Πολύ ωραία λοιπόν, Σωκράτη, χαίρομαι που βλέπω ότι γιά όλα έχεις βρεί απαντήσεις, προτάσεις και λύσεις.
υ.γ. Αλπισμοί δεν υπάρχουν, αλπινιστές το πολύ πολύ. Αρπίσματα ναι, υπάρχουν και πράγματι, γίνονται είτε με ανοικτές χορδές είτε με συγχορδίες.
εντάξει, δεν χρειάζονται ειρωνίες, αλλά κι εσύ βρε σωκράτη δεν χρειάζεται να απαντάς σε πράγματα που παραδέχεσαι την άγνοια σου. εξάλλου έχουν δοθεί απαντήσεις ήδη στην προηγούμενη σελίδα.
πάντως καλά που μου το θύμισες: υπάρχει η εικασία πως τα μπάσα τα κουρδίζανε μόνο για τις ηχογραφήσεις ή τα παιξίματα και μετά τα ξεκουρδίζανε για να μην τραβάνε τζάμπα το όργανο.
φιλικά
Όχι παίζουμε!
(Μου θύμισες την συνέντευξη του Ζαμπέτα στο τελεσίγραφο. Που του λέει ο δημοσιογράφος: Ο Γιώργος Ζαμπέτας εχει βρει λύσεις σε ολα. )
Η αλήθεια είναι οτι με δοκιμή και λάθος ανακαλύπτεις πράματα. Αν έχει σκοπό να παίζει ο φίλος μας με αυτήν, πρέπει να πειραματιστεί και λίγο.
(υ.γ ευχαριστώ για την διορθωση. είδες ομως ότι καταλαβες αυτό που ήθελα να πω; )
δεν θα διαφωνήσω, αλλά κάποια στάνταρ πράγματα καλό είναι να τα κάνουμε από την αρχή σωστά. και σίγουρα όχι πειραματισμούς σε ένα ιστορικό όργανο (είδες πώς το κατήντησε ο προηγούμενος μάστορας).
Αν πραγματικά δεν υπάρχει στάνταρ κούρδισμα για τις έξτρα χορδές και καλούμαστε να επινοήσουμε το δικό μας, κάνω δύο σκέψεις:
α) Το «μαντολινίστικο» (Σολ, Ρε, Λα, +Μι η μπάσα από τις 6 κανονικές) δε χρειάζεται να είναι με τις νότες στις πραγματικές οκτάβες. Μπορεί να είναι λ.χ. ως εξής:
[ul]
[li]Το Λα κάτω από το Μι, δηλ. μια οκτάβα κάτω από το κανονικό Λα της κιθάρας,[/li][li]Το Ρε πιο ψηλά, ένα τόνο κάτω από το Μι (=όπως όταν ξεκουρδίζουμε τη Μι σε Ρε),[/li][li]και το Σολ 1 τόνο κάτω από το Λα.[/li][/ul]
Έτσι (μοιάζει ότι) θα είναι πιο εφικτό να βρεθούν χορδές που να αποδίδουν καθαρά χωρίς υπερβολικές τάσεις. Επιπλέον, μην ξεχνάμε ότι αφού αυτές οι χορδές παίζονται μόνο ανοιχτές, και άρα η καθεμία δίνει μόνο μία νότα, αν είχαμε λ.χ. ένα Σολ μια οκτάβα + μια έκτη κάτω από την πιο μπάσα νότα της κυρίως κιθάρας, και η αμέσως επόμενη νότα ήταν το Ρε μια 5η πιο ψηλά (με κυριολεκτικά μαντολινίστικο κούρδισμα έτσι θα έβγαινε), το Σολ θα ήταν κάπως ξεκάρφωτο: μια υπερβολικά μπάσα νότα χωρίς καμία άλλη κοντινή της που να της μοιάζει σε ηχόχρωμα.
