Γιατί όχι mp3 στο Forum; (2005)

Καλησπέρα σας,

Μια ερώτηση απλή… Αφού σε αυτή τη σελίδα ασχολούμαστε κατά ένα μεγάλο μέρος με ρεμπέτικη μουσική, αναρωτιέμαι γιατί δεν υπάρχει πρόβλεψη να ανεβοκατεβάζουμε αγαπημένα και ενδιαφέροντα mp3 μιας και είναι το αντικείμενο ανάλυσης; Είναι θέμα χώρου ή μήπως οικονομικό; θα με ενδίεφερε να μάθω τη γνώμη των “αφεντικών” αλλά και τη δική σας άποψη…

Να 'σται καλά
Κωνσταντίνος

Πολύ απλά: ΑΠΑΓΟΡΕΥΟΝΤΑΙ από την ισχύουσα νομοθεσία.
Απαγορεύονται ακόμα και η δημοσίευση ΣΤΙΧΩΝ και βεβαίως και ΠΑΡΤΙΤΟΥΡΑΣ.
Υπάρχει και κάποια ΑΕΠΙ που φροντίζει να κάνει συστάσεις, διώξεις και… εισπράξεις δικαιωμάτων.

Εχεις καμμιά ιδέα για server στα νησιά του Πάσχα;

Απαγορεύεται και αν είναι κλειστό για φίλους και δεν είναι για εμπόριο;

Άσχετο ίσως: Για πόσο διάστημα ισχύει η πνευματική ιδιοκτησία; Απ’ όσο γνωρίζω στο εξωτερικό τουλάχιστον υπάρχει κάποιο χρονικό όριο 70 χρόνων από τον θάνατο του δημιουργού…

Έχει “κατέβει” στα 50 χρόνια.

Κώστα, η απαγόρευση ισχύει και στη περίπτωση που αναφερει ο Abramo V?

50 χρόνια ε; Άρα η ΑΕΠΙ φαντάζομαι δεν θα είχε πρόβλημα για παλιά τραγούδια πριν από το 1955, οπότε είμαστε ‘ασφαλείς’;

Δεν υπάρχει πρόβλημα. Γράφεις ή παίρνεις τηλέφωνο στην ΑΕΠΙ και σου απαντάνε. Το έχω κάνει στο παρελθόν. Υπάρχει κάποιος κύριος εκεί που ασχολείται με το ηλ. εμπόριο. Βεβαίως δεν σου απαντάνε σε θέματα που είναι αντικείμενο δικηγόρου (πχ 50 ή 70 χρόνια για απελευθέρωση από δικαιώματα) διότι δεν είναι νομική υπηρεσία.
Ομως αν τους ρωτήσεις εγγράφως “θέλω να ανοίξω site με MP3 στίχους και παρτιτούρες προ του '55, πόσα θέλετε για δικαιώματα;” θα σου απαντήσουν.
Καλό είναι να βρεθεί νομικός να σε υποψιάσει για το τι δικαιούσαι να κάνεις. Η ΑΕΠΙ είναι ικανή να πει πως ακόμη και για τα δημοτικά τραγούδια (την “Ιτιά” και το “Γιαννη μ’ το μαντήλι σου”) έχει χρηματικές αξιώσεις.

Αν ξέρεις τι κάνεις (με τη βοήθεια νομικού και μόνον!), γράφεις την απάντηση της ΑΕΠΙ στα παλιά σου τα παπούτσια και της ανταπαντάς με φωτοτυπίες της σχετικής νομολογίας που εξηγεί το αβάσιμο των απαιτήσεών της.

Οχι τίποτα άλλο, αλλά αυτοί είναι δικομανείς και θα σε τρέξουν στα δικαστήρια με αγωγές και άλλα τέτοια, ακόμα και αν ξέρουν πως δεν θα κερδίσουν. Καθαρή τρομοκρατία δηλαδή. Αν δουνε πως είσαι διαβασμένος και δεν μασάς από απειλές, θα σε αφήσουν ήσυχο. Οι απειλές είναι του τύπου “θα σε εξοντώσουμε, θα πάμε μέχρι άρειο πάγο, μπορεί να μην σου πάρουμε εμείς λεφτά αλλά θα σε μαδήσουν οι δικηγόροι…” και άλλα τέτοια.

Αυτά. Οποιος έχει πρόσβαση σε νομικό που ασχολείται με τέτοια θέματα, ας ενημερώσει. Ενδιαφέρει σφόδρα!

