Ακομα μια χρονια με βρισκει στην Κομοτηνη (τελευταια χρονια και μετα μεταθεση ποιος ξερει σε ποιο μερος…). Εκει καλο στεκι ειναι το ταβερνακι “Φρουριο”. Ιδιοκτητριες 2 αδερφες και οι γονεις τους. Η μαμα τους κυρια Ραχηλ αν και ερασιτεχνισσα, τραγουδαει καταπληκτικα. Ξερει πολλα οχι και τοσο γνωστα τραγουδια, ρεμπετικα και σμυρνεικα. Οποιος θελει ανεξαρτητου ηλικιας κατοικει εδω γυρω η τον φερνει ο δρομος, ας στειλει μηνυμα μεσω του φορουμ να παιξουμε παρεα. Η φιλοξενια απο το μαγαζι ειναι δεδομενη οπως και το φιλικο κλιμα. Επισης εξαιτιας των πολλων φοιτητων συχνα-πυκνα αργει να σχολασει. Θα χαρω αν τυχει και τα πουμε απο το φορουμ με καποιους σας…
Τι θα γίνει ρε μάγκες, κανένας δεν έχει να προτείνει μία καλή ταβέρνα? :mad: , εκτός από τον τζούρα71; Κανένας δεν πάει να παίξει σε κάποιο σωστό μέρος που σέβονται το λαικό και ρεμπέτικο τραγούδι?
Άμα σας βγάλει ο δρόμος προς τα μέρη μου (Ρέθεμνος), να περάσετε μια βόλτα από το Ξετρύπι στην Παλιά πόλη (σε πάροδο της Εθνικής Αντιστάσεως, πίσω από το τούρκικο σχολείο). Είναι μια στοά πετρόχτιστη, μικρός χώρος, μαγαζί του χειμώνα - μαζεύει κυρίως φοιτητόκοσμο. Ρακάδικο θα το έλεγα κι όχι ταβέρνα, και καφενείο το πρωί - το πιο εξεζητημένο φαγητό που θα φας εκεί είναι ντάκος με ντομάτα, τυριά, ελιές, κανένα θαλασσινό στο τηγάνι άντε και καμιά μερίδα κουκιά. Όμως έχει πολύ ζεστή ατμόσφαιρα, σε παραπέμπει στα περασμένα μεγαλεία της πολιτείας, έχει καλή ρακή, κρασί - τα ίδια 3-4 cd με ρεμπέτικα παίζουν μονίμως. Ο ιδιοκτήτης (αν είναι ο ίδιος) έχει ένα σαράβλο τρίχορδο το οποίο και βγάζει άμα σε “πάρει χαμπάρι” - άνετα πας Παρασκευοσαββατόβραδο με δυο κολλητούς “αρματωμένος” και παίζεις μέχρι τις μικρές ώρες. Σχήμα μόνιμο δεν υπάρχει (ή τουλάχιστον δεν υπήρχε). Τα Χριστούγεννα θα ξανακάνω μια “έρευνα” να σας πω με μεγαλύτερη σιγουριά για την παρούσα κατάσταση :089:.
Η παλιά πόλη στο Ρέθεμνος είναι γεμάτη ταβερνάκια και ρακάδικα στα οποία θα πετύχεις πολλές φορές παρεάκια με μαντολίνα.
Στην Άνω Πόλη της Θεσσαλονίκης υπάρχει η ταβέρνα του Πέτρου του Κουφού, όπου έχει πολύ καλό φαγητό, ο Κουφός δεν το κλείνει αν δεν φύγουν όλοι (έχει τύχει να πάω 3.30 το βράδυ και να μας σερβίρει) και όποιος γουστάρει ξεκρεμάει το μπουζούκι και παίζει ότι θέλει.
Γκαρντάσι δώσε το στίγμα του μαγαζιού γιατί δεν τον εντόπισα ακόμα.
Όπως ανεβαίνεις από τον δρόμο που πάει στο Τσίναρι, αυτόν που περνάει και τον ΒΑΟ αν γνωρίζεις, φτάνεις σε ένα σημείο που ο δρόμος κάνει διχάλα. Πας δεξιά και είναι πάνω στην πρώτη στροφή. Το στέκι του Κουφού ή κάπως έτσι λέγεται, αξίζει. Αρκεί να μην του παραγγείλεις τηγανιτές πατάτες!
Φίλε Γιάννη ευχαριστώ. Μένω πάνω από το ΒΑ0 οπότε γνωστό το μαγαζί.Ισως βρεθούμε κατα 'κει.
Παραδοσιακή Κρητική ταβέρνα με προϊόντα φυσικής καλιέργειας στην Επισκοπή Ρεθύμνου (χωριό πολύ κοντά στην εθνική οδό Ρεθύμνης-Χανίων), βρίσκεται 100 μέτρα μετά το γήπεδο της Επισκοπής στα δεξιά. Ένας μικρός πέτρινος οντάς, με τζακάκι, καλό φαΐ, κρασί διαμάντι και ρακή πρώτη.
