Καμία λέξη μέχρι στιγμής δεν είπατε εσείς, οι υποστηρικτές του “μάγκα” ʼκη Πάνου, για τον ρόλο που παίζει η γυναίκα στα πλαίσια της φιλοσοφίας και της νοοτροπίας σας. (Και χαρακτηριστικό μού φαίνεται αυτό - δηλαδή η σιωπή σας.) Ας κάνω κι εγώ μια “παράβαση των επίσημων νόμων” (δηλαδή εκείνων για την αναδημοσίευση κειμένων χωρίς την άδεια του εκδότη). Το κάνω επειδή αισθάνομαι τη μεγάλη ανάγκη να σας παρουσιάσω τις απόψεις ενός πάρα πολύ αγαπημένου μου Έλληνα - του μεγάλου Λευτέρη Παπαδόπουλου. Δεν ξέρω την γνώμη του για την υπόθεση Πάνου, ούτε παραγνωρίζω ότι στο συγκεκριμένο άρθρο περιγράφει διαφορετικά περιστατικά. Παρ όλα αυτά όσοι διαβάζουν το εξής κείμενο θα καταλάβουν γιατί το αντέγραψα (από το βιβλίο: Λευτέρης Παπαδόπουλος: Ματιές, εκδόσεις Κάκτος, 2η έκδοση, 1983, σ. 183):
"Βαθιά Ανατολή
Μιλάμε, γράφουμε, φωνάζουμε, για την ισότητα των δύο φύλων, αλλά φαίνεται ότι δεν ξέρουμε σε ποια χώρα ζούμε, με τι σκουριασμένες ιδέες έχουμε να παλαίψουμε, τι αντρικά φιλότιμα και νταηλίκια θα αντιμετωπίσουμε …
Παίρνω πολλά γράμματα από Ελληνίδες. Ελληνίδες που ζουν στην περιοχή της πρωτεύουσας. Και οι εφτά στις δέκα, ξέρετε τι μου εκμυστερεύονται; Ότι τρώνε ξύλο, σχεδόν καθημερίνα από τους άντρες τους, για ψύλλου πήδημα! ‘Τι είπες; Αντιμίλησες; ʼρπα την, για να το βουλώσεις!’
Μια κυρία, προ δεκαημέρου, τι μου έγραψε; Πως ο άντρας της την κλειδώνει στο σπίτι και δεν της επιτρέπει να έχει τηλεφωνική επικοινωνία με τον … έξω κόσμο, πέραν του ενός δεκαλέπτου τη μέρα! Και κάποια άλλη: ‘Ο άντρας μου, μορφωμένος άνθρωπος, με σπουδές στο εξωτερικό, δε μ αφήνει να βγω από το σπίτι, παρά μόνο για να ψωνίσω απ το μανάβη, τον μπακάλη και το χασάπη. Αν, γι αυτές τις δουλειές, ξοδέψω παραπάνω από 25 λεπτά - τόσα έχει υπολογίσει πως μου χρειάζονται - κάηκα!’
Αυτός ο οικογενειακός φασισμός, με τον άντρα, που έχει τα λεφτά στην τσέπη του και τα σκορπίζει κατά βούληση, τον άντρα, που αποφασίζει, διατάζει και δέρνει, τον άντρα, που βρίζει, φυλακίζει, απαγορεύει, τον άντρα, που είναι η κολώνα και το μαστίγιο του σπιτιού, φαίνεται πως είναι καθεστώς στην Ελλάδα.
Γι αυτό, λέω, πως όσοι πιστεύουμε, ότι οι άνθρωποι είναι ίσοι, έχουμε πολλή δουλειά, και δύσκολη, να κάνουμε. Εδώ, ας μη το ξεχνάμε, σε πάμπολλες περιπτώσεις είναι βαθιά Ανατολή, δεν είναι παίξε γέλασε …"
Όσοι αμφιβάλλουν ακόμα για τις ομοιότητες με την υπόθεση Πάνου, ας διαβάζουν τι είπε η κόρη του μετά το φόνο (λ.χ. στα “Νεα”, 4 Αυγούστου 1997, στο άρθρο “Το ‘κατηγορώ’ της κόρης”).
Michael