Στελιος Καζαντζιδης με λιγα λογια απλα Μεγιστος , ακουω πολλους παρα πολλους να λενε τι φωναρα ειχε αυτος ο ανθρωπος, στην πραγματικοτητα ομως οι τονοι που τραγουδαει δεν ειναι απο αλλο πλανιτη , τα περισσοτερα κομματια του ειναι καπου στο Φα δηλαδη φυσιολογικος αντρικος Τονος ομως με ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΟΓΚΟ και απιστευτα γυρισματα που μπορουσε να κανει με την φωνη του ! τι γνωμη εχεται εσεις ? και ποιος κατα την γνωμη σας μπορει να πλησιασει αυτον τον ογκο σημερα ??
Από τις βιογραφίες του Στέλιου που κυκλοφορούν μπορούμε να διακρίνουμε ότι εκτός από την απίστευτη φωνή που είχε ο καλλιτέχνης για τη διαχρονικότητα του έπαιξε πολύ μεγάλο ρόλο και η στάση ζωής που είχε και το τι τραγούδια επέλεγε να τραγουδήσει!(προσωπική άποψή)
επιδει εχω δει ολη την δισκογραφια του Στελιου ουτε θυμαμε ποσα cd εχει υπολογιζω καμια 100σταρα ο ανθρωπος εχει τραγουδισει απο ασματα που θα μεινουν στην ιστορια για ακομα 1000 χρονια μεχρι και απιστευτες πατατες, πρωσοπικη μου αποψη ειναι οτι ο Καζαντζιδης δεν διαλεγε τραγουδια και αυτο λογο του οτι εγινε δεσμιος των δισκογραφικων .
Αυτος που διαλεγε τραγουδια ηταν ο Διονυσιου μπορω να πω .
επισεις ο Στελιος συνδεθηκε με την ξενιτια που οι περισσοτεροι ηταν τοτε γιαυτο και εχει πει και παρα πολλα τετοια κομματια .
Επισεις σιγουρα δε εκανε σωστες κινησεις (φαντασου να κανε κιολας ) και για παρα πολλα χρονια ητανε στο σκοταδι πραγματικα κριμα τον εφαγαν οι Εβραιοι !
Μην το λες,αν και δεν είμαι απο αυτούς που αγαπάνε τον Καζαντίδη όπως τον αγαπάνε(με λατρεία),ίσως γι αυτό να κρίνω και καλύτερα,οι επιλογές που έκανε στα τραγούδια του πολλές φορές ήταν λάθος.Κακές θα έλεγα.Τον αδικήσανε πολύ.έφτεγαν ίσως και οι δισκογραφικές αλλά μερικά τραγούδια απορρείς που δέχτηκε να τα πει.Αντικειμενικά βλέποντας τα πράγματα.
μα αυτο λεω και εγω…
Αμανέδες είπε?
εχει πει οχι πολλα ομως
Αμανεδες ειπε δυο-τρεις μικρους σαν εισαγωγη σε καποια τραγουδια του.
Όλοι μαζί τον έφαγαν οι Εβραίοι ή αυτοί που είχαν σειρά;
Πλάαακα κάανω εεε
Δημοσιεύτηκαν τα κείμενα μας την ιδια στιγμή οπότε δεν πρόλαβα να σε διαβάσω.Συγχρονισμός άψογος στην άποψη κυρίως.
εχει πει και εναν αμανε τουρκικο
Για μένα ο Στέλιος υπήρξε κορυφαίος στο είδος του λαικού τραγουδιού που τραγούδησε.
Τα είδη του ελληνικού λαικού τραγουδιού όμως -ως γνωστόν- είναι πολλά και σ’ αυτό ακριβώς το σημείο είναι πολύ πιθανόν να επηρεαζόματε απο το είδος που ενδεχομένως να μας αρέσει περισσότερο.Το λάθος που κατά την γνώμη μου εντοπίζω (απο αμέτρητες παρεοκουβέντες) είναι να υπερτιμούμε τη φωνητική ικανότητα κάποιου βάζοντάς την πάνω απ’ όλα τα είδη.
