Ξεφεύγω από το θέμα αλλά μιας και είμαι όλο κακίες ας πω άλλη μία…!!:092:
Τεράστια η αξία του ως συνθέτης αλλά ως μαέστρος έκανε σαν λαβωμένη μπεκάτσα. Λες και είχαν νόημα τα σήματα που έκανε. Γι’ αυτό και δεν μπόρεσε να διευθύνει κλασική ορχήστρα αλλά μόνο λαϊκή. Αφού η λαϊκή παίζει μόνη της!!!
Μιλάω για μουσική κινησιολογία.
Δημήτρη, οι ελιπείς γνώσεις μου δεν μου επιτρέπουν να διαφωνήσω, όμως δε μπορεί, κάτι θα ‘‘έλεγε’’ με τις κινήσεις του στην ορχήστρα. Πρόσεξες ποτέ πως τον κοιτούσε ο πολύ μεγάλος μουσικός Καρνέζης ? Θα πώ επιπλέον πως το κοινό του δεν ενθουσιαζόταν μόνο με τη μουσική του, αλλά και με τον ίδιο, το πάθος του, τη συμμετοχή του, το ότι ήταν παρών.
Όπως είπες όμως κι εσύ είμαστε εκτός θέματος, ίσως το αναλύσουμε άλλη φορά.
Ο Μίκης έχει διευθύνει ως μαέστρος και τα δικά του συμφωνικά έργα.
Αλλά και ως μαέστρος στο "Άξιον Εστί " άφησε εποχή.
Λυπάμαι που θα σάς στεναχωρήσω αλλά:
Τυπική η παρουσία του μιας και ήταν ο συνθέτης των έργων. Σιγά μην είχαν ανάγκη ο καρνέζης και ο παπαδόπουλος το μέτρημα του Μίκη. Και εν πάση περιπτώσει, είναι λαϊκή ορχήστρα κι εγώ μίλησα για ασχετοσύνη σε κλασική ορχήστρα που έχει συγκεκριμένο κώδικα, και όχι …φτερουγίσματα.
Επαναλαμβάνω ότι μίλησα για μουσική κινησιολογία. Δεν έχω αντίρρηση με τα υπόλοιπα. Ίσα ίσα μάλιστα, αλλά όταν εγώ λέω …“η σούπα θέλει κουτάλι κι όχι πιρούνι”, εσύ μού λες …“δεν ξέρω, ίσως, πάντως είναι καλά μαγειρεμένη”.:107:
Ελένη μου, όχι και τα δικά του αλλά μόνο τα δικά του. Ποια κλασική ορχήστρα να διευθύνει και με τι προσόντα; Συνθέτης είναι ο άνθρωπος, όχι διευθυντής ορχήστρας. Ξέρετε είναι διαφορετικά αυτά τα δύο.
Όσο για το “Άξιον Εστί” να αναφέρω, μιας και είναι από τα αγαπημένα μου μουσικά έργα μαζί με του Μαρκόπουλου “Ελεύθεροι Πολιορκημένοι”, ότι άφησε εποχή σαν έργο και όχι η διεύθυνση του Μίκη. Μη λέμε και υπερβολές.
Επαναλαμβάνω την άποψή μου για να αποφύγω τα μπερδέματα.
Τεράστια αξία ως συνθέτης αλλά μηδαμινή ως μαέστρος κλασικής ορχήστρας.
Ωχ! βγαίνει ο ήλιος, πρέπει να κρυφτώωωωωωωωωω…!!!
Ας μην ξεχνάμε και την περίπτωση Ξαρχάκου που είχε εξερευνήσει σε βάθος το μαεστριλίκι με κάτι πειραματισμους, cross-over δουλειές, Ο Τσιτσάνης συναντάει τον Μπάχ…η κάτι τέτοιο.
Και εκείνος δεν το πήγε και πολύ μακριά και πως να το πάει άλλωστε, το να είσαι μαέστρος είναι κάτι που απαιτεί πλέων μεγάλη αφοσίωση και χρόνο.Δεν γίνεται να κάνεις λίγο απόλα.
Επ’ ευκαιρία μιας και τέθηκε το θέμα από σπόντα.
