Καλη σας μερα!κανω μια εργασια για τη συνδεση ρεμπετικου και αστικης πολης…πως μεσα απο τους στιχους μπορουμε να βρουμε αυτη τη συνδεση…
Μηπως εχετε καμια ιδεα?
Καλή σου μέρα!
Αφού ανέλαβες να κάνεις μια τέτοια εργασία, υποτίθεται έχεις έστω μια χονδρική ιδέα περί ρεμπέτικου. Αν πάλι όχι, έχει νόημα να κάνεις την εργασία «για να τελειώνεις, να πάρεις πτυχίο»;
Συμπάθα μου τα «δασκαλίστικα»…στη θέση σου, θα ξεκινούσα από τα τραγούδια των κυριοτέρων συνθετών (Βαμβακάρης, Τσιτσάνης, Παπαϊωάννου, Χατζηχρήστος, Τούντας). Βρες (π.χ. Youtube) και άκουσέ τα μέχρι να τα χωνέψεις, να γίνουν κτήμα σου.
Κάθε επιτυχία στην προσπάθεια,
Πίκινος
Η σύνδεση γίνεται με την ζωή που περιγράφουν τα τραγούδια. Εξ’ αρχής σκέψου οτι το “ρεμπέτικο” δεν θα μπορούσε χωρίς την πόλη. Στη συνέχεια και βάση αυτού, οτι περιγράφουν το περιγράφουν μέσα στο άστυ. Και η ζωή που περιγράφεται, τα βιώματα, η αδικία, είναι αποτελέσματα της έντονης εκμετάλευσης και αδικίας -που οχι οτι δεν υπάρχουν στην επαρχία,- αλλά εδω σε μια οργανωμένη πόλη, που εκβιομηχανοποιείται, στην Καπιταλιστική Ελλάδα ο όγκος είναι μεγαλύτερος. Το φάσμα εννοώ.
Ψάξε τραγούδια που περιγράφουν με λίγα λόγια την ζωή. Σε όλες τις εκφάνσεις της.
Υπάρχει μια πλειάδα τραγουδιών σχετικών με επαγγέλματα, που όλα είναι χαρακτηριστικά πολύ περισσότερο της πόλης παρά της υπαίθρου. Μανάβηδες θα υπήρχαν βέβαια και στα χωριά, αλλά στην πόλη είναι κατεξοχήν απαραίτητοι. Χασάπηδες, ομοίως. Η Κλωστηρού του Βαμβακάρη δουλεύει σε φάμπρικα, δηλαδή εξ ορισμού σε πόλη, όπως και τα διάφορα σωφεράκια (ταξιτζήδες).
Δεν ξέρω κανένα ρεμπέτικο για βοσκούς και αγρότες, αν και υπάρχουν αρκετά για θαλασσινά επαγγέλματα που άλλα (ψαράδες) μπορεί να είναι κοινά μεταξύ πόλης και υπαίθρου -πάντως όμως δε χαρακτηρίζουν την αστική πόλη όπως λες Διδήμητρα- και άλλα (σφουγγαράδες, θερμαστής) είναι εντελώς εκτός πόλεως. Άρα αυτά δε μας κάνουν.
Αστικά θα χαρακτήριζα και τα επαγγέλματα της παρανομίας: πορτοφολάδες, τεκετζήδες, χαρτοκλέφτες-παπατζήδες. Επίσης όλο το πλέγμα της ζωής της παρανομίας, από τις σχέσεις με την αστυνομία μέχρι τη φυλακή, είναι κάτι που δεν προσιδιάζει στην ύπαιθρο.
Πέρα από τα επαγγέλματα, υπάρχουν και τραγούδια που αναφέρονται σε γειτονιές, κυρίως του Πειραιά (Χ’κυριάκειο, Ακτή Τζελέπη, Πασαλιμάνι, λίγο παραδίπλα το Φάληρο και οι Τζιτζιφιές) και της Αθήνας (Ψυρρή, Βοτανικός, Ποδαράδες,) αλλά και της Σμύρνης και της Πόλης. Και επίσης σε ταβέρνες και καφενεία, που είτε είναι υπαρκτά και ταυτισμένα είτε απροσδιόριστα («η ταβέρνα» έτσι γενικώς), πάντως έχουν συνήθως σαφή τα χαρακτηριστικά της πόλης και της συνοικίας και όχι της υπαίθρου.
Κατ’ αρχήν, Διδήμητρα, δεν υπάρχουν αστικές πόλεις. Υπάρχουν πόλεις και αστικοί χώροι. Οι δεύτεροι βρίσκονται μέσα στην πρώτη, όταν οι δύο ορισμοί δεν ταυτίζονται. Κατά τα άλλα, όπως γενικά λένε και οι προλαλήσαντες, ο στίχος στο ρεμπέτικο αυτόματα συνδέεται με την πόλη, αλλά αυτό δεν σε βοηθάει από μόνο του. Για να σε βοηθήσουμε κάπως πιο αποτελεσματικά, καλόν θα ήταν να γνωρίζουμε ακριβώς την απαίτηση που πρέπει να καλύψεις, όχι μόνο τις γενικότητες.
