Ψάχνω για τεκμηρίωση (στοιχεία πρώτης δημοσίευσης άρθρου κλπ.) για τις απόψεις όπου ο χορός Ζεϊμπέκικος ετυμολογείται από τις λέξεις Ζεύς και Βάκχος ή Ζεύς και μπουκιά. Όποιος μπορεί να βοηθήσει…
Νίκο, το ίδιο ψάχνω κι εγώ…
Λοιπόν, αυτά που βρήκα έχουν σχέση περισσότερο με τον κύριο Βελλούδιο…
Το 1927 και 1930 ο Βελλούδιος πήρε μέρος στις δελφικές γιορτές που διοργάνωσε το ζεύγος Σικελιανού.
Για τις ανάγκες των εορτών για πρώτη φορά έγραψε και παρουσίασε εκεί μια πραγματεία για τον Πυρρίχιο, που βασιζόταν στον “Πρωτοελληνικό Φρυγικό χορό Ζεϋμπέκικο-Αρτοζήνα”.
Αναδημοσιεύτηκε η θεωρία αυτή σε εφημερίδες της εποχής, όπως έχω διαβάσει στο “Δαυλό” (δεν είχαν συγκεκριμένα στοιχεία ) και ξεσήκωσε σχόλια θετικά και αρνητικά.
Το 1966 στη μηνιαία επιθεώρηση “Ηώ” , τεύχος 98-102 δημοσιεύτηκε άρθρο του με τίτλο:Μουρράης-Βελλούδιος, Θάνος: "Επιτηδειγμή πυρριχίου εις 9/8 ή “αρτοζηνός” δηλαδή “ζεϋμπέκικον”.
Ακολούθησε το “Οδός Πανός”, τεύχος 2, Μάης 1981, όπου το ίδιο άρθρο με μικροαλλαγές δημοσιεύτηκε ξανά.
Ακολουθεί το βιβλίο του: “Ευγονία και άλλα τινά”, 1991, από τις εκδόσεις “Άγρα”, όπου συμπεριλαμβάνεται η θεωρία του αυτή.
Από εκεί και πέρα, ειδικά στο περιοδικό “Δαυλός”, κατά καιρούς έχουν δημοσιευτεί άριθρα διαφόρων συγγραφέων με την ίδια άποψη για την ετυμολογία της λέξης “Ζεϊμπέκος”, τα οποία στηρίζονται στον Βελλούδιο…
Πιο σημαντικό άρθρο αυτό του Κ. Σκαδάντζου “Ο αρχαιοελληνικός ρυθμός του Ζεϊμπέκικου”. Υπάρχει στο τεύχος 185, του 1997.
Ψάχνω κι ένα βιβλίο του Βελλούδιου, το “Ελληνοκεντρική φαντασιομετρική τέχνη για προχωρημένους”, από τις εκδόσεις Νεφέλη…
Έχω περιέργεια… μήπως αναφέρει εκεί τυχόν πηγές της θεωρίας του…
Παραθέτω ένα απόσπασμα από το “Δαυλό”, όπου μιλά ο Βελλούδιος για τον Πυρρίχιο - Ζεϊμπέκικο (κατά την άποψή του) και την προετοιμασία για τις δελφικές εορτές…
«…Τους εδίδαξα αυτά και είχον επίδοσιν, διότι εγεννήθησαν με αυτάς τας παραδόσεις από τον ζωντανόν ελληνικόν λαόν που εχόρευε ζεϊμπέκικο όταν ήθελε να χαλαρώσει. Εγώ έκανα τας διαγνώσεις αυτάς ασχολούμενος. Είχα περί τας ενενήντα φωτογραφίας από διάφορες ταβέρνες του Πειραιώς όπου εσύχναζα. Διότι ως αθηναιογεννημένος, ενδιαφερόμουν να εμβαθύνω εις τα καμώματα του λαουτζίκου και όχι εις τα καμώματα του Κολωνακίου, τα οποία είχα αυτομάτως οίκοθεν, καθ’ ότι η πλατεία Κολωνακίου ήταν αμπέλι του παππού μου Ρουσοπούλου τω καιρώ εκείνω. Το δε σπίτι μας εις την οδόν Λυκαβηττού και Ακαδημίας (τώρα έχει γίνει πολυκατοικία) ήτο μέσα εις ένα πευκώνα, οπότε η οδός Σταδίου ήτο ένα ρυάκι το οποίον περνούσες με μίαν σανίδαν.
…Η εκπαίδευσις εκράτησε ένα μήνα. Και τότε τους επήγαμε εις τους Δελφούς. Η Εύα Σικελιανού είχε ετοιμάσει τους χιτωνίσκους, τους προγόνους της ελληνικής φουστανέλας. Αυτά τα είχα μάθει από τον ρωμιορράπτην μου και διότι είχα δώδεκα ειδών φουστανέλες, τας οποίας φορούσα εις τα εσπερίδας.
…Αφού λοιπόν τους εξεγύμνασα, επήγαμε εις τις Δελφικές Γιορτές του 1927. Ημουν κι εγώ ντυμένος μ’ ένα χιτωνίσκο ιωνικό και εβαστούσα ένα τύμπανο και εκρατούσα τους ρυθμούς.
…Μετά τις Δελφικές Γιορτές, εγώ ήμουν περιζήτητος χορευτής…"
Πολλές πληροφορίες για την ετυμολογία της λέξης “ζεϊμπέκικο” έχουν τα παρακάτω τεύχη του περιοδικού “Δαυλός”:
185 (Τίτλος: “Ο αρχαιοελληνικός ρυθμός του ζεϊμπέκικου”, Σκαδάντζος),1997,
195 (Τίτλος: “Ο ζεϊμπέκικος ρυθμός”, Βασδέκης - Σκαδάντζος), 1998,
200-201 (Τίτλος:“Διάλογος για το ζεϊμπέκικο”, Σκαδάντζος Κ.), 1998,
203 (Τίτλος: “Διάλογος για το ζεϊμπέκικο”, Βασδέκης Σταύρος), 1998.
[Για επικοινωνία με το περιοδικό, Διεύθυνση: Κυδαθηναίων 29, Πλάκα,
Τηλ: 210 3223957 - 210 9841655, Fax: 210 3314997
E-mail davlos@davlos.gr].