Όταν ρωτήθηκε για παράδειγμα ο Στέλιος γιατί δεν τραγούδησε ελαφρό τραγούδι (που του άρεσε πολύ) απάντησε με αφοπλιστική ειλικρίνεια λεγοντας το εξής: “” ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΤΑ ΠΩ;; ΘΑ Τ’ ΕΛΕΓΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΑΠ’ ΤΟΝ ΠΟΛΥΜΕΡΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΜΑΡΟΥΔΑ;;"’
Ο Καζαντζίδης είχε επίγνωση σε βάθος ότι ο τραγουδιστής πρέπει να υπηρετεί το είδος στο οποίο ανήκει και του πηγαίνει. Παρ’ όλα αυτά όμως τόκανε και εκείνος το λάθος του.Όταν στην τελευταία του δουλειά είπε ρεμπέτικα τραγούδια νομίζω πως δεν έπεισε κανέναν!..
Βίος
Γεννήθηκε την 29 Αυγούστου 1931 και πέθανε την 14 Σεπτεμβρίου 2001. Κατά τη διάρκεια της μακρόχρονης καριέρας του, τραγούδησε δημιουργίες μεγάλων συνθετών (Άκης Πάνου, Απόστολος Καλδάρας, Μανώλης Χιώτης, Μίκης Θεοδωράκης, Θοδωρής Δερβενιώτης, Χρήστος Λεοντής, Τάκης Σούκας, Θανάσης Πολυκανδριώτης, Μπάμπης Μπακάλης, Χρήστος Νικολόπουλος, Γιώργος Μητσάκης, Βασίλης Τσιτσάνης, Σταύρος Ξαρχάκος, Μάνος Λοΐζος, Γιάννης Παπαϊωάννου, Γιώργος Ζαμπέτας κα) και στιχουργών (Κώστας Βίρβος, Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου, Τάσος Λειβαδίτης, Δημήτρης Χριστοδούλου, Λευτέρης Παπαδόπουλος, Πυθαγόρας κα).
Ο πατέρας του Χαράλαμπος, χτίστης στο επάγγελμα και μέλος της Εθνικής Τροφοδότησης Ανταρτών (ΕΤΑ), δολοφονείται από τους δεξιούς του Κράτους.1945. Ο Καζαντζίδης αναγκάζεται να κάνει πολλές δουλειές για να βγάλει το μεροκάματο. Δουλεύει σε εργοστάσια, υφαντουργεία, πουλάει τσιγάρα και κρύο νερό σε κεντρικά σημεία της πρωτεύουσας. Άσχημη εμπειρία για τον Καζαντζίδη η στρατιωτική του θητεία στο Διόνυσο Αττικής.Κατά τη στρατιωτική του θητεία ορίστηκε υπεύθυνος σε τάγμα μουλαράδων και εκεί μια κλωτσιά στα γεννητικά του όργανα, του στερησε την πατρότητα.
Ο πρώτος άνθρωπος που εκτίμησε την φωνή του ήταν κάποιο αφεντικό του, που καθώς τον άκουσε την ώρα της δουλειάς του χάρισε μια κιθάρα. Δάσκαλος του Καζαντζίδη υπήρξε ο Στέλιος Χρυσίνης, ένας τυφλός συνθέτης.
