Για το θάνατο, τη ζωή και το «βίο» του Αρχιεπισκόπου Χριστόδουλου
Ο Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος «έφυγε» και αυτός για το αιώνιο ταξίδι χωρίς γυρισμό. Ο απλός λαός ο πάντοτε ευκολόπιστος και πάντα προδομένος θρηνεί για το θάνατό του και κανένας δεν αναφέρεται στη ζωή και το «βίο» του εκλιπόντος! Θα το κάνουμε εμείς, παραθέτοντας ταυτόχρονα την ανακοίνωση που κάναμε σήμερα, μαζί με τους συντρόφους “Μαύρο και Κόκκινο”, νότια της Αθήνας και “Ελευθεριακή κίνηση Κορινθίας”. Αφήνουμε τους Χριστέμπορους των καναλιών και της Εκκλησίας να «θρηνούν» συνωμοτώντας πάνω από το κουφάρι.
ΒΗΧΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
Ανακοίνωση συντρόφων και του Πολιτικού Καφενείου
ΤΟ ΣΕΒΟΜΑΣΤΕ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΑΝ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ ΔΕΝ ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΜΕ ΣΤΟ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ ΠΕΝΘΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟ
ΔΕΝ ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΜΕ ΟΜΩΣ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΘΑΝΑΤΟΛΑΓΝΕΙΑ ΚΑΠΟΙΩΝ
Με την αλαζονεία και τον φανατισμό της “ορθόδοξης απόλυτης πίστης”, τον θρησκευτικό σκοταδισμό και το χρηματιστήριο του “Οίκου του Θεού” πού ευλογήσανε χούντες και ψευτοδημοκρατίες, βρεθήκαμε και βρισκόμαστε απέναντι.
Την ώρα πού “φεύγει” όμως ακόμα και ο αντίπαλος και εχθρός για το ταξίδι που κανείς δεν θα αποφύγει δεν έχει θέση η φιλία με τον νεκροθάφτη και τον θάνατο!
Πολύ περισσότερο δεν έχει χώρο ανάμεσα σε αναρχικούς και αγωνιστές το μίσος, η κακία και ο μισανθρωπισμός!
Κι όταν εκφράζεις με αφίσα δημόσια την χαρά για την αρρώστια του Χριστόδουλου είσαι έτοιμος να το κάνεις για τον καθένα από εμάς άθλιο κουφάρι της “αυτονομίας”!
Γιατί έχεις στο μυαλό σου και στο στόμα σου κάτι χειρότερο από τον καρκίνο πού “σάπισε τον πάτερ”!
Την μπόχα και την σαπίλα απ το πτώμα της “ιδεολογίας” σου και τον χουλιγκανισμό της θρησκείας σου που ξέχασε το καπάκι της αποχευτεσής της ανοικτό!
χωρίς θεό, χωρίς αφέντη, χωρίς “την πίστη την αγία”
Αλληλεγγύη στους ανώνυμους καρκινοπαθείς πού δίνουν τον αγώνα τους για ζωή μακριά από την δημοσιότητα και τα δελτία ειδήσεων
28/1/08
“Μαύρο και Κόκκινο”, νότια της Αθήνας “Ελευθεριακή κίνηση Κορινθίας” Πολιτικό Καφενείο, διαδικτυακή ιστοσελίδα εναλλακτικής ενημέρωσης και αντιπληροφόρησης
Οι τελευταίες λέξεις του Χριστόδουλου λίγο πριν φύγει απο την ζωή. Σύμφωνα με συνεργάτες του χρησιμοποίησε λόγια της Αγίας Γραφής λέγοντας: “Ο καιρός της εμής αναλύσεως εφέστηκε” (του Αποστόλου Παύλου), δηλαδή έφτασε ο καιρός να φύγω από τον κόσμο. Επίσης συνεργάτης του τον άκουσε αργότερα να ψιθυρίζει: “Κύριε προς Σε έρχομαι” μετά το «Κύριε ιλάσθητί μοι τω αμαρτωλώ και ελέησόν με».
Τα άρθρα που ακολουθούν έχουν γραφτεί παλιότερα και παρουσιάζουν το «προφίλ» του Αρχιεπισκόπου Χριστόδουλου, ο οποίος «έφυγε» σήμερα στο αιώνιο ταξίδι του.
EKKΛΗΣΙΑ: ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ “ΜΑΥΡΙΛΑ” ΚΑΙ ΣΚΟΤΑΔΙΣΜΟΣ
Θυμάστε το ιερατείο του ορθόδοξου φονταμενταλισμού, που απειλούσε ανοιχτά Θεούς και δαίμονες, κραδαίνοντας δια του αρχιεπισκόπου Χριστόδουλου Χριστόδουλου το Λάβαρο της Αγίας Λαύρας πριν δύο χρόνια; Ο Αρχιεπίσκοπος μάλιστα την περίοδο εκείνη, μιλώντας στη “λαοσύναξη” της Αθήνας είχε κατηγορήσει τους “Άθεους” “για παντελή άγνοια” της ιστορίας του 18ου και 19ου αιώνα στον τόπο αυτό. Και όμως είναι ίσως η εκκλησία η μόνη που δεν δικαιούται να μιλάει για “άγνοια” γιατί ο ρόλος που έπαιξε όλα αυτά τα χρόνια από το 1821 μέχρι τις μέρες μας, κάθε άλλο παρά καθαρός είναι.
Για να πάρουμε μια μικρή “γεύση” του πόσο “προοδευτικός” ήταν ο ρόλος της εκκλησίας όλα αυτά τα χρόνια ας θυμίσουμε στον κύριο Χριστόδουλο και στην ηγεσία της εκκλησίας ότι ακόμα και ο Σπύρος Τρικούπης το 1875 στην Ιστορία της Ελληνικής Επαναστάσεως έγραψε τα έξεις: “Ψευδής είναι η Εν Ελλάδι επικρατούσα ιδέα ότι εν τη Μονή της Αγίας Λαύρας ανυψώθη κατά πρώτον η σημαία της Επαναστάσεως”. Κι επειδή κάποια στιγμή οι μύθοι πρέπει να αντικαθίστανται από τα πραγματικά γεγονότα και την Ιστορία ας κάνουμε μια μικρή “ξενάγηση” στα χρόνια αυτά από την Επανάσταση του 1821 μέχρι σήμερα για να δούμε το ρόλο της εκκλησίας σ΄ αυτά…
Ο απόηχος της Γαλλικής Επανάστασης το 1789 με τα μηνύματα περί Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (Ρουσσώ, Βολτέρος), Ορθολογισμού (Καρτέσιος) και Αθεΐας (Εγκυκλοπαιδιστές), αγγίζει το πρόβλημα της κατεχόμενης από την Οθωμανική Αυτοκρατορία Ελλάδας, και διαμορφώνει νέα κοινωνικοπολιτικά κριτήρια στον υπάρχοντα, εντός και εκτός συνόρων της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, Ελληνισμό. Μέσα στα επόμενα τριάντα χρόνια μεθοδεύεται η ιδέα της Απελευθέρωσης και της Επανάστασης.
