας είμαστε αισιόδοξοι κι ας προσπαθούμε (εδώ εγώ δεν τα έχω καλοκαταφέρει) να βρισκόμαστε μεταξύ μας για να μην ξεχνάμε ότι δεν είμαστε μόνοι.

Για το ερώτημα πώς φτάσαμε από το Μάρκο στο Σφακιανάκη δεν έχω έυκολη την απάντηση. Γνώμη μου είναι (ίσως απλουστευτική) ότι αυτό απαντιέται από αυτό που είπε ο Γιώργος ο Τζωρτζόπουλος. Δηλαδή, κάθε κοινωνία έχει και τη μουσική που της αξίζει. Και δεν είναι θέμα εξυπνάδας, δεν σημαίνει δηλαδή ότι όσοι ακούνε Σφακιανάκη είναι λιγότερο έξυπνοι από μας. Είναι θέμα αντίληψης για όσα έχει αυτή η ζωή. Για παράδειγμα, εκείνο το (απαίσιο) “Μπες μες το καμπριολέ, πάμε για κανά καφέ” δεν θα μπορούσε να υπάρχει στη δεκαετία του '30, τότε που οι άντρες ήταν μερακλήδες και σεβόντουσαν τις γυναίκες, τότε που τραγουδούσαν “έλα στο παραθύρι σου να σε χαρώ” κι όχι “φίλα με χαμηλά, πιο χαμηλά.” Η γενικότερη αντίληψη για το πώς είναι η επιτυχημένη ζωή (σήμερα: μπόλικο και εύκολο χρήμα, κάθε μέρα κι άλλη γυναίκα, κλπ) άλλαξε με τα χρόνια και το πραγματικό μεράκι που δίνει μια πενιά το δειλινό, μια βόλτα με φίλους, ο πραγματικός και αγνός έρωτας για τα κάλλη μιας μικρής, κ.ά., γίνανε καπνός. Τώρα έχει χρηματιστήριο, βόλτα στα μπαράκια με τις γκομενίτσες, κυνήγι του χρήματος. ʼΛλωστε, κατά τη γνώμη μου, το κακό ξεκίνησε από πολύ νωρίς, από τη δεκαετία του '60 ακόμη. Όχι ότι τα τραγούδια εκείνα (Καλδάρας, Β. Περπινιάδης, Κολοκοτρώνης, κλπ) έχουν καμιά σχέση με τα σημερινά αλλά δυστυχώς δεν είχαν και πολλή σχέση με τα παλιότερα. Τα θεωρώ ένα σημαντικό βήμα προς τα κάτω.

Κάτι που έτυχε να δω και ν’ακούσω και το χάρηκα αφάνταστα ήταν ο Γιώργος που στο αυτοκίνητό του είχε βάλει Μάρκο στο τέρμα με ανοιχτά τα παράθυρα. Ίσως θα πρέπει να το κάνουμε αυτό πιο συχνά για να ακούγεται και κάτι διαφορετικό από το “τσικι τσικι” που ακούμε από τα καμπριολέ των νεο-“ελλήνων.”

Όσο για το αν τα τραγούδια εκείνα έχουν θέση και σήμερα στη ζωή μας, πιστεύω πως ναι, αλλά πρέπει να πω ότι και να μην έχουν θέση, εγώ αυτά προτιμώ γιατί μόνο αυτά μου μιλάνε. Αφού έχουν θέση στις καρδιές λίγων έστω ανθρώπων, αυτό αρκεί.
Ένας φίλος, που είναι και πολύ δυνατό μπουζούκι αλλά προτιμά Νικολόπουλο κλπ, τα λέει “πεθαμένα.” Κι όμως αυτά είναι που ζουν και θα ζουν πάντα, γιατί είναι αληθινά.

Ρε παιδιά, καλά όλα αυτά. “Εντάξει τα κανόνισα μα μένει η απορία” που λέει και το άσμα. Εκεί που σκοντάφτω είναι στις γυναίκες. Ξέρετε εσείς πολλές που αν όχι να τρελαίνονται για ρεμπέτικο, τουλάχιστον να το ανέχονται; Εγώ δεν έχω γνωρίσει ακόμη καμία. Φοβάμαι ότι σ΄αυτό το θέμα ο συμβιβασμός θα είναι αναπόφευκτος. Τι να κάνουμε, στην ανάγκη θ’ακούσουμε και Σφακιανάκη.