Έψαξα να βρώ (χωρίς επιτυχία) κάποια κουβέντα στο φόρουμ για αυτή την cross-over δουλειά του Ξαρχάκου. Θα ήταν ενδιαφέρουσες για μένα οι απόψεις των μελών που την έχουν ακούσει. Υπάρχει προηγούμενη συζήτηση;
Μια και συζητάμε για το Μίκη, ας αναρωτηθούμε αν του δόθηκαν οι δυνατότητες και προπάντων οι προσβάσεις για να διευθύνει μεγάλες ορχήστρες στον τόπο μας, και μιλάω βέβαια [u]και για μετά τη Χούντα.[/u]
[Όπως, για παράδειγμα, δόθηκαν αυτές οι δυνατότητες στο Χατζιδάκι , και μεγαλούργησε, βέβαια, με την Ορχήστρα των Χρωμάτων].
Πόσοι μεγάλοι συνθέτες - με δική τους ομολογία - μαθήτευσαν κοντά στο Μίκη, όπως ο Λεοντής, ο Μαρκόπουλος, ο Λοΐζος, έτσι για να αναφέρω πρόχειρα, μερικούς ;
Άριστα θα μπορούσε να τα είχε καταφέρει και σ’ αυτό τον τομέα ο Μίκης, φαίνεται έστω και απ’ αυτές τις λίγες φορές όπου χρειάστηκε να το κάνει.
Πέρα όμως από το ότι δεν του δόθηκαν οι δυνατότητες, ήταν και επιλογή του, την ίδια εποχή, να γράψει …εμβατήρια, τα είχε ανάγκη ο τόπος για να τονωθεί ο αντιχουντικός αγώνας και να γυρίζει τον κόσμο δίνοντας συναυλίες για τους ίδιους λόγους.
Μην ξεχνάμε, άλλωστε, πως ακόμα και η ακρόαση του έργου του είχε επιπτώσεις εκείνη την εποχή.
Νομίζω ότι ειναι το λιγότερο περιτό από πάσης απόψεως να υπερασπίζεται κανείς το έργο ή το βιογραφικό το Θεοδωράκη. Μην τρελλαθούμε ρε παιδιά.
Και μιά και αναφερόμαστε σε μουσικούς της εμβέλειας των Καρνέζη-Παπαδόπουλο, μήπως οι σολίστες-δεξιοτέχνες των κλασικών ορχρηστρών με την ίδια λογική τί ακριβώς χρειάζονται τους εκάστοτε μαέστρους.
Χωρίς να γνωρίζω μουσική κινησιολογία, αναρωτιέμαι τελικά αν το απλό χτύπημα (ας πούμε) του ποδιού του Μάρκου δεν αποτελούσε στο παρελθόν τον απόλυτο μετρονόμο της ρεμπέτικης ορχήστρας;
ΥΓ: λαβωμένη μπεκάτσα ο Θεοδωράκης;! δατς α φίρτσ!:112:
Ελένη, ίσως όμως θα έπρεπε να αναρωτηθούμε για το εαν γνωρίζουμε σήμερα τον Χατζιδάκι μόνο γιατι το τότε κοινό του δεν γνώριζε τις κλασσικές μελωδίες που ο ίδιος αντέγραφε και χρησιμοποιούσε σαν δικό του υλικό…
Τώρα όσο για το μαεστριλίκι πραγματικά ας το αφήσουμε απέξω. Δεν νομίζω ο οποιοσδήποτε Μίκης θα μπορούσε να γίνει καλός μαέστρος απλά επειδή έχει κάποια μουσική ικανότητα. Ακόμα και μεγάλοι συνθέτες όπως ο Στραβίνσκι που ανέβηκαν να διευθύνουν μια ορχήστρα, περιορίστηκαν κυρίως σε δικές τους συνθέσεις. Λίγες είναι οι εξαιρέσεις μουσικών που μπορούσαν να διευθύνουν και να κάνουν και κάτι άλλο. Ο Λίστ ίσως ήταν ο πρώτος που άρχισε να πειραματίζεται με την διεύθυνση. Πρίν απο εκείνον οι συνθέτες-αρχιμουσικοί θα καθοδηγούσαν την ορχήστρα είτε απο κάποιο τσέμπαλο(κυρίως σε όπερες) είτε χτυπώντας μια ράβδο στο πάτωμα ρυθμικά. Μάλιστα ένας Μπαρόκ συνθέτης που λεγεται Λουλί πέθανε αργά και βασανιστικά όταν κοπάνησε το πόδι του αντι για το πάτωμα.
