Γεια σας και χαρά σας.Έγινα μέλος στην παρέα σας για να βοηθήσω και να βοηθηθώ.Από το καλοκαίρι γραντζουνώ το μπουζούκι του πατέρα μου,κυρίως λόγω του ενδιαφέροντος μου για τη λαϊκή κε ρεμπέτικη μουσική.Παίζω αρκετά εύκολα πεξίματα που μου αρέσουν,μερικά ταξιμιά και γενίκα ό,τι ακούω και μ’ αρέσει.Τον τελευταίο καιρό σκευτόμουν να παρακολουθήσω κάποιο ωδείο,αλλά φοβάμαι πως θα αναλωθώ σε ασκήσεις και πεξίματα που δεν μου αρέσουν.Είμαι πολύ ικανοποιημένος από την μέχρι τώρα δεξιοτεχνία μου,αλλά γνωρίζω πως αν δεν μελετήσω μεθοδικά δεν πρόκειται να προοδεύσω.Απλά θα παίζω ό,τι ακούω,δίχως να μπορώ να διαβάσω καν παρτιτούρα.
Σας ρωτώ,να συνεχίσω ώς έχει,ή να πάω σε κάποιο ωδείο,μιας και το βλέπω δύσκολο για προσωπικό δάσκαλο,όντας φοιτητής 
Με δάσκαλο στο σπίτι, είναι το καλύτερο κατά την γνώμη μου.
1.Γιατί επιλέγεις εσύ με ποιόν δάσκαλο θα κάνεις και όχι το ωδείο. Εκτός κι αν στη σχολή διδάσκει κάποιος κορυφαίος π.χ ο Παπαδόπουλος. Έτσι (επιλέγοντας τον δάσκαλο σου) μπορείς να διδαχτείς δίπλα σε ωραίους παικταράδες, που τους βλέπεις στο τηλεοπτικό γυαλί (Πάππο, Λαυτσή, Γκούμα, Βασίλα), που είναι επαγγελματίες της Ά Εθνικής κι όχι κάποιοι τυχαίοι σε κάποιο ωδείο!
2.Γιατί με την αυτοδιδασκαλία θα καθυστερήσεις να φτάσεις σε προχωρημένο επίπεδο, αν δεν παρασυρθείς σε εντελώς λάθος τεχνική και καταστρέψεις τα χέρια σου.
3. Για πρακτικούς λόγους, μπορεί δηλ. ο δάσκαλος να έρθει στο σπίτι σου, να αλλάξεις την ώρα ευκολότερα, να μην μπλέξεις με θεωρητικά του ωδείου, που μπορεί κι ένας έμπειρος μουσικός να σου διδάξει.
4. Γιατί και το οικονομικό μπορείς να ρυθμίσεις, λαμβάνοντας μαθήματα μια φορά το μήνα, ή μια στις δεκαπέντε μέρες, ή στους έξι μήνες, αν δεν “βγαίνεις”!!! Το ωδείο θα σου πεί: τόσα το μήνα!!!
Παναγιώτη δεν συμφωνώ 100 %. Μπορεί ο “τυχαίος” στο ωδείο να είναι πιο μεθοδικός και μεταδοτικός από τον ά ή τον β’ σολίστα… ειδικά για κάποιον αρχάριο ή μεσαίου επιπέδου.
H περιπτωση μου ειναι παρομοια με τη δικη σου…Αν και έπαιζα πολλα σωστα πραγματα είδα πως η τεχνική διέφερε πολύ…Αν μάθεις μια τεχνική καλη(τοποθετηση δακτύλων κ.λ.π) μετά ολα θα μπουν σε ένα καλο δρόμο και θα ευχαριστηθείς και το όργανο περισσότερο…Κόπιασα να προσαρμοστω στις καινούριες τεχνικες διοτι είχα συνηθησει αλλιως και αναγκάστηκα να κάνω περίπου μια καινούρια αρχη…Αυτο δεν πρέπει να σε φοβίζει διοτι ολη η προσωπικη σου προσπαθεια ως τωρα σίγουρα σε έχει βοηθήσει να λυθούν τα δάχτυλα και να καλλιεργησεις ως ένα βαθμο το αυτί σου…έχοντας αυτα ως ισχυρα εφόδια θα προσαρμωστείς γρήγορα και επειτα όλα θα είναι ωραια! Το θέμα είναι να βρεις καλο δάσκαλο…να σου κανει τη διδασκαλια ευχάριστη (γιατι παν απ ολα παμε για να ξεσκάσουμε) και να σε καταλαβαινει…Τωρα υπάρχουν αρκετα ωδεια και σχολές που διδάσκουν πολλοι δεξιοτεχνες και καλοι δάσκαλοι του μπουζουκιου…Ψαξε πολυ και ρωτα!!! προτεινω μην μπλεξεις με θεωριες (τουλάχιστον τον πρωτο χρονο) γιατι μπορει να ξενερωσεις…(καλο ειναι να ξέρεις θεωρια αλλα στο μπουζουκι και σε αλλα λαϊκα οργανα μαθαίνεις και χωρις αυτη τελεια)…Οσο για μερακληδες στα ωδεια βρίσκεις…ήταν άλλες οι εποχες και η κατασταση τοτε που μαθαιναν αυτοδημιούργητα…Σημερα ενας εργαζόμενος ή ενας νεος που παει σχολειο δεν προλαβαίνει να κατουρίσει που καιρος να μαθει τελεια μπουζουκι μονος του…(εκτος απ τα φαινόμενα!!!).
