Γιώργο, “Ο εξόριστος” είναι του Στέλιου Χρυσίνη. Τραγουδούν οι Γιάννης Τζιβάνης, Ρένα Ντάλια, Νίκος Καλλέργης.
Δίσκος His Master Voice ΑΟ 5065.
Ηχογράφηση στις 10.6.1952.
Απ’ την άλλη μεριά του δίσκου υπάρχει το “Μόνο ψέμα κι απιστία”, το πρώτο τραγούδι του Θόδωρου Δερβενιώτη!
Τα στοιχεία απ’ τον υπερπολύτιμο Βαγγέλη Αρναουτάκη, που -σε αντίθεση με τους περισσότερους του χώρου- δε θεωρεί τα στοιχεία που μαζεύει ως προσωπική ιδιοκτησία.
Αρη σ’ευχαριστω πολυ οπως επισης και τον Βαγγελη
Αρναουτακη, αν καταλαβα απο αυτον πηρες τα στοιχεια !!
Ο “Φιγουρατζης” κι εγω δεν ειμαι σιγουρος αν ειναι του ΤΣΙΤΣΑΝΗ,
καποιος φιλος μου εδωσε μια κασετα και το ακουσα, ειναι ενα πολυ πρωτοτυπο
χασαπικο, ωστοσο δεν το βρηκα στον πληρη καταλογο του Διον.Μανιατη (Τσιτσανης ο ατελειωτος)
Αν δεν κανω λαθος το ειχε γραψει απο την εκπομπη του Σαββοπουλου, η πλακα ειναι οτι μεσ’το χαμο που γινεται απο κασετες κλπ το εχασα και πρεπει να
το ξαναβρω απο το φιλο …
Βασιλη μ’ακους ;;;
(Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/ην yiorgosv 14 Φεβρουάριος, 2005)
Έτσι για να μη μένουν αναπάντητα τα ερωτήματα ( αν και το πρώτο το βρήκε ο @Aris )
Εδώ λοιπόν τα πράγματα μπερδεύονται. Υπάρχει ηχογράφηση (live) με τον Τσιτσάνη να ερμηνεύει τον Φιγουρατζή (του Δελιά - 1936) παρόλα αυτά όμως δεν είναι χασάπικο. Υπάρχει όμως ένα χασάπικο με όνομα “ο φιγουρατζής” το οποίο είναι στο όνομα του Παγιουμτζή, ηχογραφημένο και αυτό το 1936 όμως με πολλές υποψίες να ανήκει και πάλι στο Δελιά.
Όσο για αυτόν τον φιγουρατζή μάλλον είναι “δάνειο” από άλλο τραγούδι στο όνομα του Περιστέρη. (μα δε μοιάζει με την Άτακτη )
Νομίζω ναι, αλλά και πάλι δύσκολο θα ΄ταν. Βέβαια, το θέμα τίθεται ως καθαρά ερωτικό, αλλά και η επιτροπή πολύ δύσκολα θα δεχόταν τη συγκεκριμένη λέξη….
Εγώ δεν απορώ ακριβώς, Λουκά.
Νομίζω ότι αυτοί πανηγύριζαν ότι έχουν πατάξει τα πολιτικά μηνύματα στο τραγούδι και ότι έχουν αναγκάσει τους δημιουργούς να καταφεύγουν σε αλληγορίες. Χαζοί δυστυχώς δεν ήταν…
Ή, ακόμα, μπορεί να τους εξυπηρετούσε ένα τέτοιο στιχούργημα, εξόριστος=δυστυχής, ή ότι η ιδεολογία θα σε προδώσει, όπως μια γυναίκα, οπότε τι να κάθεσαι στην εξορία, δεν αξίζει να βασανίζεσαι για ιδεολογία κτλ κτλ…
Δεν ξέρω… Υπάλληλοι του κράτους ήταν. Σφραγίδες βαρούσαν. Ούτε τεχνοκριτικοί, ούτε φιλόλογοι.
Όσο σκέφτομαι ότι επί Χούντας (του '67) πέρασε επιτυχώς τη λογοκρισία ο δίσκος Μαρκόπουλου-Ξυλούρη με τα ριζίτικα, και τραγούδια όπως η Ξαστεριά ή ο Αετός (Σε ψηλό βουνό), με ολοφάνερη τη δυνατότητα αντιστασιακής ανάγνωσης, έγιναν με την κρατική βούλα σουξέ και σύμβολα του αγώνα,
…ή άλλες εντελώς γελοίες περιπτώσεις πιο πρόσφατης λογοκρισίας όπως «μου ‘λεγε πώς καπνίζουνε στ’ Αλγέρι τον καπνό, και στο Άντεν πώς χορεύοντας πίνουν την άσπρη σκόνη»,
…τόσο αμφιβάλλω αν είναι δυνατόν να υπήρξαν οποιαδήποτε εποχή ευφυείς λογοκριτές.
Κάποιος (επί Μεταξά) τέτοιος μόνιμος υπάλληλος του Υπουργείου Τύπου ήταν αποδεδειγμένα και τεχνοκριτικός και φιλόλογος, μάλιστα υποχρεώθηκε να συμπεριληφθεί στην επιτροπή λογοκρισίας λόγω της δεύτερης ιδιότητάς του. Και σήμερα, εκ των υστέρων βέβαια, κρίνοντας από το γενικότερο έργο του που συμβαίνει να το γνωρίζω, θα μπορούσα να βεβαιώσω ότι ναι, χαζός δεν ήταν, μάλλον ευφυής θα έλεγα. Γιαυτό και, κατά πολύ μεταγενέστερη δήλωσή του, δεν ασκούσε «κλασική» λογοκρισία αλλά διόρθωνε τις χασμωδίες του Τσιτσάνη.
Και πάλι: αν είναι ειλικρινές ότι δεν ασκούσε κλασική λογοκρισία αλλά διόρθωνε τις χασμωδίες (όχι απίθανο: ο Τσιτσάνης είχε αρκετό νου ώστε να μην πάει να υποβάλει ένα τραγούδι που θα του το έκοβαν), τότε αντί για τον κλασικό ανόητο λογοκριτή έχουμε έναν ευφυή μεν αλλά όχι λογοκριτή!
Παρεμπιπτόντως, υπάρχει μια παράσταση στην Αθήνα για τη λογοκρισία στο τραγούδι, την έχετε ακούσει; Έμφαση κυρίως στο ρεμπέτικο - λαϊκό, αλλά και με αναφορές σε άλλα είδη. Βέβαια τραγουδάει ως βασικός ο Μακεδόνας, αλλά έστω κι έτσι μου φάνηκε ενδιαφέρουσα, από μια παρουσίαση που άκουσα στο ράδιο. Άλλο αν λόγω απόστασης δε θα πάω. Να πάτε όμως εσείς, αν ψήνεστε.