Εδω και αρκετα χρονια μου εχει κολλησει στο μυαλο να ξεκινησω να μαθαινω ενα εγχορδο μουσικο οργανο
και πιο συγκεκριμενα τριχορδο… Ο τζουρας και ο μπαγλαμας μου αρεσουν εξισου, γνωριζοντας τις δυνατοτητες του καθενος σε ο,τι εχει να κανει με τα τραγουδια που μπορουν να αποδωσουν…
Εδω να πω οτι υπαρχουν δυο προβληματα… Το πρωτο ειναι οτι δεν εχω καμια σχεση με την μουσικη, ως τωρα,
και το δευτερο ειναι οτι καθως ειμαι μονιμος κατοικος εξωτερικου, αν τελικα προχωρησω σε αγορα οργανου
δεν θα ειμαι σε θεση να παρακολουθησω μαθηματα με δασκαλο, ενω θα το ηθελα μιας και θα με βοηθουσε στο
ξεκινημα…Επομενως, ειμαι διατεθημενος(και αναγκασμενος εκ των πραγματων) να προσπαθησω μονος μου
στην εκμαθηση ξεροντας οτι παιζω με λιγες πιθανοτητες να τα καταφερω…
Ειμαι ομως αποφασισμενος να δοκιμασω και αν τελικα αποτυχω θα εχω τουλαχιστον προσπαθησει να κανω κατι που το θελω πολυ.
Το διλλημα μου ειναι το εξης απλο: ποιο απο τα δυο οργανα (τζουρας-μπαγλαμας) ειναι πιο ευκολο στην εκμαθηση για καποιον που θα ξεκινησει μονος του και που θα τον δυσκολεψει λιγοτερο απο καθε αποψη; Επαναλαμβανω οτι μου αρεσουν και τα δυο οργανα εξισου, καθως και το ρεπερτοριο που μπορει το καθενα απο αυτα να υποστηριξει.
Ευχαριστω.
καλώς ώρισες!
νομίζω την ίδια δυσκολία/ευκολία έχουνε, εφ’όσον είσαι και συνειδητοποιημένος για το ρεπετόριό τους. δες διάφορα βίντεο από καλούς παίχτες, και δώσε οπωσδήποτε πρώτα βάση στο δεξί χέρι -δηλαδή στην πενιά και στον ρυθμό. οπλίσου με πολλή υπομονή, τα πρώτα βήματα είναι δύσκολα αλλά μετά είναι πιο απλά τα πράγματα (όπως σε όλα τα νυκτά έγχορδα). ό,τι θες εδώ είμαστε!
βάλε και καμιά αγγελία αναζήτησης ρεμπετών εδώ και στο sealabs, όλο και κάποιος θα βρεθεί αν είσαι σε μεγάλη πόλη.
καλή αρχή!
νίκος
Καλώς όρισες, Δεπούκιε! Αν και ο liga rosa έχει απόλυτο δίκιο, εγώ (επίσης μονιμος κατοικος εξωτερικου) ως αρχάριος και με καμία προυπηρεσία στην οργανοπαιξία δεν έδωσα βάση στο δεξί χέρι, μιας και το αριστερό είναι αυτό που “έτρεχε” και δε πρόφταινε… Μόλις όμως πάρεις το κολάι, θα δεις ότι το δεξί (η πενιά) είναι αυτό που κάνει τη διαφορά. Ξεκινώντας από μπαγλαμά είναι πιό εύκολο μιας και το αριστερό έχει μικρότερες διαδρομές… Ο τζουράς θα σε διευκολύνει στις ψηλές νότες, λόγω περισσότερου χώρου στα δάκτυλα. Αλλά το τι είναι εύκολο ή όχι δεν είναι η ειδοποιός διαφορά! Τίποτα που αξίζει στη ζωή δεν είναι εύκολο… Οπότε ότι και να πιάσεις (τζουρά ή μπαγλαμά) αν το λέει η καρδούλα σου δεν θα το παρατήσεις… Προχώρα και υπάρχει πλέον αρκετό υλικό στο διαδίκτυο να σε βοηθήσει. Όπου, αν και όταν κολλήσεις θα βρεις εδώ πολύτιμη βοήθεια!
Ευχαριστω πολυ για το καλωσορισμα και για τις απαντησεις σας!
Απο οσα γραφετε και απο οσα διαβασα και σε άλλα αντιστοιχα θεματα που ειχαν ανοιχτει εδω στο παρελθον θα ελεγα οτι μαλλον μεγαλωσε το διλημμα για την επιλογη αναμεσα σε αυτα τα δυο οργανα.
Στα υπερ του μπαγλαμα ειναι οι μικροτερες διαδρομες και οτι βγαινουν ευκολοτερα τα ακορντα.