ΟΥΦ!!!
Ύστερα από ενάμισυ μήνα ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ από τους Δούρειους Ίππους, ο φίλος μου ο Σταύρος μου έκανε επανεγκατάσταση των Windows και Norton, και επανέκτησα επαφή με το Φόρουμ.
Σ’ ένα πρώτο διάλειμμα ενημερώθηκα (ελάχιστα) με τα παλιά μηνύματα, αλλά από προχτές επανέκαμψα κανονικά. Νομίζω πως δε θάχω τον καιρό να διαβάσω ΟΛΑ τα μηνύματα, γι αυτό αν υπάρχει κάτι που να με αφορά και είναι σημαντικό γιά σας, παρακαλώ ξαναστείλτε το.
Γιά την ώρα θα συμμετάσχω βηματιστά και μετρημένα, σε δυό-τρία πράγματα που έπεσαν στην αντίληψή μου.
Καλώς σας βρήκα.

Φ.Ο.Π. (Φέρρης ο μεγαλοπρεπής)

Αμέσως-αμέσως, μιά και είμαστε στο topic, να τα ξαναπώ γιά την ΑΕΠΙ -και όχι μόνο, της οποίας είμαι μέλος (και την υποστηρίζω μάλιστα ως προς τα δικαιώματα των δημιουργών). Λοιπόν:

Η ΥΛΙΚΗ ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ των τραγουδιών (ΔΙΣΚΟΓΡΑΦΙΚΕΣ ΕΤΑΙΡΙΕΣ, ΠΑΡΑΓΩΓΟΙ) εκπίπτουν από τους ιδιοκτήτες στα 50 χρόνια από τη δισκογράφησή τους. Ό,τι δηλαδή κυκλοφόρησε πριν το 1955 (π.χ. “Συννεφιασμένη Κυριακή” με τη Νίνου), είναι σήμερα PUBLIC DOMAINE (Κοινό Κτήμα).

Η ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ (Συνθέτες, Στιχουργοί) κρατάει 50 ή 70 (δεν είναι ξεκάθαρο) χρόνια από την χρονολογία του θανάτου του δημιουργού, και τα παίρνουν οι κληρονόμοι. Πράγμα που σημαίνει πως οι κληρονόμοι των δημιουργών που πέθαναν από το 1955 και πίσω (ή το 1935 και πίσω, πρέπει να διευκρινιστεί) έχουν χάσει τα δικαιώματά τους, και είναι εξ ολοκλήρου τα έργα PUBLIC DOMAIN.

Τώρα, έχουν γίνει πολλά ευτράπελα, όπως π.χ. το “Σ’ αγαπώ” που είναι κατοχυρωμένο στο όνομα του Αριστείδη Μόσχου, αλλά όποιος έχει κάνει επανεκτέλεση και το ανέφερε ως “παραδοσιακό” (πράγμα που είναι η αλήθεια) του κ… τ’ αρχ…!!! με το συμπάθειο.

Γνώμη μου: Αν προσέξουμε κάποιες λεπτομέρειες που αφορούν τους ίδιους τους δημιουργούς (και όχι τους κληρονόμους τους), ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΚΑΝΟΜΕ ΑΝΕΤΑ ΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΜΑΣ, χωρίς να ρωτήσουμε καμιάν ΑΕΠΙ. Γιατί υπάρχει επί πλέον το στοιχείο του ΕΡΕΥΝΗΤΙΚΟΥ, ΣΥΛΛΕΚΤΙΚΟΥ, ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΥ ΚΙΝΗΤΡΟΥ, που δεν έχει σχέση με την ΚΕΡΔΟΣΚΟΠΙΑ. Την ξέρω καλά τη δουλειά, και μπορώ να βοηθήσω όπου θέλετε. Όπως έλεγε ο φίλος μου Erskine Thompson από τα Barbados, “Αντί να τους κηνυγάς εσύ, βγάλε το δίσκο, κι άσε τους αυτούς να σε κυνηγούν! Διαφήμιση θα σου κάνουν.”

Μ’άλλα λόγια, όπως και να 'χει το πράμα, το “Καραντουζένι” μπορεί πλέον να “διακινείται” ελεύθερα.

Μήπως έχει καποιος πληροφορίες για το αν και πώς πληρώνεται η πνευματική ιδιοκτησία γιά να κυκλοφορήσει βιβλίο με παρτιτούρες;