Το σκιερό, όμως, ιερατικό μέγαρο απέτρεπε την εισροή του ανατέλλοντος δυτικού Διαφωτισμού και μεθόδευε την ασιατική αγραμματοσύνη, διακινώντας τη στατική και νοσηρή θεώρηση ότι πέραν της τυφλής υποταγής, καμία άλλη αρετή δεν είναι απαραίτητη για έναν καλό χριστιανό. Νοοτροπία και καθεστώς που εξυπηρετούσε απόλυτα τους Οθωμανούς, που δε θέλανε ανταρσίες στην αυτοκρατορία τους, ενώ παράλληλα κι η εκκλησία απολάμβανε στο ακέραιο όλα τα συμφωνημένα προνόμια.
Έτσι, λοιπόν, όταν ξεκίνησε η Επανάσταση του 1821 η εκκλησία μέσω του Πατριαρχείου ΤΗΝ ΑΦΟΡIΣΕ όπως αφόρισε και τους επαναστάτες, το Ρήγα Φεραίο, αλλά και τον Υψηλάντη. Νάτη λοιπόν η επαίσχυντη απόφαση Αφορισμού: “… Εκείνους δε τους ασεβείς πρωταιτίους και απονενοημένους φυγάδας και αποστάτας ολεθρίους να τους μισείτε και να τους αποστρέφεστε και διανοία και λόγω, καθότι και η εκκλησία τους έχει μεμισημένους, και επισωρεύει κατ΄ αυτών τας παλαμναιοτάτας και φρικωδεστάτας αράς: ως μέλη σεσηπότα, τους έχει αποκεκομμένους της καθαράς και υγιαινούσης χριστιανικής ολομελείας. Ως παραβάται δε των Θείων νόμων και κανονικών διατάξεων… ΑΦΟΡΙΣΜΕΝΟΙ υπάρχειεν και κατηραμένοι και αυγχώρητοι και μετά θάνατον (…)”.
Ο αφορισμός, εκτός από την υπογραφή του πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως, φέρει την υπογραφή του μητροπολίτη Ιεροσολύμων, καθώς και, μεταξύ άλλων, των μητροπολιτών Καισαρείας, Νικομήδειας, Δέρκων, Ανδριανουπόλεως, Βιζύης κλπ., κλπ. Έτσι λοιπόν να πούμε στον σύγχρονο “Παλαιών Πατρών Γερμανός”, τον κύριο Χριστόδουλο ότι όταν το Γενάρη του 1821 ο Παπαφλέσσας έφθασε στη Βοστίτσα (Αίγιο) για να ξεσηκώσει τους προκρίτους και τους αρχιερείς εναντίων των τούρκων κατακτητών, ο Παλαιών Πατρών Γερμανός τον αποκάλεσε “εξωλέστατον” και “απατεώνα”! Ο ίδιος ο Παλαιών Πατρών Γερμανός στις πρώτες σελίδες των απομνημονευμάτων του - που διάβασα ο ίδιος με τα μάτια μου - ομολογεί ότι όταν ξεκίνησε ο ξεσηκωμός δεν ήταν στην Αγία Λαύρα, ούτε ύψωσε εκεί λάβαρα, όπως του “καταλογίζουν” μεταγενέστεροι και σημερινοί θαυμαστές του, σαν τον Χριστόδουλο και όχι μόνο. Ο Παπαφλέσσας πάντως συνέχισε μετά τη Βοστίτσα το απελευθερωτικό του έργο ως το… Μανιάκι, μολονότι κεκοσμημένος με επίθετα όπως “απατεών” και “εξωλέστατος” από τον αρχιεπίσκοπο αλάβαρον…
Αυτά συνέβησαν τότε. Αλλά και αργότερα η εκκλησία - για να έρθουμε σε ποιο κοντινά μας χρόνια - αναθεμάτισε και το Βενιζέλο και συμμετείχε ενεργά στη δικτατορία του Μεταξά… Ας δούμε όμως τι συνέβη τον καιρό της Γερμανικής κατοχής στη χώρα μας. Κατ΄ αρχάς ο ίδιος ο αρχιεπίσκοπος της εποχής, ο Δαμασκηνός, ανέβηκε στο θρόνο του λόγω της εκλεκτικής του σχέσης με την κατοχική “κυβέρνηση” του Τσολάκογλου. Μάλιστα σε επιστολή του προς τον Τσολάκογλου (και αφού είχε με τη βοήθεια του τελευταίου καταλάβει την Αρχιεπισκοπή) ο Δαμασκηνός χαρακτήριζε τη συνθηκολόγηση με τους κατακτητές σαν “μέτρον ανάγκης”…
Στα χρόνια του εμφυλίου, αλλά και κατοπινά, η εκκλησία δηλώνει πάντα πίστη στας “εθνικάς” δυνάμεις της πολιτικής ζωής του τόπου και επομένως οι εγκύκλιοι της Ιεράς Συνόδου που καταδικάζουν τον απελευθερωτικό αγώνα και τους αριστερούς, είναι στην ημερήσια διάταξη. Δεν είναι τυχαίο ότι αρκετά χρόνια αργότερα, το 1984, το ένα τρίτο των μελών της Ιεράς Συνόδου είχε προϋπηρεσία στο στρατό κατά την περίοδο του Εμφυλίου! Ορισμένοι μάλιστα από τους αρχιμανδρίτες εκείνης της εποχής, που αργότερα έγιναν ισχυροί μητροπολίτες, εκτός των άλλων υπηρέτησαν στο στρατόπεδο συγκέντρωσης στη Μακρόνησο.