Τώρα για το τι θα ακούσω αύριο βράδυ, άφήστε τα. Δεν θα είμαι στην Αθήνα. Αν κανονίσετε κάτι, να περάσετε πολύ πολύ καλά.

Λευτέρης

[system]

(Ιορδάνης Τσακμαλής (Δάσκαλος))

Με μεγάλο ενθουσιασμό μπαίνω κι εγώ στην παρέα σας.Παρακολουθώ εδώ και αρκετό καιρό τις συζητήσεις-αναζητήσεις σας και είμαι πολύ ικανοποιημένος από τον χυμώδη ελληνικό λόγο που σας διακρίνει καθώς και από το πάθος σας για το γνήσιο ανάβρυσμα της νεοελληνικής μας ψυχής,το ρεμπέτικο.Είμαι δάσκαλος αγαπητοί μου φίλοι,με μεγάλο μεράκι για το λειτούργημά μου,όχι πολύ καιρό στο χώρο, και παρά το ότι δουλεύω μόλις με 90.000 σε ένα μικρό επαρχιακό ιδιωτικό,γοητεύομαι από το πόσες πολλές δυνατότητες έχω να μάθω την ιστορία μας στα παιδιά,μεσα στην οποία τοποθετώ σε περίοπτη θέση το ρεμπέτικο.Κατά καιρούς πικραίνομαι από το βαθμό άγνοιας που χαρακτηρίζει τα παιδιά,όμως δεν απογοητεύομαι,γιατί θεωρώ την πίκρα αυτή υγιές συναίσθημα ικανό να με εξοπλίσει με πείσμα και όρεξη για δουλειά.Με μεγάλη χαρά λοιπόν περιμένω προτάσεις από όλους σας,αν είναι δυνατόν,που να με βοηθήσουν στο έργο μου.Από που να ξεκινήσω και με τι να τα φέρω σε επαφή από το ρεμπέτικο χώρο.Μιλάμε για παιδιά Ε΄Δημοτικού.Ευχαριστώ.

[system]

(BAGLAMAN)

Δεν είμαι βέβαιος για τις παιδαγωγικές μου ικανότητες, αλλά με δυο λόγια θάλεγα πως το ρεμπέτικο (ή ο ρεμπέτικος “χώρος”) ούτε διδάσκεται ούτε εφάπτεσαι σ’ αυτόν καθ’ οιονδήποτε τρόπο, χωρίς τις απαραίτητες ιστορικές αναφορές.

Σε όποιο βαθμό μπορείς να μεταφέρεις στους πιτσιρικάδες ιστορικά γεγονότα του τέλους του 19ου - αρχές 20ου αιώνα, σε ίσο βαθμό μπορείς να επενδύεις τα δρώμενα με μουσική απ’ το λαό (δημοτικό - ρεμπέτικο). Νομίζω πως σε πρώτη φάση, αυτό που προέχει είναι να ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΣΕΙΣ στα αυτιά τους το ρεμπέτικο. Να μην το θεωρούν τουρκικο-γύφτικη μουσική όπως ίσως οι γονείς τους.

Κάποτε, όταν εμείς ήμασταν πιτσιρικάδες, την ιστορία που επιλεκτικά μας διδάξαν την ντύνανε με τραγούδια της Βέμπο και με θρησκευτικούς ύμνους. Αργήσαμε να καταλάβουμε τι πραγματικά συνέβη τότε, πόσο καθάρματα ήταν οι “ήρωές μας” (Μαυροκορδατέοι, Φαναριώτες, κοτζαμπάσηδες, μεγαλοπαπαδαριό, βασιλιάδες και η καμαρίλα, Καποδίστριες και οι κυνηγοί των φιλικών). Μέσα σε όλη αυτή την άγνοια, ήταν δύσκολο να καταλάβουμε την μουσική έκφραση του Έλληνα, ή τέλος πάντων όσα κοινωνικά κλάσματα συστεγάζονταν στον Ελλαδικό χώρο. Το γεγονός ότι ένας στους τρεις έλληνες ήταν υπόδικοι ή φυλακισμένοι στην αλλαγή του αιώνα, απ’ όπου και η σχετική θεματολογία περί φυλακής και μεθυστικών ουσιών στα μουρμούρικα της εποχής.