Σας ευχαριστω ολους παρα πολυ για τη βοηθεια σας!Ειχα διαβασει πριν απο λιγο καιρο το ανθολογιο του Σχορελη ομως δεν με ειχε βοηθησει αρκετα,γι’αυτο απευθυνθηκα σε σας…Πριν απο λιγο επεσε στα χερια μου το βιβλιο του Ηλια Πετροπουλου για το ρεμπετικο το οποιο ειναι πιο κατατοπιστικο και με οσα μου ειπατε ελπιζω να καταφερω να κανω μια καλη δουλεια!
Κυριε Νικο οσον αφορα αυτο που λετε,πρεπει να σας πω πως το θεμα μου ειναι αρκετα γενικο θα ελεγα…Ο τιτλος της εργασιας μου ειναι “Το ρεμπετικο και η πολη” και τιποτα παραπανω…
Σας ευχαριστω πολυ και παλι 
(Δήμητρα;), για να υπάρχει “ρεμπέτικο”, χρειάζεσαι την πόλη.
Χρειάζεται επίσης την πόλη για τον πληθυσμό, για το ταξικό αν θες χαρακτηριστικό.
Χρειάζεσαι την πόλη, για την μουσική, και την τεχνική στον στίχο. Στην επαρχία ήταν διαφορετικά αυτά.
Η απαρχές του συμπίπτουν με την έλευση των προσφύγων, και με την εκβιομηχάνηση, (καπιταλσιμό της Ελλάδας) άρα Πόλη.
Πέρα τούτου, όπως είπαν και οι προηγούμενοι, δες για επαγγέλματα που περιγράφουν την εκτός απο το ίδιο το επάγγελμα την ζωή στην πόλη, την εκμετάλευση.
Δες για τρόπο ζωής-διασκέδαση (π.χ Κολωνάκι-Τζιτζιφιές του Βαμβακάρη κ.α)
Δες για λιμάνια. Τραγούδια που μιλάνε για λιμάνια, καθώς οι μέγαλες πόλεις έχουν λιμάνια.
Δες για πιο κοινωνικά σε περιεχόμενο τραγούδια.
Όταν καταφέρεις και αν θες μας την δίνεις να την διαβάσουμε.
Ρίξε μια ματιά και στην [b][u]Κλίκα.[/b][/u]
Ξεκίνα με [u][b]αυτό[/b][/u] και θα βρεις και άλλα δοκίμια στην “Κλίκα” που θα σε βοηθήσουν στην εργασία σου.
Καλή επιτυχία, σου εύχομαι.
Ίσως μάλιστα η αναζήτηση αυτή να γίνει αφορμή να ασχοληθείς πιο συστηματικά με το ρεμπέτικο.
Δύο καλά βιβλία που θα σε βοηθήσουν,είναι το ‘‘Απο το Βυζάντιο στο Μάρκο Βαμβακάρη’’,του Νέαρχου Γεωργιάδη απο τις εκδόσεις Σύγχρονη εποχή. Εξετάζει την εξέλιξη που γνώρισε το αστικό λαϊκό τραγούδι μέσα απο την ιστορική πορεία της Ελληνικής κοινωνίας.
Καθώς και του ιδίου ‘‘Ρεμπέτικο και πολιτική’’.
Παραδίγματος χάρη : " Απόψε κάνεις μπαμ ! Σε βλέπουν και φρενάρουνε και σταματούν τα τραμ …" ή τραγόυδια που αναφέρουν την Αθήνα , τον Πειραία , την Σμύρνη , την Πόλη , την Θεσσαλονίκη , για αρχοντορεμπέτικα πάλι το τραμ , " Εμείς με τραμ πιγαίνομε και άλλοι με ταξάρες …"
Βρε καλώς το Νικολάρααα!!! Τι ευχάριστη έκπληξη, μετά από τόσα χρόνια!
Πρώτα από όλα σας ευχαριστώ γιά την καλή υποδοχή κύριε Πολίτη , η απουσία μου σε αυτόν τον χόρον έγινε απαραίτητη γιά την ψυχική μου κάθαρση , έπασχα από ελλαδίαση τρίτου βαθμού , δεν υιατρεύτικα εντελός μα η ασθένεια τώρα είναι σε ισορροπία …
Αντε και στην πλήρη ίαση, Νικολάρα, η οποία βέβαια προϋποθέτει ταξιδάκι (ταξιδάρα δηλαδή, αλλά τι να κάνουμε, γιατριά αλλοιώς δεν έχει…)