Δημιουργια προγραμματοσ ορχηστρασ

“Μ’ αρέσουν οι μουσικοί που φεύγουν απ’ το μαγαζί μερακλωμένοι από αυτό που έπαιξαν”

Θα συμφωνήσω, αλλά πού τους βρίσκεις; Δεν αμφισβητώ την ικανότητα και το μεράκι πολλών, απλά αισθάνομαι ότι πολλές φορές ασφυκτιούν…

Και κάτι ακόμα. ʼλλο να παίζεις με την παρέα σου και να κάνεις το κέφι σου, χωρίς να έχεις την υποχρέωση να ευχαριστήσεις τον κάθε … που έρχεται στο κάθε μαγαζί και άλλο να είσαι επαγγελματίας που παλεύεις να βγάλεις το μεροκάματο σου ικανοποιώντας μαγαζάτορα-πελάτες απ τη μια, και απ την άλλη προσπαθώντας να διατηρήσεις την αγάπη σου για αυτό που κάνεις.

Και φυσικά αλλιώς κρίνεις μια παρέα που παίζει για πάρτι της (και σε δέχεται να την ακούσεις) και άλλες απαιτήσεις έχεις από τους μουσικούς ενός μαγαζιού (που στο κάτω κάτω τους πληρώνεις).

Φέρη, περιμένουμε με αγωνία (άλλωστε εσύ είσαι και ο πιο ειδικός της παρέας).

Αγαπητή Νίκη, πριν από δύο καλοκαίρια ήμουνα στα Λαδάδικα όπου η ορχήστρα έπαιζε κάτι πολύ ωραία παλιά κομμάτια (ο,τιδήποτε εκτός από ρεμπέτικο ήταν στο πρόγραμμα) με την ελπίδα να ευχαριστήσει τους θαμώνες. Εντάξει, δε λέω, καλός κι ο Λάκης Αλεξάνδρου (πού τον θυμηθήκανε;) καλός κι ο “Επιπόλαιος” και το “Δελφίνι - δελφινάκι” αλλά ήτανε ανάγκη να χασμουριέται συνεχώς ο κιθαρίστας;
[Σημείωση: Δεν νομίζω να ήτανε ο μαλάκας που αναφέρθηκε πιο πάνω, γιατί δεν τον είχανε βάλει αρχή-αρχή να πει τη “Φωτοβολίδα” (που ως άσμα μ’ αρέσει)].

Αυτή η ορχήστρα που λες Νίκη, είχε “καταφέρει” να μη διασκεδάσει τον κόσμο, αλλά και να μην περάσει καλά η ίδια. Βάρδα λοιπόν από τέτοιες καταστάσεις και “προγράμματα”, εκτός αν απευθύνονται σε γκρουπ τουριστών που ότι κι αν ακούσουν από την ελληνική μουσική το ίδιο τους κάνει.

Τα ‘χω πει τόσες φορές, που στο τέλος θα θεωρηθεί ως πληρωμένη διαφήμιση:
Πηγαίνετε ν’ ακούσετε τον Κ. Παπαδόπουλο (όχι σε μεγάλα μαγαζιά και συναυλίες), το Σπύρο το Λιόση (έπαιζε μέχρι πριν λίγες μέρες στη Βικτώρια) και προπάντων το Θύμιο το Στουραϊτη (αυτή τη στιγμή νομίζω ότι δεν παίζει πουθενά). Οπως έλεγε και μια παλιά διαφήμιση,“Το πρωί καταλαβαίνεις τη διαφορά”.