Η επίσημη εκκλησία υπήρξε, όμως, ανέκαθεν και κήρυκας του σκοταδισμού και στον τομέα της σκέψης, πολύ δε περισσότερο της δράσης, όσον αφορά την κατοχύρωση προοδευτικών μέτρων στο χώρο της εκπαίδευσης (άλλωστε οι μαθητές το 1999 ήταν οι τελευταίοι που έμαθαν τι σημαίνει να “αποκηρύσσει” τον αγώνα τους η εκκλησία, όπως συνέβη με τις δηλώσεις του κυρίου Χριστόδουλου). Έτσι πνευματικοί άνθρωποι της χώρας μας βρέθηκαν κατά καιρούς στο στόχαστρο της εκκλησίας. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση με τους “μαλλιαρούς”-δημοτικιστές. Τότε με παρέμβαση της Ιεράς Συνόδου τον Ιούλη του 1925 για να αντιμετωπιστούν οι “άθεοι” δημοτικιστές το κράτος απομακρύνει το Γενάρη του 1926 από τις θέσεις τους τούς “επικίνδυνους” για την πνευματική υγεία των παιδιών μας τους εκπαιδευτικούς Γληνό, Ιορδανίδη, Δελμούζο, Ρόζα Ιμβριώτη, Παπαμαύρο και Κώστα Βάρναλη. Επιπλέον το κράτος καταργεί και την Παιδαγωγική Ακαδημία.
Λίγα χρόνια αργότερα, το 1954, στο στόχαστρο της Ιεράς Συνόδου μπαίνει και ο Καζαντζάκης. Τα έργα του “Καπετάν Μιχάλης” και “Ο τελευταίος Πειρασμός” προκαλούν τη μήνιν του ιερατείου. Η Ιερά Σύνοδος ζητά από το Πατριαρχείο να αφορίσει τα βιβλία, αλλά ο σάλος που προκαλείται αποσοβεί μια τέτοια εξέλιξη. Είναι προφανές ότι το νήμα που συνδέει εκείνους που αφόρισαν το Λασκαράτο, που κυνήγησαν το Γληνό, το Βάρναλη και τον Καζαντζάκη, είναι το ίδιο νήμα που ένωσε τον Χριστόδουλο με τους αφρίζοντες “χριστιανούς” της “λαοσύναξης” της Θεσσαλονίκης και της Αθήνας…
ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΑΡΧΩΝ
Το ρόλο που έπαιξε η εκκλησία στην περίοδο της χούντας του “Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών” τον γνωρίζουν άπαντες. Ο Μητροπολίτης Κυθήρων Μελέτιος μας έδωσε τότε μια σαφή εικόνα της στάσης της εκκλησίας απέναντι στο δικτατορικό καθεστώς: “Οι αγώνες ημών υπήρξαν μακροί, σταθεροί και πιστοί. Εδικαιώθημεν! Ηλθεν η Επανάστασης της 21ης Απριλίου 1967, ως από μηχανής Θεός. Επεζητούμεν μίαν τοιαύτην μεταβολήν. Ηπλωσεν ο Θεός την χείρα του. Εφθασεν αληθώς Σωτήρ εις την κατάλληλον στιγμήν”! Ποιος δεν θυμάται τον πνευματικό πατέρα του Χριστόδουλου (όταν διάβαζε και δεν πρόσεξε ότι είχαμε χούντα), τον Ιερώνυμο και τα πάρε δώσε με τους πραξικοπηματίες; Όμως ο ίδιος ο Χριστόδουλος την περίοδο εκείνη αρθρογραφούσε στον “Ελεύθερο Κόσμο” του Κωνσταντόπουλου, τη γνωστή φασιστική φυλλάδα και υπήρξε μέλος της “Ζωής” - γι΄ αυτά του τα κατορθώματα θα επανέλθω σε άλλο μου άρθρο - ενός παραθρησκευτικού σωματείου που στέλεχός της ήταν ο Ιερώνυμος, ο πρωθιερέας της Φρειδερίκης και εκλεκτός της χούντας των συνταγματαρχών. Φίλος και “εν Θεώ αδελφός” ο Χριστόδουλος τότε και με τον μητροπολίτη Θεσσαλονίκης, Παρασκευόπουλο που “άφησε εποχή” με την περίφημη προσφώνησή του στη Δέσποινα Παπαδοπούλου, τη γυναίκα του δικτάτορα, που την παρομοίαζε με την… Παναγία!
Ο ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΣ ΣΗΜΕΡΑ
Αλλά και σήμερα ο κύριος Χριστόδουλος πίσω από το μοντέρνο - αλλά υποκριτικό - ύφος του (“σας πάω με τα σκουλαρίκια”), την υιοθέτηση των νέων τεχνολογιών, τη χρήση των ανεκδότων και της πιο εξελιγμένης δημαγωγικής στρατηγικής, δεν μπορεί να κρύψει το συνεκτικό ιδεολογικό και πολιτικό λόγο του με εμφανές ακροδεξιό πρόσημο. Κάθε φορά που κάποιος τολμούσε να τον κρίνει, ερχόταν η στερεότυπη απάντηση ότι “ο λόγος του είναι πνευματικός και ουχί πολιτικός”. Κι ας χαρακτηρίζει “γραικύλους” όσους τολμούν να ζητήσουν την αλλαγή της μεταξικής ποινικής και λοιπής νομοθεσίας, με την οποία επιβάλλεται ένα ημι-θεοκρατικό καθεστώς στη χώρα. Κι ας αποκαλύπτονται οι (κάθε άλλο παρά Θεολογικοί) δεσμοί του με τη ρατσιστική κι εθνικιστική ακροδεξιά, με πρώτη και καλύτερη τη χουντοφασιστική εφημερίδα “Στόχος” και επί χούντας τον “Ελεύθερο Κόσμο” του Κωνσταντόπουλου, όπως γράψαμε παραπάνω. Αλλά ο ακροδεξιός αρχιεπίσκοπος ούτε για τη σχέση του με τον Ιερώνυμο και τη χούντα δέχεται να εξηγηθεί. Λέγοντας πότε το ένα και πότε το ανάποδο, καταφέρνει να κερδίσει - με τη βοήθεια των ΜΜΕ - υψηλές δημοτικότητες, ώστε να διαπραγματεύεται από καλύτερες θέσεις τα προνόμιά του. Όταν ξέσπασε η διαμάχη για το περίφημο “νίκας τοις βασιλεύσι”, πέρασε μια καταπληκτικής έμπνευσης συμβιβαστική απόφαση στην Ιεραρχία για να κρατάει τους συσχετισμούς: Θα λέτε “βασιλεύσι” στους πιστούς, στο ποίμνιο εντός του ναού και “ευσεβέσι” όταν μας ακούνε και άλλα αυτιά, σε δημόσιες τελετές (με την εξαίρεση πάντως της Λακωνίας, όπου - λόγω ιδιαίτερων πολιτικών συνθηκών - θα ψάλλετε παντού και πάντοτε το “τοις βασιλεύσι”…)
Επί δύο ολόκληρα χρόνια έμεναν ασχολίαστες οι προτροπές των υφισταμένων του Χριστόδουλου, που άλλοτε τον ήθελαν “Εθνάρχη του γένους των Ελλήνων” (Νεκτάριος Μουλατσιώτης) κι άλλοτε ζητούσαν να μπουν στη βουλή οι δεσποτάδες μέσω των ψηφοδελτίων επικρατείας των κομμάτων (Μητροπολίτης Τριφυλίας Στέφανος, Ιούνιος 1998). Κι ο ίδιος, άλλωστε, δεν παρέλειπε να εμφανιστεί ως μια εν δυνάμει λύση σωτηρίας του λαού και του έθνους: “Εάν ποτέ οι περιστάσεις το καλέσουν εμείς, η εκκλησία, ποτέ δεν αρνηθήκαμε να προσφέρουμε υπηρεσίες στο λαό και την πατρίδα μας”, δήλωνε χαρακτηριστικά το Δεκέμβριο του 1998 και το επανέλαβε το 2000… Το τι υπηρεσίες προσέφεραν όλοι αυτοί στον ελληνικό λαό το είδαμε καθαρά.
