Απο μισο κιλο κι “σ`ενα ποτηρι” , κατα το προσφιλες ασμα (γινεσαι πιο ευκολα κουδουνιστρα) …:102:
Μήτσο ήμουν μια μέρα στο εργαστήρι,παιδικού φίλου,μεγάλου οργανοποιού, και μου βάζει ακριβώς αυτό το κομμάτι -παρουσία μεγάλων παικτών του χώρου - και με ρωτά ποιος παίζει. "είχε παίξει ο ΜΠΕΜΠΗΣ με τον ΚΑΖΑΝΤΖΙΔΗ; τον ρωτώ. Εν τέλει από ότι μου είπαν ήταν μια μικρή συνεργασία εποχής ΚΑΖΑΝΤΖΙΔΗ - ΜΠΕΜΠΗ και από εκεί είναι το απόσπασμα. Αν κάποιος έχει πιο ακριβείς πληροφορίες, είναι πάντα χρήσιμες.
Όντως ο Καζαντζίδης είχε τραγουδήσει το ζεϊμπέκικο “Γεια σου Περαία αθάνατε”, σύνθεση του Γενίτσαρη, εκτελεσμένο στο τρίχορδο από τον Στεργίου, καθώς και μερικά άλλα. Μήπως όμως το εν λόγω παραπάνω τραγούδι (“Χατζή μπαχτσέ”) είναι από εκείνες τις ζωντανές ηχογραφήσεις στην Αυστραλία, με παίχτη το Γιαννάκη Αγγέλου; Κι η υπόλοιπη ορχήστρα όμως “γκρουβάρει” φανταστικά… Κι ας επιμένουν αρκετοί συνάδελφοι να παίζουν αποκλειστικά “gypsy swing” και “French jazz” που έλαχε να είναι της “μοδός” τελευταία! Ας μάθουμε πρώτα τα “δικά μας” κι ύστερα βλέπουμε… -λέω τώρα!
Απ’ ότι είδα στα κατάστιχά μου, το εν λόγω τραγούδι πρωτοεμφανίστηκε στο CD No10 της “ΔΙΣΚΟΓΡΑΦΙΑΣ ΤΣΙΤΣΑΝΗ” που περιλαμβάνει τραγούδια με τον Στ. Καζαντζίδη. Εκεί αναφέρεται μόνο ότι Β’ φωνή είναι η Μαρινέλλα και πως πρόκειται για ηχογράφηση του 1967. Σε άλλους δίσκους βρήκα πως τα “Τσιτσανικά” τραγούδια της Αυστραλίας του Καζαντζίδη (Κάποια μάνα αναστενάζει, Μείνε αγάπη μου κοντά μου) ηχογραφήθηκαν το 1962 και δεν είχαν κυκλοφορήσει στην Ελλάδα…
Θα το ψάξω ακόμα λίγο και θα επανέλθω…
Υ.Γ. (λίγο μετά των παραπάνω) βρήκα κι εδώ κάτι ακόμα:
http://stelioskazantzidis.blogspot.com/2009/01/normal-0-false-false-false.html
Ειναι λογικο μια επανεκτελεση να μην ταιριαζει στα γουστα καποιου αλλα παραλογο να τη θεωρει ιεροσυλια και “μη αποδεκτη” ειτε ειναι σε τραγουδι του τσιτσανη ειτε στον εθνικο υμνο κλπ. Γνωμη μου ειναι πως ο μουσικος μπορει να ενορχηστρωνει και να διασκευαζει οπως θελει το καθε κομματι και μαλιστα ολοι αυτοι οι πειραματισμοι μου ερεθιζουν εξαιρετικα το αφτι. Οριστε και ενας ακομα “ιεροσυλος” http://www.youtube.com/watch?v=ga421RrGnHQ&feature=related
(ο ηχος ξεκιναει στα 0:35 sec)
Ο καθένας θα κάνει ό,τι του γουστάρει όπως του γουστάρει. Με κίνδυνο να αποβιώσει ο ασθενής.
Αλλά το “γούστο” δεν έχει σχέση με το θέμα μας. Το ζήτημα πάει πιο βαθειά, κι έχει να κάνει με το ύφος, την αισθητική του λαϊκού τραγουδιού. Αυτή υπάρχει, είναι πολύ συγκεκριμένη και πάρα πολύ αντικειμενική.
Στο συγκεκριμένο παράδειγμα που φέρνεις, μάλιστα, εδώ δεν έχει καν να κάνει με το λαϊκό ύφος. Έχει να κάνει με την αισθητική γενικά. Ο Χατζιδάκης εδώ αποδίδει το τραγούδι με λαϊκό ύφος; όχι, δεν το αποδίδει, γιατί δε μπορεί να το αποδόσει με λαϊκό ύφος. Αυτό είναι κακό; όχι, δεν είναι. Είναι εξαιρετικό. Απλά δεν είναι… λαϊκό.
Ο Χατζιδάκης εξερεύνησε άλλες φόρμες με το θέμα αυτό κι έβγαλε ένα αριστούργημα. Ο Ιωαννίδης… άστο καλύτερα. Έτσι είναι οι πειραματισμοί, δεν πετυχαίνουν πάντα.
Αυτό λέω εδώ και καμιά εικοσιπενταριά ποστ, αλλά μάλλον τσάμπα καίει η λάμπα.
Καταφερα να το ακουσω ολοκληρο : ο Ιωαννιδης προσπαθησε να το αποδωσει με αλλο υφος . Το κομματι εβιασθη οχι επειδη απομακρυνθηκε με τη διασκευη υφολογικα απο το πρωτοτυπο , αλλα επειδη , απλως , ειναι κακουγουστος και ασχετος ο μεταποιητης .