Παράδειγμα το Σμυρναίικο τραγούδι του διωγμού. Πως να τους εξηγήσεις την πίκρα του πρόσφυγα; Δεν ήταν μόνο που χάσανε τα σπίτια τους και τις περιουσίες τους, αλλά και το ότι όταν κρεμιόντουσαν από τα Εγγλέζικα βαπόρια που είχαν ρίξει άγκυρα στα ανοιχτά για να απολαύσουν το θέαμα της σφαγής, τους έκοβαν τα χέρια με μπαλτάδες (!!!) για να μην ανέβουν στο πλοίο οι ημιθανείς κολυμβητές. Ήταν βλέπεις και η προδοσία απ’ αυτούς που θρέψανε το μεγαλοϊδεατισμό στους εγκληματίες πολιτικούς της εποχής (έχουν γεμίσει οι δρόμοι με τα ονόματά τους). Ήταν βλέπεις και η υποδοχή τους εδώ - στην Ελλάδα - με την ΕΑΠ (επιτροπή αποκατάστασης προσφύγων) που σερνόντουσαν από λιμάνι σε λιμάνι ως που να τους δεχτούν κάπου. Στα παραπήγματα στα οποία μείνανε. Οι δουλειές που κάμανε για να ζήσουν. Όλα αυτά τραγουδήθηκαν ξέρεις. Μόνο που τα τραγούδια από μόνα τους - ασύνδετα από την ιστορική στιγμή - δεν βγάζουν νόημα.

Αν τους δείξεις πέντε - δέκα φωτογραφίες της ευημερίας του ελληνισμού στης Μικρασίας με τα αντίστοιχα τραγούδια της αφέλειας και της χαράς, και μετά καπάκι φωτογραφίες της καταστροφής με μουσική υπόκρουση τους τραγικούς αμανέδες, νομίζω πως θα έχεις κερδίσει το ενδιαφέρον τους και (ίσως) της εμπιστοσύνη τους.

Δε ξέρω.
Ας πούνε και οι άλλοι τη γνώμη τους και τα ξαναλέμε.

[system]

(Ιορδάνης Τσακμαλής (Δάσκαλος))

Ισως το πιο δύσκολο είναι να βοηθήσω τα παιδιά να κάνουν αυτό το κλικ στο μυαλό τους έτσι που να αποσυνδεθούν από την ευρέως αποδεκτή άποψη ότι το ρεμπέτικο και γενικότερα το λαικό μας τραγούδι είναι τουρκογύφτικο και τέλος πάντων δεν έχει σχέση με τον δυτικό προσανατολισμό της χώρας.Εγώ είμαι ο τελευταίος που θα ρίξω το ανάθεμα στον περί ου ο λόγος προσανατολισμό καθώς έχω σε πάρα πολλά σημεία καθαρά δυτική παιδεία-είμαι ευαγγελικός και τα οικογενειακά αλλά και εκκλησιαστικά μου ακούσματα είναι κλασικής μουσικής-αλλά θέλω μέσα από όλα αυτά να εντρυφήσω στο γηγενές, το παραδοσιακό και ουσιαστικό αυτού του τόπου και να το κατορθώσω αυτό μέσα από την διδασκαλία.BAGLAMAN ευχαριστώ για το ενδιαφέρον και τα πολύτιμα βιωματικά λόγια σου.