Στο μεταξύ, ο κύριος Χριστόδουλος, δεν έχει κανένα πρόβλημα να καταγγέλλει τους Ευρωπαίους (“όταν εμείς χτίζαμε την Ακρόπολη, αυτοί έμεναν σε σπηλιές”) λες και την Ακρόπολη την έχτισαν οι δεσποτάδες! Ταυτόχρονα όμως διεκδίκησε και πήρε τα 126 δισεκατομμύρια από το Γ΄ Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης. Μπορεί άνετα να μιλάει για τη “βάρβαρη ανατολή”, να αναφέρεται στις “αλύτρωτες” πατρίδες, να καταγγέλλει την “εκ των έσω απειλή” (των “ενδοτικών” προφανώς) - έτσι ώστε μετά, με το κύρος του Εθνάρχη, να διαπραγματεύεται με το κράτος ορισμένες χιλιάδες στρέμματα στο Σούνιο και τον Κοκκιναρά. Αληθινός μαέστρος του πολιτικού λαϊκισμού, κατήγγειλε τον Ιανουάριο του 1999 σε εθνικό ραδιοτηλεοπτικό δίκτυο την κρατική διαφθορά, ενώ στην πραγματικότητα ήθελε απλώς να χτίσει αυθαίρετα ναό πάνω σε ένα ρέμα του Χαλανδρίου!
Αναγκάστηκε ακόμα και ο Λαλιώτης τότε να πει πως “δεν γίνεται στο όνομα του Θεού να πνιγούν πολίτες”. Για τα πάντα, άλλωστε, φρόντιζε και φροντίζει ο καλολαδωμένος μηχανισμός δημοσίων σχέσεων: Μπορεί να μην ήταν ιδιαίτερα γαλαντόμα απέναντι στους σεισμοπαθείς, η εκκλησία της Ελλάδας, πρόβλεψε όμως στον επίσημο προϋπολογισμό της του 2000 κάπου 700 δισ. για την προβολή της ίδιας και των θέσεών της- από τα ΜΜΕ και όχι μόνο. (Αυγή 16/1/00).
Αυτή είναι η στάση της εκκλησίας από το 1821 μέχρι σήμερα, του μεγαλύτερου τσιφλικά της Ελλάδας με τα χιλιάδες στρέμματα γης στην κατοχή της, κύριου μεγαλομετόχου σε τραπεζικές μετοχές, με αμύθητη περιουσία που εκμεταλλεύεται την κρίση και παρακμή του καπιταλισμού που ωθεί εκατομμύρια ανθρώπους στην απελπισία και στην αναζήτηση της ψεύτικης, απατηλής ουράνιας ελπίδας για τις διαψευσμένες γήινες ελπίδες. Όσο γι΄ αυτούς που “πίνουν νερό” στο όνομά του και κάνουν χιλιόμετρα να τον ακούσουν έχω να τους κάνω γνωστό το παρακάτω γνωμικό που έγραψε ο Ναζιανζηνός στον Άγιο Ιερώνυμο και ας βγάλουν τα συμπεράσματά τους, αν έχουν ακόμα τη δυνατότητα να σκεφθούν λογικά: “Έχουμε ανάγκη από όσο το δυνατόν περισσότερους μύθους για να μπορούμε να εντυπωσιάζουμε τον όχλο. Όσο λιγότερα καταλαβαίνει ο όχλος, τόσο πιο ενθουσιώδης γίνεται…”.
ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΤΙΚΑ “ΜΑΪΜΟΥ”
Οι μητροπολίτες Αντώνιος της Ηλείας και ο Ιωακείμ της Κοζάνης πολέμησαν τον κατακτητή, τάχθηκαν με το ΕΑΜ, πάλεψαν για τη λευτεριά, αλλά η ανταμοιβή τους από την Εκκλησία, μετά την απελευθέρωση, ήταν να δικαστούν ερήμην και να καταδικαστούν από το Εκκλησιαστικό Δικαστήριο. Ήταν ήρωες, αναγνωρίζει τώρα ο κ. Χριστόδουλος. Και μέχρι εδώ καλά. Μόνο που ο κ. Χριστόδουλος συμπληρώνει: “Ήρωας ήταν και ο Δαμασκηνός”…
Από εδώ, όμως, είναι που αρχίζουν τέτοια άλματα λογικής που ούτε με τη μεταφυσική συνταγή του “πίστευε και μη ερεύνα” δε “χωνεύονται”. Διότι, αυτός που δίκασε και καταδίκασε τους δυο άξιους μητροπολίτες για τη στάση τους, ο Δαμασκηνός ήταν.
