Εγώ πάλι νομίζω ότι δε θυμίζει κλασικό, παρά όταν παιχτεί κλασικότροπα όπως εδώ.
Ότι θυμίζει πράγματα εκτός Τσιτσάνη, συμφωνώ. Ρουμάνικα, σέρβικα, πολίτικα -ή τουλάχιστον αυτά που συνήθως ονομάζουμε έτσι (δε γνωρίζω την αυθεντική ρουμάνικη και σέρβικη παράδοση).
Η βιολονίστρια δεν το έχει πειράξει το κομμάτι. Παίζει μόνο τη μελωδία, μ’ ένα σόλο όργανο (αν υπήρχε συνοδεία, θα μπορούσε να έχει πειραγμένες συγχορδίες και τέτοια - γενικά στη συνοδεία βρίσκεται το κατεξοχήν πεδίο “πειράγματος”), και την παίζει όπως είναι. Άρα τελικά δεν έχει αλλάξει τίποτε. Και όμως, ένα κομμάτι που δε μοιάζει κλασικό αυτή το κάνει να μοιάζει.
Άρα νομίζω ότι η μαγκιά της είναι ότι αναδεικνύει πλευρές του κομματιού που υπάρχουν εγγενώς μέσα του αλλά που ήταν κρυφές.
Τώρα για το αν η σύνθεση είναι 100% Τσιτσάνης ή λιγότερο ή καθόλου δεν έχω άποψη.
…και φυσικά, τριτεύουσα σημασία έχει. Γι αυτό και δεν επιδοκιμάζω σχόλια του τύπου “ο μεγάλος, ο θεός, που συνθέσεις του παίζονται από καταξιωμένους Ευρωπαίους μουσικούς".
δε ξερω αν είναι καλη η κυρια με το βιολι καθως δε σκαμπαζω πολυ απο βιολι (αν και ακουω διαφορες νοτες οχι καθαρες στα γρηγορα κομματια) αλλα ολίγον γάϊδαρος είναι… :087:
Εδω και ενα μηνα και παραπανω, περιμενω απαντηση σε ερωτηση μου για το τραγουδι. που το ακουσε και τι είναι. Τσιτσανης ή κατι αλλο…
ΚΑΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ…
ειναι λιγακι υπερανω… Εκτος και αν δε ξερει καθολου Αγγλικα, ουτε αυτη ουτε οι 300 φίλοι και συγγενεις της. Την ερωτηση την εχει διαβασει σιγουρα…
η ερωτηση ήταν η παρακατω
hallo!
congratulations for your violin skills!
i would like to ask
you which is the song that you play on the 15th minute of the following video.
Also, of which year is the song and where i can find the song?
I am asking
because exactly the same song exists in greek music and is considered to have
been written by Tsitsanis in 1948. I am curious to know if in fact this song was
written by Tsitsanis or if there is an oldier version of it. Check the following
link:
όχι όχι Γιώργο δεν ξέρω ολλανδικά αλλά πρέπει να λέει Griekse Folk Music (αυτό βγάζει και ο μεταφραστής γκούγκλ ως “ελληνική λαϊκή μουσική” και αν το ακούσεις στο ηχητικό παράδειγμα μοιάζει πολύ με αυτό που λέει)
Με αυτό
“Hello … !
It would be very nice if you could please help me with a (small) problem: Could you please go to following adress
time point 15:23, and try to decipher the name of the encore the young and excellent musician is about to give?
You will of course understand the reason of my question. Has Tsitsanis “copied” someone else’s work, some decades ago?
Hope everything is well! Give my regards to … please!
Nikos”
είχα παρακαλέσει, πριν περίπου δύο μήνες, φίλο Ολλανδό (ξέρει πολύ καλά τα ρεμπέτικα) να με βοηθήσει. Απάντησε ως εξής:
“Niko, I tychi tis to efere na klepsei ena tragoudaki… No idea who the lady thief is… But at least here is someone who appreciates good Greek culture and knows how to handle it. Long live the Greeks!
…”
Αν ο φίλος είχε ακούσει “Griekse Folk Music”, θα μου το έλεγε.
Καμιά φορά πιάνω το “πειραγμένο” μου μυαλό να διαπιστώνει ότι με ένα λαουτάκι και το κατάλληλο “ντράγκα ντρούγκα” μια σύνθεση του Μπαχ όπως αυτή εδώ θα στεκότανε ως ωραίο συρτό. Μη σας πω ότι το έχω χορέψει κιόλας (μόνος μου ήμουνα. Δεν με έβλεπε κανείς).
Πριν ένα μήνα ανέβηκε στο ΥΤ ένα βίντεο που κάνει αυτό ακριβώς (με άλλο κομμάτι του Μπαχ).
Όπως βλέπετε το έχουν δει αρκετοί, έχει πάρει αρκετά “likes” αλλά και “dislikes”, ενώ υπάρχει ζωηρή συζήτηση.
Αυτό έγινε στα πλαίσια της διδακτορικής διατριβής του Γ. Ζαρία, γνωστού, νομίζω, βιολιστή. Στη διατριβή του θα εξηγεί γιατί το έκανε.