[isaak (Ισαάκ)]

ΑΝΤΙ-ΣΤΙΧΟΙ 2004:

Ρίχτε μιά ματιά για να περάσετε την ώρα σας στα παρακάτω:

   Έφη Θώδη 
  "Θα κάνω ότι μου ζητήσεις, θα κάνω ότι μου ζητήσεις. 
    Θέλω να ευχαριστηθείς και να με ευχαριστήσεις" 

    Νίκος Δουλάμης 
    "Έρωτά μου τοκογλύφε 
     γλύφε το κορμί μου γλύφε" 

    Αντζελα Ρέμπη 
  "Αν είχανε φωνή οι γκαρσονιέρες, 
   θα πέφταν σαν ξερόφυλλα οι βέρες" 

    Χριστίνα Γαλάνη 
    "Από κορμί είμαι η best 
    Κι από προσόντα είμαι first 
    Μ' αυτό στους άντρες κάνω test 
    Για να διαλέξω. 
    Μπες όπως όλοι στη γραμμή 
    ?σε τα μα, τα μου, τα μη 
    Πέρνα λοιπόν τη δοκιμή 
    Και ίσως σε επιλέξω" 

    Πέπη Τσεσμελή 

    "Σκανδαλίζομαι, μονάχη μου αγγίζομαι 
    με μια γραβάτα σου ερεθίζομαι" 
    "Αν θέλεις να ανοίξουν της καρδούλας μου οι πόρτες, 
    βγάλε όλα τα ρούχα σου κι έλα με τις μπότες" 

    Λάκης Σκουτάρης 

    "Κάνε Γιάννη τη δουλειά σου, 
    κι ύστερα θα' μαι πάλι δικιά σου." 
    "Είμαι ένας άνθρωπος τρελός, 
    σχιζοφρενής και μανιακός, 
    που μες την τρέλα μου ο φτωχός, 
    ψάχνω για να' βρω λίγο φως" 
    "Σκοτάδι, πισσοσκόταδο, μαύρο σκοτάδι πίσσα, 
    σκοτάδι είσαι σκοτεινό, σκοτοσκοτεινιασμένο, 
    σκοτάδι κατασκότεινο, και βράδυ βραδιασμένο." 


    ΔΕΚΑΕΤΙΑ 1970 !! 

    Κώστας Καφάσης 

    "Το βράδυ θα έλθω να σε πάρω, 
    γι' αυτό μη φας, θα φάμε γλάρο." 

    (Αγνωστος/η Καλλιτέχνης) 

    "Μ' αγαπάς ή τσάμπα πίνω;" 

    Έφη Θώδη 

    "Θα κάνω ότι μου ζητήσεις, θα κάνω ότι μου ζητήσεις. 
    Θέλω να ευχαριστηθείς και να με ευχαριστήσεις" 

    Νίκος Δουλάμης 

    "Έρωτά μου τοκογλύφε 
    γλύφε το κορμί μου γλύφε" 




    Και τέλος μια συλλογή από τα καλύτερα των δύο Εθνικών Οδών και του 

    συνολικού επαρχιακού και αγροτικού Οδικού Δικτύου: 
    "Απόψε έχω περίοδο, μα έχω κι άλλη δίοδο." 
    "Θέλω στο σώμα σου σαν μπω, να με χτυπάς με το σαμπώ." 
    "Ο ήλιος καιει, καιει για μας τους gay." 
    "Τα ματάκια σου με καιν γιατί είσαι μανεκέν. " 
    "Σε βρίσκω πολύ κύριο, αλλά περνάω κλιμακτήριο." 
    "Μωρό μου είσαι όργιο, σαν τον Αγιο Γεώργιο" 
    "Σε είδα στο ποδήλατο και ήσουν όλο τρέλα, μα ξαφνικά κατάλαβα πως 

    έλειπε η σέλλα." 
    ....ακολουθεί μια νέα εισαγωγή... το καλύτερο!!! 
    (η ιστορία γενικά περιγράφει έναν απατημένο σύζυγο όπου στην αρχή 
    απειλεί): 
    "θα φέρω τη βενζίνη 
    κι αναλαμβάνω την ευθύνη..." 
    και καταλήγει στο ρεφρέν που μας άφησε άφωνους...: 
    "την είχα άχτι, την είχα άχτι, 
    τώρα την έχω μόνο σε στάχτη, 
    μέσα στο τσίγκινο κουτί, 
    που φύλαγε τα μπικουτί...."

[Aris]

Το τελευταίο είναι “βαμβακαρικό” όσον αφορά την προσέγγιση του θέματος. Οποιαδήποτε άλλη σύγκριση βέβαια είναι ιεροσυλία…

[system]

Εκτός από τον Καφάση και τη Θώδη οι άλλοι είναι επίσημοι τραγουδιστές;

[isaak (Ισαάκ)]

Αβραμό,

Ούτε η μάνα τους δεν τους ξέρει!!