Επομένως, για ποιον καυχιέται η επίσημη Εκκλησία; Για τον διώκτη ή για τους διωκόμενους; Στο ίδιο τσουβάλι με τον Δαμασκηνό και οι Αντώνιος - Ιωακείμ; Πώς γίνεται; Ή οι μητροπολίτες είναι που με τη στάση τους περιποιούν τιμή στην Εκκλησία, ή ο Δαμασκηνός. Και οι δύο δε γίνεται…
Όχι, είπε, χθες ο κ. Χριστόδουλος. Η επίσημη Εκκλησία, ισχυρίστηκε, μπορεί να καυχιέται και για τους μεν και για τον δε! Πρόκειται, πραγματικά, για “θαυματουργή” σύλληψη. Άκρως αναγκαία, δε, στον κ. Χριστόδουλο. Αφού χωρίς αυτή την “ταχυδακτυλουργία” θα ήταν εξαιρετικά δύσκολο να μπορέσει ο κ. Χριστόδουλος να εκδώσει πιστοποιητικά “αντιστασιακού” στην επίσημη Εκκλησία.
Αυτό έπραξε χθες στο Μέγαρο Μουσικής, παρουσιάζοντας τη δική του εκδοχή για το ρόλο της επίσημης Εκκλησίας στα χρόνια της δεκαετίας του ΄40. Ευλόγησε τα γένια του, παραχωρώντας ταυτότητα αντιστασιακού στην επίσημη Εκκλησία. Για γέλια ή για κλάματα; Μόνο που το πράγμα λεβέντες μου φωνάζει από μακριά. Πρόκειται για πιστοποιητικό “μαϊμού”…
Ο κ. Χριστόδουλος επέλεξε χθες να κινηθεί στη γραμμή που λέει “και στο ληστή ψωμί και στο χωροφύλακα χαμπέρι”. Θέλησε να καπηλευτεί τη λάμψη, την αίγλη, την ιστορική δικαίωση των ιεραρχών και των απλών κληρικών που στα χρόνια της Εθνικής Αντίστασης τάχθηκαν με το λαό, για να εξαγνίσει το σκοτεινό και μαύρο ρόλο που επέδειξε η επίσημη Εκκλησία στην ίδια περίοδο. Χρησιμοποίησε σαν “ασπίδα” τους κληρικούς αγωνιστές, που κυνηγήθηκαν για τη δράση τους από την Εκκλησία, για να κατασκευάσει το μύθο του. Ο κ. Χριστόδουλος είπε ότι ήταν ήρωας ο Χρύσανθος, ο αρχιεπίσκοπος που δεν όρκισε την κυβέρνηση Τσολάκογλου, αλλά πως ήταν ήρωας και ο Δαμασκηνός, που όμως, ευλόγησε την κυβέρνηση Τσολάκογλου και αργότερα όρκισε τις χιτλερικές “κυβερνήσεις” των Λογοθετόπουλου - Ράλλη… είπε πολλά για τον Χρύσανθο, αλλά “ξέχασε” να πει πως ο Χρύσανθος αποκαλούσε τα Τάγματα Ασφαλείας σαν την “τελευταία εφεδρεία” του Έθνους! Είπε πολλά και για το Δαμασκηνό, αλλά “ξέχασε” το ρόλο του την περίοδο της Αγγλο-αμερικανικής επέμβασης, “ξέχασε” ότι οι επαφές του με τους Άγγλους - που τον οδήγησαν στην Αντιβασιλεία - ξεκίνησαν ήδη από το 1943, “ξέχασε” ότι, μαζί με τον Χρύσανθο, είχαν αρχίσει από την εποχή του Μανιαδάκη να τσακώνονται μεταξύ τους για τον αρχιεπισκοπικό θρόνο, αναγνωρίζοντας ρόλο διαιτητή της μεταξύ τους κόντρας από τον Μεταξά μέχρι τους τοποτηρητές του Χίτλερ στην Ελλάδα. Αυτά τα “ξέχασε” ο κ. Χριστόδουλος…
Η Σχέση, δε, της επίσημης Εκκλησίας με τους αγώνες του λαού τη δεκαετία του ΄40 ήταν τέτοια, ώστε δεκαετίες αργότερα, όπως τη δεκαετία του ΄80, το ένα τρίτο των μελών της Ιεράς Συνόδου απαρτιζόταν από ιεράρχες με προϋπηρεσία στο μοναρχοφασιστικό στρατό του Εμφυλίου (“Εκκλησία και Κράτος”, Γ. Καραγιάννης, εκδόσεις “Ποντίκι”). Αυτό είναι ένα απλό δείγμα ότι το ιδεολογικό πρόσημο της Εκκλησίας ποτέ δεν άλλαξε, όπως βεβαιώνεται από τη σχέση και του σημερινού Αρχιεπισκόπου με την “επταετία”…
Ο κ. Χριστόδουλος ξέρει πως όταν ο απλός κλήρος πολεμούσε για λευτεριά και προκοπή, η επίσημη Εκκλησία έφτιαχνε παραχριστιανικά σωματεία που συνεργαζόταν με την Φρειδερίκη για να “κατηχούν” τα παιδιά των “συμμοριτών”. Ξέρει πως τότε ήταν που η Ιερά Σύνοδος εξέδιδε “αφορισμούς” κατά της Εθνικής Αντίστασης. Ξέρει πως η ηγεσία της Εκκλησίας, από κοινού με τις “ισχυρές προσωπικότητες” της πλουτοκρατίας, τον καιρό που ΤΟ ΕΑΜ χτυπούσε τους Γερμανούς, εκείνοι βρίσκονταν "σε “συνεχή επαφή” με τον εχθρό, για να εξασφαλίσουν την “αλλαγή φρουράς” (Πέτρου Ρούσου, “Η μεγάλη πενταετία”).
Αυτή είναι η αλήθεια για το ρόλο της επίσημης Εκκλησίας τη δεκαετία του ΄40 και στα μετεμφυλιακά χρόνια. Το ξέρει ο κ. Χριστόδουλος. Όπως ξέρει - και πολύ καλά μάλιστα - ότι αυτό που έκανε χθες είναι “μνημόσυνο με ξένα κόλλυβα”.
Η ταυτότητα του κ. Χριστόδουλου είναι ευτυχώς γνωστή
Μήπως θα ήθελε ο κ. Χριστόδουλος να γράψουμε στις ταυτότητες και τον αριθμό των αμαρτημάτων, στα οποία υποπέσαμε πριν ακούσουμε κάποιο από τα ανέκδοτά του και (κατά τη δική του έκφραση)… “ξεστραβωθήκαμε”; Μήπως θα ήθελε στο σημείο της ταυτότητας που γίνεται λόγος για την Αρχή από την οποία εκδίδεται το εν λόγω έγγραφο, αντί του “Ελληνική Δημοκρατία” να αναγράφεται “Ελληνο-Ορθόδοξη Δεσποτεία”; Το καθ΄ υπερβολήν σχήμα, με το οποίο τίθενται τα παραπάνω ρητορικά ερωτήματα, επιλέχτηκε συνειδητά, διότι ο δρόμος που πορεύεται το εκκλησιαστικό κατεστημένο για να κατοχυρώσει τις εξουσίες του, οδηγούν σε υπερβολικά (αν μπορούμε να το πούμε έτσι) αντιδραστικά πισωγυρίσματα.