Στα 1952, ο Καζαντζίδης κάνει το δισκογραφικό ντεμπούτο του με ένα τραγούδι του Απόστολου Καλδάρα. Το τραγούδι αυτό έφερε τον τίτλο “Για μπάνιο πάω”. Ήταν ένα τραγούδι γραμμένο για τον καύσωνα που επικρατούσε εκείνο το καλοκαίρι στην πρωτεύουσα. Ο δίσκος δεν πούλησε γιατί μιμήθηκε τη φωνή του Πρόδρομου Τσαουσάκη και η καριέρα του Στέλιου Καζαντζίδη θα έσβηνε πριν καλά καλά αρχίσει. Αυτός που αντιλήφθηκε τις δυνατότητες της φωνής του Καζαντζίδη ήταν ο συνθέτης Γιάννης Παπαϊωάννου. Το τραγούδι του Οι βαλίτσες γίνεται μεγάλη επιτυχία και το φαινόμενο Καζαντζίδης αρχίζει να παίρνει σάρκα και οστά.
Τον Οκτώβρη του 1965, Καζαντζίδης, Μαρινέλλα και ο Μανώλης Αγγελόπουλος προετοιμάζουν συναυλίες, που τελικά δε θα πραγματοποιηθούν, αφού λίγους μήνες αργότερα ο Καζαντζίδης πήρε τη μεγάλη απόφαση να σταματήσει τις ζωντανές εμφανίσεις σε κέντρα. Αιτία είναι η αποστροφή του για την κατάσταση που επικρατούσε στα νυχτερινά κέντρα. Χαρακτηριστικά η Μαρινέλλα αναφέρει πως μόνον στο μαγαζί που ο Καζαντζίδης δούλευε απαγορευόταν (από τον ίδιο φυσικά) οι τραγουδίστριες να κάθονται στα τραπέζια των εύρωστων οικονομικά πελατών.
Ο Καζαντζίδης με τη Μαρινέλλα και τον ποδοσφαιριστή Μίμη Παπαϊωάννου φτάνουν στη Γερμανία για συναυλίες. Η υποδοχή που τους επιφυλάσσουν οι ομογενείς είναι συγκινητική. Μαζί τους ο νεαρός -τότε- δεξιοτέχνης του μπουζουκιού Χρήστος Νικολόπουλος. Την ίδια εποχή ο Καζαντζίδης και ο Χρήστος Κολοκοτρώνης (μουσική και στίχους αντίστοιχα) δημιούργησαν τον ύμνο της ΑΕΚ που ερμήνευσε ο Παπαϊωάννου: “Νικήστε, νικήστε”.
Είχε προηγηθεί στα 1959 δικαστική διαμάχη του Καζαντζίδη με την δισκογραφική εταιρεία COLUMBIA, με αφορμή τις, μεγάλου μεγέθους, πωλήσεις του τραγουδιού “Μαντουμπάλα” πωλήσεις ρεκόρ, που την εποχή εκείνη αγγίξανε τις 100.000. Στην άλλη όψη του ίδιου δίσκου, περιλαμβάνεται το “Δυο πόρτες έχει η ζωή”, σε μουσική του ίδιου του Καζαντζίδη. Παρά τις χωρίς προηγούμενο πωλήσεις και τη στιγμή που η εταιρεία έβγαζε εκατομμύρια από το συγκεκριμένο δισκάκι, ο ίδιος ο τραγουδιστής πήρε λιγότερες από 1000 δραχμές. Αυτό συνέβη καθώς οι τραγουδιστές τότε πληρώνονταν ένα εφάπαξ ποσό για τον κάθε δίσκο και δεν λάμβαναν ποσοστά από τις πωλήσεις. Στον Καζαντζίδη χρωστάνε πολλά οι σύγχρονοι τραγουδιστές αφού πρώτος αυτός διεκδίκησε για τον κλάδο του ποσοστά και η προσπάθεια του είχε θετικό αποτέλεσμα.
Στα 1969 αποφασίζει να αποσυρθεί για περίπου 2 χρόνια από την δισκογραφία. Τότε είναι που κάνει και την προσπάθεια να δημιουργήσει τη δική του εταιρεία, την “STANDAR” αλλά τα κατεστημένα συμφέροντα και η λογοκρισία στα χρόνια της Χούντας των Συνταγματαρχών δεν τον αφήνουν. Την ίδια μοίρα είχαν και οι όποιες άλλες επιχειρηματικές κινήσεις, όπως η εκτροφή βατράχων, το ούζο “Υπάρχω” που κυκλοφόρησε αργότερα κτλ.
