Δεν ξέρω αν έχετε και εσείς ακούσει την φράση “καλά τα ρεμπέτικα αλα να τα ακούς στην ταβέρνα”. Πρωσοπικά δεν μου αρέσει αυτό το σκεπτικό, τα ρεμπέτικα είναι για όλες τις ώρες και για όλες τις διαθέσεις. Για να τα τραγουδάς απο μέσα σου στη δουλειά και να ξεχνιέσε, για να τα ακούς στο αμάξι το βράδυ, για να τα έχεις στην παρέα…για τα πάντα. Είναι λαική μουσική που μιλάει απευθείας στο συναίσθημα και στον πόνο και στην μοναξιά και στην βαρεμάρα, μουσική φτιαγμένη απο την ψυχή και απο άτομα καθημερινά(τουλάχιστον πρίν μπούν στα μπουζουκτζήδικα). Εμένα η ρεμπέτικη μουσική μου θυμίζει χώμα, νερό, ουρανό…μου θυμίζει στοιχεία τη φύσης, με εμπνέει στις ιστορίες μου και με κάνει να νιώθω οτι υπάρχει ψυχή στον άνθρωπο πέρα απο στάχτη και κόκκαλα.
Καταιγισμός νέων posts από το νέο μέλος Poexania. Εντάξει, είπαμε να ενεργοποιηθείς αλλά πάρ’ το λίγο πιο χαλαρά για να προλαβαίνουμε να τα διαβάζουμε κιόλας. :089:
Σχετικά με το θέμα που άνοιξες, κάνε μια αναζήτηση στο Φόρουμ γιατί κάπου έχει ξανα-συζητηθεί.
α συγνώμη, τσέκαρα πάντως την πρώτη σελίδα, έχετε τόσα χρόνια ιστορία που μου είναι δύσκολο να βρω τι έχει ειπωθεί και τι οχι