Βρήκα (μόνο) ένα τραγούδι που λέει ότι μια γυναίκα χορεύει ζειμπέκικο. Ξέχασα το τίτλο, νομίζω είναι σαν "είμαι η μόρτισσα… και χορεύω ζειμπέκικο.
Μήπως υπάρχουν και άλλα τραγούδια?
Ευχαριστώ πάρα πολύ εκ των προτέρων για την βοήθειά σας.
“Είμαι η μόρτισσα…και χορεύω ζειμπέκικο”. (έγραψε η Μάρθα).
Υπάρχει αυτό το τραγούδι; Ποιού είναι; Πότε;
Γνωρίζει κανείς άλλα παρόμοια τραγούδια;
Auto pou anaferi h Marha den to gnorizw, ena paromio omos einai tou Tounta me thn Rita Ambatzh
“Φτώχεια μαζί με την τιμή”
βρε εγώ είμαι η μόρτισσα η Κική,
που ήμουν δυο μήνες φυλακή,
γιατί είν’ τα γούστα μου τρελά
και δεν φοβούμαι τον μπελά.
Ξέρω και ρίχνω πιστολιές
σ’ όποιον μου κάνει μπαμπεσιές.
Δεν θέλω πλούτη και καλά,
μ’ αρέσει η φτώχεια κι η εργατιά,
κι αν παντρευτώ με τον καιρό,
άντρα εργάτη θε να βρω.
Φτώχεια μαζί με την τιμή
θέλω να ζήσω μια στιγμή.
- Γεια σου Ρίτα, να ζήσει η φτώχεια!
Βρε, εγώ είμαι η μόρτισσα η Κική,
που ήμουν δυο μήνες φυλακή,
γιατί είν’ τα γούστα μου τρελά
και δεν φοβούμαι το μπελά.
Ξέρω και ρίχνω πιστολιές
σ’ όποιον μου κάνει μπαμπεσιές.
Τα πλούτη τα περιφρονώ,
στη φτώχεια πιο καλά περνώ,
μέσα στην τίμια εργατιά,
βρίσκεις τα πιο καλά παιδιά.
Φτώχεια μαζί με την τιμή
θέλω να ζήσω μια στιγμή.
kai ena me idio thema thn Papagkika
" KoutsaBaki " kai Bebeos pola ala …
Κουτσαβάκι ήμουνα,
δεν γρικούσα στη ζωή μου,
με πιστόλια έπαιζα
μέρα νύχτα τη ζωή μου.
Κουτσαβάκι ήμουνα,
δεν γρικούσα στην ζωή μου,
με πιστόλια έπαιζα
τη λατρευτή ζωή μου.
Π
άντοτε έπαιζα χαρτιά
εις τα χαρτοπαίγνια,
βαστά, αμάν, βάρδα έλεγα,
άλλο έχασε παρά.
- Ίσα, ρε μάγκα!
Στρι, στρι, έλεγαν αυτοί,
στρίβε βρε παλικαρά μου,
στρι, στρι, έφευγα κι εγώ,
γιατί δεν επέρναγε η μπογιά μου.
Μόλις τα ‘παιρνα απ’ αυτούς,
τα πλυμένα μου τα ρούχα,
γύρευα να βρω αλλού
να τραβήξω την κουμπούρα.
Όλο το καπέλο έφτιαχνα
να τους πάρω τον αέρα,
μην τυχόν και κουνηθεί κανείς,
σταματάτε, λέω, πέρα, πέρα.
Στρι, στρι, έλεγαν αυτοί,
στρίβε βρε παλικαρά μου,
στρι, στρι, έφευγα κι εγώ,
γιατί δεν επέρναγε η μπογιά μου.
aegeos
το κουτσαβάκι μπορεί να το λέει η παπαγκίκα αλλά δεν αναφέρεται σε γυναίκα.