Μιά άλλη εξαίρεση είναι ο George Enescu(1881-1955), Ρουμάνος συνθέτης, δεξιοτέχνης στο βιολί και στο πιάνο αλλα και εξαιρετικός μαέστρος. Μαλιστα του είχε προσφερθεί η θέση principal conductor στην New york Philharmonic θέση που αρνήθηκε για να αφοσιωθεί στην σύνθεση.
Για τον μαέστρο, η απόσταση μέχρι την μουσική είναι τεράστια, μεγαλύτερη απο τον instrumentalist μουσικό. Εκείνοι που μπορούν να καλύψουν αυτή την απόσταση και να προσθέσουν κάτι στον ήχο είναι πραγματικά λίγοι. Είπε κάποιος οτι η λαική ορχήστρα παίζει μόνη της. Πιστέψτε με, και μια καλή συμφωνική παίζει μόνη της. Δεν χρειαζόμαστε τροχονόμο να μας πει πότε θα παίξουμε. Η δουλειά του μαέστρου είναι να ερμηνεύσει το μουσικό κείμενο και να δώσει τον δικό του χαρακτήρα. Οι σπουδές τους διαρκούν χρόνια αφου πρέπει πρώτα να πάρουν κάποιο δίπλωμα μουσικού οργάνου απο μουσικά ακαδημία και μετά να “ξανααρχίσουν” ουσιαστικά να σπουδάζουν την τέχνη του μαέστρου. Τα μαθήματά τους περιλαμβάνουν ατελείωτες ώρες μπροστά στον καθρέφτη με τον δάσκαλό τους, ανάλυση, πρίμα βίστα ορχηστρικής μουσικής στο πιάνο. Επίσης στην ακαδημία που πήγα εγώ, η τάξη των μαέστρων είχε δική τους κάμερα με την οποία βιντεοσκοπούσαν οτιδήποτε είχαν την ευκαιρία να διευθύνουν και μετά φυσικά το ανέλυαν όλοι μαζί.
Απ΄ότι μπορώ να θυμάμαι ,ο Ξαρχακος, έχει σπουδάσει μεταξύ των άλλων και διεύθυνση ορχήστρας .Μάλιστα το 1980 περίπου είχε έρθει με την συμφωνική ορχήστρα της Φιλαδέλφεια .Διεύθυνε ο ίδιος έργα μεγάλων κλασσικών .Μάλιστα διαβάζοντας; κριτική από ειδικούς, μου έκανε εντύπωση ότι δε μίλησαν για το αν η ορχήστρα απέδωσε καλά ,κακά ,η μέτρια τα έργα αυτά υπό τη διεύθυνση του .Αλλά τι δουλειά είχε να δεχτεί τη χρηματοδότηση ,από την Μαριάννα Λάτση ,και εκεί ειχαν στρέψει τα πυρά τους.
Ο ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ εξαιρετικός συνθέτης , ( με μεγάλη γενναιοδωρία μελωδικών μοτίβων ), κακός όμως διευθυντής ορχήστρας. Ε και;
Ο ΧΑΤΖΙΔΑΚΗΣ εξαιρετικός συνθέτης και εκπληκτικός ενορχηστρωτής , κακός όμως διευθυντής ορχήστρας. Ε και;
Το ίδιο μπορούμε να πούμε για πολλούς ακόμα. Ε και;
Πριν αρκετό καιρό είχε την τύχη η σύζυγος μου να πάει στο σπίτι του ΘΕΟΔΩΡΑΚΗ με ομάδα Γερμανών δημοσιογράφων, και ανθρώπων των γραμμάτων, και των τεχνών, και της έκανε τρομερή εντύπωση, το δέος που ένοιωθαν όλοι αυτοί οι άνθρωποι μπροστά του.
Ένας άνθρωπος που (εδώ θα διαφωνήσω με την πολύ αγαπητή μου ΕΛΕΝΗ ) , που επέλεξε να ιδρύσει μιαν λαϊκή ορχήστρα, παρά μιαν συμφωνική, όπου θα είχε την δυνατότητα να παρουσιάζει τα συμφωνικά του έργα.( η ορχήστρα ΜΙΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ είναι γνωστό ότι επιχορηγείται από το κράτος ).
