Δεν μπορώ να βγάλω τον δεύτερο στιχάκι, ποιος μπορεί να βοηθήσει.
Η γυναίκα μου γκρινιάζει
κι όλο για λεφτά φωνάζει
Η γυναίκα μου ζηλεύει
με τον … ??
Δεν μ’ αρέσουν τέτοια κάλη
θα της σπάσω το κεφάλι.
Δεν με νοιάζει για γυναίκα
διώχνω αυτήν μαζεύω δέκα.
Θα της δώσω το ποδάρι
κι όπιον ας γουστάρει ας πάρει
Ευχαριστώ εκ τον προτέρων.
Εκανα λάθος στον τίτλο, λέγετε Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΜΟΥ ΖΗΛΕΥΕΙ και όχι Η γυναίκα μου γκρινίζει
Νομίζω ότι λέει:
“…με το φθισικό της ρεύει…”.
Κάποιος άλλος που έχει καλύτερη ακοή;
Γεια σας κι απο μενα
Συμφωνα με τον Πετροπουλο,λεει “…με το φυσικο της ρευει…”
Αιγαίο, εσύ έκανες λάθος στον τίτλο, ο Κουνάδης στο βιβλίο του έγραψε λάθος τον πρώτο στίχο, σημειώνοντας «γκρινιάζει» αντί «ζηλεύει». Για το δεύτερο στίχο σημειώνει πάντως «μεσ’ στο σπιτικό της ρεύει». Προφανώς κανείς δεν την πιάνει καλά τη λέξη.
Νίκο, εγώ τουλάχιστον πρόλαβα να το διορθώσω το λάθος μου… :230:
Οτι αφορά τον δεύτερο στίχο σε καμία περίπτωση δεν ακούω να λέει “μεσ’ στο σπιτικό της ρεύει”,
αλά όπως έγραψε η Ελένη κάτι σαν “…με το φθισικό της ρεύει…”.
… παντως και στην αυτοβιογραφια του Μαρκου λεει:
“με το φυσικο της ρευει”
Εγώ ακούω αρκετά καθαρά (ηχογράφηση από Τσάρλυ) “με το φθισικό της ρεύει”.
Και νοηματικά να το δούμε, αυτό πρέπει να λέει (δηλαδή αλλιώς “λιώνει με το χτικιό της”, κάτι αντίστοιχο του “λυσσάει”).
Σας ευχαριστώ για την απόκριση.
Εχθές άκουσα το τραγούδι 15.000 φορές.
Tελικά ακούω ( όπως η Ελένη και ο Αρης και όχι μόνο ) “με φθισικό της ρεύει.”
Η νοηματικη ανάλυση του Αρη έχει “Hand und Fuss” ( όπως λένε οι Γερμανοί ), κάπως έτσι το είδε και ο Multi Kulti.
Τώρα εάν είναι έτσι ή όχι, μόνο ο Μάρκος ξέρει…
Όταν μετέφρασα αυτό το τραγούδι πριν μέρικα χρόνια ρώτησα τον δάσκαλό μου γιατί δεν κατάλαβα σωστά το νόημα. Θυμάμαι πολύ καλά ότι μου απάντησε το εξής> η φύση αυτής της γυναίκας είναι να ζηλεύει πάντα…, δηλαδή αυτό είναι το “φυσικό” της.
Martha
“Με το φθισικό της ρεύει”, λοιπόν, κατόπιν δημοκρατικών διαδικασιών. Και εγώ αυτό ακούω. Πάντως, δεν είναι ωραία ελληνικά. Άλλο η φθίση, με την οποία μπορείς σε σωστά ελληνικά να ρεύεις, και άλλο ο φθισικός.
Manos, σε ποιό σημείο του βιβλίου είναι καταχωρημένο το τραγούδι; Στο τέλος, όπου και παράθεση πολλών τραγουδιών, δεν είναι.
Εγώ πάντως, εδώ και κάποιες δεκαετίες “με το φυσικό της ρεύει” τραγουδάω, όπως σημειώνει και η Μάρθα,
αλλά εκείνες τις εποχές δεν είχαμε καθαρισμένες εκδόσεις.
Νικο,
σελιδα 318. Το τραγουδι αναφερεται ως Η ΓΚΡΙΝΙΑΡΑ, ισως γιαυτο δεν το βρισκεις.
Παντως κι εμενα δεν μου παει το φθισικο! Εγω αμα δεν ειμαι σιγουρος για τα λογια, ριχνω κανα βηξιμο -ταχα αυθορμητο- στο επιμαχο σημειο!