β) Τα κανονικά κουρδίσματα των εγχόρδων στηρίζονται στη λογική ότι σε κάθε χορδή παίζουμε διαφορετικές νότες. Αφού εδώ δεν ισχύει αυτό, μπορούμε να φύγουμε εντελώς από αυτή τη λογική. Μπορούμε να έχουμε ακόμα και συνεχόμενες νότες, π.χ. Σι-Ντο-Ρε-Μι (Μι=η μπάσα της 6άδας), που λέει ο λόγος, αν συνηθίζουμε τόνους που να τους εξυπηρετεί κάποιο από αυτά τα μπάσα. Δηλαδή να έχουμε μια κανονική 6χορδη κιθάρα + ένα μικρό τμήμα άρπας, κατά κάποιον τρόπο.
Ωστόσο απορώ πώς μπορεί να μην υπάρχουν γνωστά κουρδίσματα. Τι λένε οι ηχογραφήσεις; Ύστερα, ακόμα κι αν οι ηχογραφήσεις δε λένε τίποτε (απίθανο), οι 5-10 ρεμπέτες κιθαρίστες εκείνης της εποχής ήταν οι μόνοι άνθρωποι έβερ που έπαιξαν αυτό το όργανο; Από άλλες χώρες δεν υπάρχει καμιά πληροφορία; Εδώ λαούτα και θεόρβες με άπειρες έξτρα χορδές, όργανα που η εποχή τους ήταν πριν από πολλούς αιώνες, παίζονται σήμερα με πολύ συγκεκριμένους τρόπους από τους λίγους, έστω, ερμηνευτές «παλιάς μουσικής».
Αυτό είναι το καθιερωμένο νομίζω, είμαι σίγουρος ότι υπάρχει ολόκληρο παλιότερο θέμα στο φόρουμ για κιθάρες με πολλές χορδές, και από κει νομίζω ότι βρήκα αυτή τη σελίδα: Gregg's Blogg | Harp Guitar Chronicles
Στα παλιά χρόνια, αυτούς που κατείχαν τις πρακτικές τέχνες σε τέλειο βαθμό τους έλεγαν “Μάγους”, γιατί δεν καταλάβαιναν πως κατάφερναν το τέλειο αποτέλεσμα και πίστευαν ότι κατείχαν υπεράνθρωπες δυνάμεις.
Κάτι τέτοιο σκεφτηκα και εγώ για τον Τάσο τον Θεοδωράκη τον καλό μάστορα από την Θεσσαλονίκη, όταν αντίκρισα στην βιτρίνα του μαγαζιού του την επισκευασμένη κιθάρα για την οποία μιλάμε.
Την ανεβάζω εδώ (https://dl.dropboxusercontent.com/u/8403353/kithara_fragoulis_9strings.jpg) για να δείτε και εσεις.
Σε ευχαριστώ Τάσο, αλλά και το φίλο Δημήτρη Νικολάου, χωρίς την (απο μηχανής θεού) παρέμβαση του οποίου δεν θα γίνονταν τίποτε από όλα αυτά.
Υπέροχη
Αν δεν σου είναι κόπος, χάρισε μας μερικές φωτογραφίες ακόμα.
Να την χαίρεσαι
Ευχαρίστως !!!
https://dl.dropboxusercontent.com/u/8403353/IMG_0167.jpg
https://dl.dropboxusercontent.com/u/8403353/IMG_0166.jpg
Και μια φωτογραφία που δείχνει τον αρχικό ιδιοκτήτη της, τον αμανατζή Δημήτρη Φραγκούλη από τα Μέγαρα (παππούς μου) να την κρατάει.
https://dl.dropboxusercontent.com/u/8403353/fragoulis.png
Κρίμα που χάθηκαν κάποιες φωτογραφίες.
Ε βέβαια κρίμα, για τις φωτογραφίες… Όμως η ίδια η κιθάρα, τί απέγινε; φτιάχτηκε; από ποιόν; μπορεί να ανέβει φωτογραφία και δείγμα ήχου; Ο κ. Ν. Φραγκούλης (ή, κάποιος που τον ξέρει) μας διαβάζει;
Η κιθάρα έχει φτιαχτεί από τότε, με δική μου πρωτοβουλία, από τον Τάσο Θεοδωράκη. Ήταν μάλιστα και έκθεμα στην Γιορτή κιθάρας στην Θεσσαλονίκη.