Θεωρώ ότι και ο ALK και ο καλός μου φίλος ΔΗΜΗΤΡΗΣΝ έχουν δίκιο κρίνοντας καθαρά από τεχνικής πλευράς. Ε και;
Πόσος κόσμος ακούγοντας και παρακολουθώντας μιαν τέτοια συναυλία, θα μπορέσει να κρίνει αν ο μαέστρο «κουνιέται» καλά , και αποδίδει αυτά που θα έπρεπε να αποδώσει. Ο κόσμος αισθάνεται το αποτέλεσμα. Και εκεί τα πράγματα είναι ξεκάθαρα.
Από την άλλη και ο μουσικός ο σπουδαγμένος έχει όλο το δικαίωμα να πει αυτό που συμβαίνει. Αναφαίρετο δικαίωμα.
Το θέμα είναι εμείς οι υπόλοιποι πως το εισπράττουμε όλο αυτό, και η σπουδή μας να «αποκαταστήσουμε» τα πράγματα, όπως τα έχουμε στον νου μας.
Το θέμα όμως είναι ξεκάθαρο. Είπε ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ. « Θα πω μια κακιούλα»
Μια διευκρίνιση.
Η λαϊκή ορχήστρα “Μίκης Θεοδωράκης” δημιουργήθηκε από μουσικούς - συνεργάτες του Μίκη το ‘97 και λειτούργησε για 10 χρόνια.
Σταμάτησε η επιχορήγησή της από το κράτος μετά το 2007 και ήταν κρίμα, γιατί εργάστηκαν σ’ αυτήν πολλά νέα παιδιά και καλοί μουσικοί.
Ναί έτσι ιδρύθηκε από φίλους μουσικούς,και συνεχίζει την δραστηριότητά της, (τουλάχιστον μέχρι το περασμένο καλοκαίρι έκανε συναυλία), με διευθύντρια την κόρη του ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ.
Όντως οι επιχορηγήσεις στο ΕΛΛ.ΚΡΑΤΟΣ είναι πρόβλημα,και για τους μουσικούς, και για το κοινό. Ίδωμεν.
Με την ευκαιρία αυτής της ενδιαφέρουσας ανάσυρσης, θα ήθελα να τσεκάρω αν ισχύουν ορισμένες εντυπώσεις μου:
Αν δεν απατώμαι, στη συμφωνική ορχήστρα ο μαέστρος δεν είναι απλώς ο συντονιστής την ώρα της συναυλίας, αλλά και ο υπεύθυνος για τις πρόβες. Επομένως, μεγάλο μέρος από τις χειρονομίες του θα πρέπει, στην ουσία, να σημαίνει «θυμηθείτε το τάδε ή το δείνα που είπαμε στην πρόβα».
Αν είναι όντως έτσι, φαντάζει πολύ λογικό ο συνθέτης να είναι μαέστρος στα δικά του έργα (τουλάχιστον στις πρώτες παρουσιάσεις τους, πριν γίνουν -αν γίνουν- κτήμα εσαεί). Ακόμα κι αν δεν είναι μαέστρος κατ’ ειδικότητα.
Όσο για τους «διευθυντές λαϊκής ορχήστρας», που βλέπουμε μεταξύ άλλων σε παλιές ετικέτες δίσκων, ακόμη και για ιδιαίτερα ολιγοπρόσωπη «ορχήστρα», δεν μπορώ να φανταστώ τι να σημαίνει, αλλά λογικά δεν μπορεί παρά να είναι κάποια συνεκδοχική προέκταση της έννοιας του δ/ντή ορχήστρας, και όχι κυριολεκτικά κάποιος που διευθύνει τα δύο ή τρία όργανα (που σιγά μην τον έχουν ανάγκη).
Χαίρεται. Μαέστρος υπάρχει και στην ελαφρά μουσική, συνήθως κιθαρίστας ή πιανίστας και υπονοείται ότι είναι ο ενορχηστρωτής (όσο στερεότυπες και να είναι οι ενορχηστρώσεις).
Για το Μίκη και τις ικανότητες του στον τομέα, υπάρχει και το ντοκουμέντο όπου διευθύνει τη συμφωνική Σκοπίων (τη δεκαετία του 90)
Καθυστερημένα κατά 9 χρόνια και μια μέρα, να σημειώσω κάτι που θα έπρεπε να το έχω κάνει στην ώρα του:
Μπράβο του Δημήτρη Ν. για το άνοιγμα του θέματος αυτού!