Το χειμώνα που πέρασε στάθηκα αρκετά τυχερός.
Στον “Πίκο”, πηγαίνοντας συνολικά καμιά δεκαριά φορές, πέτυχα μεταξύ άλλων τον Παπαδόπουλο, το Στουραϊτη, το Λιόση, τον Καραμπεσίνη (!) και μια φορά τον Ιορδάνη (!!!).
Σε κάτι ταβέρνες στα “βόρεια” βρέθηκα κάποιες φορές με τους Σπ. Ιωαννίδη, Χρ. Κωνσταντίνου, όπως και με τους Δ και Γ. Κοντογιάννη, το Μ. Δημητριανάκη κ.ά.
Ισως Νίκη αυτά τα ονόματα να μη σου θυμίζουν πολλά πράγματα (και με το δίκιο σου, αφού τους αγνοούν τα ΜΜΕ). Πρόκειται όμως για ανθρώπους που έφευγαν απ’ το μαγαζί μερακλωμένοι. Για μένα δε συζητάμε καθόλου.
ΑΝ

<!-NOTE: Message edited by ‘niki’-!>ʼρη, σ’ευχαριστώ πολύ για τα ονόματα. Από όλους αυτούς δυστυχώς μόνο τον Γιώργο Κοντογιάννη γνώριζα, ο οποίος εκτός από καλός στο μπουζούκι,είναι και πολύ σεμνός σαν άνθρωπος και μου έκανε εντύπωση η απλότητά του.
Υπάρχει όμως ένα μικρό πρόβλημα… Δεν ξέρω σε ποιά μαγαζιά να κοιτάξω για να τους βρω. Θα το εκτιμούσα πολύ αν μπορείς, όταν κάποιος από αυτούς παίζει κάπου να μου έστελνες ένα mail στο SPQR@mycosmos.gr

<FONT FACE=“SYMBOL”>Poia ebdomhkonta re Arh; Edw milame oti thn katostara thn ecoume sto ceri gia plaka! Swsta magkeV; Afou egw skopeuw na stamathsw th mpalla to nwritero sta enenhntapente mou.
OpwV eipe kai o ZagoraioV
<<an den teleiwsoun ta krasia
ki an den ta katosthsw
de me zugwneiV acare
pisw mpampesh pisw!>>
(Kala emena kati wreV re magkeV dwse mou Zagoraio, Eustaqiou kai (KURIWS) Micalopoulo ,kai thn yuch mou pare. Kai diati na to kruywmen allwste; Eimai kai KalamatianoV allwste opote ecw logw biwmatwn kai epirrown mia poio …mastourikh proseggish sto laiko.)
Swte
Caramizesai. Sto ecw xanapei. EceiV fobero suggrafiko talanto kai to gnwrizeiV. MporeiV na diapreyeiV san cioumoristaV cronografoV,(yacthne gia kamia sthlh se kamia efhmerida) alla kai san dokimiografoV analuthV.(Den xerw pwV ta paV apo muqistorhma kaqoti ecw upoyin mou mono ta skwptika ntetektibika sou suggramata musthriou, me ton Serlok LocmV, Hraklh Pouarw kai de summazeuetai.)Loipon file mou ase tiV triceV kai katse na grayeiV ta biblia pou koubalaV mesa sou kai pou ta ecei anagkh o topoV. Milaw sobara.Qa sto poune kai oi alloi. MporeiV na xekinhseiV me ena biblio gia to mpouzouki me diaforeV enothteV.
OrganognwsiaV-kataskeuhV,istorikhV kai koinwnikhV tou proeleushV, exelixhV kai analushV.(Kai katantiaV qa prosqesw.)Proektasewn epirrown kai sumbolismwn tou. Kai alla polla pou qa ta breiV esu, egw apla sou dinw ideeV gia na se parakinhsw.
Pragmatika esu mporeiV opwV kaneiV alloV na thn kaneiV auth th douleia kai na kanei mpam. Na ekplhrwseiV kai ton apokrufo poqo olwn emaV twn apantacou rempetwn: Na maqei o kosmoV kai na katanohsei (giati dustucwV to agnoei) ti einai to MPOUZOUKI. Kai na apokatastaqei istorika to MPOUZOUKI. Giati mporei me tiV biografieV kai tiV meleteV oi RempeteV kai h Laikh mousikh na apokatastaqhkan, alla to MPOUZOUKI sigoura oci.
Estw kai metallagmeneV, h skia tou Metaxa kai h perifronhtikh matia thV mpourzouaziaV to stoiciwnoun akoma. Kai auta to wqhsan anti na ginei <<klassiko>> (pou einai),na katanthsei gualisteroV ploumismenoV paicnidiatoroV tou kaqe neoploutou leme, kai na to blepoume kai na poname emeiV pou xeroume. Giati oti rouca kai na foraei, to MPOUZOUKI einai ena. Oi dromoi tou omwV polloi.
TelwV pantwn…
Laika parapona teloV gia shmera,kleinw auto to mumhma pinontaV to krasaki mou sthn ugeia saV filoi, kai eiV to epanidein estw kai internetikwV.
(Koitaxte na breqoume sthn Udra, akoma kai gw qa prospaqhsw na erqw.)
StaqhV</FONT>