Πολύ ωραίο όργανο!
1 «Μου αρέσει»
Γεια σου Νίκο, με την οργανάρα σου.
Πότε θα κάνουμε ένα παίξιμο με την κυρία;
Είναι άραγε ακριβές το «διπλομάνικη»;
Ποια ακριβώς είναι η λειτουργικότητα του δεύτερου (ας το πούμε προσωρινά) μπράτσου/μανικιού; Υποψιάζομαι, να κρατάει κόντρα στο τράβηγμα των χορδών. Ότι δηλαδή, υποθετικά, αν οι τρεις έξτρα χορδές της δεύτερης κεφαλής είχαν αμελητέα τάση, θα μπορούσε και να έλειπε.
Και επίσης, ποια είναι η ονομασία αυτού του μέρους του οργάνου; (Αν όντως το λένε μπράτσο ή μανίκι, ομολογώ ότι θα εκπλαγώ.)
Καλησπερα.
Πολλοί παίζουν πιάνοντας τις συγχορδίες και από πάνω. Όχι μπαρέ. Με το χονδρό δαχτυλο
Αν ήταν όλες σε ένα μανικο δε θα παιζόταν η κιθάρα με αυτό τον τρόπο.
Λογικά πρωτος ρόλος του, η στατικότητα του οργάνου. Φαντάζομαι οι τάσεις θα είναι μεγάλες.
1 «Μου αρέσει»
Εξαιρετικό και μοναδικό όργανο, ευτυχώς έπεσε σε καλά χέρια που το φρόντισαν όπως του αξίζει!
Οι έξτρα χορδές είναι μόνο για μπάσα, δεν έχει τάστα το πάνω μανίκι. Συνήθως παίζονται με δάχτυλα.
Μήπως υπάρχουν μαρτυρίες για τη συγκεκριμένη κιθάρα αν παιζόταν με πένα ή με δάχτυλα ς
Θα έλεγα, μάλλον ναι. Σωστά βέβαια περιγράφεις τη λειτουργικότητα της βέργας αυτής, αλλά ποια είναι η κυρίως λειτουργία ενός μάνικου; Να δίνει τη δυνατότητα στήριξης και λειτουργίας των χορδών. Δεν είναι κατ’ ανάγκην υποχρεωτικό, ένα μάνικο να έχει και τάστα ή μπερντέδες, πόσο μάλλον όταν δεν χρειάζονται, αφού οι μπάσες αυτές χορδές παίζονται μόνο ανοιχτές. Τώρα, το πώς ονομαζόταν αυτή η βέργα, προσωπικά τουλάχιστο δεν ξέρω να έχει κάπου καταγραφεί.
Η επιφύλαξή μου είναι ότι το κανονικό μπράτσο ενός εγχόρδου δεν είναι απλώς η σύνδεση ανάμεσα στην κεφαλή και το σώμα, που υπό προϋποθέσεις (έστω και υποθετικές) θα μπορούσε και να λείπει. Δε θα μπορούσε να πετάει η κεφαλή και να κρατάει και τις χορδές τεντωμένες! 
Αυτή η βέργα όμως, αυτό ακριβώς είναι. Η κεφαλή δεν πετάει, γιατί είναι ενωμένη με την κανονική κεφαλή που είναι στο κανονικό μπράτσο.
Εξάλλου, αν οι χορδές παίζονται μόνο ανοικτές, τότε πάμε προς την κατηγορία άρπες-σαντουροειδή κλπ. Όθεν άλλωστε και η ονομασία harp-guitar. Λειτουργικά λοιπόν η βέργα μάλλον την κολώνα της άρπας μού θυμίζει.
1 «Μου αρέσει»