Δεκαοχτώ χρόνια χωρίς ...Μάρκο

Στις 8 Φλεβάρη του 1972 ο Μάρκος Βαμβακάρης άφησε το μάταιο τούτο κόσμο και ο πολιτισμός μας φτώχυνε σημαντικά.
Επαναλαμβάνω ότι γράφτηκε τη μέρα του θανάτου του σε καθημερινή εφημερίδα:
“Ας κρατήσουμε τώρα ενός …αιώνα σιγή, μήπως γεννηθεί κάποιος άλλος Μάρκος…”.
Οι απανταχού φίλοι του ρεμπέτικου ας πιουν ένα ποτηράκι στη μνήμη του.

Μα είναι 28 τα χρόνια ρε συ ʼρη…Μπερδεύτηκες.
(μη γίνει θέμα). ʼντε δεν πειράζει…Το “ζουμί” της κουβέντας είναι αλλού.
Billy

Ναι αδερφέ, έχεις δίκιο.
Μακάρι να ήταν 18. Θα είχα προλάβει να τον ακούσω Live…

ΨΕΥΤΙΚΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΝΤΟΥΝΙΑΣ
ΚΑΙ ΨΕΥΤΙΚΙΑ Η ΖΩΗ ΜΑΣ

Ο ΜΑΡΚΟΣ ΔΕΝ ΠΕΘΑΝΕ.ΠΕΘΑΙΝΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΜΟΝΟ ΟΤΑΝ ΤΟΝ ΞΕΧΑΣΟΥΜΕ .ΤΑ ΤΑΡΓΟΥΔΙΑ ΤΟΥ ΜΑΡΚΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΘΑΝΑΤΑ ΚΑΙ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΑ…“ΜΑΤΣΑΚΙΑ ΠΕΝΤΟΧΙΛΙΑΡΑ” ΚΑΙ “ΟΣΟΙ ΓΙΝΟΥΝ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΙ” ΓΡΑΦΤΗΚΑΝ ΠΡΙΝ ΑΠΟ 55 ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΙ ΟΜΩΣ…
ΓΙΑ ΣΟΥ ΡΕ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΟΠΟΥ ΚΙ ΑΝ ΕΙΣΑΙ

Κυρ-Λευτέρη, οι πρωθυπουργοι γράφτηκαν πριν 65 χρόνια.Διαχρονικό πάντως.Μην ξεχν΄με και τα τραγούδια που τον καθιέρωσαν προπολεμικά:ΚΑΡΑΝΤΟΥΖΕΝΙ, ΟΤΑΝ ΠΙΝΩ ΤΟΥΜΠΕΚΑΚΙ, ΕΦΟΥΜΕΡΝΑΜΕ ΕΝΑ ΒΡΑΔΥ, ΟΙ ΡΕΜΠΕΤΕΣ ΤΟΥ ΝΤΟΥΝΙΑ, ΣΚΥΛΑ ΜΕ ΕΚΑΝΕΣ ΚΑΙ ΛΙΩΝΩ, ΝΑ ΜΕ ΑΞΙΩΣΕΙ Ο ΘΕΟΣ, ΔΕΝ ΤΟΝ ΘΕΛΩ ΜΑΝΑ ΜΟΥ, ΜΙΚΡΟΣ ΑΡΡΑΒΩΝΙΑΣΤΗΚΑ,ΔΙΑΖΥΓΙΟ, ΣΥΝΑΧΗΣ, ΦΡΑΓΚΟΣΥΡΙΑΝΗ, ΓΡΟΥΣΟΥΖΗΣ, ΟΤΑΝ ΜΕ ΒΛΕΠΕΙΣ ΚΑΙ ΠΕΡΝΩ, ΔΕΝ ΣΕ ΘΕΛΩ ΠΙΑ ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΩΡΑΙΑ, ΗΘΕΛΑ ΝΑΜΑΙ ΗΡΑΚΛΗΣ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΠΟΛΛΑ.ΑΘΑΝΑΤΟΣ!

