Παιδεια θελω να μαθω καποια πραγματα που αφορουν τον τροπο παιξιματος η τεχνικης,οχι της πενας αλλα των δαχτυλων που παιζουμε πανω στην ταστιερα.
Πιο συνγκεκριμενα θελω να ξερω αν πρεπη να πιεζουμε δυνατα το καθε δαχτυλο και αν υπαρχη λογος που οι περισοτεροι καλοι μπουζουξηδες που βλεπω(you tube π.χ),χρησιμοποιουν περισοτερο τα 3 δαχτυλα και λιγοτερο το τελευταιο,το μικρο.
Γενικα οποια πληροφορεια υπαρχη,σ αυτο το θεμα,με αφορα.
Ευχαριστω εκ των προτερων.
Φίλε alex_s, θα προσπαθήσω να σε βοηθήσω γράφοντας τη προσωπική μου εμπειρία,
- Βάζω τοση δύναμη ωστε να ακουστει αυτο που θέλω, η παραπάνω δυναμη απο την απαραιτητη και γενικα το να “σφιγγεσαι” οταν παίζεις εχει σαν αποτελεσμα κακο ηχο.
- Τα δαχτυλα δεν απομακρυνονται απο την ταστιερα ειναι κοντα και παντα σε ετοιμοτητα
- Το πρωτο δαχτυλο ειναι πολυ σημαντικο γιατι ειναι οδηγος για τα υπολοιπα,πρεπει να ειναι παντα στην ταστιερα και σηκωνεται οταν ερθει η ωρα να παιξει αλλη νοτα
- Το πρωτο και το δευτερο δαχτυλο ειναι απο κατασκευης τους δυνατοτερα απο τα υπολοιπα και ειναι λογικο να χρησιμοποιουνται περισσοτερο απο τους καλους και και απο τους λιγοτερο καλους πραγμα που δεν καταργει την χρηση του τεταρτου, πχ. προτιμαται σε μια τριλια σολ λα και σι υφεση πρωτο δευτερο τριτο αντιστιχα απο πρωτο τριτο τεταρτο, επισης προτιμαται πρωτο δευτερο για μεγαλες αποστασεις στην ταστιερα που γινονται σε μια χορδη οπως μι φα -σι ντο-μι φα στη χορδη ρε.
Ως επι το πλειστον οι δασκαλοι φωναζουν " μη σφιγγεσαι" " μη τα σηκωνεις" “πιο αργα”.
Ελπιζω να συνεβαλα θετικα.
Το πιό δύσκολο πράγμα στα έγχορδα είναι να πετύχεις την ανεξαρτησία τών δύο χεριών σε ότι αφορά την δύναμη με τήν οποία είτε χτυπάς στο δεξί είτε πατάς στο αριστερό.Δηλαδή το αριστερό χέρι πρέπει να πατάει με συγκεκριμένη δύναμη ,ανεξάρτητα από το πόσο δυνατά θέλεις να παίξεις με τήν πένα.Έχουν γραφτεί βιβλία με ασκήσεις για να το πετύχεις αυτό αλλά από πείρα σου λέω ότι άν δεν είσαι στην αρχή ,είναι πολύ δύσκολο να το πετύχεις.Ένα που πρόχειρα μου έρχεται στο μυαλό είναι το “The guitarist hands”.
Ευχαριστω πολλυ για τη βοηθεια παιδεια.
Στο παραδειγμα που αναφερης iliask,οτι σολ,λα,σι υφεση παιζετε με 1-2-3 δαχτυλο,εγω εχω συνηθιση να παιζω αυτα τα διαστηματα με 1-3-4,(δηλαδη αναλογως τα διαστηματα,χρησιμοποιω και τα αντιστοιχα δαχτυλα) και εαν παιξω λα,σι υφεση,ντο,θα χρησιμοποιησω 1-2-4.
Δεν ξερω αν ειναι σημαντικο να αλλαξω αυτη τη συνηθεια (χειρισμο).Βλεπω οτι πολλοι μπουζουκσηδες χρησιμοποιουν τον τροπο που εσυ αναφερης και αυτο με εβαλε στη διαδικασια να το ψαξω το θεμα.
Τωρα μια πληροφορεια που εχω εγω απο καποιον πολλυ καλο μπουζουξη ειναι οτι οσο πιο δυνατα πατας τα δαχτυλα τοσο καλυτερος ηχος βγαινη,ομως το χερι της πενας να μην επηρεαζεται (σφιγγεται).Αυτο που λεη κ ο Δημητρης δηλαδη.Ανεξαρτησια στα χερια.