Μανος
Εντάξει, Μάνο, αλλά τι γίνεται όταν μετά σε ρωτήσουν “τι έλεγε εκεί;”
Ο συσχετισμός με τη φύση της γυναίκας είναι πράγματι μια σωστή εξήγηση. Ελα όμως που δεν κολλάει με το “ρεύει”…
Εκτός αυτού επιμένω πως ακούγεται το “Θήτα” από το Μάρκο. Κι επίσης επαναλαμβάνω ότι θα πρέπει να το ακούσεται από την έκδοση του Τσάρλυ, που απέχει μακράν από την παλιότερη (δε θυμάμαι ποιου) που είχα μέχρι πριν 3-4 χρόνια.
Ξανάκουσα σήμερα μπόλικες φορές το τραγούδι -όχι στο πισί, σε πολύ καλά μηχανάκια. Έπαιξα και με πρίμα-μπάσα κλπ. Ακούω κι εγώ (αυτό που λένε χρόνια και πολλοί μουσικοί στις επανεκτελέσεις του τραγουδιού) πολύ καλά “με το φυσικό της”. Δεν ακούω πουθενά Θ…
Και είναι σαφές πως, η γυναίκα “ρεύει”, κατατρώγεται και σιγολυώνει εξαιτίας αυτού του “φυσικού” της, του μειονεκτήματος της ζήλειας. Έρεψε από το κακό του, έρεψε απ’ τη ζήλεια…
Αλλά:
Παίζοντας όμως τόσο πολύ με τον ήχο, μου κόλλησε πως μπορεί να είναι και σαρδάμ εκείνης της στιγμής, της ηχογράφησης -και να το αφήσανε να περάσει.
Σα να άκουγα το Φ >>> ΜΠ (!)
Μήπως από όλα αυτά τα “καθαρίσματα” και επεξεργασίες, του ενός από τον άλλο (κλπ) χάθηκαν κάποιες συχνότητες;
Πώς φαίνεται η νέα εκδοχή : Με το μπιστικό της ρεύει ; (έχει και “θεματολογική” προσέγγιση !). Ο μπιστικός, ο “κολλητός”, ο αφοσιωμένος -πιθανά και μισθωτός.
Γιαυτό είναι έξαλλος ο Μάρκος μαζί της…
(Δεν έχω εδώ και τη βιογραφία, να γίνει κανας συσχετισμός, παραλληλισμός…)
Για ακούστε το !
Να, μια ανάγνωση του τραγουδιού με την προσέγγιση “μπιστικού” :
Η γυναίκα του είναι όλο γκρίνια και φωνάζει για λεφτά. Επειδή ζηλεύει για τις κουτσουκέλες τις δικές του, του την κάνει. Ζητάει χρήματα για λούσα (κάλλη), για να τα δίνει ή και να τα τρώει με τον “μπιστικό” που γουστάρει, που ποθεί (ορέγεται, ρέγω) ή “ρεύει” από τον έρωτά του και να τα σκορπάνε σαν ρέμπελοι (“ρέμπει”) ή να γυρνοβολάνε ρεμβάζοντας (“ρέμβη”). Τέτοια που είναι (συνέχεια με τα κάλλη) και κάνει ό,τι θέλει, δεν την γουστάρει πια (να πάρει τα ποδάρια της και…δρόμο), θα τη διώξει (θα βρει αυτός όμως, άλλες!) και αυτή ας πάει εκεί που γουστάρει καλύτερα (στον “μπιστικό” της).
Απειλές-ξεαπειλές…αυτή ακόμα λεφτά ζητάει !!! (μέχρι το τέλος του τραγουδιού.)
Δεν είναι κακή ανάλυση !..
Ρεύει η γυναίκα, σαν να έχει φθισικό, χτικιό δηλαδή, και οφείλεται στη ζήλεια που νιώθει -δικαιολογημένα ή όχι -για τον άντρα της…
Η πιο λογική εξήγηση!
Ναι ρε παιδιά! Ήμαρτον με τις “twilight zone” επεξηγήσεις. Ιωάννα μήπως εννοεί το “φυσικομαθηματικό” της, κάτι σαν τον Παναγιωτακόπουλο ας πούμε, που είναι και “μπιστικός”;:112:
Το πιό λογικό είναι αυτό που λέει ο Άρης και η Ελένη. Άσε που το χτικιό, η φθίση ή αλλιώς φυματίωση θέριζε εκείνη την εποχή, εξ ου και τόσα τραγούδια και δη του Μάρκου…
Γιώργο μου, ποιός να ξέρει;;; Λες ο Τσάρλι;;;
Μήπως ξέρει καλύτερα ο ίδιος Μάρκος, κάτι σαν βιογραφικό; -που η λεγάμενη του την έκανε με ένα “μπιστικό” του (συγγενή) στα ίσια;
Μπορεί να υποκρύπτεται αυτό το -οικογενειακό- ντοκουμέντο…:089:
Θα μάθουμε σε λίγα χρόνια, αν καταφέρουμε να πάμε κι εμείς στην Κόλαση !!! (που λέει κι ο Ζαμπέτας…)