Στα υπερ του τζουρα ειναι οτι δεν εχει τα στριμωγμενα ταστα του μπαγλαμα και αυτο διευκολυνει τα δαχτυλα και το παιξιμο.
έτσι κι αλλιώς στον τζουρά δεν ακούγονται καλά τα ακκόρντα, έτσι κι αλλιώς στον μπαγλαμά ή στην κιθάρα θα τα παίξεις.
για τις μεγαλύτερες διαδρομές του τζουρά μην ανησυχείς, εύκολες είναι και αυτές. η δυσκολία αρχίζει στα μπουζούκια από 68άρια και πάνω.
(τολμώ να πω) μέχρις εδώ για τζουρά σε βλέπω. για πες και για το ρεπερτόριο που σε ενδιαφέρει, ανά όργανο.
Γενικα με ενδιαφερει το παλιο ρεμπετικο, Βαμβακαρης, Μπατης, Δελιας, Μουφλουζελης, Γενιτσαρης, αλλά θα ηθελα να δω αν μπορω να επεκταθω και σε Γκολε, Περπινιαδη, Μπιθικωτση κ.α.
Γενικα, αν σε ενδιαφερει η συνοδεια και το ρυθμικο παιξιμο -δηλαδη να παιζεις και ακορντα- τοτε πας προς μπαγλαμα.
Αλλα μιας και εισαι στο εξωτερικο, επειδη και εγω εδω και καποιους μηνες εχω ξενιτευτει, θα σου προτεινα να παρεις εναν τζουρα. Ερωτας ο μπαγλαμας, αλλα αν δεν εχεις κανεναν να παιξετε μαζι, ειναι και λιγο φτωχο το αποτελεσμα αλλα και ακομα πιο δυσκολο να μαθεις. Γιατι ο μπαγλαμας σε μια κομπανια κατεξοχην θα παιζει ακορντα, και λιγη μελωδια ή ακομπανιαμεντο (λιγο και απ τα 2 ταυτοχρονα δηλαδη), συνεπως χρειαζεται να εξασκηθεις στο ρυθμο και στις δακτυλοθεσιες. Αν δεν εχεις καποιον να παιζει τη μελωδια σε ενα αλλο οργανο, αυτη η διαδικασια ειναι ιδιαιτερως βαρετη, γιατι ο μπαγλαμας δεν ειναι κιθαρα αφενος, αλλα και γιατι το ρεπερτοριο υστερει παρα πολυ χωρις τη μελωδικη γραμμη (πχ φαντασου να θελεις να παιξεις το “Μαυρα ματια, μαυρα φρυδια”… ειναι 2 ακορντα ολο κι ολο, ευκολα θα το μαθεις, ποσες φορες ομως πραγματικα θα το παιξεις για να το ευχαριστηθεις χωρις τη μελωδια? δεν ειναι σαν τις μπαλαντες στην κιθαρα που και χωρις μελωδια σολο μπορουν να σταθουν). Ο μπαγλαμας βεβαια μπορει να παιξει και σολο (οσο καιρο ειμαι στη Γερμανια, μονο σολα και ακομπανιαμεντο παιζω), αλλα ειναι κριμα αν θελεις σολο να μην πας προς μπουζουκι ή τζουρα, που και αλλες δυνατοτητες σου προσφερουν, αλλα και δινουν ενα αποτελεσμα αυτονομο.
Κοντολογις, αν δεν εχεις καποιου ειδους κομπανια, σου προτεινω να πας προς τζουρα.
Συμμερίζομαι απολύτως τις σκέψεις του Αντουάν από πάνω, αλλά όχι το συμπέρασμά του.
α) Είσαι μόνος σου; Μια πολύ ωραία λύση (αυτή που εφήρμοσα εγώ όταν μάθαινα μπαγλαμά, που ήταν το πρώτο μου όργανο και την έψαχνα μόνος) είναι να παίζεις εισαγωγές με μελωδία και λόγια με ακόρντα, τραγουδώντας κιόλας. Ντάξει, δεν ακούγεται και σαν ορχήστρα, αλλά για κανένα παρεάκι μια χαρά είναι. Συνοδεία χωρίς να συνοδεύεις κάποιον πράγματι είναι βαρετή, αλλά αν συνοδεύεις τη φωνή σου όχι.
β) Έχεις πιθανούς μελλοντικούς συμπαίκτες; Με τον μπαγλαμά μπορείς να συνοδεύεις αν υπάρχει μπουζούκι ή τζουράς. Με τον τζουρά αν μεν υπάρχει μπουζούκι σε βλέπω άνεργο, αν πάλι δεν υπάρχει θα πάρεις εσύ το ρόλο του.
Αυτό σημαίνει ότι αν μάθεις στην μικρή απόσταση του μπαγλαμα, αργότερα εάν πάρεις μπουζούκι ή τζουρά θα σου φανεί δύσκολο.