Τελος ειναι εποχη που οι εξελιξεις κυλουν και πολλα οργανα μαθαινονται στα μουσικα σχολεια και με καποιοα μεθοδο στα ωδεια…Το μπουζουκι όπως και πολλα λαϊκα όργανα είναι καλο να μην τα αφήσουμε απόλυτα στην αυτοδίδακτη μαθηση και στην προσωπικη τυχη του καθενος…Θα πρεπει να απαιτουμε απ την πολιτεια να παρεχει πορους ωστε ο καθ ενας να εχει προσβαση στη μάθηση ενος οργάνου και μάλιστα ΔΩΡΕΑΝ!!! Διότι η μουσικη αποτελει παιδεια! Το λαΊκα οργανα θα πρεπει να μπουν σε σχολικά προγράμματα και να γινεται σωστη δουλεια απο καλους δασκαλους…Ενα παιδι απο φτωχη οικογενεια σημερα δεν εχει τη δυνατοτητα να σκαει καθε μηνα 50,60,70 ευρω το μηνα στα ωδεια συν τα φροντιστηρια που παει, εχω πολλους συμφοιτητες που θα ηθελαν να ασχοληθουν αλλα δεν βγαινουν.Δεν ειναι κρίμα? Ετσι η μουσικη στο 2008 δεν ειναι προσβασιμη στα χαμηλα λαίκα στρωματα (κοινωνικη διακριση)…Ισως να μην συμφερει την αρχουσα ταξη να γινει αυτο γιατι θελουν να ξεγραψουν το πολιτισμο καθε λαου ωστε με την πολτοποηση να γίνουμε όλοι απαθης καταναλωτες και φθηνο εργατικο <<κρεας>>!!! ΤΟ ΛΑΪΚΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΛΑΪΚΟ ΚΙΝΗΜΑ!!!
Σας ευχαριστώ για τις συμβουλές σας.Όντως σαν νέος βλέπω μια πολύ μικρή αναλογία νέων που ασχολούνται με τη μουσική και το τραγούδι γενικότερα.Απογοητευτικά είναι επίσης τα ποσοστά εκείνων που μπορούν έστω να αναγνωρίσουν ένα όργανο,όχι απο τον ήχο αλλά έστω από την εμφάνιση.Αρκετοί φίλοι μου δεν ξέρουν καν τί είναι το λαούτο ή ο τζουράς.Γιάυτό σήμερα έχει πέσει τόσο η “παραγωγή” μουσικής ποιοτικά,μιας και ο κόσμος είναι ικανοποιημένος με σουξεδάκια και δεν απαιτεί σωστή μουσική από τους μουσικούς.Μιλώ πάντα χωρις να θέλω να θίξω κανέναν και για συγκεκριμένη μερίδα λαού …
Θα αναζητήσω δάσκαλο,γιατί νιώθω πως απλά κάνω κέφι με ένα τετράχορδο,παίζοντας εύηχα και με σωστό ρυθμό,αλλά με τίποτα δεν μπορώ να πείσω τον εαυτό μου πως παίζω μπουζούκι…
Σασ ευχαριστώ!