Το δημόσιο έγγραφο που λέγεται ταυτότητα, με το οποίο ο πολίτης εμφανίζεται ενώπιον του στρατολογικού γραφείου, ή ενώπιον της αστυνομίας, ή ενώπιον του εισαγγελέα, ή ενώπιον του σχολείου για να εγγράψει το παιδί του, δεν μπορεί πλέον να αποτελεί “κοριό” δια του οποίου θα ελέγχεται το πολιτικό, φιλοσοφικό, ή θρησκευτικό του φρόνημα (άσε που το αστικό κράτος κατά τη μετά - Σένγκεν εποχή έχει φτιάξει τόσους άλλους “κοριούς” που εκείνος της ταυτότητας έχει πια καταχωρηθεί στους “παλιάς τεχνολογίας”). Όσο για τα περί “δημοψηφίσματος” που λέει ο αρχιεπίσκοπος, μήπως θα ήθελε να κάνουμε δημοψήφισμα και για το αν θα σεβόμαστε τα δικαιώματα των μαύρων, ή των εχόντων προγαμιαίες σχέσεις, ή των … απίστων; Μήπως θα ήθελε να αποφανθούμε μέσω δημοψηφίσματος για το αν θα… παραχωρήσουμε το δικαίωμα της ύπαρξης (!), σε οιονδήποτε είναι διαφορετικός από τα “στάνταρ” που έχουν θέσει για να βαθμολογούν τους ανθρώπους τα παραθρησκευτικά σωματεία;
Το ιερατείο του ορθόδοξου φονταμενταλισμού, για μια ακόμα φορά, “εκτροχιάζεται”. Απειλεί θεούς και δαίμονες! Την ίδια ώρα που υποδύεται τον “διωκόμενο”, αξιοποιώντας ένα ρόλο δήθεν “μάρτυρα”. Ρόλος, που έχει παραχωρηθεί στην Εκκλησία από την ίδια την κυβέρνηση και το κράτος. Αν η κυβέρνηση ήθελε πραγματικά να απαλλάξει την κοινωνία από το “θεόσταλτο φραγγέλιο”, τότε θα έθετε σε αχρηστία το βασικό όπλο των υπέρμαχων του σκοταδισμού: Θα καταργούσε τη σύμφυση Κράτους - Εκκλησίας. Αντίθετα, η κυβέρνηση, όχι μόνο έχει εξασφαλίσει, δια του Συντάγματος, αυτή την απαράδεκτη σύμφυση, αλλά κάνει ότι μπορεί για να αναπαράγεται το καθεστώς λειτουργίας της Εκκλησίας ως κρατικοδίαιτου μηχανισμού της κυρίαρχης τάξης, με στόχο τη συνειδησιακή παθητικοποίηση και συντηρητικοποίηση των μαζών, δια της ένεσης με το “όπιο” της μεταφυσικής.
Αυτό είναι το κύριο. Και το κύριο η κυβέρνηση δεν το θίγει κατ΄ ελάχιστο. Αντίθετα, μέσω μιας προπαγάνδας που δεν αφορά παρά μέτρα, απαραίτητα μεν, αλλά ταυτόχρονα στοιχειώδους “εκσυγχρονισμού” (ταυτότητες, κοσμική κηδεία κλπ), προσπαθεί να συσκοτίσει την εξής αλήθεια: Ότι διατηρεί, συντηρεί και ενισχύει τα θεμέλια ενός συστήματος, που τα θεοκρατικά του χαρακτηριστικά (απαραίτητα για την - και δι΄ αυτού του τρόπου - παραχάραξη της ιστορίας και τη διαμόρφωση των πολιτικών πραγμάτων του τόπου), υπηρετούν την “ελέω Θεού” εφαρμογή και επιβολή εκείνων των “δογμάτων”, που εξυπηρετούν τα συμφέροντα της τάξης των εξουσιαστών.
Θυμήσου την εντολή κ. Χριστόδουλε: “Ου ψευδομαρτυρήσεις”!
Μέχρι τώρα είχαμε κάμποσους φορείς του αστικού κράτους (και μερικούς “αριστερούς” φίλους των κεφαλαιοκρατών) που προέβησαν σε αυτή την άθλια ιστορική, πολιτική, ιδεολογική και φιλοσοφική παραχάραξη. Αλλά να προστίθεται στους παραπάνω και η Αρχιεπισκοπή της Αθήνας είναι πράγματι ένα νέο στοιχείο στο οποίο πρέπει να σταθούμε: Για το ζήτημα έχουμε ξαναγράψει σε άλλο σημείωμά μας. Πρόκειται για την ανακοίνωση της Αρχιεπισκοπής που εξομοιώνει το ναζισμό με το σοσιαλισμό! Προσέξτε δεν μιλάει για “σταλινισμό” ή κάτι παρόμοιο, αλλά με το σοσιαλισμό. Ολοκληρωτισμός και το ένα, ολοκληρωτισμός και το άλλο, κατά την ανακοίνωση των δεσποτάδων. Η ανακοίνωση αυτή ίσως είναι και η παρακαταθήκη που θέλει να αφήσει ο κ. Χριστόδουλος στους επιγόνους του. Τι να πεις…
