Ζόρικες πενιές

Χτες βράδυ έγινα από τύχη μάρτυρας μιας ζόρικης φάσης.
Παίρνω τηλέφωνο το Γιώργο Κοντογιάννη για να κλείσω μια συνάντηση μαζί του, για να συζητήσουμε για κάποιο θέμα. “Ελα σήμερα το απόγευμα στο στούντιο του Νικολούδη, όπου έχω μια δουλειά, να τα πούμε”, μου λέει.
Φτάνω στην πόρτα του στούντιο κατά τις 7 το απόγευμα και συναντάω μία σερβιτόρα από το διπλανό μπαράκι να κατεβαίνει φορτωμένη ουίσκια. Μπαίνω κι εγώ και βρίσκω Νικολούδη, Δουμουλιάκα, Κοντογιάννη και Παπαδόπουλο. “Κάτσε”, μου λέει ο Γιώργος, “τώρα θα μπει ο Κώστας να γράψει τις Βεργούλες”…
Μπαίνει ο Παπαδόπουλος στο στούντιο, του βάζουν το μπάσο του Σοφρά για οδηγό και αρχίζει να παίζει το κομμάτι. Τελειώνοντας λέει στο Νικολούδη: “Βάλτο ξανά να παίξω την πρώτη εισαγωγή”. Την ξαναπαίζει και βγαίνει από το στούντιο.
Σύνολο: 4 λεπτά. Τέλος.
Τι να λέμε τώρα…
Του λέει ο Γιώργος: “Κώστα, θα παίξεις κι ένα ταξίμι μπροστά;”
Ξαναμπαίνει στο στούντιο και ρίχνει ένα ταξίμι του μισού λεπτού.
Του λέει ο Γιώργος: “Κάτι από Μάρκο θύμισε…”.
Κι απαντάει ο Παπαδόπουλος: “Ε… μα αυτόν βλέπω τώρα με το μυαλό μου…”.
Δεν έχω τη διάθεση να περιγράψω το τι ένιωσα εκείνα τα 5 λεπτά που κράτησε η ηχογράφηση. Ισως μάλιστα να μην μπορώ και να το κάνω. Εκείνο όμως που μπορώ να πω είναι η σημασία αυτών των στιγμών. Ο Κ. Παπαδόπουλος μπήκε και ηχογράφησε ένα τραγούδι, το οποίο είχε παίξει ο ίδιος πριν από σαρανταέξι (46) χρόνια! Και το “καθάρισε” σε 5 λεπτά!
Η είδηση:
Ετοιμάζεται ένα δίσκος, επιλογή από τα τραγούδια που στήριξαν τα λαϊκά κέντρα την τελευταία πεντηκονταετία. Τα κλασικά λαϊκά τραγούδια δηλαδή που δεν έλειψαν από κανένα πρόγραμμα της νύχτας. Το “Βαδίζω και παραμιλώ”, οι “Παρανομίες”, το “Μάγισσες φέρτε βότανα”, το “Αγάπησα και μίσησα”, ο “Καπετανάκης” (σύμφωνα με την πρώτη του ηχογραφημένη εκδοχή), τα “Βάσανά μου”, οι “Βεργούλες” κ.ά. Ερμηνευτής των τραγουδιών θα είναι ο Κώστας Δουμουλιάκας. Μπουζούκια: Παπαδόπουλος, Στεργίου, Στουραΐτης, Καραντίνης, Πάππος, Πολυκανδριώτης και άλλοι, των οποίων τα ονόματα δεν πρόλαβα να κλέψω.
Ο δίσκος θα κυκλοφορήσει (αν προλάβουν) στα τέλη του χρόνου. Αντε να 'χουμε και κανα δώρο να δώσουμε.

Μέχρι τέλους του χρόνου ο δισκοευρώσαυρος - κατά παραφθορά τίτλου δίσκου «Ρεμπετοδεινόσαυροι» που έδωσε σε κάποια κυκλοφορία μιας από της εταιρείας του - θα μας έχει αφήσει ταπί και ψύχραιμους.