Συμφωνω φιλε πως σημερα πολλοι δεν ξεχωριζουν ουτε εμφανησιακα τα οργανα. Ισως πολλοι δεν ακουνε μουσικη …! Το λεω με την ένοια να δινουν βάση στη μουσικη! Πανε σε κέντρα να δουνε και οχι για να ακουσουνε…Βλεπουνε show και τη μουσικη την βαζουν σε δευτερη μοιρα…εξαλου μην ξεχνας πως είμαστε κοινωνια της επιδειξης, του χαβαλέ…μη σκεπτομενη αλλα κατευθυνομενη! Ετσι μας κανανε! Σε πολλους νεους δεν δινεται η δυνατοτητα να ρθουν σε επαφη με πολλα ειδη μουσικης αφου η τηλεοραση παιζει κατα το 95% σαχλαμαρες… Θα εχεις διαπιστωσει πως πολλοι δεν ξερουν καν το μικρο ονομα του τσιτσανη αλλα σου λενε ολο το βιογραφικο του Παρασκευα…! Ειναι ενθαρυντικο όμως που υπαρχει μια ικανοποιητικη μεριδα που ψαχνει για να ακουσει και ειναι μερακληδες…Φετος εδω στο βόλο δεν ξερω ποια ειναι η αιτία αλλα τα κουτούκια και τα ταβερνακια προτιμουντε ολο και περισσοτερο απ’ τους φοιτητες…
Tελος η αποψη μου ειναι πως οταν μαθαινεις ένα όργανο δεν είναι σκοπος να γίνεις κορυφαίος (αλλωστε στη μουσικη δεν υπαρχουν όρια) αλλα σκοπος είναι οτι μαθαινεις να σ ’ ευχαριστει και να το μαθαινεις σωστα…! Καλη αρχη και να ξερεις ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΑΠΟΦΑΣΗ!
Προς Μπάμπη:
Μπάμπη έχεις δίκιο, αυτό που είπα με μια δόση υπερβολής, έχει αληθώς το νόημα ότι αν πας στο ωδείο που σε βολεύει, δεν ξέρεις ποιόν θα συναντήσεις, ενώ τουλάχιστον τον Α, Β, Γ επαγγελματία, τον έχεις δει σε συναυλίες, μαγαζιά, έχεις μια άποψη. Αναμφισβήτητα και κάποιος άσημος δάσκαλος μπορεί να είναι πιο αποτελεσματικός, από κάποιον σολίστα.
Και κάτι ακόμη: Και η Αλεξίου κάνει μαθήματα φωνητικής, ωστόσο σίγουρα δεν μπορεί να είναι γοητευτικότερη η διδακτική εμπειρία με την δασκάλα της Χαρούλας, απ’ ότι με την μαθήτρια της. Συνεκτιμάται και το προσωπικό στοιχείο του μύθου, της γοητείας, της χημείας με τον δάσκαλο.
Αυτο ξαναπεστο. Και γω αυτοδιδακτος ειμαι. Μου εχει βγει η πιστη αναποδα για να φτασω στο επιπεδο που εχω φτασει (απο την περιγραφη σου ειμαστε καπου στα ιδια) και αισθανομαι ακριβως οτι δεν εχω ιδεα απο μπουζουκι.
Παιδιά καλησπέρα σας. Είμαι καινούριο μέλος στο φόρουμ και αυτό είναι το πρώτο μου μήνυμα.
Ασχολούμαι αρκετά χρόνια με το μπουζούκι (ξεκίνησα με τετράχορδο και κατέληξα στο τρίχορδο). Όσο αφορά το ζήτημα που θέσατε, κατά τη γνώμη μου, πρέπει κανείς να φροντίσει να φτάσει σ’ ένα αξιοπρεπές επίπεδο ώστε να μπορεί να μελετάει μόνος του, από ένα σημείο και έπειτα. Φυσικά και είναι καλό να γνωρίζεις τον δάσκαλο που θα σε διδάξει (μέσω γνωστών, φίλων και λοιπά). Κάθε ένας χρειάζεται διαφορετικό καθηγητή. Ας πούμε ένας παίκτης που έχει ένα επίπεδο θα πάει σε ένα εγνωσμένης αξίας οργανοπαίχτη για να ‘‘κλέψει’’ κάποια πράγματα και να του ζητήσει κάτι συγκεκριμένο, ώστε να εμπλουτίσει την τεχνική του. Ένας με φτωχές γνώσεις θα ζητήσει βασικά πράγματα. Εξαρτάται τι ζητάει ο καθένας μας.