Καλές πληροφορίες, εγώ έκανα την ίδιες κίνησες σαν τον συνονόματο μου, γιασου Alex, όσον αφορά το 1-2-4 αντί για 1-2-3. Επίσης παρατήρησα και εγώ ότι πολύ και καλή παίχτες προτιμούνε το 1-2-3. Τώρα θα το απορροφήσω στο παίξιμο μου σίγουρα.
Κάτι άλλο, βρίσκω, ότι πατάω πολύ δυνατά με τα δάκτυλα γιατί το πρώτο που πονάει άμα πεζό είναι η άκρες τον δακτύλων, ίδιος ο δείκτης. Αλλα άμα λασκάρω, ακούγεται λίγο πιο άσχημα η νότα απότι άμα πατάω στα δυνατά. Έχω όμως ένα τζούρα πολύ φτηνό, 300 euro, μπορεί να φταίει και η ποιότητα του οργανου γιαφτο? Η φταίω μονο εγώ που δεν τα κάνω καλά, και δεν έχω βρει καλή ισορροπία?
Φιλε Αλεξ και συνονοματε,
Ισως να ειναι πολυ ψηλα οι χορδες στον τζουρα σου και γι αυτο χρειαζεται να πατας παραπανω απ οσο πρεπη τα δαχτυλα σου.Κυτταξε το και αν χρειαζεται κατευασμα,προτεινο να πας σε εναν μαστορα να το κανη.
alex_s η γνωμη μου ειναι οτι πρεπει να ενσωματωσεις στην τεχνικη σου το χειρισμο 1-2-3, οχι φυσικα γιατι το λεω εγω, αλλα γιατι ειναι πραγματικοτητα οτι ο χειρισμος αυτος χρησιμοποιηται απο τους περισοτερους που ειναι οπως λεμε καλοι.
Ενα αλλο παραδειγμα που μου ερχεται τωρα ειναι οταν εχεις πχ να παιξεις σολ λα σι (ολα φυσικα) στην ρε χορδη , χρησιμοποιειται το 1 2 4 και οχι 1 3 4, οποτε να πια και η αξια του 4.
Εχω παντως μια επιφυλαξη για την δυναμη που πατας τη χορδη στην ταστιερα, γενικα δε βλεπω με καλο ματι καποιος να ειναι “σφιγμενος”
οταν παιζει ουτε στο δεξι ουτε στο αριστερο χερι, γιατι καραδοκουν και αυτες οι ατιμες οι τενοντιτιδες,που εχουν κανει ζημια σε πολυ κοσμο,και πολλες φορες μια τετοια μπορει να ειναι αποτελεσμα μιας κακης τεχνικης και οχι πολυωρου παιξιματος οπως πιστευεται,εκτος του οτι κατι τετοιο σου κοβει ταχυτητα.Το γεγονος οτι ενας μπουζουκσης εγινε καλος φτιαχνοντας ενα δικο του στυλ στο χειρισμο δε γνωριζω κστα ποσο το ιδιο πραγμα θα βοηθησει και καποιον αλλον,οποτε η πεπατημενη ειναι και η ασφαλεστερη οδος,τουλαχιστον γιατι την αρχη,
το ζέσταμα, η καλή τεχνική, το χαλαρό παίξιμο, η σωστή στάση του σώματος και γενικά όχι υπερβολές στην εξάσκηση βοηθούν στην αποφυγή των τενοντίτιδων! :089:
προσωπικά, όντας αυτοδίδακτος, έκανα ακριβώς τα αντίθετα και πανάθεμά τες απόκτησα μπόλικες…:mad:
Φιλε iliask,
Πραγματι το 1-2-3 για τοις νοτες σολ,λα,σι υφεση μπορω να το ενσωματοσο στο παιξιμο μου.Για σι(φυσικο) και εγω παντα χρησιμοποιω 1-2-4.Αν υποθεσουμε τωρα οτι παιζουμε σολ αρμονικο μινορε,πως θα παιξουμε τοις νοτες σολ υφεση,σολ,λα?Με γλυστρημα του δεικτη,δηλ 1-1-3? η θα χρησιμοποιησουμε 1-2-4?