Ο Γιώργος (ιδιοκτήτης) γουστάρει παρεάκια με όργανα και άμα λάχει κάθεσαι άνετα μέχρι τις πολύ μικρές ώρες (εγώ μόλις επέστρεψα - Βαβουλέ, όπως πολύ εύστοχα το έθεσες, ας πρόσεχες :)).
Εντοπίστηκε νέο στέκι στο Κολυμπάρι Χανίων (18 χιλιόμετρα δυτικά της πόλης). Ψαροταβέρνα “Η ΠΛΑΖ”, στο τέρμα του λιμανιού, γωνία. Σχεδόν αποκλειστικά ψάρια και θαλασσινά, φρεσκοψαρεμένα, και καλό ντόπιο κρασί.
Προσφέρεται για σοβαρές μπουζουκοκαταστάσεις.
[SIZE=2]
*******
Επίσης, στον Γαλατά Χανίων (τόπος καταγωγής του Μίκη), λίγα χιλιόμετρα νοτιδυτικά της πόλης, 100 μέτρα περίπου πέρα από την πλατεία του χωριού, είναι μια Πολίτικη ταβέρνα. Το μενού μεγάλης ποικιλίας, το φαΐ πολύ καλό. Δυστχώς δεν επιτρέπονται όργανα.
[/SIZE]
Λοιπόν, έχουμε και λέμε (πάντα στο νομό Ρεθύμνου):
- Η ταβέρνα του κυρ Στέλιου στον Κάτω Πόρο (όπως πάμε απο Επισκοπή προς Αργυρούπολη λίγο πριν υπάρχει ταμπέλα που πάει προς Κ. Πόρο). Καλό φαί, ο Στέλιος είναι φουλ λάτρης του αντικειμένου με μεγάλη συλλογή τραγουδιών. Εννοείται πως γουστάρει όργανα και στο τέλος για γλυκό, αρνίσια συκωταριά
- Η ταβέρνα του Νίκου στην Κούφη (οδηγίες όπως παραπάνω). Εξαιρετικό σπιτικό φαί. Όργανα επιτρέπονται. Μόνο μην πάτε πάρα πολλοί καθώς το χειμώνα με το ζόρι να χωράνε 10 άτομα (το καλοκαίρι έχει αυλή)
- Η ταβέρνα του Μανώλη στο Ατσιπόπουλο (γεια σου Καραγιώργο!), στην πλατεία (είναι αυτή με την πέργολα). Εξαιρετικό φαγητό (φοβερές γιγάντιες τηγανιτές πατάτες) και φουλ μέσα για όργανα. Ισχύει και εδώ ο περιορισμός των ατόμων καθώς είναι μικρό το μαγαζί
- Η ταβέρνα της Ελευθερίας (Έξω απ την Πόλη) στην Αγ. Παρασκευή (δήμος Αρκαδίου, όπως πηγαίνουμε απο Άδελε στον Τσεσμέ, Έχει ταμπέλα προς Μαρουλά & Αγ. Παρασκευή). Το φαγητό είναι ανυπέρβλητο και τα όργανα καλοδεχούμενα)
- Το Κλασικό, στην πλατεία του Αγνώστου στην πόλη του Ρεθύμνου, αλλά μόνο το χειμώνα, καθώς το καλοκαίρι γίνεται τουριστάδικο
- Η ταβέρνα Απανεμιά του Στέλιου στην Τριόπετρα (νότιο Ρέθυμνο), με εξαιρετικό φαγητό. Μόνο για καλοκαίρι και ακούς και το πλαφ, πλαφ απο τα κύματα μαζί με τα μπουζούκια
- Η ταβέρνα Αποθήκη στην Ακουμιανή γυαλιά (νότιο Ρέθυμνο), με επίσης εξαιρετικό φαγητό. Ομοίως για τα πλαφ, πλαφ και τα μπουζούκια
- Η ταβέρνα Eleven στο Σταυρωμένο (στρίβεις, αφού περάσεις τη γέφυρα στο Σφακάκι, όπως πας για Ηράκλειο από το Ρεθυμνο, στην πρώτη ταμπέλα που βγάζει στην παλιά εθνική οδό. Από κει και πέρα υπάρχει σχετική σήμανση για να βρεις την ταβέρνα), η οποία λειτουργεί σαν τουριστάδικο αλλά το φαγητό είναι της μαμάς και όλα είναι προσεγμένα. Τα όργανα είναι πάντα ευπρόσδεκτα (μόνο για καλοκαίρι)
Μπορεί να ξεχνάω κανά δύο…
Στα Τρίκαλα εδώ και 15 χρόνια στου <<Θεοδώση>>(στην οδό Καλαμπάκας) οι ρεμπέτικες και δημοτικές βραδυές είναι λαικά δρώμενα για τους ΜΕΡΑΚΛΗΔΕΣ της πόλης.Τρίχορδα,κιθάρες,κλαρίνα ούτια,ντα’ι’ρέδες(έως και λύρα Κρητική),καλό κρασί και καλό φαγητό αποτελούν γιά εμάς τρόπο ζωης.