Ισαάκ.

[system]

Και τι δε θα ΄δινα να βρεθώ σ΄ένα τέτοιο μαγαζί χαμένο στα μποστάνια απόψε το βράδυ. Να γίνω λιώμα με μπόμπες, να γίνεται Βιετνάμ από τα πιάτα και τα ποτήρια και να μην υπάρχει κανένας κουλτουριάρης και Ιντελεκτουέλ! Μόνο αγρότες, νταλικιέρηδες, νεοχωριατοπούλες κομμώτριες,… άσε καλύτερα μην συνεχίσω…
Κάπου κάπου άναρωτιέμαι γιά τη σχέση σκυλάδικου και ρεμπέτικου!

[system]

Ισαακ ολα αυτα τα διαμαντια τα εχεις ;;

Για κανε κατασταση και ενημερωνω παραυτα τον
καταλογο με διαμαντια απο τις δεκαετιες '70 και '80

[system]

τα ευτράπελα.doc (38 KB)

[ioanna (Ιωάννα)]

Εύα, το τραγούδι “ΕΡΩΤΑ ΜΟΥ ΑΓΙΑΤΡΕΥΤΕ” το πρωτοτραγούδησε ο -αδικοχαμένος νωρίς- λαϊκοδημοτικός τραγουδιστής Κώστας Κόλλιας και είναι των Τάκη Σουκα-Ηρακλή Παπασιδέρη.
Το έχει πει, εκτός απ’ το Χριστοδουλόπουλο, συγκλονιστικά και η Ελένη Βιτάλη.
Τέτοια τραγούδια δεν έχουν καμια σχέση με “σκυλάδικα” επειδή τα λένε και κάποιοι “τέτοιοι” ερμηνευτές. Αν και για το τι είναι σκυλάδικο είναι πολύ μεγάλη κουβέντα…
Κι εδώ δεν “σηκώνει κουβέντα” πως ο Ακης Πάνου είχε “ήχο της Ομόνοιας.”
Από πού κι ώς πού; Ισα-ίσα, τότε τον λέγανε οι άλλοι “έντεχνο”…
Και οι τραγουδιστές του ήταν: Μπιθικώτσης, Μοσχολιού, Μαρινέλλα, Διονυσίου, Καζαντζίδης, Λύδια, Βοσκόπουλος, Διαμάντη και πολλοί άλλοι (μέχρι και ο Γιώργος Μαρίνος).

[system]

Ισαάκ, μπράβο! Σου ξέφυγε όμως το "μείνε μαζί μου έγκυος γιατί είμαι φερέγγυος!

[system]

Γεια σου,

>Εύα, το τραγούδι “ΕΡΩΤΑ ΜΟΥ ΑΓΙΑΤΡΕΥΤΕ” το >πρωτοτραγούδησε ο -αδικοχαμένος νωρίς- >λαϊκοδημοτικός τραγουδιστής Κώστας Κόλλιας και >είναι των Τάκη Σουκα-Ηρακλή Παπασιδέρη.
>Το έχει πει, εκτός απ’ το Χριστοδουλόπουλο, >συγκλονιστικά και η Ελένη Βιτάλη.

Σ’ ευχαριστώ για την πληροφορία! Τουλάχιστο ήταν ένας Κώστας!

>Τέτοια τραγούδια δεν έχουν καμια σχέση >με “σκυλάδικα” επειδή τα λένε και >κάποιοι “τέτοιοι” ερμηνευτές. Αν και για το τι >είναι σκυλάδικο είναι πολύ μεγάλη κουβέντα…

Πολύ σωστά τα λές! Όμως έχω καμιά φορά την εντύπωση ότι μερικοί τραγουδιστές έχουν τόσο “σταμπαριστεί” από το συγκεκριμένο είδος που υπηρετούν ή από το χώρο που κινούνται που “η κοινή γνώμη” δεν μπορεί να τους αποδεχτεί, ακόμα και όταν βγάζουν ωραία τραγούδια.