Στάθαρε μ’ έφτιαξες για την Ύδρα…

Είναι που είναι όμορφη η φάση, αν έρθουν και τα ανά τον κόσμο μέλη της κλίκας δεν σου λέω τίποτα…

Υπενθυμίζω το μήνυμα του Σώτου:
“Ασφαλώς μιλάς για στημένα λαικότροπα πάλκα που σίγουρα έτσι πρέπει να ναι. Αλλά η εποχή των περιπλανόμενων κομπανιών που γρατσουνούν δεν τέλειωσε γιατι είμαστε όλοι απο 30- 40 , αρα θα παίζουμε καμμιά τριανταριά χρόνια ακόμα.”

Έ, λοιπόν, Σώτο, μαζί σου γιά τις περιπλανόμενες κομπανίες, αλλά πάντως δε μιλάω μόνο γιά “στημένα λαϊκότροπα πάλκα”.
Ήδη, οι περιπλανόμενες κομπανίες του περασμένου και προπερασμένου αιώνα, δεν παίζαν “ό,τι νάναι”, ούτε “όπως νάναι”, αλλά είχαν κι αυτοί τη στοιχειώδη οργάνωση ενός ψυχαγωγικού ακροάματος-θεάματος, σε σχέση πάντα με τον χαρακτήρα της “πελατείας” γιά να γεμίσει η χαρτούρα.
Ακόμα, ο παλιός Ντι Τζέϊ των πάρτυ των δεκαετιών 40, 50 και 60, είχε μιά “σειρά” κι ένα “πρόγραμμα”, αλλιώς θ’ άκουγε τον εξάψαλμο. Οι ρούμπες κι οι σάμπες έπρεπε να προηγούνται, γιά να ζεσταθεί το πάρτυ, κι ύστερα ερχόντουσαν τα ταγκό και τα “μπλουζ” (σλόου σουϊνγκ) γιά να κολλήσουν και να τριφτούν τα ζευγάρια.
Ακόμα, σήμερα, και στην περίπτωση που βγούμε γιά κατάνυξη και πάρτε τα μπουζούκια σας μαζί, πρέπει τα τραγούδια ν’ ακολοτθήσουν μιά “σειρά”, γιά να μην πλήξει και διαλυθεί η παρέα.

Ύστερα απ’ αυτή την παρένθεση, θ’ ακολουθήσει (όπως ζήτησε κι ο Μπαγιόκος) το 2ο μέρος του “σκεπτικού” του προγράμματος, γιά κάθε είδους μαγαζί, που έχει τουλάχιστον… 10 πελάτες!

Φέρρη, με χαρά διαβάζουμε και πάλι μηνύματα σου. Περιμένουμε με αγωνία άυτά που έχεις να μας πεις για το πώς δημιουργούμε το πρόγραμμα μιας ορχήστρας(άλλωστε μας το είχες υποσχεθεί)!