Γαλλία: πνευματικά δικαιώματα και προσωπικά δεδομένα
3/1/2007 12:49:18 μμ
Γαλλικό Δικαστήριο έκρινε με απόφαση του ότι οι μουσικές εταιρίες και οι λοιποί κάτοχοι πνευματικών δικαιωμάτων, δεν έχουν απεριόριστα το δικαίωμα να διεξάγουν έρευνα στο Διαδίκτυο για την εξεύρεση περιπτώσεων πειρατείας.
Η απόφαση αυτή σχετίζεται με τους κανόνες προστασίας των προσωπικών δεδομένων που προωθεί η Ευρωπαϊκή Ένωση, αναφορικά με την τακτική εντοπισμού περιπτώσεων προσβολής των πνευματικών δικαιωμάτων που ακολουθούν οι εταιρίες κινηματογράφου και μουσικής.
Η αγωγή συγκεκριμένα αφορά την περίπτωση ενός γάλλου χρήστη του λογισμικού peer-to-peer, Shareaza., η ταυτότητα IP του οποίου εντοπίστηκε στο Διαδίκτυο και στην συνέχεια καταγγέλθηκε στην αστυνομία.
Σύμφωνα με σχετική δήλωση μίας ανεξάρτητης οργάνωσης που εκπροσωπεί τους χρήστες που κατηγορούνται για παράνομα downloads μουσικών κομματιών, η απόφαση αυτή στέλνει ένα δυνατό μήνυμα στις δισκογραφικές εταιρίες, ενώ ενδεχομένως θα έχει και αντίκτυπο σε ανάλογες υποθέσεις εκατοντάδων χρηστών που κατηγορούνται για παράνομο download στην Γαλλία.
Στην περίπτωση του ανοικτού λογισμικού το επιχείρημα των πολυεθνικών βασίζεται στον “αθέμιτο ανταγωνισμό” που προκαλεί η ελεύθερη διακίνησή του και όχι στην καταπάτηση των πνευματικών δικαιωμάτων που επικαλούνται στην περίπτωση της πειρατείας γενικότερα.
Σε αυτό που λες έχεις δίκαιο, οτι στην περίπτωση των δισκογραφικών μπαίνουν πνευματικά δικαιώματα. Όμως οι γενικότερη τάση είναι να είναι όλα ελεύθερα.
Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις πλέον όπου οι ίδιοι οι καλλιτέχνες ενθαρύνουν
το ελεύθερο κατέβασμα των τραγουδιών τους, μέσω των ιστοσελίδων του.
Και φυσικά αυτό δεν θα γίνει από τη μία μέρα στην άλλη, αλλά θα χρειαστεί αρκετός καιρός.
Ανεξάρτητα από συγκρίσεις με το open source, υπάρχουν πολλά εμπόδια στην ανεξέλεγκτη χρήση μέσων παρακολούθησης.
Εκτός από τα εμπόδια που φέρνουν αυτές καθαυτές οι κινητοποιήσεις και οι σθεναρή στάση ορισμένων κομμάτων, υπάρχουν και εγγενή εμπόδια από το αυστηρό συνταγματικό δίκαιο μερικών κρατών όπως το Γαλλικό και το δικό μας.
Το ενδιαφέρον στην παραπάνω απόφαση προκύπτει από το δεύτερο. Οτι οι δικαστές, ναι μεν πολύ θα θέλανε να σχίσουν στα δύο τον κάθε πιτσιρικά που κατεβάζει με το μουλάρι mp3, απ’ την άλλη όμως είναι υποχρεωμένοι να τηρούν το σύνταγμά τους.
Τόμπολα για την ώρα.
Και βλέπουμε.
Ελαφρώς άσχετο αλλά τελικά σχετικό:
Διαβάστε τον ΙΟ της χθεσινής Κ.Ε. περί καμερών (CCTV) και συνέχιση της παρακολούθησης και ακρόασης των Αθηναίων στην μετα - ολυμπιακή Αθήνα.
Είπαμε, μη μασάμε. Όπως το είπα και παλιά, ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΒΕΒΑΙΟ ΠΩΣ ΜΕ ΤΟ ΙΝΤΕΡΝΕΤ, ΑΡΓΑ Η ΓΡΗΓΟΡΑ, ΘΑ ΚΑΤΑΡΓΗΘΟΥΝ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ “ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗΣ ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑΣ”. Όπως καταργήθηκαν οι βάρκες στα λιμάνια, όταν έγιναν προβλήτες. Κι όπως καταργήθηκαν οι άμαξες όταν αυξήθηκαν τα ταξί. Εκείνο που ακόμα δεν ξέρομε, είναι πως θα εξελιχθεί η μουσική από κει και πέρα (εγώ είμαι αισιόδοξος), και πως θα εξασφαλίζουν οι καλλιτέχνες τα προς το ζην. Ίσως να αραιώσει ο “επαγγελματισμός”, και να κυριαρχήσει ο (καλώς νοούμενος) ερασιτεχνισμός.