Ως κατ΄ αρχάς σχόλιο, πάντως, με αφορμή αυτή την “ποιμαντική” προσέγγιση του κ. Χριστόδουλου, θα λέγαμε πως ο αρχιεπίσκοπος θα έπρεπε να γνωρίζει ότι οι πιστοί άνθρωποι του λαού προς τους οποίους απευθύνεται έχουν και μνήμη και κρίση. Γνωρίζουν, δηλαδή, πότε κάποιος υποπίπτει στο… αμάρτημα να “κρίνει εξ ιδίων τα αλλότρια”. Για παράδειγμα, ξέρουν πολύ καλά ποιος ήταν αυτός που υπηρέτησε τον ολοκληρωτισμό της φασιστικής δικτατορίας των συνταγματαρχών, όπως επίσης ξέρουν, ακόμα καλύτερα, ποιοι ήταν εκείνοι που πολέμησαν τον επτάχρονο ολοκληρωτισμό και θυσιάστηκαν… Στη δεύτερη κατηγορία, στην κατηγορία των αγωνιστών κατά του ολοκληρωτισμού της χούντας, ανήκε το σύνολο όσων μιλάνε στο όνομα του κομμουνισμού στην Ελλάδα και μόνο ο Παπαπυρουνάκης απ΄ τη μεριά της εκκλησίας. Στην άλλη, λοιπόν, κατηγορία, στην κατηγορία των προσκυνημένων στον ολοκληρωτισμό του Παττακού, ας μας πει ο κ. Χριστόδουλος ποιοι ανήκαν…
Επειδή, όμως, ο κ. Χριστόδουλος ασέλγησε εις βάρος της ιστορίας και της αλήθειας (με τρόπο που προσβάλλει και τους χιλιάδες κληρικούς που αγωνίστηκαν ενάντια στο ναζισμό και βρέθηκαν δίπλα δίπλα με τους μαχητές για μια Ελλάδα της λευτεριάς, της δημοκρατίας και του σοσιαλισμού), νομίζουμε ότι επιβάλλεται να σημειώσουμε τα εξής:
1ο: Η παρεκτροπή του κ. Χριστόδουλου δεν ήταν τυχαία. Για την ακρίβεια ήταν τόσο “τυχαία” όσο ακριβώς επιτάσσει το σύστημα σκέψης και ιστορικής κληρονομιάς που εκπροσωπεί ο κ. Χριστόδουλος. Οπως και να το κάνουμε στο λεγόμενο “υπαρκτό σοσιαλισμό” οι παπάδες δεν πέρασαν και άσχημα ούτε υπήρξαν λεηλατημένα θρησκευτικά μνημεία. Αντίθετα ο φορέας δεσποτείας που εκπροσωπεί ο Χριστόδουλος φέρει στις ιστορικές αποσκευές του το άγος των γκρεμισμένων μνημείων και των ανελέητων διωγμών κατά των “ειδωλολατρών Ελλήνων” της εποχής του Βυζαντίου. Άσε που στην πρώην ΕΣΣΔ μόνο σοσιαλισμό δεν είχαν για να τον κατηγορήσεις…
2ο: Ο Χριστόδουλος είναι ο κληρονόμος μιας “παράδοσης” που συνέδεσε τη διαδρομή της με το συμβιβασμό ακόμα και με τον “ολοκληρωτισμό” της οθωμανικής αυτοκρατορίας. Εκτός αν ο αρχιεπίσκοπος δεν γνωρίζει το ρόλο των “ανθενωτικών” στην Άλωση της Πόλης και δεν έχει ακούσει τίποτα για το ρόλο του πατριάρχη Γεννάδιου - Σχολάριου για την επικράτηση και επιβολή του Μωάμεθ του Πορθητή. Οσο για τα μετέπειτα χρόνια, έχουν καταγραφεί ως τα χρόνια που “κοτσαμπάσηδες, πασάδες και σεβάσμιοι δεσποτάδες κυβερνούσανε τη χώρα”. Εκεί να δεις ολοκληρωτισμός…
3ο: Ο κ. Χριστόδουλος όταν μιλά για “ολοκληρωτισμούς” πρέπει να είναι πολύ προσεκτικός. Όταν “αφορίζει” με τέτοια ευκολία ολόκληρες ιστορικές περιόδους της ανθρωπότητας, θα πρέπει να θυμάται ότι η ιστορία - τελικά - είναι αμείλικτη. Αμείλικτη, όπως ήταν και για εκείνους τους προκατόχους του που “αφόρισαν” τον Ρήγα Φεραίο, και για εκείνους τους προγόνους του που αποκαλούσαν τον Παπαφλέσσα “μιαρόν και εξωλέστατον”, και για τους άλλους, που αναθεμάτισαν την Επανάσταση του ΄21. Μιλούμε για όλους αυτούς που έπασχαν από τον “ολοκληρωτισμό” του ραγιαδισμού.
4ο: Ο κ. Χριστόδουλος, αν θέλει να μάθει τι σημαίνει ολοκληρωτισμός ας ρίξει μια ματιά στην υπ΄ αριθμό 5688 εγκύκλιο της Ιεράς Συνόδου. Εκεί θα βρει τον αφορισμό του Ροϊδη. Αν δεν του αρκεί, ας ανατρέξει στα κιτάπια με τους αφορισμούς του Λασκαράτου, τους “ιερούς” διωγμούς κατά του Γληνού, του Βάρναλη, της Ιμβριώτη, του Καζαντζάκη. Ας κοιτάξει και τη δική του ανακοίνωση της 7ης Μάρτη 2000. Ας ξαναδιαβάσει τις παραγράφους, όπου παίρνει υπό τη σκέπη του τους… φιλελεύθερους πυρπολητές βιβλίων έξω από τα δικαστήρια της Θεσσαλονίκης.