ένα άλλο τραγούδι ειναι του τούντα. “γίνομαι άντρας” και τραγουδά η ρόζα
ΣΑΝ ΕΜΕΝΑΝΕ ΤΣΑΧΠΙΝΑ
ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΑΛΛΗ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ
ΓΙΝΟΜΑΙ ΑΝΤΡΑΣ ΠΡΩΤΟ ΠΡΑΜΑ
ΜΕ ΠΙΣΤΟΛΙ ΚΑΙ ΜΕ ΚΑΜΑ
ΚΙ ΕΧΩ ΓΚΟΜΕΝΑ ΜΙΑ ΔΟΥΛΑ
ΚΑΙ ΤΗΣ ΤΑ ΧΩ ΦΑΕΙ ΟΥΛΑ
ΣΤΟΝ ΤΕΚΕ ΟΤΑΝ ΘΑ ΠΑΩ
ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΣΤΡΑΒΩΚΟΙΤΑΩ
ΚΑΙ ΜΟΥ ΛΕΝ ΚΑΛΩΣ Τ’ ΑΔΕΡΦΙ
ΤΡΑΒΑ ΜΙΑ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΚΕΦΙ
ΚΙ ΑΡΧΙΝΟΥΝΕ ΤΑ ΜΑΓΚΑΚΙΑ
ΓΛΕΝΤΙ ΜΕ ΜΠΑΓΛΑΜΑΔΑΚΙΑ
ΜΑ ΕΝΑ ΒΡΑΔΥ Μ’ ΑΝΘΙΣΤΗΚΑΝ
ΚΙ ΟΛΟΙ ΑΠΑΝΩ ΜΟΥ ΡΙΧΤΗΚΑΝ
ΚΑΙ Μ’ ΑΡΧΙΣΑΝ ΣΤΑ ΣΟΡΟΠΙΑ
ΜΕ ΤΗ ΓΛΩΣΣΑ ΤΟΥΣ ΤΗ ΝΤΟΠΙΑ
ΚΑΙ ΦΩΝΑΖΑΝ ΜΕ ΛΑΧΤΑΡΑ
ΑΧ ΑΓΟΡΟΚΟΡΙΤΣΑΡΑ
επίσης ακόμα ένα το αγοροκόριτσο του καλφόπουλου με τους μπίνη καλφοπουλου περπινιάδη
ΚΑΠΝΙΖΩ ΠΙΝΩ ΚΑΙ ΓΥΡΝΩ
ΤΟΥΣ ΑΝΤΡΕΣ ΤΟΥΣ ΠΕΡΙΦΡΟΝΩ
ΩΡΑΙΑ ΚΙ ΕΞΥΠΝΑ ΤΟΥΣ ΣΤΡΑΠΑΤΣΑΡΩ
ΓΙ’ ΑΥΤΟ ΜΕ ΛΕΝ ΑΓΟΡΟΚΟΡΙΤΣΟ ΤΡΕΛΛΟ (ΔΙΣ)
ΘΕΛΩ ΜΠΟΥΖΟΥΚΙΑ ΝΑ ΓΛΕΝΤΩ
ΚΙ ΟΤΑΝ ΘΑ ΜΠΩ ΣΕ ΚΑΠΗΛΕΙΟ
ΣΑΝ ΜΙΑ ΑΦΕΝΤΙΣΣΑ ΚΡΑΤΩ ΤΣΙΓΑΡΟ
ΓΙ’ ΑΥΤΟ ΜΕ ΛΕΝ ΑΓΟΡΟΚΟΡΙΤΣΟ ΤΡΕΛΛΟ (ΔΙΣ)
ΟΠΩΣ Μ’ ΑΡΕΣΕΙ ΠΕΡΠΑΤΩ
ΤΙ ΘΑ ΜΟΥ ΠΟΥΝΕ ΔΕΝ ΚΟΙΤΩ
ΕΓΩ ΣΤΑΣ ΚΕΦΙΑ ΜΟΥ ΔΕΝ ΒΑΖΩ ΑΦΕΝΤΗ
ΓΙ’ ΑΥΤΟ ΜΕ ΛΕΝ ΑΓΟΡΟΚΟΡΙΤΣΟ ΤΡΕΛΛΟ (ΔΙΣ)
η βαλεντίνα του μητσάκη, η αλανιάρα του λαδόπουλου με τη ρόζα, αλανιάρα μερακλού του μενέλαου μηχαηλίδη με τη ρόζα και αρκετά άλλα που δε μπορώ να θυμηθώ τους τίτλους.
Πολύ σας ευχαριστώ. Ωραία είναι όλα, αλλά ήθελα κάτι με …ζεϊμπέκικο ή/και παντελόνια…!!!
Η “Βαλεντίνα” πέφτει πιο μέσα θεματολογικά.
(Βασίλη μου, όλα καλά; Δυναμισμός και εργασία όπως πάντα; Όσο για το “Αγοροκόριτσο”… το ξέρω καλέ!!! Εγώ δεν στο έδωσα στη Σαλονίκη;;
ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΗ, στις 2 το πρωί…
Βασίλη, το θυμήθηκα… Άλλος είχε πάρει το “Αγοροκόριτσο” από μένα… Να με έχεις συγγνωμημένη λοιπόν… που στο χρέωσα!
Σε ασπάζομαι!
(Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/ην Ιωάννα 20 Φεβρουάριος, 2005)
Είναι απίστευτο, πραγματικά, πόσα ρεμπέτικα του μεσοπολέμου έχουν θέμα όπου η γυναίκα εμφανίζεται ισότιμη με τον άντρα και συχνά μάλιστα να έχει το πάνω χέρι («τράβα μάγκα στη δουλειά σου, να μην έβρεις το μπελά σου», ή η γυναίκα που γλεντάει μόνη της στην ταβέρνα χωρίς συνοδό και πάρα πολλά παρεμφερή), σε πλήρη αντίθεση δηλαδή με τα κρατούντα της εποχής όπως τα ξέρουμε (γιατί βέβαια δεν τα ζήσαμε) από πληροφορίες και στοιχεία άλλων πηγών. Ο Σαββόπουλος το επισημαίνει συχνά αυτό. Εγώ τείνω να σκεφτώ ότι ίσως είναι πιθανό να μην αντικατοπτρίζουν την (πικρή, φοβάμαι…) πραγματικότητα αυτά τα τραγούδια, παρόλο που σαν βαθύτατος φεμινιστής θα το ήθελα. Σίγουρα πάντως το θέμα προσφέρεται για μελέτη και ανάλυση, που μπορεί να βγάλει πολύ ενδιαφέροντα στοιχεία