Σήμερα έχει πρόζα το μενού :
(διάλογος Βασιλιά - Στρικόφ)
ΚΑΤΣΕ, ΣΤΙΡΚΟΦ.
Ευχαριστώ, κύριε.
ʼπλωσε τα πόδια σου.
Πολύ ευγενικό εκ μέρους σας, κυριέ
Στίρκοφ, μαθαίνω πως γράφεις άρθρα για τη δικαιοσύνη, την ισότητα και το δικαίωμα στη χαρά και την επιβίωση.
Μάλιστα κύριε;
Πιστεύεις πως θα υπάρξει ποτέ μια κυρίαρχη και εφαρμόσιμη δικαιοσύνη στον κόσμο;
Όχι βέβαια, κύριε.
Τότε γιατί γράφεις αυτές τις μαλακίες; Μήπως δεν αισθάνεσαι καλά;
Τώρα τελευταία έχω αρχίσει να νιώθω παράξενα, κύριε, σχεδόν σαν να τρελαίνομαι.
Πίνεις μήπως πολύ, Στίρκοφ;
Φυσικά, κύριε.
Και μαλακίζεσαι καθόλου;
Συνέχεια, κύριε.
Πώς;
Δεν σας καταλαβαίνω, κύριε.
Εννοώ, με ποιο τρόπο.
Τέσσερα-πέντε ωμά αυγά και μισό κιλό χάμπουργκερς σ’ ένα ανθοδοχείο με λεπτό λαιμό
ενώ ακούω Βον Ουϊλιαμς ή Νταριοϋς Μιγιώ.
Γυαλί;
Όχι, κώλος κύριε.
Εννοώ το βάζο, γυάλινο;
Όχι βέβαια, κύριε.
Παντρεύτηκες ποτέ σου;
Πολλές φορές, κύριε.
Τι πήγε στραβά;
Τα πάντα, κύριε.
Ποιος ήταν ο καλύτερος κώλος που πήδηξες;
Τέσσερα-πέντε ωμά αυγά και μισό κιλό χάμπουργκερ σ’ ένα…
Καλά, καλά!
Αλήθεια.
Αντιλαμβάνεσαι πως η λαχτάρα σου για δικαιοσύνη
και έναν καλύτερο κόσμο αποτελεί μονάχα
αποτελεί μονάχα προκάλυμμα με το οποίο κρύβεις
την παρακμή, τη ντροπή και την αποτυχία που βρίσκονται μέσα σου; .
Ναι.
Είχες άγριο πατέρα;
Δεν ξέρω, κύριε.
Τι θα πει, δεν ξέρω;
Εννοώ, είναι δύσκολο να κάνω συγκρίσεις. Βλέπετε, είχα μόνο έναν.
Μου κάνεις τον έξυπνο, Στίρκοφ;
Ω, όχι, κύριε. Όπως λέτε, η δικαιοσύνη είναι αδύνατη.
Σ’ έδερνε ο πατέρας σου;
Εκ περιτροπής.
Νόμιζα πως είχες μόνον έναν πατέρα.
Καθένας έχει έναν. Εννοώ, και η μητέρα μου, με τη σειρά της.
Σ’ αγαπούσε;
Μόνο σαν προέκταση του εαυτού της.
Τι άλλο μπορεί να είναι η αγάπη;
Με την κοινή έννοια, να νοιάζεσαι πάρα πολύ για κάτι πολύ καλό.
Δεν είναι απαραίτητο να σχετίζεται με τη συγγένεια.
Μπορεί να είναι μια κόκκινη μπάλα ή ένα κομμάτι βουτυρωμένης φρυγανιάς.
θες να πεις πως μπορείς ν’ ΑΓΑΠΗΣΕΙΣ μια βουτυρωμένη φρυγανιά;
Μονάχα μερικές, κύριε. Κάποια πρωινά. Στο φως ορισμένων ηλιαχτίδων
Η αγάπη εμφανίζεται και φεύγει χωρίς να το προσέξουμε.
Είναι δυνατόν να αγαπήσεις μια ανθρώπινη ύπαρξη;
Φυσικά, ιδιαίτερα αν δεν τις ξέρεις και τόσο καλά.
Μ’ αρέσει να τις παρακολουθώ μέσα απ’ το παράθυρο μου, να περπατάνε στο δρόμο.
Στίρκοφ, είσαι δειλός.
Φυσικά, κύριε.
Τί είναι δειλός;
Ο άνθρωπος που θα το σκεφτόταν δυο φορές προτού παλέψει μ’ ένα λιοντάρι με γυμνά χέρια.
Τι είναι γενναίος;
Ο άνθρωπος που δεν ξέρει τι πά’ να πει λιοντάρι.
Όλοι ξέρουν τι είναι λιοντάρι.
Υποθέτουν πως ξέρουν.
Και τι είναι ηλίθιος;
Ο άνθρωπος που δεν αντιλαμβάνεται πως ο Χρόνος, η Δομή και η Σάρκα πάνε, σε μεγάλο βαθμό, χαμένα.
Τότε τι είναι σοφός;
Δεν υπάρχουν σοφοί, κύριε.
Τότε δεν μπορεί να υπάρχουν ούτε ηλίθιοι. Αν δεν υπάρχει νύχτα, δεν υπάρχει ούτε μέρα. Αν δεν υπάρχει λευκό, δεν υπάρχει ούτε μαύρο.
Συγγνώμη, κύριε. Νόμιζα πως το καθετί είναι αυτό που είναι, όχι σε εξάρτηση με κάτι άλλο.