Ολα καλά και ωραία ρε μάγκες μου, αλλά πάλι στο αναμάσημα θα πέσουμε γιά τα δώρα μας στις γιορτές, πάλι μία από τα ίδια σε άλλη εκτέλεση, και γιά τα άλλα τα " ανήκουστα" ούτε λόγος…
Τελικά μπορούν λέτε αυτές οι φανφαρόνικες νέες εκτελέσεις να συγκριθούν με τις αυθεντικές?

Μόνο οι παραλίες της …Παραγουάης θα με σώσουνε εμένα τελικά όπως φαίνεται…

Μετά τιμής
Νικόλας ο ψαράς

(Ψαράς και πάλι ψαράς άτιμε ντουνιά)

Για να περάσει κάποιος στο πρόβλημα του “τι δώρο;”, πρέπει να λύσει ένα σημαντικότερο: “Με τι φράγκα;” … ονταρ νιχτ?

Η επόμενη απορία μου:
Γιατί μπλέκουμε σε παλιοϊστορίες και παλιοεπαγγέλματα, άνθρωποι που έχουμε “γεννηθεί” ψαράδες?
Φταίει αυτό το κωλοπρότυπό μας, ο Οδυσσέας … όνταρ βας?
:082:

Γεννήθηκα με το μπαγλαμαδάκι στο χέρι Κώσταμ, ψαρά με έκανε η ανάγκη από την ρεμπέτικη ζωή που κάνω που δεν βρίσκει ανταπόκριση και στον ήλιο μοίρα…φερστέεν οντερ?
Δικό μου το φταίξιμο βέβαια,
γιατί πηγαινοέρχομαι στη ρημάδα την Ψωροκώσταινα σαν τον Κολόμπο , αντί να κάθομαι στ’ αυγά μου και σπαταλάω όσα λιγοστά έχω για να φτάχνω δίσκους αποκλειστικά για κουφούς.
Τώρα όμως βρήκα τι θα κάνω με τα απούλητα CD μου, θα τα μετατρέψω σε σουβέρ, φρίσμπι και ρολόγια τοίχου, μήπως έτσι βγάλουν κάποια μέρα τα έξοδά τους.
Καί μετά, με τα κέρδη από τις πωλήσεις θα μπορέσω επί τέλους να πάω να δώ και τον Παπαδόπουλο να παίζει ρεμπέτικο λάιβ.

Αβε Τσέζαρε
Τα σέβη μου

φερστέεε φερστέε… “δε πουλάς που δε πουλάς, δε πας γιά ψάρεμα”, που ΄λεγε και ο Σωκράτης.
:slight_smile:
Ετοιμάζω κι εγώ (εδώ και 2 χρόνια) κάτι αλλά εκτός από την εκτύπωση (έχουν πέσει πολύ οι τιμές εδώ) δεν έχω πληρώσει ούτε θα πληρώσω τίποτα άλλο και κανέναν:083:.
Έχω έτοιμη τη βάση από δέκα τραγούδια και κάνω ηχογραφήσεις σπίτι μου με εθελοντές μουσικούς.
Προσπαθώ και χρησιμοποιώ όσους είναι δίπλα μου και γουστάρουν (μόνο αν γουστάρουν). Επιλογές δεν υπάρχουν πολλές αλλά έτσι δουλεύει το μυαλό. Μιά χορωδία από γερόντια Γερμανούς για τον ισοκράτη, την Ελληνική εκκλησιαστική χορωδία της περιοχής για τον άλλο ισοκράτη, δυό ρεφρέν κι ένα τραγούδι και πάει λέγοντας. Σε 5 το πολύ 15 μήνες θα τελειώσω κι αν δεν πουλήσω ούτε ένα, δεν πειράζει, αρκεί να ακούσω αυτό που φαντάζομαι.

*Το καλοκαίρι δεν έριξα σύρμα γιατί άργησα (αρχές 9ου) να κατέβω Ελλάδα.