Η διασκευη του Χατζιδακι ειναι πολυ πετυχημενη , πολυ περισσοτερο απο τις δυο αποπειρες του “Ο σκληρος Απριλης του 45” και “Πασχαλιες μεσα απο τη Νεκρη Γη” ,που ,νομιζω , ειναι μια τρυπα στο νερο . Γενικα το παραδειγμα του Χατζιδακι εχει ενδιαφερον αμα πιασει κανεις το θεμα διασκευες : εχει κανει τα
Εξι Λαικες Ζωγραφιες ,με πιανο ,πετυχημενο
Λειτουργικα , με πιανο και φωνη της Νταντωνακη , νομιζω πετυχημενο
Ο σκληρος Απριλης του 45 , αποτυχια , αλλα κραταω μια επιφυλαξη γιατι εχει περασει 10ετια απο τοτε που το ακουσα τελευταια φορα .Αποπειραθηκε να μεινει κοντα στο πρωτοτυπο υφος
Πασχαλιες μεσα απο τη Νεκρη Γη , παρομοιως με παραπανω
Τα Περιξ , με τη Βουλα Σαββιδη . Αυτος ο δισκος μου αρεσε . Το υφος του ειναι λαικο , διαφορετικο μεν απο τις πρωτες εκτελεσεις των τραγουδιων , αλλα ομορφο
Γενικα ειμαι της αρχης οτι αν η επανεκτελεση δεν εχει να προσφερει κατι αρκετα διαφορετικο απο το πρωτοτυπο , καλυτερα ας μη γινει . Γι αυτο αλλωστε και με βρισκει αντιθετο η ηχογραφηση σημερα ρεμπετικων .
Η διασκευη ,τωρα, ειναι αλλη ιστορια . Επαφιεται εις το καλο γουστο του δημιουργου , ριψοκινδυνα πραγματα δηλαδη . Αν δεν υπαρχει , ειδατε τί αηδιες μπορουν να προκυψουν
Εδώ το αποδίδει με λαϊκό ύφος;
[(“Περίπατος” (Το μπαξέ τσιφλίκι), από το δίσκο “Πασχαλιές μέσα από τη νεκρή γη”]
Όχι.
Φλέγον ερώτημα… μπορεί ο Χατζιδάκης, ο ίδιος στο παίξιμό του, να εκφράσει λαϊκό ύφος; απάντηση: όχι.
Άλλο ερώτημα: μπορεί ο Χατζιδάκης να γράψει ατόφια λαϊκά τραγούδια; απάντηση:
π.χ.
Το τραγουδι ο Περιπατος δεν μοιαζει μεν στο υφος του τραγουδιου που παρεθεσες , ειναι ομως λαικοτερο απο τη διασκευη για πιανο . Ας πουμε οτι ειναι λαικοτροπο , χρησιμοποιει αλλωστε και τα σχετικα οργανα , συν κατι ξυλοφωνα και φλαουτα
Απαντηση στο φλεγον ερωτημα : αν τον βαλεις σε λαικη ταβερνα με μουστακι , καπνο , χαραγμενη μοστρα και με μπουζουκι στο χερι , εκφραζει ο ιδιος στο παιξιμο του λαικο υφος μια χαρα . Τα λαικα υφη ειναι μια απατη
Πολλά πράματα χαρακτηρίζουν ένα τραγούδι ως λαϊκό. Από την μελωδική γραμμή, το αν πατάει πάνω στις λαϊκές κλίμακες, τον ρυθμό, τα όργανα και την ενορχήστρωση γενικά, τη δομή του στίχου, τη θεματολογία του, την ερμηνεία μουσικά/φωνητικά, το ποιόν του ερμηνευτή και του δημιουργού κλπ. 'Ενα σωρό πράματα. Ας πούμε, το βαλς του Χατζηχρήστου θα το πεις ελαφρό ή μήπως ευρωπαϊκό; Ή μήπως τα μινόρε μετά την μεταξική λογοκρισία δεν είναι λαϊκά; κι από την άλλη: άμα ακούσεις Στουραΐτη, πώς σμυρναίκα τραγούδια ή μεταπολεμικές καντάδες του Χατζηχρήστου βγαίνουν σε πειραιώτικο άκουσμα;
Αν ξεκινήσει κανείς από την τελευταία σου πρόταση, σε ποιό συμπέρασμα καταλλήγει σχετικά με το τί έχει αποκρυσταλλώσει το Λαϊκό τραγούδι μέσα από μια πορεία αιώνων;
Συμφωνω και εδω και στο υπολοιπο μερος του ποστ . Διαφωνω οτι δε μπορει να πεισει με το παιξιμο του , αλλωστε δεν τον εχουμε ακουσει , και το πιανο δεν πειθει για λαικο οργανο ακομα κι αν ο πιανιστας ειναι εκδορεας του 1920 .
Το τραγουδι που παρεθεσες παντως ειναι καταπληκτικο παραδειγμα της ευκολιας που ειχε να συνθετει σε διαφορετικα ειδη . Τελος παντων , ξεφυγαμε . Το θεμα ειναι η τραγικη διασκευη του Ιωαννιδη και το σχετικο κραξιμο
Έχω τον Τσιτσάνη σε μεγάλη θέση όπως και άλους αθάνατους του ρεμπέτικου, αλά πρωτυμώ όλα τους τα τραγούδια του με άλους τραγουδιστές , δεν μου άρεσε η φωνή τους , νομήζω πως είναι σαν να ήτανε ραφτες που εράψανε κοστούμια για να τα φορέσουν άλοι και , προτυμάω πχ το αντιλαλόυνε οι φυλακες του Μαρκου , με τον Νταλάρα η τον Μαργαρίτη …