Έχωσες τον πούτσο σου σε πάρα πολλά βάζα. Δεν καταλαβαίνεις πως ΟΛΑ είναι σωστά, πως τίποτα δεν μπορεί να πάει στραβά;
Εγώ καταλαβαίνω, κύριε, πως ότι συμβαίνει, συμβαίνει.
Τι θα έλεγες αν επρόκειτο να σε αποκεφαλίσω;
Δεν θα μπορούσα να πω τίποτα, κύριε.
Εννοώ ότι αν επρόκειτο να σε αποκεφαλίσω, εγώ θα παρέμενα η θέληση κι εσύ θα γινόσουν Τίποτα.
θα γινόμουν κάτι διαφορετικό.
Με ΕΚΛΟΓΗ δική μου.
Με εκλογή και των δυο μας, κύριε.
Ησύχασε! Ησύχασε! "ʼπλωσε τα πόδια σου!
Πολύ ευγενικό εκ μέρους σας, κύριε.
Όχι, πολύ ευγενικό εκ μέρους και των δυο μας.
Φυσικά, κύριε.
Λες πως συχνά νιώθεις αυτή την τρέλα. Τι κάνεις όταν σε πιάνει;
Γράφω ποιήματα.
Είναι τρέλα η ποίηση;
Η μη-ποίηση είναι τρέλα.
Τι είναι τρέλα;
Τρέλα είναι η ασχήμια.
Τι είναι άσχημο;
Για κάθε άνθρωπο, κάτι διαφορετικό.
Η ασχήμια ανήκει;
Υπάρχει.
Ανήκει;
Δεν ξέρω κύριε.
Διατείνεσαι ότι έχεις γνώση. Τι είναι γνώση;
Το να ξέρεις όσο το δυνατόν λιγότερα.
Πώς μπορεί να συμβεί αυτό;
Δεν ξέρω, κύριε.
Μπορείς να χτίσεις μια γέφυρα; Όχι,κύριε Μπορείς να φτιάξεις ένα όπλο?
Όχι, κύριε. Αυτά τα πράγματα είναι προϊόντα γνώσης.
Αυτά τα πράγματα είναι γέφυρες και όπλα.
θα σε αποκεφαλίσω.
Ευχαριστώ, κύριε. ’
Γιατί;
Είστε η έμπνευση μου, όταν η δικιά μου στερεύει.
Είμαι η Δικαιοσύνη.
Ίσως.
Είμαι ο Νικητής, θα σε βασανίσω,
θα σε κάνω να ουρλιάξεις, θασε κάνω να επιθυμήσεις το θάνατο.
Φυσικά, κύριε.
Δεν καταλαβαίνεις πως είμαι ο αφέντης σου;
Είστε ο χειριστής μου. Δεν υπάρχει όμως τίποτα που να μπορείτε ναμου κάνετε που να μην μπορεί να γίνει.
Νομίζεις πως μιλάς έξυπνα, αλλά μέσα απ’ τα ουρλιαχτά σου δεν θα λες τίποτα έξυπνο.
Αμφιβάλλω, κύριε.
Δεν μου λες, πώς μπορείς να ακούς Βον Ουΐλιαμς και Νταριούς Μγιώ; Δεν έχεις ακούσει ποτέ σου τους Μπιτλς;
Ω, κύριε, όλοι έχουν ακούσει τους Μπιτλς.
Δεν σ’ αρέσουν.
Δεν τους αντιπαθώ.
Αντιπαθείς κανένα τραγουδιστή;
Δεν γίνεται να αντιπαθείς τους τραγουδιστές.
Τότε κανένα άτομο που επιχειρεί να τραγουδήσει;
Τον Φρανκ Σινάτρα.
Γιατί;
Γιατί ξαναφέρνει στο νου μιας αρρωστημένης κοινωνίας μιαν αρρωστημένη κοινωνία.
Διαβάζεις καμιά εφημερίδα;
Μόνο μία. Ποια;
Το ΟΠΕΝ ΣΙΤΙ
ΦΡΟΥΡΕ! ΠΑΡΕ ΑΜΕΣΩΣ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΣΤΙΣ ΑΙΘΟΥΣΕΣ
ΒΑΣΑΝΙΣΤΗΡΙΩΝ ΚΑΙ ΑΡΧΙΣΤΕ ΤΙΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΕΣ!
Κύριε, μια τελευταία παράκληση. Ναι. Μπορώ να πάρω το βάζο μου μαζί;
Όχι,
σκοπεύω να το χρησιμοποιήσω! Κύριε;
Εννοώ, θα το κατάσχω. Τώρα, φρουρέ, πάρε αυτόν τον ηλίθιο!
Και, φρουρέ, ξαναέλα με, ξαναέλα με…
Ναι, κύριε;
Μισή ντουζίνα ωμά αυγά και κάνα κιλό κιμά από φιλέτο.
.Βγαίνουν ο φρουρός και ο φυλακισμένος.
Ο βασιλιάς σκύβει μπροστά, μορφάζοντας με κακία,
καθώς ο Βον Ουϊλιαμς αρχίζει να ακούγεται από μια συσκευή!
Έξω, ο κόσμος συνεχίζει να κινείται, καθώς ένα ψωριάρικο σκυλί κατουράει μιαν όμορφη λεμονιά που δονείται στον ήλιο.
Τό κείμενο είναι του ΜΠΟΥΚΟΦΣΚΙ