εισαι αφρατη σαν φραντζόλα....αλλιώς!

http://youtu.be/1wuLE5jfDl4 :092:

Μ’ αρέσει;

Δεν είμαι σίγουρος…

Από την αρχή μέχρι τη μέση, που είναι απλώς διασκευασμένο, ήταν εξαιρετικό. Ούτε που θα φανταζόμουν ότι με τόσο λίγες αλλαγές ταιριάζει τόσο κουτί σ’ ένα άλλο στυλ.

Εκεί που αρχίζει το εντελώς πρωτότυπο μέρος -που δεν το λες πια διασκευή- δεν είμαι βέβαιος αν είμαι υπέρ ή κατά. Σίγουρα είναι μια δημιουργική προσπάθεια πάντως…

Trivia: το όνομα του βασικού συντελεστή μαρτυράει σαφώς φραγκοσυριανή καταγωγή.

Νομιζω οτι ολα τα παιδια εχουν σχεση με Συρο…καποιους απο αυτους τους εχω δει να βολταρουν στο νησι…Αξιολογη προσπαθεια

Είναι από Σύρο και απ ότι μου λέει φίλος μου που τους γνωρίζει, είναι πολύ καλά και ταλαντούχα παιδιά.
Περικλή συμφωνώ με τις απόψεις σου.
Όπως έχω πει και σε παλαιότερη σχετική κουβέντα μας, είμαι υπέρ αυτών των προσπαθειών και χαίρομαι όταν μουσικοί και μάλιστα νέα παιδιά, προσεγγίζουν το ρεμπέτικο με τη δική τους ματιά και τα δικά τους εκφραστικά μέσα, γιατί είμαι σίγουρη ότι κάθε επιτυχημένη διασκευή φέρνει στη “ρεμπέτικη παρέα” κι άλλους και μάλιστα νεαρούς φίλους που μέσα από τις διασκευές ανακαλύπτουν τον πλούτο της λαικής μας μουσικής.

Σιγουρα δε μου αρεσει!

Ειναι μια δημιουργια της εποχης μας…
Ειναι μεσα στο ρευμα που κυριαρχει και θα μπορουσε να ειναι ανετα ενα απο τα “χιτακια” που παιζονται στα μπαρακια.

Οσο δημιουργικη και να θεωρειται (οχι απο εμενα) σα διασκευη…δε με αγγιζει ουτε στο ελαχιστο.

Να φταιει το μουσικο υφος που ακολουθει η διασκευη αυτη;
Να ευθυνεται το γεγονος οτι προτιμω το πρωτοτυπο με χιλια;

Θα ακουστω πολυ κακος…μα ειναι απλα η γνωμη μου:)

Μου’ρθε αναγουλα στο ακουσμα του!

Και λίγα λές…

Εμένα δεν με χάλασε! Το κομμάτι παραμένει τρυφερό και απλό και τα παιδιά που το διασκεύασαν το σεβάστηκαν και έτσι το κομμάτι συστήνεται και σε ανθρώπους με άλλα μουσικά ακούσματα δίνοντάς τους το ερέθισμα να ανακαλύψουν και την μαγεία του πρωτότυπου αλλά και της ρεμπέτικης μουσικής κατα επέκταση.

Μόνο που, βέβαια, περί επιθεωρησιακής μουσικής μεσοπολέμου πρόκειται, όχι περί ρεμπέτικου…

@Πολίτη
Ομολογώ ότι δεν το γνώριζα ότι το κομμάτι ήταν επιθεωρησιακό (τελικά η επιθεώρηση έχει μια ερωτική σχέση με το ρεμπέτικο, όπως ο πρώτος δίσκος που ήταν γραμμένη η λέξη ‘‘ρεμπέτικο’’ περιείχε επιθεωρησιακά τραγούδια) . Για πες περισσότερες πληροφορίες για το τραγούδι!!!

Πάντως ασχέτως με τις συζητήσεις που γίνονται εδώ ο περισσότερος κόσμος με το που θα ακούσει ότι το κομμάτι το λέει ο Βαμβακάρης αμέσως σχεδόν αυτόματα το τραγούδι το στοιχειοθετεί στο ρεμπέτικο.

Δεν είπα ότι το κομμάτι είναι από (θεατρική) επιθεώρηση. Είναι όμως σίγουρα επιθεωρησιακού ύφους. Ο Μάρκος το έγραψε, αφού στο δίσκο (1940) αναφέρεται ως συνθέτης και στιχουργός ο Α. Ρόκος, ψευδώνυμο του Μάρκου (Ρόκος ήταν το χαϊδευτικό όνομα του παπού του και το χρησιμοποιούσε για να μην τον εκβιάζει η πρώην γυναίκα του για χρήματα). Το ρεφραίν πάντως το έχει “δανειστεί” από μάλλον αμερικάνικη μελωδία, πάνω στην οποία, δέκα περίπου χρόνια νωρίτερα, κυκλοφόρησαν στην Αμερική η Παπαγκίκα τη “Μπαρμπουνάρα” και ο Κατσαρός το “Νέοι, γέροι ψυθιρίζουν”.

Ελάχιστα χρόνια νωρίτερα (1937), είχε κυκλοφορήσει και ένα ακόμα επιθεωρησιακού ύφους τραγούδι του Μάρκου, το “Κατινάκι”, αυτό στο όνομα του Μάρκου κανονικά. Εδώ η μελωδία σε ένα σημείο της θυμίζει το πασίγνωστο επιθεωρησιακό κομμάτι “Μα, θαρρώ πως θα τα μπλέξω, με την Κική και την Κοκώ ποιάν να διαλέξω”.

Plus πληροφορίες για ένα τόσο δα κομμάτι! Όντως τα κομμάτια είναι αδερφάκια: http://www.youtube.com/watch?v=nmHMQCBdvUQ
Ευχαριστώ!

Πάντως η διασκευή μού θυμίζει μουσική από παλιές ιταλικές ταινίες.

Πράγματι! Ρε για κοίτα!

ή αλλιώς «απ’ τη ζουζού και την κοκό ποια να διαλέξω»!!


Συμπλήρωσις λίγο αργότερα:

Την Μπαρμπουνάρα δεν την είχα ακούσει με την Παπαγκίκα. Το ίδιο τραγούδι με το Νέοι Γέροι του Κατσαρού είναι, τώρα που το ακούω, όχι απλώς ο ίδιος σκοπός. Του Κατσαρού οι εκτελέσεις είναι πάντα πιο ελεύθερες, οι δε τίτλοι είναι πάντα σχετικοί.

Πώς να χορευότανε, άραγε, στα πάρτυ της εποχής εκείνης και τα δυο του Μάρκου (Κατινάκι, Είσαι άσπρη σαν φρατζόλα); Σήμερα, θα λέγαμε “χασαποσέρβικο”. Παίζει όμως να χορευότανε και ως “ευρωπαϊκό” φοξ.