Προσεξα οτι χρησιμοποιωντας το 1-2-3 συχνοτερα απ το 1-2-4 επιβαλη στο παιξιμο πολλυ συχνα ‘ολισθηματα’(?) του 1 δαχτυλου(δειχτη),ενω εγω ειχα την εντυπωση οτι πρεπη οσο το δυνατον αυτα να αποφευγονται για να ειναι πιο καθαρο το παιξιμο.
alex φίλε, χαίρομαι που γίνεται κουβέντα για τους δαχτυλισμούς γιατί εχω παρατηρήσει ότι είναι ένα θέμα ταμπού θα έλεγα για πάρα πολλούς.Η απαντηση στην ερώτησή σου δεν ειναι μία και αυτο γιατι ο σωστος δαχτυλισμός παντα εξαρταται απο το θέμα ή καλλυτερα απο τα συμφραζόμενα, και μπαινω γρήγορα στο προκειμενο:
Εστω παιζουμε σε ΡΕ χιτζαζ μια φραση πεντε ισοχρονων φθογγων ΡΕ ΜΙb ΦΑ# ΣΟΛ ΛΑ.Αν η φραση καταλήγει στο ΛΑ και δεν ακολουθει κάτι αλλο τότε, έχοντας παντα στο μυαλό την οικονομία κινησεων, τα δαχτυλα ειναι 2-3{στη ΛΑ}-1-2-4{στη ΡΕ}.(το 1 δε σηκωνεται οταν πατιουντε τα 2,4)Αν ομως η φράση συνεχίζει σε ΛΑ ΣIb ΝΤΟ ΡΕ και α) καταληγει στο ΡΕ τοτε ο χειρισμος μπορει να ειναι και 1-2-1-3, β) ακολουθει την ανιουσα δηλ. επιστρεφει για το μπουζουκι μας σε ΝΤΟ ΣΙb κτλ τοτε 1-2-2-4 ολισθαινει το 2 απο ΣΙ b σε ΝΤΟ[το οποιο μπορει να χρησιμοποιηθει καλλιστα στο α] γ) συνεχιζει στην επομενη οκταβα MIb ΦΑ# κτλ τοτε 1-2-1-1 για να μπορεσεις να βαλεις 2 στο MIb, 1 στο ΦΑ#, 2 στο ΣΟΛ, 4 στο ΛΑ.
Θυμιζω οτι το 1 ειναι ουσιαστικα οδηγος για τα υπολοιπα και πρεπει να ειναι κοντα ας πουμε στο κεντρο της φρασης και επισης να γινονται οσο το δυνατον λιγοτερες αλλαγες στη θεση της ταστιερας.
Και ενα παραδειγμα σε ουσακ (ή καλυτερα κιουρντι για την ακριβεια):{ΡΕ ΜΙb ΦΑ ΣΟΛ} στη ΛΑ και {ΛΑ ΣΙb ΝΤΟ ΡΕ} στη ΡΕ, τοτε ενας καλος δαχτυλισμος ειναι {1-2-2-4} {1-2-2-4} γιατι το 1 αλλαζει λιγοτερες φορες θεση σε σχεση με καποιον αλλο χειρισμο.Παντα βεβαια ολα εξαρτουναι και απο τα συμφραζομενα και σε γενικες γραμμες ισχυει οτι και στο χιτζαζ παραδειγμα.
Συμπερασματικα ηθελα να πω οτι τα ολισθηματα ειναι πολυ σημαντικα στο χειρισμο αφου δε μας εδωσε η φυση κανα δυο δαχτυλα παραπανω, απλα θελουνε λγο δουλιτσα για να μη “βρωμιζουν”.Τελος, οταν ειναι δυνατον ολισθαινει το 2 αντι για το 1 και γενικα προσττευουμε το 1 απο τις πολλες κινησεις.
Πολλυ ενδιαφερον πραγματι κ ευχαριστω που προσφερης αυτες σου τις γνωσοις φιλε iliask.
τωρα μια και μπηκαμε σε τετοια θεματα να ρωτησο και μερικα αλλα πραγματακια?
Τι γνωμη εχετε για το "φτιαξιμο’ (κοψιμο,λιμαρισμα στα πλαγια κ.τ.λ ) τησ πενας?Χρειαζεται η ειναι εξισου καλο να παιρνουμε μια καινουργια πενα,οπως αυτη εχη και να παιζουμε?
Η πενα πρεπη να κρατιεται απ τον αντιχειρα κ τον δειχτη επισης χαλαρα,η να να κρατιεται οσο πιο σταθερα γινεται?
Κ ποση ειναι η κλιση που πρεπη να εχη ο καρπος?Μερικοι χρησιμοποιουν μια μεγαλη κλιση,σαν κ αυτη που βλεπουμε σε οσους παιζουν ουτι.
Επισης οταν χτυπαμε τη χορδη πρεπη να εχη το χτυπημα μια φορα προσ τα κατω,προσ το καπακι δηλαδη η να μενη το χερι(παλαμη) παραλληλο προσ το καπακι?
Το μόνο σίγουρο φίλε 'Αλεξ, οτι το χτύπημα της πένας πρέπει να είναι ΑΠΟΛΥΤΑ ΠΑΡΑΛΛΗΛΟ με το καπάκι.