Στα τέλη του 1975 έρχεται ο δίσκος “Υπάρχω”. Χρήστος Νικολόπουλος και Πυθαγόρας υπογράφουν την αποχώρηση του Στέλιου από τη δισκογραφία για δώδεκα χρόνια. Επιστρέφει το 1987 με το δίσκο (τον τελευταίο στη MINOS) “Ο δρόμος της επιστροφής”. Ακολουθεί ο δίσκος “Ελεύθερος” στην Polygram. Οι δίσκοι του γίνονται χρυσοί και πλατινένιοι κάνοντας ρεκόρ πωλήσεων. Τελευταίο τραγούδι που ερμηνεύει λίγους μήνες πριν εισαχθεί στο Ιατρικό Κέντρο Αθηνών (με καρκινώματα στον εγκέφαλο) είναι το “Έρχονται χρόνια δύσκολα” και το δίσκο αυτό, που ήταν και το κύκνειο άσμα του καλλιτέχνη, τον προλογίζει απευθύνοντας χαιρετισμό στους θαυμαστές του.
απο βικιπαιδεια , ενα συντομο βιογραφικο του “τραγουδιστη” …
Για την ιστορία, τα αρχικά ΕτΑ, σημαίνουν “επιμελητεία του αντάρτη”
Ο Στέλιος Καζαντζίδης, “σφράγισε” με τη φωνή του μια ολόκληρη γενιά. Την πρώτη μεταπολεμική γενιά, τη φτώχια, την παλιά γειτονιά που χάθηκε, τη μετανάστευση. Αν “ευφυΐα” ορίζεται “η δυνατότητα προσαρμογής σε νέα περιβάλλοντα”, ο Στέλιος σίγουρα έδειξε δυσπροσαρμοστικότητα. Σε μια κοινωνία που άλλαζε γοργά - όχι κατ’ ανάγκη προς το καλύτερο- έμεινε προσκολλημένος στο χτες. Η εικόνα που έδινε σε μένα, που μεγαλώνοντας έπεσα πάνω στην αποχή του και τον γνώρισα από τα παλιότερα τραγούδια του, ήταν ενός ανθρώπου που έχει ξεχάσει το δίσκο “αδικία” στο πικάπ. Βέβαια, έχει πει ανεπανάληπτα ερωτικά τραγούδια και, αν μη τι άλλο, ο τρόπος ζωής του ήταν ανάλογος των “πιστεύω” του. Ένα σημείο που θα ήθελα να φωτίσουν οι “επαϊοντες” είναι αυτό που σχετίζεται με την “μοναδικότητα” της χροιάς του. Το λέω αυτό γιατί, έχουν κατά καιρούς εμφανιστεί αρκετοί τραγουδιστές που η φωνή τους μοιάζει με του Στέλιου (πχ Γ.Ντουνιάς, Λ.Βελής) ενώ ούτε ένας που η φωνή του να μοιάζει πχ με του Μπιθικώτση (ότι η φωνή του Νταλάρα έμοιαζε στο ξεκίνημα του με του Μπιθικώτση, είναι κάτι παρατραβηγμένο, κατά τη γνώμη μου).
Η ουσία είναι ότι ο Στέλιος έχει χιλιάδες ορκισμένους φίλους. Εγώ, μάλλον, δεν ανήκω σ’ αυτούς…
Νομίζω οτι εννοείς το MAKBER ή her yer karanlık ή της ξενιτιάς ο πόνος,
Δύσκολο να τραγουδηθεί… Είναι μεγάλος ο Στέλιος…
Εχει πει και άλλα σε αυτόν τον δίσκο όπως το bekledim de gelmedin (σε περίμενα αλλά δεν ήρθες) η την μανόλια που τραγουδούσε ο Ζekin Müren, ένας πολύ αγαπητός τραγουδιστής της εποχής. Πολλοί Πολίτες άκουγαν και ακούν με μεγάλη ευχαρίστηση τον Ζekin Μüren
Το έχει πει και ο Αντώνης Νταλγκάς
Να και μια τούρκικη ερμηνεία
Δεν είναι το κατάλληλο τραγούδι για τη μέρα βέβαια… Με την ευκαιρία, καλά Χριστούγεννα σε όλους σας! Καλά Χριστούγεννα και σε σένα, Ρεμπέτικο Φόρουμ!