>Κι εδώ δεν “σηκώνει κουβέντα” πως ο Ακης Πάνου >είχε “ήχο της Ομόνοιας.”
>Από πού κι ώς πού; Ισα-ίσα, τότε τον λέγανε οι >άλλοι “έντεχνο”…

Το διάβασα κάπου σ’ένα βιβλίο για την ελληνική μουσική και θα ψάξω να βρω το κείμενο. Βέβαια, ο συγγραφέας δεν συμμεριζόταν αυτή τη γνώμη, αλλά έδωσε την εντύπωση ότι κάποτε υπήρχαν άνθρωποι που την είχαν. Ίσως ήταν από τη μερίδα που απόρριπτε το (πιο σύγχρονο) λαϊκό τραγούδι εντελώς.

>Και οι τραγουδιστές του ήταν: Μπιθικώτσης, >Μοσχολιού, Μαρινέλλα, Διονυσίου, Καζαντζίδης, >Λύδια, Βοσκόπουλος, Διαμάντη και πολλοί άλλοι >(μέχρι και ο Γιώργος Μαρίνος).

Που είναι οι πιο πολλοί μεγάλοι λαϊκοί τραγουδιστές, βέβαια. Εγώ σκέφτηκα τη Μαίρη Μαράντη ή το Μιχάλη Μενιδιάτη, που ίσως στα μάτια μερικών δεν ήταν και τόσο ευ-υπόληπτη (αν υπάρχει τέτοια λέξη στα ελληνικά!). Όσο για το σκυλάδικο, ίσως είναι λίγο in the eye of the beholder τι είναι και δεν είναι σκυλάδικο; Έχω δει τραγουδιστές που εγώ θα θεωρούσα ως καλοί λαϊκοί τραγουδιστές να χαρακτηρίζονται “σκυλάδες”…μόνο επειδή τραγουδάνε-τραγουδούσαν στις μεγάλες πίστες, ή δεν ήταν “έντεχνοι” (ο Διονυσίου, ας πούμε)

Και σίγουρα θα θυμάσαι τι φασαρία έγινε όταν ο Αγγελόπουλος ανέβηκε στο Λυκαβηττό! “Ιεροσυλία” και δεν ξέρω τι άλλο!

Εύα

[system]

Η αποδραση του Yo-sa-ki

Μεσα στη βαρυχειμωνια
φωνες ακουω στην καταχνια
πεντε εξη μπατσοι και εκαμ
μαζυ τους και ο ραν-ταν-πλαν

Μπουκαρουνε σε ενα τζιπακι
μ’ασυρματο και μπλε φωτακι
με ραδιο σι-ντι και ντιβιντακι
να πιασουν θελουν το Yo-sa-ki

Ξοπισω του εχουν κινησει
μπλοκα χιλιαδες εχουν στησει
και αν τον πιασουν το δερβιση
θα κανουνε τρελλο μεθυσι

Μα ο Υοsaki ειναι μαγκιτης
ειναι παπας κι ερημοσπιτης
τους μασησε τα ευρουλακια
γιατι ητανε χαζοπουλακια !!!

(Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/ην tzouras 02 Φεβρουάριος, 2005)

(Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/ην tzouras 03 Φεβρουάριος, 2005)

[Eva_Broman]

Γεια σας πάλι,

Για να γίνω πιο σαφής…όταν λέω “κοινή γνώμη” δεν εννόω το μεγάλο κοινό, εννόω πιο πολύ αυτούς που κατά κάποιον τρόπο έχουν σαν δουλειά να κρίνουν και να αξιολογούν και να ορίζουν τι είναι “το καλό γούστο”…Έγινα πιο σαφής;;;

Εύα

[system]

Το άσμα

“Αν είχανε φωνή οι γκαρσονιέρες,
θα πέφταν σαν ξερόφυλλα οι βέρες”

μου το ζήτησε ένας καλός φίλος. Μήπως το έχει κανείς σε mp3; Α ναι, και μπορεί, ας μου το στείλει.

[system]

Και σε μένα παρακαλώ πολύ!

Ισαάκ σε παρακαλώ αν έχεις κι αυτό το καταπληκτικό
με τη Βενζίνη σε μπ3!!!