Μήν ξεχνάς οτι η πένα παίζει και πρός τα πάνω. Πώς θα γίνει αυτό, άν στο προς τα κάτω χτύπημα πιέζεις τις χορδές πρός το καπάκι ? Θα τις τραβάς μετά προς τα πάνω ? ? ?
Πόσο γρήγορο και ομοιόμορφο μπορεί να είναι το παίξιμο σου άν η πένα δεν κινήται παράλληλα με το καπάκι ? ? ?
Πιτσιρικάς στα 14 που πρωτοέπιασα μπουζούκι, έφαγα γερές φάπες απ’τον πατέρα μου (και δάσκαλό μου στο μπουζούκι τότε) μέχρι να εμπεδώσω το “ομοιόμορφο σε ένταση πάνω-κάτω χτύπημα της πένας”.
Η κίνηση του χεριού παράλληλα με το καπάκι, είναι ο μοναδικός τρόπος για να το πετύχεις αυτό.
Φιλικά, Γιώργος.
Συμφωνώ με όσα λέει ο Γιώργος, απλώς το “ΑΠΟΛΥΤΑ” δεν ξέρω κατά πόσο είναι δυνατόν να τηρηθεί,αλλά το σίγουρο ειναι ότι προς αυτή την κατεύθηνση πρέπει να είναι η μελέτη.Τωρα όσον αφορά την πένα, δεν “φτιάχνω” την πένα που χρησιμοποιώ,αλλά επειδή μια σχετικά παιγμένη πένα εχω την εντύπωση ότι μου δινει ενα καλύτερο ήχο, χρησιμοποιώ συνέχεια την ίδια μέχρι να τη…χάσω.(Ήθελα να ξερα πόδια βγάζουν οι άτιμες;)
Ξεχασα να προσθεσω ότι πρεπει 1) ο καρπος και ο βραχιονας του χεριου να ειναι σε ευθεια γραμμη 2) κινηση μονο του καρπου και οχι του βραχιονα 3) τα δαχτυλα κλειστα σαν σε γροθια αλλα οχι σφιγμενα 3)το συστημα γροθια-καρπου δεν ακουμπαει στο καπακι αλλα βρισκεται στον αερα ουτε το μεσα μερους του καρπου στον καβαλαρη, αρχικα δυσκολο αλλα χαριζει μεγαλη ανεξαρτησια στην κινηση της πενας 4) το μπρατσο του χεροιυ δεν αγκαλιαζει το σκαφος του οργανου.
Για να πω την αληθεια, εχω δει και ανθρωπους που πολλα απο τα παραπανω δε τα τηρουν και μου ερχεται στο μυαλο ο Νταλαρας ο Γιωργος που εχει ενα στυλ παραξενο στην πενα, σαν να παιζει ουτι, το συστημα του γροθια-καρπος-βραχιονας εχει σχημα “κουταλας”.Αλλοι παλι οπως ο Κορακακης νομιζω, ακουμπουν καποια δαχτυλα του δεξιου χεριου πανω στο καπακι συνηθως το μικρο.Ξερω οτι πολλοι μπορει να σκεφτουν τι σχεση εχουν οι παραπανω με καλους μπουζουκσιδες, δεν ξερω, απλως παραδειγματα φερνω, δεν εξεταζω αυτο το θεμα.Στατιστικα ομως οι περισοτεροι απο τους αντικειμενικα καλους σχεδον ολοι δηλ. τηρουν τα παραπανω τεσσερα σημεια.
Αν βοηθαω, χαιρομαι πραγματικα φιλε alex.
που πάνε ρε παιδιά οι πένες και δεν βρίσκονται ούτε στη σακούλα της σκούπας? το ερώτημα με απασχολεί χρόνια… :108:το ίδιο βέβαια και για τις χαμένες κάλτσες? τι σκοτεινή συνωμοσία είναι αυτή? :mad:
(για τις μονές κάλτσες τη λύση μου την είπε ένας φίλος, επίσης παντρεμένος, … λοιπόν, αγοράζεις πάντοτε ίδιες κάλτσες, ώστε να σου ταιριάζουν όπως και να ΄χει!:089: )
Το πρόβλημα της χαμένης πένας μπορώ να πω ότι το έλυσα (ή καλύτερα το μείωσα) παίρνοντας μία πένα ροζ-φωσφοριζέ! Μεγαλύτερο πρόβλημα από την απώλεια είναι η τράκα-κλοπή απ’ τους βρωμιαρέους της παρέας μου.
Η πένα θέλει τσιγκουνιά…