Γενικότερα νομίζω πως η σωστή χρήση των δαχτύλων κάνει τη ζωή μας πιο εύκολη (δύσκολη στην αρχή και εφόσον συνηθίσουμε εύκολη) καθώς κινούμαστε με μεγαλύτερη άνεση στην ταστιέρα εμπιστευόμενοι όλα τα δάχτυλα μας. Επίσης κάθε ένα κομμάτι που βγάζουμε είναι καλό να το περνάμε απο 2-3 τονικότητες για να κατανοούμε τις διάφορετικές θέσεις στο όργανο μας (προτιμήστε δύσκολα τραγούδια για καλύτερη εξάσκηση). Οι ασκήσεις, επίσης, πάντοτε βοηθούν στην καλύτερη κατανόηση των δρόμων (μπορούμε και μόνοι μας να ‘‘εφεύρουμε’’ ασκήσεις σε κάποιο σημείο που μας φαίνεται δύσκολο και να το επαναλαμβάνουμε διαρκώς: προσοχή στις τενοντίτιδες!). Όσο αφορά την παρτιτούρα ένα μουσικό πρόγραμμα στον προσωπικό μας υπολογιστή, πάντοτε βοηθά στην καλύτερη κατανόηση των μουσικών αξιών και της λειτουργίας του μουσικού μέτρου (επιπροσθέτως με τη μελέτη ενός θεωρητικού βιβλίου του τονικού μουσικού συστήματος).
Γενικότερα παρατηρώ ότι πολλοί θεωρούν τη θεωρία σαν ένα μπαμπούλα έτοιμο να τους κατασπαράξει! Η θεωρία απλά κάνει τα πράγματα πιο απλά, αλλά υπάρχει και ο κίνδυνος της θεωρητικοποίησης της μουσικής, της αφαίρεσης δηλαδή του προσωπικού μας ‘‘φίλινγκ’’. Αυτό θέλει προσοχή.
Τέλος, με ένα πρόγραμμα μελέτης και τη βοήθεια ενός καθηγητή θα πειθαρχήσετε το παίξιμο σας (δεν έχω λόγο να μην πιστέψω πως έχετε ένα επίπεδο, απλά πρέπει πάντοτε όλοι μας να πειθαρχούμε κάποια πράγματα για να νιώθουμε πως κατέχουμε την γνώση).
Αναμένω απόψεις…
Πιστευω οτι ειναι θεμα μυαλου…δηλαδη η εξασκηση πρεπει να κανει το μυαλο να φερνει περισσοτερες βολτες …ολα τ’αλλα ερχονται μονα τους
Θα συμφωνησω με τον ταρας…καλες πενιες!!!
Γεια σας παιδεια, Ειμαι ο Παπαδοπουλος και ειμαι δοκιμος.
Ειμαι 25 και επαιζα τρίχορδο. Εγω ξεκινησα σε ωδειο οπερ σημαινει ομαδικη εκμαθηση. Στη συνεχεια, αφου πηρα τις βασικες γνωσεις, συνεχισα μονος μου.
Στη δικη μου περιπτωση (σημ. ειχα πολυ ελευθερο χρονο) το ωδειο με βοήθησε πολύ γιατι σε σύντομο χρονο, μεσα σε τρεις μήνες και ξεκινώντας από το μηδεν κατείχα τα βασικα, δηλαδή ανάγνωση παρτιτούρας και παίξιμο εύκολων τραγουδιών. Μεσα σε ενα χρόνο μπορώ να πω ότι έπαιζα πολλά κομμάτια και μπορούσα να διαβασω παρτιτούρα γρήγορα. Οπότε, ο δάσκαλος αυτό σου προσφέρει: σωστή, άμεση και ως εκ τούτου αποτελεσματική καθοδήγηση και ‘εξοικονόμηση’ χρόνου.
Από την άλλη, η ομαδική εκμάθηση έδινε άλλα κίνητρα και δημιουργούσε μια παρεϊστικη ατμόσφαιρα που θα μου μείνει αξέχαστη.
Συνέχισα μετα μόνος αλλά δεν είχε τόσο χαβαλε…και τα παράτησα…
Δασκαλός μου ήταν ο Παπαγιαννόπουλος, δεινός στο μπουζούκι και σε άλλα έγχορδα και με απίστευτη μεταδοτικότητα. Τον προτείνω ανεπιφύλακτα.
Το ζήτημα του χρόνου και των υποχρεώσεων είναι μεγάλη υπόθεση. Πιστεύω όμως ότι το ωδείο είναι από όλες τις απόψεις προτιμότερο γιατι και σε βάζει σε πρόγραμμα μελέτης και προσφέρει τις συγκινήσεις εκείνες που προσφέρουν οι παρέες.
ΣΗΜ. Στην τάξη μέσα ήμαστε μαθητές από 16 μέχρι 60 ετών!!!
Συμφωνω φιλε εκτος την εξοικονομιση χρονου σε μια σχολη αν υπαρχει παρεϊστικο κλιμα τοτε γουσταρεις τρελα!!! θα πηγαινεις και θα ξεσκας…