Αν λοιπόν υπάρχει τέτοιο θέμα, διάλεξε τα δύσκολα για αρχή… Κι όχι τα εύκολα.
Ευχαριστω πολυ για τις απαντησεις, με βοηθησατε να καταλαβω τις διαφορές των δυο οργανων και τις δυνατοτητες του καθενος απο αυτα. Με δεδομενο λοιπον οτι κατευθυνομαι πλεον προς την επιλογη του τζουρά θα ηθελε να το παω και λιγο παρακατω το ερωτημα και παντα συνυπολογιζοντας οτι ειμαι αρχαριος, πραγμα που σημαινει οτι εκτος απο τα σχετικα διλημματα που προκυπτουν θελω να κανω την οσο γινεται πιο καλη επιλογη οργανου, γιατι απαξ και αγορασω καποιο εξ’αυτων - λογω και της κρισης - θα ηθελα να ειναι πετυχημενη η επιλογη, μιας και δεν θα μπορω να κανω πισω… Ποιος αλλωστε μπορει να δινει τοσα πολλα χρηματα για οργανο καθε λιγο; Το ερωτημα λοιπον ειναι το εξης: Τζουρας ή τριχορδο μπουζουκι; Μεσα στην ερωτηση θελω παλι να συμπεριλαβω και τον βαθμο δυσκολιας εκμαθησης των δυο αυτων οργανων παρολο που για μερικους μπορει να φανταζει αστειο κριτηριο.
όπως το πας όλο και παρακάτω, σε λίγο θα ρωτάς για κοντραμπάσσο!!!
η απάντηση θα είναι κατ’αρχήν η ίδια, θέμα ρεπερτορίου. αλλά και τιμής πλέον, καθώς το μπουζούκι έχει αναντίστοιχη διαφορά σε σχέση με τζουρομπαγλαμάδες. οι γνωστοί (με την καλή έννοια) μάστορες φτιάχνουν κυρίως μπουζούκια γιατί μπορούν να τα πουλήσουν σε τιμή που θα καλύψει υλικά-εργασία-εμπειρία, ενώ οι προσεγμένοι τζουρομπαγλαμάδες δύσκολα φεύγουν σε τιμή αντίστοιχη με την ποιότητά τους. οπότε αν θες μπουζούκι στα λεφτά που μάλλον υπολόγιζες για τζουρομπαγλαμά, πας είτε σε μεταχειρισμένο είτε σε μαζικής παραγωγής (από βιοτεχνία, ή από επώνυμο μάστορα που βγάζει φτηνή σειρά με τεχνικές μαζικής παραγωγής).
για μένα, αν θες μπουζούκι και έχεις τα χρήματα, πάρε μπουζούκι. αν όμως σου αρέσει ο τζουράς τότε μην τον σκέφτεσαι σαν φτωχό συγγενή του μπουζουκιού, απλά χτύπα τον!
Ναι, αλλά ο τζουράς δεν είναι φτηνό υποκατάστατο του μπουζουκιού, είναι άλλο όργανο. Επομένως, Δεπούκιε, το ερώτημα έτσι όπως το διατυπώνεις την τελευταία φορά με μπερδεύει: τι πα’ να πει «μπουζούκι ή τζουρά»; Αν θες μπουζούκι, μπουζούκι. Αν θες τζουρά, τζουρά!
(Μιας και τυχαίνει να εξελίσσονται ταυτόχρονα δύο συζητήσεις με παρεμφερές θέμα, ρίξε μια ματιά κι εδώ. Η επιλογή είναι μεταξύ διαφορετικών οργάνων απ’ ό,τι σ’ αυτήν εδώ τη συζήτηση, αλλά οι ιδέες για τα κριτήρια επιλογής μοιραία είναι παρόμοιες.)
φιλε μου το σπουδιαοτερο ειναι να μαθεις να παιζεις ,και οταν μαθεις τοτε διαλεγεις και πιανο ,παντα σαν αρχη το καλυτερο ειναι ενα μαθηικο μπουζουκι .
Δεν θα σου πω τιποτα αλλο γιατι τα πολλα λογια ειναι φτωχεια !!! …καλη οου μερα.
Με αυτή τη φράση θα συμφωνήσω. Σκοπός είναι να μάθεις να παίζεις τη μουσική που αγαπάς και να κάνεις αυτό που σου αρέσει.