Στα video που παρέθεσε ο φίλος Διόνυσος,θεωρώ πως βρίσκεται η απάντηση στο γιατί είναι αξεπέραστη η φωνή του Καζαντζίδη.
Αν βάλετε συνάμα να τραγουδούν ο Καζαντζίδης με τον Νταλγκά(αλλη φωνάρα αυτός…),θα βρείτε μεγάλες διαφορές σε δύναμη,όγκο και εκταση φωνής,πάντα υπέρ του Καζαντζίδη.
Μουσικά δεν μπορώ να το εξηγήσω,γιατί δεν έχω και τις γνώσεις,αλλά στα αυτιά μου ο Καζαντζίδης μου δίνει την εντύπωση ότι δεν εχει λαρύγγι αλλά…spiral!!!
Τα περι ζωής του και τα συναφή με αφήνουν παγερά αδιάφορο…να τραγουδάει τον θέλουμε,όχι για γαμπρό.
:019: Ωραίο!!
Πάντως για να σου πω την αλήθεια εμένα με ενδιαφέρει. Ειδικά αν εκτιμούμε εναν τραγουδιστή, πολλές φορές η ζωή του μας βοηθάει να καταλάβουμε και το έργο του. Σε κάθε περίπτωση, θετικό είναι, αρνητικό δεν είναι πέρα από κάποιες ώρες / μέρες /χρόνια που θα χάσουμε, ανάλογα με την τρέλλα…
φίλε μου καλέ έχεις πολύ άδικο! Ο Νταλγκάς τραγουδά το κομμάτι σε απίστευτο βαθμό δυσκολίας! Στήσε αυτί και θα το διαπιστώσεις αμμέσως… Οι νότες του περνάνε απ’ την “τρύπα της βελόνας”!..Οι δε λαρυγγισμοί του είναι σκέτο “καρδιογράφημα”!!!
Στο θέμα της χροιάς (που εκεί τα πράγματα είναι υποκειμενικά) δεν εχω να πω τίποτα.
Όμως μην αντιστρέφουμε αυτά που είναι είναι αντικειμενικά και αυτονόητα!..
Στο είδος των μανέδων η φωνές των Νταλγκά, Παπασιδέρη,Παναγή, Νούρου κλπ.είναι έτη φωτός μπροστά!..
υγ.Μην βλασφημούμε χρονιάρες μέρες!:019:
υγ.Χρόνια πολλά σε όλους!
Θα συμφωνήσω με τον Αλκιβιάδη. Υπάρχουν δε, πολλές αξιόλογες ερμηνείες του συγκεκριμένου τραγουδιού.
Κατά την υποκειμενική μου γνώμη ο Στέλιος ΓΕΜΙΖΕΙ τον χώρο με επιβλητικότατο τρόπο και η ταλεντάρα του φαίνεται από το γεγονός ότι δίνει μία πολύ καλή ερμηνεία. (και σε αυτό πιστεύω ότι αναφέρεται ο φίλος lixouriotis)
Ομως το τραγούδι αυτό, έχει τόσα τσακίσματα, τέτοιο βαθμό δυσκολίας, που ο Στέλιος δεν μπορεί να τα καλύψει όπως άλλοι ερμηνευτές επειδή προέρχεται από άλλη σχολή τραγουδιού και άλλη εποχή. (πάντα κατα την προσωπική μου γνώμη)