O Mάρκος θα μείνει αθάνατος μέσα στις καρδιές της νέας γενιάς.Η νέα γενιά,όμως εκτιμά ό,τι ακούει και βλέπει κάθε μέρα στην τηλεόραση το ραδιόφωνο κτλ. και αυτό κάθε άλλο παρά Μάρκος είναι.
(Γιάννης 14 χρόνων)

Καλωσόρισες, Γιάννη, στο Φόρουμ, αν όντως είσαι 14 χρόνων, είσαι η ελπίδα μας. Νάσαι καλά.

AKOUGA TELEUTAIA TOU MARKOU…
“KAPOTE HMOUNA KI EGW PAIDAKI APO TA LIGA…KLP”"
DEN MPORW NA EXHGHSW GIATI TO TRAGOUDI AUTO MOU EFERE ANATRIXILA…
HTAN TA LOGIA??
HTAN H ERMHNEIA??
HTAN …H ALLHTHEIA TOU?
HTAN OI MOUSIKES “GRAMMES” TOU…TO MOUSIKO YFOS???
TO IDIO KAI ME TO “GERASES KAI PIA DEN S’AGAPW”
AKOUGONTAS ORISMENA TRAGOUDIA TOU MARKOU …EXW SYXNA …PARAXENES SKEPSEIS…AUTES OI “APLES” MELWDIKES GRAMMES MOU ERXONTAI STO NOY PAIGMENES APO MIA OLOKLHRH SYMFWNIKH ORXHSTRA…
DEN XERW AN SAS FAINETAI PARAXENO…ALLA EGW TOLMW NA SKEFTW…PWS AN KAPOIOS TOLMHSEI NA TO KANEI THA “SPASEI KOKKALA”…KAI THA AKOUSTEI SAN ENA “MEGALO”…KLASSIKO MOUSIKO ERGO…!!EINAI “YBRIS” ARAGE KATI TETOIO TOLMHMA GIA TO REMPETIKO??..ISWS AUTO POU THELW NA PW EINAI OTI H MOUSIKH “EMPNEUSH” TOU MARKOY…( KAI ALLWN BEBAIWS) …DEN APEXEI KATHOLOY APO TOYS MEGALOUS DHMIOURGOUS THS KALSSIKHS MOUSIKHS…
PAIDIA MH ME BRISETE…MIA SKEPSH KANW…KAI NA XERETE OTI DEN EIMAI “MOUSIKOS”…AN KAI ASXOLOUMAI…!!
…TI LETE…??..

Όλοι ξέρουμε, αγαπητέ Γρηγόρη, πως το ρεμπέτικο μιλά στην καρδιά του ανθρώπου λόγω (κυρίως) της απλότητας της μελωδικής του φόρμας, των στίχων του και της αμεσότητας με τον ακροατή. Αν “παρεμβάλουμε” τρομπόνια, όμποε, φλάουτα και δεν συμμαζεύεται, τότε… βράσε ρύζι. Αυτό που θα πάρουμε θα είναι κάτι που μοιάζει(:wink: με ρεμπέτικο αλλά στο τέλος θα είναι κάτι εντελώς διαφορετικό.

Σκέψου απ’ την ανάποδη: Πώς θ’ ακούγεται το “Nights of white satin” παιγμένο από μπουζούκι, σαντούρι, μπαγλαμά και τουμπερλέκι;

SIGOYRA…FILE MPAGIOKO…H APLOTHTA KAI H AMEDSOTHTA TOY REBETIKOU EINAI AYTO POU MAS “AGGIZEI STHN KARDIA”…KAMMIA AMFIBOLIA…
XEREIS …MALLON KATI ALLO DIERWTHTHHKA…
…H MELWDEIA ENOS TRAGOUDIOU …AS POUME TOU MARKOU…AN PAIZOTAN APO MIA “SYMFWNIKH”…THA STEKOTAN KAI THA ENTYPWSIAZE SAN ENA “MEGALO” MOUSIKO ERGO TEXNHS…APLA SAN AKOUSMA …XWRIS NA TO SYGKRINOUME …ME TO REMPETIKO YFOS AUTO KATH’AYTO??..AN TO AKOUGAN DHLADH KAPOIOI POY DEN EIXAN IDEA APO REMPETIKO…!!
TO LEW AUTO GIATI PARA THN APLOTHTA TOUS …KAPOIES MELWDIES …MOY FAINONTAI/AKOUGONTAI…KATAPLHKTIKES…!!