Εδώ θα διαφωνήσω όμως. Και αυτό από πείρα και μόνο. Δεν είμαι κανένα ταλέντο, ούτε κανένας τρελός παίχτης. Όμως πιστεύω πως ένα καλό όργανο πάντα σε τραβά να ασχοληθείς περισσότερο μαζί του. Ο ήχος του σε μαθαίνει να μην συμβιβάζεσαι με μικρότερα πράγματα. Μαθαίνεις να “ακούς” και να ακούς τα λάθη σου και βελτιώνεσαι. Όταν θα ξεκινήσεις να παίζεις και τα πρώτα σου τραγούδια τότε θα αρχίσει να σε τραβάει ακόμα πιο πολύ. Εάν υπάρχει η δυνατότητα (και το τονίζω αυτό) να μάθεις σε ένα καλό όργανο γιατί να συμβιβαστείς σε κάτι μέτριο;
Όσον αφορά τη γνώμη μου μεταξύ τζουρά και μπουζουκιού με κάλυψαν οι liga rosa και pepe και εάν τα οικονομικά σου είναι περιορισμένα θα σου πρότεινα να επιλέξεις έναν καλό τζουρά.
…συμφωνο και εγω οτι ενα καλό όργανο πάντα σε τραβά να ασχοληθείς περισσότερο μαζί του!!!
Αλλα πως μπορει ενας αρχριος να καταλαβει τι διαφορα του καλου οργανου.
Μονο με τη βοηθεια ενος επειρου αλλα αλλα και εκει υπαρχουν τα γουστα,εμενα μου αρεσει ,αλλα εσενα δεν σου ακουγται καλο
η ποιότητα ενός οργάνου δεν περιορίζεται στον ήχο, εξάλλου έχω δει φτηνιάρικους πανάθλιους τζουράδες που όμως είχαν κάτι το μερακλήδικο μουρμούρικο. θα μπορούσα να παίζω για ώρες, αν δεν μου έσπαγαν τα χέρια, αν δεν φαλτσάρανε ανεπανόρθωτα, αν δεν σκεβρώνανε με το παραμικρό, και αν δεν ήτανε αδύνατο το σωστό κούρδισμα. πώς να μην απογοητευτεί έτσι κάποιος αρχάριος; θα νομίζει ότι φταίει αυτός, ενώ φταίει το όργανο…
η ονομασία “μαθητικό” δυστυχώς έχει επικρατήσει για πρόχειρα όργανα που δεν αξίζουν τα λεφτά τους. έχω δει όμως και “μαθητικά” όργανα καλών μαστόρων, που πραγματικά είναι “value for money” -όπως λέγανε στον πειραιά οι παλιοί.
νομίζω κάτω από 400 πάμε για μάτσικα, μέχρι 600 για μεταχειρισμένο, και από κει και πάνω για παπαδάμου ή κάποιον άλλο που έχει καλή φτηνή σειρά (χειροποίητη και όχι εντελώς μαζικής παραγωγής). με επιφύλαξη, δεν ξέρω αν έχει αλλάξει κάτι στις τιμές.
Γεια σου Φιλε!
συνηθως δεν συμμετέχω στις συζητησεις παρολο που διαβαζω το forum.
Λοιπον θα σε συμβούλευα (παρολο δεν μου αρεσει να συμβουλεύω) να παρεις εναν καλο μπαγλαμα και οταν μαθεις το οργανο και το ρεπερτοριο να επιλεξεις να συνεχισεις με τζουρα η μπουζουκι. Εγω αυτο εκανα και μου βγηκε πολυ καλα ξεκινησα μονος πριν 2-3 χρονια και προσφατα πιρα κενουριο τζουρα και παιζω καμια εκατοστη τραγουδια.
επισεις να πας απευθειας απο οργανοποιους για να βρεις το οργανο και ενα παραδιγμα γιατι, τον μπαγλαμα μου τον αγορασα 200 ευρω απο τον μαστορα και ειναι ασιζιτιτει καλιτερος απο 300+ ευρο που βρισκεις στα εμπορικα μαγαζια.
Συμμερίζομαι κι εγώ τις επιφυλάξεις των παραπάνω ως προς τα μαθητικά όργανα. Όχι του Λίγκα Ρόσα που το έθεσε σε άλλη βάση: αν βρεις ένα πραγματικά καλό φτηνό όργανο, τότε φυσικά γιατί όχι. Αν όμως ξεκινήσεις μ’ ένα όργανο που, έστω και αξιοπρεπές, μπορούμε να προβλέψουμε ότι σε 2-3 χρόνια δε θα σε καλύπτει γιατί θα παίζεις πλέον πιο απαιτητικά, γιατί να μην πάρεις από τώρα αυτό που θα σε καλύψει και τότε, αντί να μπαίνεις σε διπλά και τρίδιπλα έξοδα;
(Γενικά ποτέ δεν κατάλαβα την ιδέα του μαθητικού οργάνου. Μόνο για κάποιο παιδί που του το παίρνουν οι γονείς του χωρίς να είναι βέβαιοι αν θα συνεχίσει. Ο ενήλικος συνήθως είναι αποφασισμένος.)