Εάν ο Μπάχ είχε τη δυνατότητα να ακούσει σιφναίικο τακίμι 18ου αιώνα (που μάλλον λύρα και όχι βιολί θα είχε), θα διαπίστωνε πάρα πολλά κοινά σημεία με τη μουσική την οποία ο ίδιος δούλευε. Αφήνοντας τη φαντασία να οργιάσει, θα ήταν τότε ίσως πιθανό να τραβήξει δυό τρεις αιώνες πίσω ο συγκερασμός της δυτικής κλίμακας.
Πράγματι, το βίντεο ανέβηκε πριν ένα μήνα κι έχει 27.000 χτυπήματα! Κι όμως, δεν πρόκειται για καμιά εξωφρενική επέμβαση στη μουσική αλλά για το προφανές: τον ρυθμό που ούτως ή άλλως υπάρχει στο κομμάτι αλλά κανείς δεν τον παίζει, εδώ τον παίζουν!
Λύρα με τουμπάκι όμως, όχι σκέτη.
Ίδιον των λόγιων παραδόσεων είναι η αποφυγή κάθε υπερβολής, κάθε έντονης υπογράμμισης. Εκεί όπου ο λαϊκός χορευτής χρειάζεται κάποιον (λαουτιέρη, τουμπακάρη) να του παίζει μόνο το ρυθμό, με έμφαση και ευκρίνεια, ώστε να τον υποστηρίξει στο χορό του, μια κλασική (έστω προκλασική) ενορχήστρωση είναι σα να σου λέει «αφού τα ακούς τα 4/4 δεν υπάρχει λόγος να σ’ τα τονίζω περισσότερο». Γι’ αυτό και τα κρουστά στις συμφωνικές ορχήστρες χρησιμοποιούνται για άλλες δουλειές κι όχι για να δίνουν το ρυθμό. Το «rhythm section» (μπάσο-ντραμς, κιθάρα, τουμπάκι, λαούτο, νταούλι, οτιδήποτε ανάλογα με το είδος της μουσικής) υπάρχει σε χίλια δυο διαφορετικά μουσικά ιδιώματα, αλλά ειδικά στις κλασικές μουσικές όχι.
Αν όμως, ακούγοντας Μπαχ, κάποιος παίζει το ρυθμό με το πόδι του, δε θα καταλήξει σε τίποτε ιδιαίτερα διαφορετικό από αυτό που παίζει το λαούτο εδώ στον Ζαρία.
Οι φίλοι μου οι DEAD MANGAS από το Στρασβούργο παίζουν ρεμπέτικα με έντονη ροκ διάθεση… Προσωπικά χαίρομαι γιατί τα έχουν κάνει τελείως δικά τους, είνια πιο πολύ ροκ εν ρολ από ρεμπέτικο.
Τονίζω δύο σημεία: 1) Ο Γιάννης και ο Υβ παίζουν και τραγουδούν ρεμπέτικο και με τον ορθόδοξο τρόπο αμα λάχει. 2) Θεωρώ ότι αυτό που κάνει ο Γιάννης με τη φυσαρμόνικα είναι πολύ όμορφο κ δύσκολο.
Ιδιαίτερα πιστοί στην ουσία της Ρόκ τους βρίσκω. Φαίνονται να μη δυσκολεύονται καθόλου στις ρυθμικές ιδιαιτερότητες των ορίτζιναλ και να προσθέτουν τα ρόκ υχοχρώματα με φυσικότητα και ανεμελιά . Μ’αρέσουν!
Για όλους εμάς που ακούγαμε (ή ακούμε ακόμα και τώρα) ροκ -ή συγγενή είδη μουσικής- πιστεύω πως οι συγκεκριμένες μουσικές δεν μας είναι άγνωστες, παράλληλα όμως σέβονται τα κομμάτια χωρίς να παραβιάζουν όρια. Προσωπικά λοιπόν (μιας και είμαι και λάτρης της rock’n’roll) τα κομμάτια μου άρεσαν πολύ. Είναι μέσα στον “αυθεντικό” ρυθμό και παράλληλα είναι ροκ εν ρολ, πώς να το κάνουμε; Εάν κάποιος μπορούσε να σκεφτεί αυτό το πάντρεμα, οι dead mangas είναι αυτοί που αποδεικνύουν ότι μπορεί να γίνει χωρίς να “χαλάνε” τη μουσική. Μπράβο στα παιδιά!
Ο Γιαννης Ζαριας (προηγουμενη σελιδα) παιζει μαζι με το βεργοπουλο. Το σχημα τους λεγεται ρεμπετιεν. Στο youtube υπαρχουν αρκετα βιντεακια. Ειναι εκπληκτικοι
Ενα <<πείραγμα>> κι απο δικιά μου πλευρά, σε ένα αναπάντεχο συναπάντημα με εναν κρουστό φίλο μου μια ξυδιασμένη Τετάρτη στο Πλωμάρι όπου ψιλοσγουινγκάραμε το “εγω θέλω πριγκηπέσα”
Αν και ο συνονόματος Αλέξανδρος είναι ένας καλός τραγουδοποιός σε σχέση με τη “δική του” πριγκηπέσσα @Stavrakellis_Giorgos προτιμώ τη δική σου εκδοχή, με το αυτό το “ψιλοσουινγκ”.