5ο: Όταν ο κ. Χριστόδουλος θελήσει να επαναλάβει τα περί σοσιαλιστικού “ολοκληρωτισμού” και επαναλάβει το ανοσιούργημα της εξομοίωσης (!) του ναζισμού με τον σοσιαλισμό, ας μας απαντήσει πρώτα:
α) Οι Μητροπολίτες Κοζάνης και Ηλείας, και χιλιάδες λαϊκοί κληρικοί, που βρέθηκαν στην πρώτη γραμμή του ΕΑΜ, ήταν οπαδοί του “ολοκληρωτισμού” ή του σοσιαλισμού; Δεν την αντιλαμβάνεται την αβυσσαλέα απόσταση;
β) Τα 20 εκατομμύρια νεκροί που προσέφερε η Σοβιετική Ένωση κατά του ναζισμού, οι εκατόμβες των θυμάτων, οπαδών και πολιτών του σοσιαλισμού και όχι του Στάλιν, που συνέτριψαν το φίδι του ναζισμού, ήταν οπαδοί ενός “ομοειδούς ολοκληρωτισμού”;
3ο: Ποιοι ήταν οπαδοί του ολοκληρωτισμού; Ο αρχιεπίσκοπος Δαμασκηνός που ευλογούσε τα βόλια του Σκόμπι και του… ολοκληρωτικά αιμοσταγούς αγγλοαμερικανικού ιμπεριαλισμού, ή τα θύματα του Σκόμπι, κατά τον κ. Χριστόδουλο;
δ) Ποιοι ήταν οι φορείς του ολοκληρωτισμού; Οι δεσμώτες της Μακρονήσου, ή οι “εκπρόσωποι του Θεού” που έστελνε το φασιστικό κράτος για να τους “νουθετήσει”;…
Τα ερωτήματα θα μπορούσαν να συνεχιστούν επ΄ άπειρο. Γιατί άπειρες είναι και οι αποδείξεις της ιστορικής λαθροχειρίας που επιχείρησε ο κ. Χριστόδουλος. Ο οποίος πρέπει να ξέρει ότι στο σπίτι του κρεμασμένου δεν μιλάνε για σκοινί. Να μιλήσει κάποιος κομμουνιστής που διώχθηκε απ΄ το αντισοσιαλιστικό καθεστώς του Στάλιν, κάποιος τροτσκιστής που καταδικάζετο σαν πράκτορας της αντίδρασης από τη Γκεπεού το καταλαβαίνω. Να μιλάνε αυτά τα “σαπρόφοιτα” που με όποιο καθεστώς επιβιώνουν και περνάνε ζωή χαρισάμενη σε βάρος των πιστών και της πίστης τους, ε, πάει πολύ. Κάνε μας τη χάρη αρχιεπίσκοπε. Αρκετά περί ολοκληρωτισμών. Είσαι εσύ και οι όμοιοι σου οι μόνοι που δεν δικαιούνται να ομιλούν. Γιατί έχουμε πολλά ράμματα για τη “μαύρη” γούνα τους…
ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΣ: Με τις ευλογίες της Δεξιάς του Κυρίου
Με παρήγορα αποτελέσματα προεγχειρητικών εξετάσεων, «καταλύοντας» σε μεγάλο διαμέρισμα στο Μαϊάμι σε αναμονή μοσχεύματος, περιγράφουν οι ανταποκρίσεις το Χριστόδουλο. Τα πλουσιοπάροχα ρεπορτάζ αγνοούν όμως μια θεαματική εξέλιξη: Η αγωνία επιβίωσης του αρχιεπισκόπου «νομιμοποιεί» εκκλησιαστικά τις μεταμοσχεύσεις! Οι παπάδες τις δέχονταν επιφυλακτικά εν μέσω δογματικού εμφύλιου («έφυγε ή όχι η ψυχή» του εγκεφαλικά …νεκρού δότη;). Εφόσον λοιπόν καμία χριστιανική φράξια δεν αφόρισε το Χριστόδουλο ως αιρετικό …συνεργό φόνου, η επέμβαση «ευλογείται».
Για οδυνηρές θεραπείες, ξενιτεύονταν και ξενιτεύονται πολλοί άνθρωποι. Μια «λεπτή» διαφορά είναι ότι ο «προκαθήμενος» δεν χρειάζεται να ξεπουλήσει χωράφια, ούτε αναμένει έγκριση ΙΚΑ. Η κυβέρνηση πληρώνει! Ουδείς, επίσης, αναχώρησε με αγήματα αερονομίας και παπάδων ως το πρωθυπουργικό αεροσκάφος στην Ελευσίνα, ενώ τέσσερις υπουργοί κι ένας θεομπαίχτης Καρατζαφέρης με προσαρμοσμένες, δακρύβρεχτες ατάκες, έδιναν ρεσιτάλ τιμών και μικροφώνων.
Ο «εχθρός της νέας τάξης» Χριστόδουλος θα νοσηλευτεί πολυτελέστατα στις ΗΠΑ! Ταυτόχρονα, «εκσυγχρονιστές» και «ανδρεϊκοί» ΠΑΣΟΚοι ανασκαλεύουν «αντιπαλότητες» με τον αρχιεπίσκοπο ή θυμούνται πως ο «μεγάλος» πήγε με την Ολυμπιακή στο Χέρφιλντ, ενώ η ΝΔ τον έστειλε στο Ειδικό Δικαστήριο και για τα νοσήλια, μα ο Γιωργάκης έδωσε τρις διαπιστευτήρια στον ασθενή! Ατύχησε βέβαια στο λάφυρο της τελευταίας επίσκεψης στην (πάμπλουτη) κατοικία της Φιλοθέης. Προσυνεννοημένος κατέφτασε μετά, να κλείσει αυλαία ο Καραμανλής! Η «δεξιά του κυρίου» δεν χαρίζεται στην κατηχούμενη «σοσιαλδημοκρατία» (…λέμε τώρα). Τούτο ιδίως όταν στα λοιπά χριστιανικά δώρα, ο Αλογοσκούφης προσθέτει στην αρχιεπισκοπή 31 εκ. ευρώ και η Μαριέττα «τροπολογεί» πάλι για τα εκκλησιαστικά πανεπιστήμια!
Κατόπιν αυτών, ο Χριστόδουλος έβαλε χέρι στις ανακοινώσεις Παπαθεμελή πως ο αρχιεπίσκοπος γνώριζε για τις πρόωρες, αλλά και στον …εαυτό του, στις δηλώσεις του ότι τους Έλληνες «νοιάζει η Πεντέλη όχι οι εκλογές». Μετά τα φιλιά με τον Καραμανλή, έτρεξε να «διευκρινίσει» ότι «εννοούσε» πως τον άγχωσε (όχι το βουνό, μα…) το μοναστήρι που κινδύνεψε να καεί.
Η τελευταία, προ πτήσης, αναφορά ήταν σεμνή και ταπεινή: Γραμμή κάλπης ευχαριστίας, σε πιστό πρωθυπουργό που έχει φυλαχτό - «τίμιο ξύλο» και το δάνεισε στον «προκαθήμενο» τώρα στα δύσκολα.
Εκλογές - αστραπή για «μεταρρυθμίσεις», «εξορθολογισμούς», «Ελλάδα που δεν γυρίζει πίσω», διαφημίσεις για «νέες τεχνολογίες στα σχολεία», αλλά ο …φύλαρχος διαθέτει προσωπικό φυλαχτό και θαυματουργά ξόρκια για τον πολλαπλασιασμό των ψήφων. Παρεμπιπτόντως, από τον 4ο μ.Χ. αιώνα, ως την «ώρα του Καραμανλή», διακινήθηκαν τόσα εκατομμύρια σταυρουδάκια - «τίμιο ξύλο», που προφανώς έχουν ροκανίσει ολόκληρα …τίμια δάση! Ίσως το εξηγήσει ο «εκλεκτός» υποψήφιος της ΝΔ στον Πειραιά, επικοινωνιολόγος του αρχιεπισκόπου Τζούμας…